Tereferelacja ;-) czyli Czarnogóra i Hvar 2014

CROberto napisał(a):Stasiek może być pomocny bo dużo chodził - tylko podobno w kółko i....nie wiadomo czy nie naokoło - tak że czujna bądź

Na Braci z buta wszyndzie daleko
Fajne mjyjsca tyko z gumioka abo musis mieć dupne fest auto

Stasiek18 napisał(a):Fajne mjyjsca tyko z gumioka abo musis mieć dupne fest auto

No to musza nowe richtig sroge auto kupić coby sie gumiok zmjeściył w środku i wszystke dzieci tyż... Acha, i jeszcze ta maczeta z glanami...

Odcinek 17: Stari Grad



Po plażowaniu w zatoce Pokrivenik cała wygłodniała rodzinka ruszyła w poszukiwaniu obiadu. Celem został tym razem Stari Grad, który zostawiliśmy sobie na deser po pozostałych miastach.
Nie bardzo jest sens pokazywać zdjęcia, skoro LEON zrobił to już w swojej relacji, i to w sposób perfekcyjny. Jednak miasteczko spodobało mi się, więc parę fotek muszę wkleić, bo mnie skręci.

Zaparkowaliśmy pod marketem i wkrótce zagłębiliśmy się w uliczki starówki. Powitał nas ten przedsiębiorczy gościu:



Ruszyliśmy na poszukiwanie knajpy.



Antika niestety nie przeszła selekcji u chłopaków, bo menu nie odpowiadało ich kaprysom.



Wybraliśmy więc inną knajpkę - ale szału nie było.
Reszta po robocie.

Mikromir, te mniej perfekcyjne fotki ,ale zrobione przez kogoś innego, też wcale nie są gorsze to nie konkurs fotograficzny,tu się liczą emocje Ja z chęcią obejrzę więcej

andeo napisał(a):Ja z chęcią obejrzę więcej

No to nadaję dalej.



Z pełnymi brzuszkami wędrujemy po starym mieście, trochę z celem, a trochę bez.

Wąskimi uliczkami docieramy do Trgu Škor (chyba mnie pamięć nie myli?):



Potem Trg Sv. Stjepana z kościołem...



Mijamy św. Jana, a dalej nagle starówka się kończy i naszym oczom ukazują się okoliczne pola i winnice.



Zmierzamy do klasztoru Dominikanów z bardzo charakterystyczną basztą (kulą):







Zaglądamy do wnętrza kościoła, jednak najbardziej podobają mi się klasztorne krużganki. Jest tu także niewielkie muzeum, jednak propozycja zwiedzenia go nie spotyka się z entuzjastycznym przyjęciem.





Idziemy znowu w stronę starówki. Nie ominiemy przecież najważniejszego zabytku miasta. Po drodze zaglądamy jeszcze do kościoła św. Rocha - dzieciom podoba się święty z psem , nie całkiem widocznym na tym zdjęciu, niestety.



A potem już prosto do tego pana:

A tak ,czytałam legendę o św Rochu,piesek ponoć nazywał się Roszek i również uleczał rany,jak jego Pan .

andeo napisał(a):A tak ,czytałam legendę o św Rochu

Szczerze mówiąc, dopóki nie dotarłam to SG, nie miałam pojęcia, kto zacz, choć jakieś kościoły pod wezwaniem tego świętego już w Chorwacji odwiedzałam. Pierwszy raz ten pies rzucił mi się w oczy.


Wracając do naszej wędrówki po mieście: popatrzyliśmy na zadumanego Petara Hektorovića, a potem odwiedziliśmy jego daczę nad morzem - tzn. kiedyś stała nad samym morzem, gdy prawie do samego progu sięgała odnoga zatoki. Później ją zasypano, stąd placyk przed Tvrdalj.

Patrzymy więc na pałac - twierdzę i wyjątkowo zgodnie stwierdzamy, że ktoś jednak powinien wziąć ścierę i wypucować tę elewację, bo trochę wstyd takie coś turystom pokazywać.



Może w środku będzie czyściej...

Staw i krużganki robią już lepsze wrażenie. Dobre schronienie przed upałem w letnie dni - miło się tu pewnie mieszkało...





...w towarzystwie żarłocznych rybek.



Ponoć poeta zorganizował sobie nawet nowoczesną (jak na tamte czasy) toaletę z dającym do myślenia napisem: SI TE NOSTI CUR SUPERBIS - Pomyśl kim jesteś i z czego możesz być dumny. Chłopcy byli zdania, że nawet pasuje do miejsca...

Łacińskie inskrypcje widać w całym pałacyku.



Zaglądamy do sali z ekspozycją dawnych sprzętów i narzędzi.



Potem z zaciekawieniem ruszamy do pięknego ponoć ogrodu poety...

Mikromir napisał(a):Odcinek 16: Pokrivenik


W świąteczny dzień do Pokrivenika przyciągnęły nas wysokie skały, piękna plaża i grota - czyli pozornie jak w zatoce Vela Stiniva. Jednak Pokrivenik zrobił na mnie nieporównywalnie lepsze wrażenie.

Kuurna chata 3 razy byliśmy na Hvarze, a tylu rzeczy jeszcze nie widzieliśmy
Tym bardziej, że nie należymy do ludzi leżących plackiem

bluesman napisał(a):Kuurna chata 3 razy byliśmy na Hvarze, a tylu rzeczy jeszcze nie widzieliśmy

I podejrzewam, że kolejnych trzech pobytów by Wam nie starczyło, żeby wszystko obejrzeć.



W ulotce-przewodniku, który dostaliśmy przy wejściu do Tvrdalj, przeczytaliśmy: Zaraz obok stawu znajduje się niezwykły ogród, którego autorem był sam mistrz. Osobiście sadził drzewa, kwiaty i rośliny, które przywoził z zagranicznych podróży. I tak posadzone możemy podziwiać do dnia dzisiejszego. Hmmm, ostatnie zdanie wydaje się bez wątpienia prawdziwe - niektóre części ogrodu sprawiają wrażenie, jakby nie widziały ręki ogrodnika od czasów Hektorovića.
Nie mniej jednak miło jest odpocząć na ławeczce w cieniu pergoli...





Naszą uwagę przyciągają zaawansowane technologicznie konstrukcje hydrauliczne:



Po schodkach wchodzimy jeszcze na taras, potem ostatnie spojrzenia na ten bardzo urokliwy jednak zabytek, i ruszamy w dalszą drogę.

Bardzo lubię czytać Twoje opisy przy okazji oglądania zdjęć , uwagi dotyczące detali i subiektywne odczucia , ale tym razem przesadziłaś , Danusiu , strasznie nawet . . .

. . . przy zaawansowanych technologicznie konstrukcjach hydraulicznych zaplułem sobie lapka



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): tym razem przesadziłaś , Danusiu , strasznie nawet . . .

. . . przy zaawansowanych technologicznie konstrukcjach hydraulicznych zaplułem sobie lapka

Ależ to najszczersza prawda przecież.
Wiesz jak jest trudno upchnąć aż tyyyle kolanek na tak krótkim odcinku rury

Mikromir napisał(a):Odcinek 16: Pokrivenik

A tu to się mnie widzi...

anakin napisał(a):

Mikromir napisał(a):Odcinek 16: Pokrivenik

A tu to się mnie widzi...

Nooo... mnie też...
Tym razem nawet nie umiałabym Cię zniechęcić do tego miejsca żadnym zdjęciem pokazującym "drugie denko".

Nawet tam ładny apartman znalazłam - tylko zdziebko za drogi...

Naszą wycieczkę do Starego Gradu kończymy po drugiej stronie zatoki. O tam wysoko po lewej:



Po drodze przy słynnej bordowej budce stwierdzamy ze smutkiem, że pani Kasi G-B brak , ale jej miła koleżanka wskazuje nam, którędy na Glavicę.

Wspinamy się więc mozolnie w górę, zerkając przez ramię na miasto.



Na górze wita nas kapliczka wzniesiona w 2005 roku oraz wielki biały krzyż, ponoć nieraz burzony i odbudowywany.



Napawam się widokiem miasta ze szczytu.



Pora schodzić. Nabrzeżem wracamy do samochodu...

ZONK


Następnego ranka odpoczywamy po całodziennych wojażach w naszej uvali.

Leniwie zbieram się na plażę, pośpiechu nie ma, Jadran nie odpłynie... Zapowiada się kolejny słoneczny dzień... Biorę książkę do poczytania na naszym hamaku w cieniu pinii...

I wtedy właśnie przybiega mój mąż z dwoma wiadomościami: dobrą i złą. Z właściwym sobie optymizmem i pogodą ducha proszę najpierw oczywiście o tą dobrą.

- Będziemy mieć więcej miejsca w bagażniku - radośnie oznajmia małżonek.
- A ta zła wiadomość?
- Zabrali nasz hamak!
-

Mój uroczy, wygodny, zafajdany, pasiasty stary hamak na przetartym sznurze, zakupiony na wyprzedaży za całe 20PLN?!



Ale dlaczego i po co?!

Poprzedniego dnia był 15 sierpnia, dzień exodusu z zatoki - marne szanse na odzyskanie zguby.

No i nie ma przyjemnej lekturki na hamaku. Mogę sobie najwyżej na pieńku usiąść i smutno w dal patrzeć...