Za miedzą: Horní Albeřice

Tym razem nocleg będzie Na Perličku, który spodobał nam się poprzednim razem .

Pierwszy dzień kalendarzowej wiosny , sezon narciarski dobiega końca (kręcą tylko krzesełka i jakiś mały wyciąg obok nich), śniegu niewiele zostało. Na trasach biegówkowych niby jeszcze jest, ale mokry. W rezultacie, o nocleg w górskiej chacie nie jest teraz trudno, ale jak się ociepli na dobre, z pewnością znów zrobi się tu tłok… Teraz są miejsca dla naszej dość licznej , tym razem ponad 20-osobowej ekipy. Ponieważ weekend jest połączony z „zaległą” imprezą imieninową naszych trzech panów, więc weekend zaczynamy już w piątek po pracy, aby zdążyć na uroczyste spotkanie zamówione na godzinę 21-szą. Zdążyć musimy, bo przecież Grzesiek jest jednym z tych trzech . Cała reszta zresztą też nie zamierza się spóźnić, w tak licznym gronie nie widzieliśmy się przecież od Sylwestra (no bo w Dzień Kobiet spotkania też były liczne, ale z podziałem na płeć piękną i imprezę dziadowską, w odległości prawie 100 km od siebie).

Wieczorna imprezka minęła, rano po wspólnym śniadaniu, początkowo wspólna zabawa. Część uczestniczy w niej bardzo aktywnie, wykorzystując resztki śniegu na stoku za chatą , pozostali również aktywnie obcują z piwkiem lub (i) z becherowką.



















Ja jestem w ekipie pośredniej. Zjazdówek nie używam, piwko zażywam, ale pospacerować też lubię , zwłaszcza gdy jest okazja na pierwszy górski spacer z moją wnusią .

longtom napisał(a):
Domyślam się, że piwko, na wieczór, było.

Pudło !
Tym razem zabrane z domu naleweczki. Plan piwny był , ale sklep w Pasiekach był czynny zbyt krótko, do Rokitnic nie chciało się nikomu jechać, iść do najbliższej knajpy też nie. Na szczęście mieliśmy ze sobą żelazny zapas

Za to wieczory marcowe były z piwkiem , pierwszy nawet z całą beczką.

Widoki z tarasu przy chacie:







Przy poziomej drodze biegnącej od rozdroża szlaku zielonego i żółtego do lokalizacji Bosna:

Ponieważ Lilka zasnęła, postanowiliśmy kontynuować spacer, schodząc do restauracji Na Budárce (ten odcinek drogi „przeszliście” ze mną już w zimowym odcinku).















Przysiedliśmy przy stolikach na zewnątrz restauracji, wypiliśmy kawkę i inne nieprocentowe napoje… Lilka miała dostać to co jej „bufetowa” nosi cały czas w gotowości, ale spała dalej… Po karmieniu miała nastąpić zmiana nosiciela z mamy na tatę, ale trzeba było zostawić dziecinkę tam, gdzie tak błogo spała. Cóż, mama będzie musiała nieść córkę pod górkę!

Do chaty Na Perličku wracamy przez Hořensko (górna część Pasiek) szlakiem zielonym , tez znanym z zimy. Tyle, że tym razem idziemy dokładnie szlakiem, bo tłoku na stokach nie ma.

























Za moment dołączymy do imprezowiczów.

Na wieczór mamy zaplanowaną kolejną imprezkę.



W międzyczasie jest jeszcze trochę czasu abo do niej „dojrzeć”, zjeść obiad, pójść na kolejny (ale już krótszy) spacer…





Wieczór przebiega w miłej atmosferze, a band Staszka przygrywa całkiem fajnie .

W niedzielę aż tak ciepło nie jest, chociaż słoneczko świeci jak należy.





Ze względu na konieczność popołudniowego powrotu, koniec z imprezowaniem. Ewentualnie jakieś piwko z samego rana dla wszystkich, do obiadu już tylko dla pasażerów… Wszyscy jednakże mogą (a co najważniejsze – chcą ) iść na wycieczkę. Fakt, niezbyt długą , nie więcej niż 8 km w obie strony. Przewyższenie też niepowalające, skoro punktem startowym jest Na Perlicku (http://www.prdek.cz).

Moment wyjścia na szlak dostosowujemy do najmłodszej uczestniczki, która – jako że obudziła się najwcześniej - musiała zaliczyć poranną drzemkę.



Idziemy szlakiem żółtym, lekko w górę.





Nepomuk (początek XVIII w.) na rozdrożu w części Pasiek zw. Hořensko .



Wąski asfalcik biegnie dalej głównej drogi w Rejdicach, a my zaczynamy spacer drogą gruntową, w znacznej części pokrytą jeszcze śniegiem (tyle że mokrym).

Widoczki w kierunku wioski Příchovice z kościołem św. Wita (koniec XVII w.).

Na szczęście nie ma zakazu karmienia w lesie małych niedźwiadków .





Hutteruv kríž ( 1834 r.):



Odpoczynek i uzupełnienie tego i owego w chacie Hvezda.

Jednakże to nie restauracja była podstawowym celem spaceru, ale znajdująca się ponad nią góra Hvezda (959 m.) z wieżą widokową Štěpánka (Szczepanka) wysokości 24 m. Wieżę nazwano na cześć arcywojewody Szczepana, który zatrzymał się tu podczas inspekcji budowy Karkonoskiej Drogi łączącej Liberec z Trutnovem.







Na najstarsza w okolicy wieża (w Izerach jest ich kilkanaście) powstała z inicjatywy księcia Kamila Rohana (właściciela tych ziem), który rozpoczął jej budowę w lipcu 1847 r., po tym jak Štěpán wszedł na szczyt Hvězdy 9zwanej wówczas Buchstein) i zachwycił się rozległym widokiem. Zbudowano dolną, szerszą część wieży (wysokości 6 m) , jednak prace wkrótce (IX 1847) przerwano. Oficjalnie z powodu tego, że wkrótce Štěpán przeniósł się na Węgry (został tam palatynem),więc wobec spadku jego znaczenia politycznego w Czechach , książę Rohan nie miał żadnego interesu w sławieniu dawnego gubernatora. Ale kto wie czy powodem przerwania budowy nie było to, że Cyganka przepowiedziała księciu, że umrze wkrótce po tym, jak budowa zostanie ukończona? Tak czy siak, przez ponad 40 lat niedokończona wieża niszczała…
Po wznowieniu budowy w 1888 r. (książę Rohan sprzedał wówczas grunt Příchovicom, w porozumieniu z władzami wsi dokończenia budowy wieży podjęła się sekcja Kořenov DGVJI) powstała górna smukła ceglana część wieży, zgodnie z projektem profesora Brausenwettera z Liberca. Szczepankę otwarto uroczyście 14.08.1892 r., książę Rohan jednak nie pojawił się na otwarciu, gdyż był chory, miesiąc później zmarł, tak jak to przepowiedziała Cyganka. Tyle, że miał wtedy 92 lata .



Kiosk przed wieżą jest jednocześnie kasą biletową (wstęp na wieżę za opłata 30 Kč).

Dolny taras widokowy jest otwarty, górny (na wysokości 21m, wejście krętymi schodkami) oszklony, ale okienka można otwierać. Na metalowych płytach na parapecie wokół tarasu wieży rozrysowano, co ze Szczepanki widać. Widok jest fajny, chociaż od południa przesłonięty lasem… W dobra pogodę można podziwiać panoramę Karkonoszy ze Śnieżką, Czeskiego Raju ze szczytami Tábor i Kozákov, widać górę Bezděz, a czasami także Ralsko, Ještěd, cale Góry Izerskie i część Gór Łużyckich . Dziś wprawdzie widoczność taka sobie , ale i tak wchodzimy!











W pobliżu wieży znajduje się duży kamienny krzyż maltański (ale nie chciało nam się tam iść przez śnieg, więc fotkę mam tylko z oddali), postawiony tu przez niemieckich mieszkańców tych terenów dla upamiętnienia poległych żołnierzy Rzeszy. Po wysiedleniu Niemców w 1945 r., krzyż zburzono, został zrekonstruowany w 2011 r.



Opuszczamy Szczepankę…



Od ścieżki zejściowej do restauracji Hvezda, można zboczyć w lewo do odrestaurowanego rzopika - bunkra przeciwpiechotnego zbudowanego obrony czeskich Sudetów przed agresją III Rzeszy. Bunkry takie znamy z wielu innych wycieczek po czeskim pograniczu, więc ten sobie odpuszczamy. Zresztą, może jeszcze kiedyś wybierzemy się w te okolice, wówczas będzie można uzupełnić odpuszczone…

Namiar na wirtualną panoramkę z wieży:

http://www.virtualtravel.cz/jablonec-na ... ovice.html

Wracamy tą samą drogą, najkrótszą, bo musimy zdążyć na umówione na obiad golonki.









Jeszcze tu kiedyś wrócimy!

Parasolkowo-zjazdowo.

Pzdr

Tegoroczny lutowy wypad do Pasiek ( w zasadzie rodzinny , plus kilka osób zaprzyjaźnionych) miał być równie śnieżny, jak rok temu, ale cóż pan zrobisz? Wyszło, jak wyszło.
I tak nieźle, że śniegu było chociaż troszkę i narty przewietrzyliśmy . Zarówno zjazdówki , jak i biegówki. No i sanki Lilki



Ponieważ do schroniska dotarliśmy w piątek wczesnym popołudniem, jeszcze tego dnia było trochę czasu na niezbyt długi spacer…









… a dla tych co nie mają kurzej ślepoty – na biegówki z czołówkami do Hvezdy i z powrotem. Ponieważ takie ekscesy nie dla mnie, zgłosiłam się na ochotnika na dyżur przy Lili.



Swoje szuranie uskuteczniłam w sobotę… Wprawdzie spora część trasy była mocno oblodzona, ale jakoś udało się ją pokonać bez siniaków na d…







Około 16-tej zaczął sypać śnieg, w krótkim czasie przybyło kilkanaście centymetrów puchu . Radość była jednak przedwczesna, nocą zaczął padać deszcz , rano była już mora śnieżna ciapa , niesprzyjająca nawet pieszym wędrówkom. O nartach mogliśmy zapomnieć...

Natknąłem się przypadkiem na ten bardzo bogaty wątek. Mnóstwo ciekawych miejsc w Czechach, Morawach i nie tylko a wszystko ciekawie opisane. Sam też często odwiedzam Jeseniki. Do Rejviz jedziemy z domu tylko ok. 50 minut. Mam pytanie o ścieżki winne południowych Moraw. Byłem przed laty w Strażnicach oraz Mikulovie, jednak były to krótkie pobyty każdorazowo z 1 noclegiem. Czy dobrze zrozumiałem z Twoich opisów, że najbardziej z odwiedzanych rejonów winnych podobało się Znojmo i okolice?
Chcę również wybrać się w maju na taki winno-turystyczny wyjazd i planuję miejsca.
Pozdrawiam,
Tomek