Bieszczadzkie wędrowanie

Witam Cromaniaków i zapraszam na wędrówkę po Bieszczadach, chyba jeszcze nie prezentowanych na forum. Dla mnie to miejsce wyjątkowe na polskiej mapie turystycznej, ciągle jeszcze dzielnie opierające się powszechnej komercji, bez blichtru i szpanu i bez kramów z mydłem i powidłem. Nigdzie indziej nie odpoczywam tak dobrze i nigdzie indziej nie mam tak bliskiego kontaktu z przyrodą.

Tegoroczny wyjazd zaplanowaliśmy na czerwiec, żeby nacieszyć się soczystą zielenią połonin. Miejscówka tradycyjnie w Wetlinie, bo po pierwsze jest blisko szlaków, po drugie ma najlepiej rozwiniętą infrastrukturę turystyczną, co dla mnie oznacza spory wybór wygodnych kwater, parę karczm ze smaczną kuchnią i przyzwoicie zaopatrzony sklep spożywczo-przemysłowy dysponujący terminalem płatniczym. Poza tym prywatne busy i autobus PKS kilka razy dziennie.

Tym razem niestety część planów storpedowała nam pogoda, na siedem dni pobytu w dwa praktycznie nie dało się wyjść z pokoju, bo lało jak z cebra, a w dwa kolejne chmury ograniczały widoczność w górach do raptem kilku w porywach do kilkunastu metrów. Takie to lato. Z perspektywy czasu widzę, że można było trafić jeszcze gorzej.

Na początek miejscówka w Starym Siole, ostatni dom przed granicą BPN, przy żółtym szlaku na Przełęcz Orłowicza, zdjęcie z poprzedniego wyjazdu, bo tym razem nie uwieczniliśmy.



I widok z okna na Hnatowe Berdo, ten już tegoroczny.


===============================================================================
Bieszczadzkie wędrowanie:

- czerwiec 2011

- luty 2015

- październik 2019

===============================================================================

Bardzo chętnie powędruję, w Bieszczadach byłam raz. Przed maturą, z moją szaloną klasą, jechaliśmy 25 h . Spaliśmy nad potokiem w jakiejś szopie. Wołosate, tak to było tam. Pamiętam wejście na Tarnicę, ryki jeleni i te połoniny.... ech.

A ja po maturze ...

Największym, chyba, przeżyciem była podróż z grupa więźniów w jednym wagonie.
Oprócz nas była konduktorka i strażnik, ale sobie gdzieś poszli.

A koledzy obsiedli mnie i zaczęli wypytywać o czaj ...





Dopisane do Polski na weekend

marze_na napisał(a):Tym razem niestety część planów storpedowała nam pogoda, na siedem dni pobytu w dwa praktycznie nie dało się wyjść z pokoju, bo lało jak z cebra

W czasach prehistorycznych ustawiłem namiot na tydzień w Cisnej. Nie lało w jeden dzień. No, ale wiadomo - "Deszcz w Cisnej..."

Później już bywało znacznie lepiej, ale i tak wiele lat minęło od mojej ostatniej bieszczadzkiej wędrówki, więc z przyjemnością powędruję z Tobą.

Pozdrawiam,
Wojtek

No to w drogę.
26.06.2011 - Wędrówka I
Wetlina - Przełęcz Orłowicza - Smerek - Bacówka Jaworzec - Kalnica

Pierwsze tegoroczne kroki na połoninach, widok po wyjściu z lasu w stronę Przełęczy Orłowicza


i widok w drugą stronę


opuszczamy Przełęcz Orłowicza


przed nami Smerek




a tu już Stare Sioło i Wetlina widziane ze Smerka. Nasza kwaterka na pierwszym planie


wracamy w stronę Przełeczy Orłowicza


na horyzoncie Połonina Wetlińska




opuszczamy połoniny północnym zboczem Smerka


gdzieś między Jaworcem a Kalnicą


Z Kalnicy wracamy do Wetliny stopem. To nasz ulubiony sposób przemieszczania się do i ze szlaku, jeśli przebieg trasy nie pozwala nam na dojazd własnym autem.

Witam, a czy te połoninki są Wam znajome? Otryckie pozdrowionka...
[img][img]http://img811.imageshack.us/img811/4304/p9270136.jpg[/img]
Shot at 2011-08-18[/img]

marze_na napisał(a):

I już jest pięknie...

Pozdrawiam,
Wojtek

Jestem, bo nie byłam tam 20 lat... a cały czas tęsknię..

aż mi się miękko zrobiło ...

binkowskig napisał(a):Witam, a czy te połoninki są Wam znajome? Otryckie pozdrowionka...

Otryt ciągle jeszcze nie odkryty. Ale się pewnie doczeka.

marze_na napisał(a):

binkowskig napisał(a):Witam, a czy te połoninki są Wam znajome? Otryckie pozdrowionka...

Otryt ciągle jeszcze nie odkryty. Ale się pewnie doczeka.

Otryt choć jeszcze dziki i nie do końca odkryty to...te połoninki są w ...Chorwacji w okolicy Perucko jezero na Cetinie...między Kninem a Sinj. Jutro będę tamtędy pomykał....

Był czas, że i latem i zimą bywałem w Bieszczadach.
Komańcza, Cisna, Wetlina. Z plecakiem, namiotem i żarciem na plecach.
W potoku w Dołżycy karabinowe łuski z pierwszej wojny św. znalazłem.
Jak w Ustrzykach Górnych wybuchła bójka w barze, to milicja z Ustrzyk Dolnych dojeżdżała suką po "towar".

pzdr

longtom napisał(a):Był czas, że i latem i zimą bywałem w Bieszczadach.
Komańcza, Cisna, Wetlina. Z plecakiem, namiotem i żarciem na plecach.
W potoku w Dołżycy karabinowe łuski z pierwszej wojny św. znalazłem.
Jak w Ustrzykach Górnych wybuchła bójka w barze, to milicja z Ustrzyk Dolnych dojeżdżała suką po "towar".

pzdr

Takich Bieszczadów nie znam. Za to z wypiekami czytam każdą znalezioną w necie relację z czasów, gdy było tam jeszcze naprawdę dziko.
Mój pierwszy kontakt z tymi górami był chyba w 1993 roku. Potem po kilkunastu latach zaraziłam Bieszczadami męża. Teraz wracamy i pewnie będziemy wracać regularnie.

Cuuuuudnie, te kolory, soczysta zieleń...

marze_na napisał(a):Takich Bieszczadów nie znam.

Jak zimą dotarliśmy do schroniska na Połoninie Wetlińskiej to powiedzieli, że przespać się możemy ale do jedzenia nic nie mają.
Rano głodni prawie zbiegliśmy do Wetliny a tam jedyny czynny zimą sklepik był akurat zamknięty.
Fajnie było

O, w październiku zeszłego roku też tu spaliśmy jedną noc:

marze_na napisał(a):

I widok z okna podobny mieliśmy.

A Twoje Bieszczady takie soczyste. Piękne