Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Cóż, koleżance Dangol można tylko zazdrościć pomysłowości, zasobów finansowych, wolnego czasu i zdrowia. "Taka to pożyje".

W zasadzie to, kolego Darku, nawet lubię Twoje poczucie humoru
Jak tak sobie czytam, co piszesz, od razu czuję się bogatsza i zdrowsza , nawet młodsza .
Natychmiast pojawia się przypływ energii niezbęnej do wymyślania kolejnych podróży i organizowana odpowiedniej ilości urlopu niezbęnego do zrealizowania bogatych planów .

Pozdrawiam serdecznie wiernego Czytelnika

Niemalże zaraz za tamą, wjeżdżamy na tereny Parku Narodowego Retezat.

1

Znajduje się tu szlaban, o którym wspominał Wojtek. Jest otwarty . Obok tabliczka informująca o opłatach (bez zmian : 7 RON za auto + po 5 RON od osoby), ale nie ma chętnego poborcy. Ponieważ w Retezacie mamy zamiar spędzić dwie kolejne noce, bardzo chcemy uiścić stosowną opłatę, jednakże w domku stojącym na stoku powyżej szlabanu, żywego ducha. Chociaż nie... jest tam pies, na szczęście zamknięty .

No więc, jedziemy sobie nielegalnie górskim szuterkiem. Owszem, niezbyt szeroko, miejscami kamienisto i kałużasto, tuż obok mocno wcięta dolina z jedną z odnóg Lacul Gura Apei, ale jest dosyć dobrze ! Tyle, że baaaaaardzo wolno... Nie wygląda na to, że jeszcze dziś uda nam się wybrać na jakąś dłuższą pieszą wycieczkę...

Siedem kilometrów, jakie jest od zapory do Cabana Rotunda , ciągnie się i ciągnie... A to przecież tylko mniejsza część trasy, jaką mamy przejechać



W Rotundzie też bez życia, nawet psa dziś nie ma . A ponoć to bardzo sprawnie funkcjonujące schronisko! Nie, żebyśmy chcieli tu dłużej zabawić , ale ciekawie byłoby zaglądnąć tam, gdzie przez prawie dwie dekady, czasami wypoczywała rodzina Ceauşescu...

Jedziemy dalej, na razie jeszcze całkiem niezłą drogą .



Jednakże coraz częściej i bardziej zdecydowanie odczuwamy brak terenowego autka, nasze wehikuły zupełnie inaczej reagują na Retezat, niż na piaszczyste drogi kaszubskich lasów... No tak, ale tu oprócz coraz bardziej kamienistego podłoża (momentami droga biegnie chyba łożyskiem wyschniętego potoku?), dochodzi pokonywanie wysokości, od zapory to jakieś 600 metrów... Niby tego nie widać, bo rozkładają się na sporą ilość kilometrów, ale jednak się czuje . Pomimo tego wciąż jesteśmy dobrej myśli - damy radę!

dangol napisał(a):W zasadzie to, kolego Darku, nawet lubię Twoje poczucie humoru
Jak tak sobie czytam, co piszesz, od razu czuję się bogatsza i zdrowsza , nawet młodsza .
Natychmiast pojawia się przypływ energii niezbęnej do wymyślania kolejnych podróży i organizowana odpowiedniej ilości urlopu niezbęnego do zrealizowania bogatych planów .

Pozdrawiam serdecznie wiernego Czytelnika

dangol napisał(a):

Pomimo tego icon_idea.gif wciąż jesteśmy dobrej myśli - damy radę!

Droga z Twojego ostatniego zdjęcia jest super - prawie autostrada . . .

Nam się trafiła droga o nachyleniu 25% z wydartą przez spływającą wodę bruzdą . . . wspinaliśmy się naszą żółtą sypialnią na pierwszym biegu , zjeżdżaliśmy również na pierwszym , ale z zablokowanymi hamulcem tylnymi kołami Daliśmy radę



Pozdrawiam
Piotr

Super dla Kangoora i jeszcze kilku innych aut przez caluśką trasę. U nas początkowo też było super , pomimo że autom nie do końca się to podobało .
O wydartych przez wodę bruzdach będzie wkrótce...

Niestety, trafiamy na miejsce, które jest od nas silniejsze! Ford by przejechał (ma odpowiedni napęd i spory prześwit, nie zawadzi o kamienie), ale cała reszta?

Grzesiek pierwszy podejmuje próbę, tyle że bez efektów. Cały czas liczy na to, że jednak się uda. Droga nie dość że trochę stroma, to jeszcze mocno wyżłobiona przez wodę. Nasypane kamienie w celu wyrównania tego i owego, nam raczej nie pomagają ... Na zdjęciach aż tak bardzo zagrożenia nie widać, ale musicie mi uwierzyć - łatwo nie jest!





Mamy w aucie saperkę, może przekopać to i owo, podsypać gdzie niegdzie? Tylko ile czasu by to zajęło? Na dodatek, nasze Volvo może by w końcu dało radę (choć pewności nie ma), ale mała Honda (wzięta w zastępstwie za to większe, zepsute tuż przed wyjazdem) szans nie ma . Zawieszenie ma jeszcze niższe, niż u nas... I tak dobrze, że dała radę aż dotąd!
I jeszcze jedno, co się ciśnie... Jaka jest pewność, że nawet jak się uda pokonać ten zakręt i podjazd, za chwilę nie trafimy na coś jeszcze gorszego?





Honda czeka jeszcze przed feralnym zakrętem, ciut poniżej podjazdu, a my myślimy co dalej...



Z wielkim żalem, postanawiamy odpuścić ...
Kto wie, może po kolejnym deszczu wszystko znów ułoży się jak trzeba i następni tędy jadący, nie będą mieli naszego problemu! Teraz jednak wolimy się nie przekonywać, czy podjechałaby po nas jakakolwiek laweta .
Jedno jest pewne, z Retezatem musimy się kiedyś rozliczyć . Tyle, że wówczas dotrzemy tu bardziej przygotowani . Nie wiem, czy do tego czasu uda się nam wymienić auto na terenówkę, raczej szanse marne. Może przyturlamy się tutaj pożyczoną od naszej dzieciarni Nysą? Powinna podołać, przecież dała radę na dwóch Złombolach, rok temu dojechała do Stambułu bez jakichkolwiek komplikacji, w tym roku nad Loch Ness też dotarła na czas . Trochę pokomplikowało się w drodze powrotnej, ale most ma już wymieniony , więc na kamienie Retezatu jak znalazł .
W grę wchodzi też inna opcja Zabranie ze sobą normalnych plecaków, a nie tylko wersji spacerowej . Zostawienie auta na gdzieś na obrzeżach gór, a w Retezat na dni kilka, z pełnym rynsztunkiem. Kondycję trzeba więc ćwiczyć od zaraz !

Hmmm... a w tym roku zamiast Retezatu może jeden pieszy dzionek po innych górkach? Dzisiejszy dzień, jeden z dwóch zaplanowanych na piesze wycieczki w tej części wyprawy, jest już niestety stracony...
A co w takim razie dziś??? Cóż począć z tak pięknie rozpoczętym dniem? Zanim zjedziemy do normalnej drogi, trochę czasu jeszcze minie... Nie ma sensu więc przemieszczać się już dzisiaj w inny region. Po zjechaniu, znajdziemy sobie jakieś noclegowe miejsce na którejś z nadrzecznych polanek ...
Póki co, PIESZO przejdziemy ten fragment drogi, która pokonała nasze auta

Widzę, że koleżanka Dangol dość intensywnie spędza urlop w podróżach zagranicznych. Jak nie na jachcie pełnomorskim po Adriatyku płynąc z jednego portu do drugiego i goszcząc się w nadmorskich Tawernach to proszę bardzo w górach też. Rzeczywiście zwiedzanie gór wymaga od zwiedzajacych dużo wysiłku, dobrego sprzętu specjalistycznego, zabrania ze sobą żywności energetyzujacej (nie kupionej w Biedronce czy Żabce tzw. czekoladopodobnej) nie mówiąc już o dobrych samochodach terenowych marki Volvo czy Honda, którymi wszędzie można jeżdzić czy to po błocie, rzece czy wąwozach skalnych. Napewno takie spędzanie urlopu to wielka frajda. Trzeba tylko spełnić jeden podstawowy warunek - posiadać złotą kartę bankomatową . Życzę koleżance Dangol przyjemnych podróży. Pozdrawiam, z wyrazami szacunku pilny czytelnik Darek1

Również pozdrawiam pilnego Czytelnika i mam nadzieję, że życzenia się spełnią i następnym razem Volvo i Honda zamienią się z terenowe cuda, którym nic nie przeszkodzi .
A co do żywności energetyzującej, to musimy się w tym zakresie przeszkolić...Zupełnie nie wiemy, co aktualnie jest na topie (wszystko przez te tawerny ), a na Retezat mieliśmy zabranie dania obowiązujące w górach 30 lat temu

dangol napisał(a):Niestety, trafiamy na miejsce, które jest od nas silniejsze! Ford by przejechał (ma odpowiedni napęd i spory prześwit, nie zawadzi o kamienie), ale cała reszta?
Grzesiek pierwszy podejmuje próbę, tyle że bez efektów. Cały czas liczy na to, że jednak się uda ...
Droga nie dość że trochę stroma, to jeszcze mocno wyżłobiona przez wodę. Nasypane kamienie w celu wyrównania tego i owego, nam raczej nie pomagają ...
Na zdjęciach aż tak bardzo zagrożenia nie widać, ale musicie mi uwierzyć - łatwo nie jest!

Trzeba było przenieść albo dobrze popchnąć To oczywiście żart. Tak dokładnie skończyła się jedna nasza przygoda z podjazdem szutrowa drogą. Pomogli nam Rumunii wydostać się z głębokiej koleiny - pułapki.

Wypatruję na Twoich zdjęciach śladów opon. To one zawsze są dla nas wskazówką czy ktoś dalej pojechał i którędy. Nie zastanawiamy się jakim autem ale czy ktoś jechał autem czy traktorem. Niestety, czasami wnioski ( zaledwie kilka razy) były mylące i musieliśmy się wycofać.

dangol napisał(a):za chwilę nie trafimy na coś jeszcze gorszego?

A już maska wygląda jakoś dziwnie.

Melduję, że jadę z Wami.

pzdr

longtom napisał(a):

dangol napisał(a):za chwilę nie trafimy na coś jeszcze gorszego?

A już maska wygląda jakoś dziwnie.

Melduję, że jadę z Wami.

pzdr

Nigdzie nie jedziesz, Danusia napisała, że dalej poszli PIESZO.

Lidia K napisał(a):

longtom napisał(a):

dangol napisał(a):za chwilę nie trafimy na coś jeszcze gorszego?

A już maska wygląda jakoś dziwnie.

Melduję, że jadę z Wami.

pzdr

Nigdzie nie jedziesz, Danusia napisała, że dalej poszli PIESZO.

Ja zostaję, popilnuję aut. A jak wrócą to pojadę z nimi w dalszą drogę.

Tomku, strasznie długo czekać nie będziesz musiał, bo daleko nie pójdziemy ...
A co do dziwnie wyglądającej maski, to (brawo za spostrzegawczość ) na szczęście efekt innych działań , niż próba przejechania przez kamieniste bruzy...

Małgosiu, nie mamy niestety takiego jak Wasze dośwsiadczenia w przejazdach górskimi szutrami, stąd czasem dmuchanie nawet na zimne .
W tym przypadku decyzja była jednak słuszna, a ewentualne ślady opon mogły nas tylko niepotrzebnie podniecić . Niezależnie od faktu, że byli szczęśliwcy, dla których ten podjazd nie był niczym strasznym , co dla nas było tylko dodatkowym powodem do żalu, że nam się nie udało

O przenoszeniu dobytku też myśleliśmy , ale byłoby tego za dużo .

Szkoda, że się Wam nie udało dotrzeć wozem do parkingu. To jest rewelacyjny punkt startu. Ja go użyłem do dwóch kolejnych wycieczek.

Pozdrawiam,
Wojtek