Tereferelacja ;-) czyli Czarnogóra i Hvar 2014

Przyjemna wycieczka.
Zapisuję do na przyszły rok
Planujemy właśnie Hvar i fajnie będzie zrobić przerwę od pontonowych wycieczek na rzecz spacerów do i po jaskini

Roxi napisał(a):Planujemy właśnie Hvar i fajnie będzie zrobić przerwę od pontonowych wycieczek na rzecz spacerów do i po jaskini

Aż zazdroszczę. Hvar jest wprost idealny na wakacje z pontonem.

Ja też zapisuję,chciałabym zobaczyć tę jaskinię.Przewodnik mówi po chorwacku?
Msza święta o której wspomniałaś ,również wspaniałe przeżycie,ale dziwię się,czy Wy tak wszystko rozumiecie ?czy tak bardziej intuicyjnie to się odbywa?

andeo napisał(a):Ja też zapisuję,chciałabym zobaczyć tę jaskinię.Przewodnik mówi po chorwacku?
...
czy Wy tak wszystko rozumiecie ?czy tak bardziej intuicyjnie to się odbywa?

Przewodnik mówił po angielsku, bo takie akurat było zapotrzebowanie.
A chorwacki to wszak słowiański język, więc trochę się tam zrozumie, choć nigdy nie wiadomo do końca, czy właściwie. Poza tym akurat w przypadku mojego pokolenia długie lata przymusowej nauki rosyjskiego pozwoliły nabrać wprawy w domyślaniu się co Słowianie chcieli powiedzieć.

Rozumiem ,czyli my też nie powinniśmy mieć problemu ze zrozumieniem

Odcinek 15: Starą drogą do Hvaru



Korzystając z tego, że po wizycie w Humcu było jeszcze dość wcześnie, ruszyliśmy w stronę najodleglejszego dla nas zakątka wyspy czyli miasta Hvar.

Wybraliśmy oczywiście starą, malowniczą drogę przez Brusje. Nie byłaby zła, gdyby akurat nie ustawiano tam barierek przy jezdni. Robota w sam raz na szczyt sezonu. Tam, gdzie zabezpieczenia już stały, towarzyszył nam komfort psychiczny - nie wiem, czy taki kawałek metalu ma szansę przed czymś ochronić, ale na pewno poprawia samopoczucie.
Gorzej było w miejscach, gdzie tylko wydłubano dziury w brzegach asfaltu, w których dopiero miały zostać zatopione barierki - jezdnia zwęziła się przez to znacząco, co już nie było miłe...

Droga widokowo bardzo przyjemna.
Hen daleko za sobą zostawiliśmy Stari Grad w głęboko wciętej zatoce.



Z ciekawością patrzymy na Brač.



W drugą stronę widać już Velo Grablje, do którego jednak nie zjedziemy.



Wreszcie w Brusje ukazują się pola lawendy, niestety, kwitną już tylko pojedyncze gałązki.





Jeden mały bukiecik udało się jednak nazbierać. Pachnie intensywnie do dziś...

W Hvarze zatrzymujemy się przy twierdzy Španjola. Już spod budowli rozciąga się znany z forum widok na miasto i Pakleni Otoci:



Wchodzimy do twierdzy - zadbana, widać, że sporo w nią zainwestowano. Jednak jej główny atut to właśnie niesamowite widoki na Hvar i morze:









Schodzimy do miasta krętą dróżką i schodami, mijając sporo zabytków. Po chwili podziwiamy już twierdzę z dołu:



Przed nami rozciąga się trg sv. Stjepana z katedrą w głębi. Jest naprawdę ogromny.



Po prawej budynek dawnego arsenału, a zarazem pierwszy ponoć teatr w Europie.



Uliczkami starówki ruszamy w kierunku klasztoru franciszkanów. Jakoś wbrew temu, co czytałam na forum, starówka sprawia na mnie bardzo pozytywne wrażenie - wąskie uliczki i schodki wyglądają naprawdę uroczo, gdybyż tylko ludzi na nich było trochę mniej. Oczywiście całych wakacji tam bym nie spędziła.
Akumulator w aparacie dogorywał, zapomnieliśmy naładować obydwa, więc przez oszczędność prądu zdjęć z tej trasy brak.

Niedługo docieramy do klasztoru franciszkańskiego, przy którym znajduje się plaża - w sierpniu wyglądała zupełnie inaczej niż na czerwcowych zdjęciach Leona (i nie chodzi mi bynajmniej o doskonałą jakość jego fotek )



Zaglądamy do kościoła Gospe od milosti, który ogromnie mi się spodobał wewnątrz.



Wnętrze przedzielone, jak się to często zdarza w przyklasztornych świątyniach.



Przy kościele urokliwe krużganki.





Wracamy na trg. sv. Stjepana rivą, gdzie sprawdzamy cenę lodów: 12 kun gałka - przebili Dubrovnik. Kawałek dalej lody już tylko po 8 kun.

Spędzamy jeszcze kilka chwil zwiedzając katedrę i oglądając okoliczne zabytki.

Cenzura nie przepuszcza zdjęć z nabrzeża, więc będą kolejne znad kościoła św. Marka, obok którego przechodziliśmy w drodze powrotnej do twierdzy.







Już na wzgórzu blisko twierdzy Španjola mijamy jeszcze ładny kościółek.



Jeszcze ostatnie spojrzenie na miasto spod twierdzy i znikamy. Źle nie było.

Mikromir napisał(a):Niedługo docieramy do klasztoru franciszkańskiego, przy którym znajduje się plaża - w sierpniu wyglądała zupełnie inaczej niż na czerwcowych zdjęciach Leona

No trochę więcej ludzi, ale za to nie byliśmy na twierdzy.

kaszubskiexpress napisał(a):za to nie byliśmy na twierdzy.

Trochę szkoda, bo pewnie oglądalibyśmy teraz piękne zdjęcia Hvaru z góry... Następnym razem nie poddawaj się.

Tego czerwca i braku tłumów Ci zazdroszczę.

Odcinek 16: Pokrivenik


W świąteczny dzień do Pokrivenika przyciągnęły nas wysokie skały, piękna plaża i grota - czyli pozornie jak w zatoce Vela Stiniva. Jednak Pokrivenik zrobił na mnie nieporównywalnie lepsze wrażenie.

Dotarcie do centralnej części zatoki z kamienistą plażą nie jest całkiem komfortowe, mimo asfaltu. Trochę wąskich agrafek trzeba zaliczyć, na szczęście największy spad wynosił tylko 16% o ile pamiętam. Za to na dole czeka niezwykle piękne jak dla mnie miejsce.









Urzekło mnie tu prawie wszystko: naprawdę niepowtarzalny kolor wody, piękny widok na Biokovo, potężne skały dokoła, i przede wszystkim spokój, jakiego nie było w zatoce Vela Stiniva. Oczywiście nie byliśmy sami, sąsiadów wokół trochę plażowało, ale sam fakt, że w tej części Pokrivenika znajduje się niewiele domów i miejsc parkingowych wiele załatwiał. Jest tu jednak pole namiotowe, które mijaliśmy w drodze na plażę, gdyby ktoś był zainteresowany.



Poplażujemy sobie chwilę, zanim ruszymy do groty.

Grota znajduje się w zachodniej części zatoki. Wędruję do niej z pierworodnym.





Pozornie jest niedostępna dla zwiedzających, bo wejście zamyka ogromna brama. Jednak jakiś bardzo zawzięty miłośnik jaskiń zdążył wyłamać jeden z prętów, więc nawet średnio szczupłe osoby spokojnie dostaną się do wnętrza.



W środku grota jest ogromna, a wąskie przejście na końcu zdaje się prowadzić jeszcze głębiej.



Po przeciwnej stronie zatoki widać kolejną dziurę tuż nad (a może i pod) wodą - tam jednak nie dopłyniemy, choć syn był już blisko.



Podziwiamy widoki z okolic groty.





Jeszcze chwila na plażowanie i relaks...





...i opuszczamy to cudne miejsce.

Mikromir napisał(a):

Cudne miejsce

Stasiek18 napisał(a):Cudne miejsce

Nooo... tak myślę. Mój number 1 na Hvarze - ale właściwie w niewielu zatoczkach byłam, więc może jest jakaś inna, która mogłaby zdetronizować Pokrivenik?...

Jednak dla Ciebie, Stasiek, ta zatoka chyba nie byłaby całkiem odpowiednia - za mało ścieżek do szwendania się. Chyba, że w pionie...

rzeczywiście pięknie tam.A czy do tej pierwszej groty też trzeba podpłynąć,czy lądem się da dojść?

andeo napisał(a):czy do tej pierwszej groty też trzeba podpłynąć,czy lądem się da dojść?

Do groty prowadzi wąska ścieżka za domami na zachód od plaży.





Miejscami trzeba się trochę wspinać po dość dużych kamieniach.

Widać stamtąd także inną część Pokrivenika (bliżej uvali Zarace), do której łatwo zabłądzić kierując się drogowskazem koło wioski Dugi Dolac.