USA cz.1- Jak zdobywałam Dziki Zachód.

31maja, wtorek.



Powtórka z rozrywki , czyli sprint przez miasto. Jeszcze trochę sklepów w centrum, metro, most brooklyński, dzielnica chińska, dzielnica italiańska, metro, spać. Może to upał i zmęczenie ale jakoś tak żadnej magii nie doszukaliśmy się na 5th Ave, 7th Ave czy na Broadway’u. Ulice jak ulice, wszędzie cuchnące czarne wory ze śmieciami, wyziewy z metra i klimatyzacji, morze ludzi chyba z całego świata. Zdecydowanie nie moje miejsce.

Mniej więcej taką trasą się poruszaliśmy.

Pobudka i dopiero dzisiaj możemy ocenić gdzie mieszkamy. Sam lokal to nic nadzwyczajnego, zwykłe dwupokojowe mieszkanko z kuchnią i łazienką bez okna. Do wykończenia łazienki nie przyznał by się żaden polski fachowiec, straszny partacz to robił. Za to widok z okien na wieżowce Manhattanu, rzekę Hudson, lądowisko helikopterów- bardzo atrakcyjny

Na dachu jest, dostępne dla lokatorów, pomieszczenie do organizowania imprez oraz taras z ogródkiem i leżakami.

Ciekawa relacja! Stany też chodzą mi po głowie (ale raczej ze względu na przyrodnicze osobliwości, nie miasta). Czekam na więcej!

woka napisał(a):Ja mam na myśli (chyba się powtarzam) sytuację gdzie do danego zdarzenia dopisujemy sobie własną emocjonalną historię.

Być może pamiętasz słynną scenę z "Ferdydurke" Gombrowicza, kiedy w reakcji na peany nauczyciela na cześć Słowackiego zdesperowany uczeń Gałkiewicz wykrzykuje: Boże, ratuj, jak to mnie zachwyca, kiedy mnie nie zachwyca?

Taką reakcję rozumiem i szanuję. Każdy ma prawo do własnej opinii. Nierzadko spotykamy się przecież z sytuacją, kiedy ktoś wmawia nam, że "koniecznie", że "trzeba", że "bez tego się nie liczy", że "must see", że "kredyt we frankach" . Być może o to Ci chodzi, kiedy piszesz o sterowaniu i wykorzystywaniu naiwności czy łatwowierności przez biura podróży czy innych marketingowców. Tyle że nie dopuszczasz myśli, że kogoś coś może autentycznie zachwycić. Cóż, jeśli Tobie uczucie zachwytu jest obce, to - nie obraź się - Tobie, nie Pudelkowi należy współczuć...

woka napisał(a):Test: podczas gdzieś tam pobytu, będąc "wniebowziętym" należy popatrzeć na inne nieznane osoby.
Na 99,99 % zobaczymy innych bez emocji. Dla nich nasze uniesienie byłoby niezrozumiałe ..... bo przecież (dla nich) nie ma nic szczególnego.

Litości. Mamy się rozglądać, by sprawdzić, czy wypada? A kiedy Twoje dziecko pierwszy raz powiedziało "tata" albo postawiło pierwsze kroki, wzruszyłeś się, czy rozglądałeś wokół, obserwując reakcję obojętnych świadków?

Krzychooo napisał(a): Czekam na więcej!

Niestety, to dzień przedostatni

Ruszamy w stronę domu towarowego Macys wydać resztę $$.
Na ulicach ruch niewielki. Gazety sprzedaje nie 16-latek, tylko dziadek z wózkiem inwalidzkim

Poezja Mnie takie klimaty zachwycają
No, ale ja lubiłem pograć w SimCity

Most Brooklyński, co prawda, już wczoraj widzieliśmy z okna samochodu, ale trzeba jeszcze tu stanąć.

Lednice napisał(a):Poezja Mnie takie klimaty zachwycają
No, ale ja lubiłem pograć w SimCity

Z góry i z daleka wyglądało to super. Gorzej z poziomu krawężnika

Cześć margaret-ka , jak dla mnie to to mogłaby być podróż życia.....tylko musiała by trwać dwa miesiące Większość miejsc które pokazałaś znajdują się na mojej liście życzeń - mam nadzieję że do spełnienia....
Należę do tej grupy ludzi która jest fanami przyrody....ale na burbona do NY bym zaglądnął...
Najbardziej podobało mi się Santa Fe i Sedona
Z chęcią obejrzę podsumowanie,może okazać się przydatne...
Dzięki za wielką przyjemność podążania waszym tropem...

woka napisał(a): Jak to przeżywałem, jak chwaliłem, ...jakie to "cudne". Jednak zauważyłem, że na moich rozmówcach nie robi to żadnego wrażenia.

a co ma piernik do wiatraka, że tak się spytam? nie widzę związku pomiędzy emocjonalnym przeżywaniem bycia w jakimś wymarzonym miejscy czy przygodzie a chwaleniem się "byłem tam" - przecież to zupełnie dwie różne kwestie! Ja, na przykład, generalnie w ogóle nie opowiadam gdzie byłem, dopóki ktoś się mnie sam nie spyta - bo wiem, że większości osób to nie interesuje. Jeśli widzę, że rozmówca jest zainteresowany to mogę opisać, nawet pokazać zdjęcia, ale tylko jeśli ktoś wyjdzie z taką inicjatywą.

Test: podczas gdzieś tam pobytu, będąc "wniebowziętym" należy popatrzeć na inne nieznane osoby.
Na 99,99 % zobaczymy innych bez emocji. Dla nich nasze uniesienie byłoby niezrozumiałe ..... bo przecież (dla nich) nie ma nic szczególnego.

nie wiem w jakie miejsce Ty jeździsz i jakich spotykasz ludzi - ale przeżywających emocje turystów to ja widuję regularnie. Często w miejscach, które mnie dziwią, ale każdy jest inny, więc mogę zrozumieć, że kogoś bardzo ucieszy kolejna lazurowa plaża a inny zachwyci się aleją z palmami...
Więc chyba ciągle trafiam na ten mały promil

A, jak pisałem, innych osób nie słucham i generalnie ma głęboko gdzieś co kto o mnie pomysli i powie Szkoda życia na przejmowanie się takimi pierdołami.

PS>pardon, że znowu wtrącam się między zdjęciami

PS2>eh, Nowy Jork też mi się marzy... w sumie gdybym musiał wybrać: tylko Wschodnie Wybrzeże i tylko Zachodnie - to miałbym problem. Bo z jednej strony NY, Waszyngton, arcyciekawe muzea, a z drugiej piękne parki narodowe! Ale chciałbym mieć w niedalekiej przyszłości taki problem

Lednice napisał(a):Poezja Mnie takie klimaty zachwycają
No, ale ja lubiłem pograć w SimCity

większość "domków" starsza ode mnie, ale również chętnie bym zobaczył na żywo,
mam sentyment szczególnie do jednego zdjęcia, ale już nieaktualne bo to przecież sprzed paru latek...

Teraz kierunek Chinatown.

Krzychooo napisał(a):..

Nie cytuję aby nie zaśmiecać. Twoja opinia częściowo trafna ale generalnie nie zgadzam się. Mam inne zdanie.

CROberto napisał(a): jak dla mnie to to mogłaby być podróż życia.....tylko musiała by trwać dwa miesiące

Dłużej tez było by co oglądać
Ale tak realnie, na wyprawę we własnym zakresie, trzeba mieć trzy tygodnie.