Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Zanim przejdziemy na Piaţa Mică, jeszcze kilka fotek od strony Dużego Rynku. Właśnie stąd najlepiej patrzy się na rzymsko-katolicką plebanię (1726-1739), przez wiele lat mieszczącą seminarium jezuitów...







Casa Weidner-Reussner-Czekelius (XVI w.) , a konkretnie brama wiodąca na jej dziedziniec:



Wieża zegarowa od strony Piaţa Mică:



Mały Rynek bardzo mi się podoba . Nie przeszkadzają mi nawet zaparkowane auta , chociaż oczywiście bez nich byłoby milej .

Muzealni miłośnicy znajdą tu dla siebie kilka obiektów. Jest najstarsza apteka miejska, w podziemiach której Samuel Hahnemann opracował zasady homeopatii... Są też dwa obiekty ze zbiorami etnograficznymi: jedno muzeum prezentuje zbiory z Transylwanii, drugie to ładny XVI-wieczny Dom Pod Hermesem z kolekcją Franza Bindera. Binder przez czas jakiś mieszkał w Egipcie, przywiezione stamtąd eksponaty przekazał muzeum w 1862 r. Żeby zobaczyć mumię egipską, nie trzeba więc jechać aż tak daleko ...

Casa Artelor - Dom Sztuki (lub jak ktoś woli: Casa Artiştilor - Dom Artystów) to dawny Dom Rzeźników (Halele Măcelarilor), jeden z najstarszych budynków w mieście, wzmiankowany już w 1370 r., ale arkady są oczywiście młodsze...





Widok w kierunku kamienicy Casa Luxemburg - dawnej siedziby cechu złotników. Obecna nazwa funkcjonuje od 2004 roku, upamiętnia wizytę książęcej pary Henryka i Marii Teresy Luxemburgów, którzy sponsorowali renowację obiektu.



Jeszcze jedno ujęcie - od strony Mostu Kłamców...



Most Kłamców - Podul Minciunilor to pierwsza żeliwna konstrukcja w Transylwanii (1859 r.). Most przerzucony jest ponad ulicą prowadzącą do Dolnego Miasta. Ma się zawalić , gdy przejdzie po nim kłamca. Czyżby wszyscy byli prawdomówni? Minęło ponad półtora wieku - most stoi! Ponoć przy niektórych kłamstewkach troszkę jednak skrzypi .

Przez Most Kłamców przechodzimy z Małego Rynku na Piaţa Huet.







Główną budowlą placu jest olbrzymia katedra ewangelicka, której wieżę oglądaliśmy z Małego Rynku. Teraz mamy katedrę od tyłu, a od frontu urocze niskie domki. Wśród nich jest Casa Parohială - ewangelicka plebania (XIV-XVI w.)







XIII-wieczna Wieża Schodów - Turnul Scărilor to przejście pomiędzy Górnym i Dolnym Miastem (ciekawostką jest fakt, że w Sybinie powstało najpierw dolne, a to potem górne miasto). Obecny wygląd wieży wynika z przebudowy w 1542 r. oraz w latach 1862-1863.







Casa Calfelor - Dom Czeladników zbudowany na przełomie XIII i XIV wieku jako schronienie dla podróżnych - czeladników . Na upamiętnienie licznych cechów rzemieślniczych, jakie były w średniowiecznym Sybinie, obok kamieniczki ustawiono taką oto ozdobę mającą przypominać, jakież to drobne przedmioty dawniej w mieście wytwarzano....

dangol napisał(a):Ależ Aniu, o cóż ty mnie posądzasz ? Gary w rzece??? Przenigdy!
W rzece je jedynie płóczę , a myję grzecznie w miseczce na brzegu, wylewając wodę z płynem w bezpiecznej od tego brzegu odległości.

Nie o sposób mycia mi chodzi, nie udawaj O styl życia na wyjeździe, o harcerskie podejście do tematu. Ja drużynową starszo harcerską byłam nawet, a dziś nie wiem, czy zdobyłabym się na takie akcje

Najważniejsza na placu Huet (a niewątpliwie również w całym mieście ) jest monumentalna późnogotycka katedra ewangelicka.









Na katedralną wieżę nie wchodzimy z tych samych powodów, z których odpuściliśmy wieżę zegarową. Rezygnacja z widoków na dachy Sybina nie ma naprawdę nic wspólnego z pełnym dramaturgii opisem , jaki kiedyś w swej relacji zamiścił PAP. Co oczywiście nie oznacza, że gdybym wchodziła na górę, po drodze nie miałabym podobnych odczuć . Nie wchodzimy również do wnętrza katedry... Nie z powodu skąpstwa , bo opłata niewielka, ani nawet z braku czasu... Po prostu, gdy po przekroczeniu głównego portalu widzimy we wnętrzu całe mnóstwo rusztowań, jakoś nam odchodzi chęć obejrzenia tego, co wnętrze oferuje... Może to błąd i niepotrzebnie się poddajemy, bo te rusztowania są wyłącznie na samym początku? Hmmmm... Teraz tak sobie myślę, że jednak trzeba było wejść !



Stojący przed katedrą pomnik przedstawia Georga Daniela Teutscha - saskiego biskupa i historyka.

dangol napisał(a):Na katedralną wieżę nie wchodzimy z tych samych powodów, z których odpuściliśmy wieżę zegarową.

Na razie nasze ślady sie pokrywają. Z tą drobną różnicą, że my weszliśmy zarówno do katedry, jak i na wieżę, skąd się rozpościerają cudne widoki...

Pozdrawiam,
Wojtek

W takim razie niecierpliwie czekam na kolejny odcinek Waszego Sybina, uzupełnię sobie to, co straciłam..

Wracamy na Piaţa Mare, aby z bliska przypatrzeć się obiektom w jego zachodniej i północnej pierzei.
Uwagę zwraca barokowy pałac Samueala Bruhhentala, gubernatora Siedmiogrodu w latach 1777-1787. Obecnie mieści się tutaj Muzeul Naţional Brukenthal, a w nim między innymi kolekcja sztuki zgromadzona przez gubernatora, udostępniona dla ogółu już w 1817 roku. Jest to więc najstarsze muzeum dzisiejszej Rumunii. Na podziwianie malarstwa czasu jednak brak, zaglądamy więc jedynie w wiodącą do muzeum bramę i oglądamy jej wspaniały portal.









W zachodniej części interesująca jest również wyróżniająca się adekwatnym do nazwy kolorem Casa Albastra czyli Błękitny Dom. Dopiero po chwili rzuca się w oczy umieszczony na fasadzie herb Sybina... Mnie się rzucił na oczy dokumentnie, bo zdjęcie wyszło nieostre . Casa Albastra została zbudowana w XVI wieku, górne piętro dobudowano w 1810 r.



Bogato zdobiona fasada w stylu Art Nouveau w pierzei północnej to Primăria - urząd miejski Sybina.

Tuż obok stoi katolicki kościół Św. Trójcy, zbudowany przez jezuitów w latach 1726-1733.







Oglądamy jego barokowe wnętrze... Ścienne malowidła (za wyjątkiem fresków za ołtarzem) powstały jednakże dopiero na początku XX wieku. Witraże również są młodsze (wykonano je w Budapeszcie w 1901 r).











Kończymy zwiedzanie ...

Duży Rynek zatrzymuje nas jeszcze z powodu pory obiadowej . Tym razem prym wiodą sarmale z mamałygą oraz cibora de legume (czyli jarzynowa).





Do samochodów wracamy znanym już deptakiem, ale tym razem światło słoneczne rzuca blask na jego drugą stronę.











Uiszczamy opłatę parkingową (o ile dobrze pamiętam, 1 RON za godzinę) i nieco po godzinie 15-tej opuszczamy Sybin.

Początek drogi do celu na dziś to trasa nr 1...
Gdzieś pomiędzy Sibiu i Tălmaciu (wyjatkowo niemalże bez furmanek ):



Nieco dalej, już po odbiciu na wschód, z coraz wyraźniejszym widokiem na Fogarasze :





Na wysokości miejscowości Cârta skręcamy na DN 7C czyli sławną Trasę Transfogaraską. Pogoda śliczna , wykopki w fazie intensywnej .



To jedne z nielicznych traktorów, jakie widzieliśmy w Siedmiogrodzie. Na Bukowinie i w Maramureszu pod tym względem nieco bogaciej, chociaż ilości furmanek i tak nic nie przebije .

sarmale z mamałygą



Koleżanko Dangol danie wygląda apetycznie. Natomiast czy jest smaczne nie wiem. Nigdy nie jadłem mamałygi chociaż w Polsce o niej słyszałem od starszych osób. Może koleżanka powiedzieć coś o tym daniu ??? Pozdrawiam. Jak zwykle z wyrazami szacunku wierny czytelnik i wielbiciel podróży koleżanki - Darek1

darek1 napisał(a):

- Darek1

Zwany kaczką lub stonką.

dangol napisał(a):W wiosce prawie pusto - wszyscy na wykopkach .

Na moich zdjęciach z Cartisoary także pusto... to był czas sianokosów

Z furmankami pełna zgoda. O zmroku najbardziej obawiałem się nieoświetlonych zaprzęgów za zkrętem i platających się psów.

Pozdrawiam.

AndrzejJ. napisał(a):

darek1 napisał(a):

- Darek1

Zwany kaczką lub stonką.

Uważny czytelnik jesteś - mistrzu kolorowy