Z wizytą u Śnieżnego Króla - Hochkönig 2015

13 lutego (piątek): Pożegnanie z Królem - część pierwsza

Ostatni dzień nartowania na tym wyjeździe Ale za to będzie najlepszy ze wszystkich!

Pogoda jest już trochę nudna Dziś nie będziemy daleko jechać, zostajemy "u siebie", czyli w Hochkönig. Jeszcze raz zrobimy Königstour I dużo więcej

Dla przypomnienia - mapka całego ośrodka:



Tutaj wyciągi startują o 9:00. My meldujemy się na parkingu trochę wcześniej, bo już się nie możemy doczekać Jeszcze pusto:





O dziwo wyciąg rusza (i zaczyna wpuszczać narciarzy) 15 minut przed czasem

Puste, równiutkie stoki i wschodzące słońce:



Knajpka na szczycie też jeszcze pusta:



Wykorzystujemy chwile, kiedy jesteśmy prawie sami na stoku i chyba ze 3 razy zjeżdżamy naszą ulubioną trasą

A potem, razem z innymi narciarzami, ruszamy w stronę Dienten i Mühlbach, za żółtymi oznaczeniami trasy Königstour:



Gdzieś na stokach Dienten:







Wspominałam już w relacji, że w ośrodku Hochkönig, oprócz trasa narciarskich, są też inne atrakcje Pora je pokazać, bo to przecież nasz ostatni dzień.

Atrakcje te cieszą się dużym zainteresowaniem... :



Każdy (lub prawie każdy ) chce się poczuć jak Król Albo jak Królowa

Ja też nie mogłam sobie odmówić tej przyjemności







Lodowy tron ma mniejsze wzięcie :



Było trochę pozowania, czas wrócić do szusowania :





Dojeżdżamy do końca Königstour, czyli do Mühlbach, a później ruszamy w drugą stronę. Oczywiście oprócz "obowiązkowej" trasy, robimy dodatkowe zjazdy - jak tylko spodoba nam się jakaś traska, np. "trzynastka" w Dienten, powtarzamy ją Nie podążamy ślepo za znakami Königstour. Dzięki temu dzisiaj w nogach też będziemy mieć sporo kilometrów, ale o tym na końcu

W Dienten, tradycyjnie, musimy się wciągnąć powolnym dwuosobowym krzesłem:





I wkrótce jesteśmy znowu "u siebie", w Hinterthal, na naszym ulubionym wyciągu i trasie:





Zrobiliśmy kółeczko, teraz będziemy szusować w stronę Maria Alm, żeby dokończyć Königstour. Ale o tym - w następnym odcinku

mysza73 napisał(a):Kto jak kto, ale Ty zdecydowanie zasługujesz na miano Królowej Gór .

Dzięki , ale jest tu kilka osób, które zasługują na pewno nie mniej
Sama jesteś przecież Alpomaniaczką Szkoda tylko, że zimy nie lubisz

Potter napisał(a):

mysza73 napisał(a):Kto jak kto, ale Ty zdecydowanie zasługujesz na miano Królowej Gór .

Z ust mi to wyciągnęłaś ...

Potter, chętnie oddam Ci koronę Ja jeżdżę w Alpy tylko raz w roku

GOLDEN napisał(a):Królowa jest tylko jedna...

Gdzieżbym tam śmiała z nią konkurować

Mikeee napisał(a):Takie czasy, że królowa zamiast korony nosi... kask

Nieważne, co się ma na głowie, tylko co w głowie

longtom napisał(a):Niebo jak w letniej Grecji.

Jak tak jest w Grecji, to muszę w końcu pojechać



13 lutego (piątek): Pożegnanie z Królem - część druga

Nasza przygoda z Królem i nartowaniem w Hochkönig powoli dobiega końca. Żeby ją zapamiętać na długo, oprócz ciągłego szszszszsz... musimy się na chwilę zatrzymać i popodziwiać

Tym bardziej, że zbliża się 13:00. Najwyższa pora na coś pysznego

W drodze do Maria Alm zatrzymujemy się przy małej chacie. Stolików na zewnątrz mało, ale mamy szczęście, bo jeden właśnie się zwalnia. Zasiadamy więc i chłoniemy piękne widoki.







Tam będziemy za chwilę:



Zajadamy nasz tegoroczny przysmak - wielkie tosty z szynką i serem żółtym Pycha!

W słońcu jest tak gorąco, że przez moment ulegam złudzeniu, że jestem na plaży w Cro



A może to "wina" piwa Pijemy moje ulubione, z tych austriackich - Stiegl. Trafiła nam się edycja narciarska :



Posiedzieliśmy, odpoczęliśmy, ale nie ma tak dobrze, trzeba jeździć

Dojeżdżamy do Maria Alm i katujemy tamtejsze traski, m.in. długą, bardzo widokową niebieską 10-tkę:





Mapka tej części ośrodka:



Zjeżdżamy też czarną 16-tką. Niby krótki odcinek ale meeega stromy. Z kanapy w ogóle nie wygląda to źle, ale jak skręcamy w ową trasę, pojawia się informacja, że stok jest przygotowywany ratrakiem na wyciągarce No to już trochę wiemy, czego się spodziewać, ale za późno się wycofać Jest trudno, głównie dlatego, że bardzo twardo. Zrobili betonowy podkład, ale tak to już jest na czarnych trasach.

Z tym, że czarna czarnej nierówna. Tą możemy porównać (jeśli chodzi o nasze doświadczenia) chyba tylko do... "słynnej" Harakiri w Zillertalu Nachylenie (przynajmniej na krótkim odcinku) bardzo podobne. Dobrze, że tutejsza 16-tka nie jest owiana taką legendą jak zillertalska koleżanka - nie ma dodatkowego obciążenia psychicznego Dajemy radę, dla bezpieczeństwa zjeżdżając powoli, ale do końca dnia postanawiamy już jeździć bardziej rekreacyjnie

Np. bawimy się w podskakiwanie na "hopkach" w snow parku na niebieskiej 11-tce Zarówno z czarnej trasy (to dość zrozumiałe ), jak i z podskoków , brak zdjęć.

Czas powoli wracać "do domu"...



Jak zwykle , gondolką Sinalco:



Widoki z gondolki:







Na koniec jeszcze kilka zjazdów "u nas" i pożegnanie z ulubioną trasą:





Wpatrzeni narciarze:



Patrzymy i my:



Są jednak tacy, którzy się już napatrzyli i wolą się bawić W knajpce na szczycie Gabühel w najlepsze trwa impreza z muzyką na żywo :



Dziś w końcu początek końca karnawału , zwanego tutaj Fasching. Zarówno w Austrii (zdaje się, że głównie w Alpach), jak i w katolickich landach Niemiec, jest to ostatni tydzień karnawału - od tłustego czwartku do wtorku (naszego "śledzika"), kiedy ludzie bawią się wesoło, uczestnicząc w różnych paradach i imprezach w miastach i miasteczkach, często przebierając się bardzo pomysłowo

Tu jednak nikt nie jest przebrany, chyba, żeby do przebrania zaliczyć strój narciarski Kapela gra wesoło, a ludzie tańczą - niektórzy na stołach i w butach narciarskich :



Żegnamy się z traskami i wesołą ekipą i zjeżdżamy (ostatni raz ) do parkingu. Tu też trwa impreza, ale jakby spokojniejsza :



Najlepsze na koniec! Bo ten dzień był dla nas zdecydowanie najlepszy na całym wyjeździe

Wprawdzie rekord kilometrowy należy do środowego nartowania, ale dzisiaj też sporo udało nam się wykręcić. Wg skiline (gdzie sprawdzamy nasze narciarskie poczynania ) dokładnie 72 km :



Z tym, że trasy w Hochkönig są dużo dłuższe niż w "rekordowym" Bad Dorfgastein. Linie na wykresie z tamtego dnia biegły "gęściej", bo wyglądało to tak: krótki zjazd - krótki wjazd..., a tutaj kilkukilometrowe zjazdy i kilku, a nawet kilkunastominutowe, podjazdy. Ale nie o rekordy tu przecież chodzi, a o przyjemność szusowania, a to mieliśmy i dzisiaj, i przez cały narciarski tydzień

Wizyta u Śnieżnego Króla powoli dobiega końca, ale jeszcze pojedziemy do Maria Alm. I to dwa razy - "dziś" po południu i jutro rano Pięknych górskich widoków więc nie zabraknie

Aguha napisał(a):maslinko, wszystko wskazuje na to, że - jeżeli los będzie łaskawy - zobaczę za niespełna pół roku jak wygląda ta okolica w kolorach zieleni , mam nadzieję, że też piknie

Ooo, no to gratuluję decyzji! Na pewno piknie

Aguha napisał(a):serdeczności

I wzajemnie

Czas kończyć narciarską relację, bo już niedługo wiosna

Zapraszam na ostatni odcinek.

13 lutego (piątek) i 14 lutego (sobota): Maria Alm - dwa razy

Jedynym minusem naszej miejscowości jest brak sklepu spożywczego Po ostatnim nartowaniu jedziemy więc na zakupy do "Billi", do Maria Alm. A oprócz tego na krótką sesję zdjęciową

Przed wjazdem do centrum miejscowości stoi kolejny symbol ośrodka Hochkönig - tym razem nie jest to tron, ale wielka srebrna korona z napisem Maria Alm:



Po przymiarkach :



okazuje się, że trochę za duża

Ale może być ładną ramą dla górskich szczytów i zabytkowego kościoła:



Tuż obok coś, co przypomina szopkę:



a tak naprawdę jest reklamą Ziachschlittenfahren, czyli corocznej imprezy, na której ludzie w tradycyjnych strojach regionalnych jeżdżą na sankach, piją, jedzą i bawią się Tutaj można sobie zobaczyć zdjęcia z tegorocznej edycji

Powoli wracamy na naszą kwaterę, focąc masyw Hochkönig w świetle zachodzącego słońca...





Ostatni austriacki wieczór spędzamy, oglądając Bonda w chorwackiej telewizji (mamy dwa chorwackie kanały ): "Nikad ne reci nikad" ("Nigdy nie mów nigdy") - w oryginale, z chorwackimi napisami



Niestety nadchodzi dzień wyjazdu... Jak na złość, pogoda nadal piękna Dobrze, niech inni też mają coś z życia My już się nartowaniem nacieszyliśmy

Pożegnalna sesja zdjęciowa na balkonie:









Cudnie, bajkowo, brakuje jeszcze, żeby w tej scenerii pojawił się kulig...

No to już jest :



Co prawda na kołach, a nie na płozach (saniach), ale nie można mieć wszystkiego Austriacy wreszcie poradzili sobie z poniedziałkowymi i wtorkowymi opadami śniegu i drogi są czarne. Walka trochę trwała, nawet nasz gospodarz codziennie od 4:30 rano jeździł traktorem z pługiem po całej wiosce.

Szczęśliwcy szusują na naszej ulubionej trasie:



Nie będziemy im zazdrościć 6 dni (plus 1,5 godziny w zeszłą sobotę ) nartowania i łącznie zrobione 350 km musi nam wystarczyć I wystarczy! Hinterthal opuszczamy "wyjeżdżeni" na maksa i bardzo szczęśliwi

Jeszcze krótka wizyta w Maria Alm - po drodze. "Wczorajsza" korona w świetle dziennym:



Idziemy na krótki spacer po okolicy - w stronę stoków narciarskich, tych w centrum miejscowości:



Trwają tu jakieś zawody:



albo raczej przygotowania do nich:



Piękny sztruksik!

Na niemal wszystkich pocztówkach z Maria Alm można zobaczyć XIV-wieczny kościół pielgrzymkowy z najwyższą w Salzburgerlandzie wieżą (83 m). No to my też mamy taką pocztówkę :



Kościół ten bardzo mi się podoba, więc pstrykam mu kilka fotek. Z daleka:



Z bardzo bliska:



Z drugiej strony:



I detalicznie :



Pożegnalne foty uliczki w Maria Alm:





i ruszamy w drogę do domu, już tego prawdziwego - w Polsce.

Nie ma powodu do smutku! Tak jak już na pisałam na pierwszej stronie tej relacji, były to nasze najlepsze narciarskie wakacje!

Wybór ośrodka Hochkönig okazał się strzałem w dziesiątkę, bo nie jest to bardzo popularny areał, więc uniknęliśmy stania w kolejkach. Oprócz tego udało nam się ponartować w Wagrainie, w Dorfgastein, Bad Gastein i Bad Hofgastein Jeśli chodzi o rejon Ski Amade, na przyszłość zostawiliśmy sobie jeszcze ośrodek Schladming (tzw. cztery góry) i lodowiec Dachstein.

Dzięki wszystkim za odwiedziny w relacji i do zobaczenia na stoku, górskim szlaku lub w Cro


KONIEC