Znowu Zavalatica...

agnieszka-bg napisał(a):Telepol - myślę oczywiście o Kowarach, Karpaczu itp.

aaaaa teraz zakumałem to zapraszam w Karkonosze, pewnie przyjedziecie poszusować na nartkach.

Co do sprawy studiów to coś wiem o rzekomym "bezpłatnym nauczaniu"

pozdrawiam

Urodziny S - 5.09.10

Zapraszamy gości, tzn. gospodarzy i ich dzieci.

Serwuję : jabłecznik, bigos, gołąbki w sosie pomidorowym, wędliny, sery, sałatkę i co tam jeszcze tradycyjnie daje się gościom na typowych polskich imprezach.

Gospodarze przynoszą ziemniaki pieczone z jakimś mięsem, sałatkę z owoców morza, jakieś zwierzęta z przyssawkami w oleju i czerwonej cebuli.

Przyssawki mnie przerażają i obrzydzają.

Wszystkim smakuje bigos, gołąbki robią furorę, jabłecznik (sama piekłam) też.

Nikt się nie upił, wszyscy się przejedli.

Dubrownik - 6.09.10

Jedziemy do perły Dalmacji. Droga wije się wśród skał, nad przepaściami, potem Jadranką.

Parkujemy, gdzie wszyscy, na piętrowym parkingu i schodzimy do miasta.
Jest piękne, wiekowe, porywa swoją niesamowitą "południowością".

Biel, ochra kontrastuje z błękitem nieba i lazurem wody.

Oczywiście, mimo że już wrzesień, tłumy ludzi.

Może nie będę już gadać. Oto zdjęcia:


















Nie napiszę dokładnie, co widzieliśmy, ile to miało lat i jaki władca na tym siedział. Kolekcjonowanie encyklopedycznej wiedzy pozostawiam innym i książkom, do których można w każdej chwili zajrzeć.

Ja kolekcjonuję wrażenia, zapachy, smaki, ulotne chwile.

Dlatego posiadywaliśmy w knajpkach, patrzyliśmy wkoło, oddychaliśmy tą atmosferą i gorącem wrześniowego słońca.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w miejscowości Ston.

Miasteczko zaintrygowało nas dziwnymi murami obronnymi "wspinającymi się " po zboczu góry.

S zakupił bilet na wejście i rozpoczął wędrówkę w górę.

Zostałam z Antosiem w miasteczku. Zjedliśmy lody, kupiliśmy pamiątki - oliwę z oliwek, jakieś przyprawy w ładnych słoiczkach, miejscowe sery itp.

Oto zdjęcia z wycieczki S. po starych murach:












W drodze powrotnej "zahaczamy" o nocną Korculę. Zjadamy kolację w jednej z licznych knajpek i obserwujemy najazd Amerykanów, którzy jak stonka rozbiegają się z małych łódek, które kursują między lądem a gigantycznym statkiem wycieczkowym widniejącym na wielu zdjęciach z Korculi.

Salwujemy się ucieczką, bo nie lubimy zbiegowisk i hałasu.

Ile czasu zajęło S chodzenie po murach? (długo się nudziłaś na dole?)
Przeszedł wszystko co można?

Chodził dokładnie 75 minut.

Sprawdziłam czas na zdjęciach.

Podobno wszystkiego nie obszedł.

A ja nigdy się nie nudzę, jak są sklepy

Pupnatska Luka - 7.09.10.

Sąsiedzi z dołu namawiają nas na wycieczkę do zatoczki w Pupnatskiej Luce.

Nam dwa razy nie trzeba powtarzać.

Zjazd do plaży to nie lada wyczyn. Droga na jeden samochód, zakręt zakręcony zakrętem, krzaki, drzewa.
Potem trudno zaparkować, ale to, co ukazuje się oczom, bezcenne!!!

Żitna to przy tej plaży naprawdę pikuś.

Kamienie, żwirek, piasek, leżaki, knajpka, łodzie.

Zdjęcia, niestety, nie oddadzą uroku miejsca, bo na większości widnieją ludzie. No jeszcze żeby byli to obcokrajowcy, ale nie, to albo nasi sąsiedzi, których nie śmiem pokazać, albo czworo młodych Polaków albo rodzina z młodą mamą w toplesie, oczywiście z Polski.

Może któryś z "'czytaczy" był tam w tym czasie, to wyślę mu jego zdjęcia.



Leniwe popołudnie na plaży przerywają Chorwaci, którzy na hura wyciągają swoje łodzie na brzeg, "przesuwają" plażowiczów.
Dominuje jedno tajemnicze słowo: BURA!
Niebo zasnuwa się chmurami.
Coś wisi w powietrzu.



I plaża z wysokości parkingu.



Wracamy o zachodzie słońca do domu.

Przybiega do nas Magdalena - córka gospodarzy.
W ręce trzyma kartkę i tłumaczy, że napisała na niej informację dla nas.

Żeby wszystko było jasne, tekst przełożyła w google tłumaczu.

Oto on: " Mamuś i tausiów nie ma w domu. Gdyby błysk i grzmot - wyłącz prąd."

I znowu pada złowrogie słowo : BURA!

W naszej zatoczce trwa gorączkowe usuwanie łódek z wody albo przymocowywanie do brzegu.

Niebo zasnuwa się ciężkimi chmurami, zrywa się wicher wpychający masy wody do zatoki tak, że jej poziom podnosi się o dobre pół metra.

Nad górami zaczyna błyskać, grzmi. BURA!











Zaopatrujemy się w świeczki o obrzydliwym zapachu zepsutej brzoskwini.
Wyłączamy prąd.

Dzieci oglądają krecika na laptopie, my zachwycamy się niecodzienną w tym raju pogodą.

Potem zamykamy okiennice. Leje, wieje, huczy.

Pierwszy raz w życiu w Chorwacji marznę. Wyciągam dodatkowe kołdry z szafy.

Idziemy spać.

To ciemne niebo jest mimo wszystko fascynujące.

Ale te kołdry już nie

Więcej śmiałości!

Bura, bura... Mam nadzieję, że na jednym popołudniu się skończyło!
Nasz pewien wrzesień na Rabie to były niemal dwa tygodnie bury i spanie pod kołdrami.. i kocami, bo kołdry chorwackie to było za mało!

agnieszko- czyzby ta wstretna bura zmusila Was do zakonczenia urlopu... ?

My czekamy z nadzieja,ze jednak nie

Pozdrowienia!

Nie, nie wygoniła nas, choć rzeczywiście zbliżamy się do końca opowieści.

Przerwa w pisaniu wynika z pomoru w domu.
Antoś przywlókł zarazę z przedszkola - leczymy się.

Pozdrawiam, Basiu i a-nulu!

No to kurujcie sie w spokoju.Juz nie poganiam-agnieszko-szybkiego powrotu do formy i piora

i ja też zdrówka życzę!
przedszkolny wirus jest wyjątkowo paskudny w tym roku :/

Po zaczerpnięciu wspaniałego klimatu Korculi w wydaniu agnieszki , nie mogę zrozumieć dlaczego mnie tam tak dawno już nie było
Dzięki za korculańskie klimaty ...

do murów Korczuli
chciałoby się przytulić

kaszubskiexpress napisał(a):do murów Korczuli
chciałoby się przytulić

Ojjj tak