Teneryfa, La Gomera i delfiny

megidh napisał(a):Czy już masz klepnięty wylot ?.

Tak i dobrze, bo teraz bym rozważała czy na pewno, a tak to już są .

megidh napisał(a): Do wyboru mieliśmy dwie drogi. Jedna przez góry, z której zrezygnowaliśmy, bo pomimo tego że jest o około 30 km krótsza, to jej pokonanie zajmuje tyle samo czasu, co przejazd drugą drogą (autostrady TF-5 i TF-1), która w ciemnościach jest bezpieczniejsza do jazdy.

Droga przez góry mogłaby być widokowo piękna, ale za dnia. W nocy też preferuję te bezpieczniejsze , 105 km to długi odcinek jak na wakacyjną przejażdżkę

wiola2012 napisał(a):

megidh napisał(a):Czy już masz klepnięty wylot ?.

Tak i dobrze, bo teraz bym rozważała czy na pewno, a tak to już są .

To kiedy lecicie ?.

wiola2012 napisał(a):Droga przez góry mogłaby być widokowo piękna, ale za dnia. W nocy też preferuję te bezpieczniejsze

Dlatego tą drogą przez góry, która jest przepiękna widokowo, jeździliśmy właśnie w ciągu dnia.

wiola2012 napisał(a): 105 km to długi odcinek jak na wakacyjną przejażdżkę

Na szczęście drogi na Teneryfie są tak dobre, że przejechanie tego odcinka zajęło nam tylko jakieś 70 minut.

Dywany z kwiatów muszą robić nie bylejakie wrażenie , skoro ich twórca ( jeden z wielu ) doczekał się pomnika . Dodatkowo nie jest łatwo zachwycić kwiatową układanką na wyspie , gdzie pełno jest pięknych i egzotycznych roślin niemal wszędzie
Smocze drzewa , które mnie również zachwyciły , paprocie drzewiaste , araukarie ( jest ich kilka na Twoich zdjęciach , np. na tym zdjęciu z pomnikiem "układacza" kwiatowego dywanu , gdzie na pierwszym planie jest miejsce , w którym jego plecy kończą swoją szlachetną nazwę ) i wiele jeszcze innych roślin , a także zdjęcia okolic wieczorową porą - piękne
Nie wiem jak czują się konie po westernie , ale liczę na relację paryską


Pozdrawiam
Piotr

Ja tu cały czas jestem, tylko zdjęcia tak zachwycają, że mowę również te pisaną odbiera.

Wspaniały klimat tych wieczornych zdjęć

piotrf napisał(a):Dywany z kwiatów muszą robić nie bylejakie wrażenie , skoro ich twórca ( jeden z wielu ) doczekał się pomnika .

Niestety nie zobaczyłam tych dywanów, bo byłam w La Orotavie w nieodpowiednich czasie. Żeby zobaczyć te cuda należy przyjechać tutaj w okolicach Bożego Ciała.
A to już niedługo, więc można zrobić sobie szybki wypad na Teneryfę w celu zobaczenia tych kwiatowo-piaskowych dzieł.

piotrf napisał(a):Nie wiem jak czują się konie po westernie , ale liczę na relację paryską

Co do koni, to mogłam dosadniejszego słowa, niż "zmęczeni", ale nie chcę się wyrażać. A paryska relacja zapewne powstanie, bo mam sporo materiału, ale szybko to nie będzie, bo oprócz relacji z Teneryfy na opisanie czekają jeszcze 3 dni z Barcelony.

te kiero napisał(a):Ja tu cały czas jestem, tylko zdjęcia tak zachwycają, że mowę również te pisaną odbiera.

Dzięki za potwierdzenie obecności. Co do zdjęć, to chyba przesadzasz, więc mam nadzieję, że mowa szybko Ci wróci, żebyś mógł częściej dodać jakiś komentarz.

Kapitańska Baba napisał(a):Wspaniały klimat tych wieczornych zdjęć

I rozkoszując się tym klimatem z żalem opuściliśmy La Orotavę.

Rozmawiając wieczorem na tarasie ustaliliśmy, że następnego dnia pojedziemy zobaczyć wioskę Masca.
Mieliśmy się zebrać wcześnie rano, ale nic z tego nie wyszło.
Ostatecznie z apartamentu wyszliśmy dopiero po 9-tej, ale i tak musieliśmy na parkingu poczekać na resztę grupy, bo jechaliśmy na dwa samochody.
Z parkingu mieliśmy fajny widok, chociaż trochę straszyły nas chmury, które pojawiły się na niebie.



Do przejechania mieliśmy ok. 34 kilometrów,


Z mapy Google wynikało, że powinniśmy byli przejechać tą odległość w 42 minuty.
I początkowo czas przejazdu nam się zgadzał.


Dopiero później czas przejazdu nam się wydłużył i w praktyce nasz przejazd trwał prawie półtorej godziny. Powodem tego wcale nie były korki, ale przepiękne widoki rozciągające się z mijanego po drodze punktu widokowego Mirador de Cherfe, z którego widać pobliską wyspę La Gomera.
Zatrzymaliśmy się na nim, chociaż nie było to łatwe, bowiem miejsc do zaparkowania jest tam tylko kilka. Ale się udało.











Udało nam się ujrzeć nawet tęczę z tego punktu widokowego.




Niektórzy podziwiali widoki konsumując śniadanie.


Podczas przejazdu widzieliśmy sporo rowerzystów pokonujących tą stromą trasę. Trzeba mieć power, żeby jeździć tutaj na rowerze. Podziwiam tych śmiałków.

Po nacieszeniu się pięknymi widokami ruszyliśmy dalej.
Na drodze zrobiło się ciasno, na szczęście tylko przez chwilę staliśmy w korku.


Potem się rozluźniło i mogliśmy jechać dalej.
Droga na zakrętach zabezpieczona jest takimi blokami kamiennymi.




Trafiamy na jakieś roboty przy słupie elektrycznym, co powoduje ponowne spowolnienie ruchu.




Od punktu widokowego Mirador de Cherfe droga prowadzi ostro w dół a dodatkowo jest wąska i bardzo kręta. Podczas jazdy samochodem adrenalina buzuje nam w żyłach. Z lewej strony mamy przepaść a z prawej pionowe skały. Droga cały czas wije się jak wstążka. Co chwila dojeżdżamy do ostrego zakrętu. A dodatkowo wzrok przyciągają wspaniałe widoki, co jest niebezpieczne, bo droga jest bardzo wymagająca i nieuwaga kierowcy może się źle skończyć.
Mijamy kolejne punkty widokowe Mirador de Masca i Serpentina de Masca, ale nie mamy możliwości zatrzymać się przy nich, bo miejsc parkingowych jest tam bardzo mało i niestety wszystkie są zajęte.
Jedziemy więc prosto do wioski Masca.

Wjechaliśmy do wioski Masca i zaczęliśmy się rozglądać za miejscem do zaparkowania samochodu. Niestety nigdzie nie było wolnego miejsca. Stwierdziliśmy że nie ma sensu, abyśmy wszyscy jeździli w poszukiwaniu miejsca parkingowego. Wysiedliśmy a w samochodach zostali tylko kierowcy. My rozbiegliśmy się w różne strony i gdy tylko wyjechał jakiś samochód, to stawaliśmy na tym miejscu i dzwonili po kierowcę. W ten sposób udało nam się zaparkować.



Podczas tego biegania po parkingu udało mi się zrobić kilka zdjęć w kierunku wioski Masca.





Samochody zaparkowane, więc możemy iść do wioski. Masca jest bardzo malutką wioską, w której znajduje się niewiele domów. Jej usytuowanie jest bardzo malownicze. Otaczają ją górskie grzbiety skąpane w zieleni. Na jednym z grzbietów przycupnęło kilka domostw. W jednym z nich znajduje się kawiarnia, do której postanowiliśmy iść na kawę.








Nad Plaza de Masca olbrzymi ficus benjamina rozpościera swe gałęzie, dając w tym miejscu sporo cienia.

Schodzimy coraz niżej kierując się ku grzbietowi górskiemu, na którym znajduje się kilka zabudowań wioski, a wśród nich kawiarnia, do której zmierzamy, bo bardzo nam się chce kawy.






Doszliśmy do lokalu, który ma dwuczłonową nazwę: Bar Blanky, Casa Fidel.


Chwilkę musieliśmy postać w kolejce, więc w tym czasie przyglądaliśmy się towarom wystawionym na półkach.


Nasza kawa już się robi i zaraz dostaniemy swoje barraquido i ciasteczka. Kawa w cenie 2€, ciastka po 3€.


Usiedliśmy na tarasie i delektowaliśmy się tymi przysmakami w pięknym otoczeniu przyrody.


Zasłodzeni, bo i kawa i ciastko były słodkie (ale bardzo smaczne), poszliśmy na punkt widokowy znajdujący się na końcu wioski.




To gdzieś tutaj znajduje się wejście na szlak biegnący przez wąwóz Masca Gorge i prowadzący aż do oceanu.


Ale wejście na ten szlak jest limitowane i żeby się po nim poruszać należy kupić wejściówkę, powiązaną z biletem na przejazd z Santiago del Teide do wioski Masca w cenie 40,66 €. Więcej na temat możliwości wejścia na szlak można przeczytać TUTAJ. Bardzo ważne jest to, że jeśli nie posiada się dowodu potwierdzającego dotarcie do wioski Masca transportem objętym biletem wstępu na szlak, to nie zostanie się na tren szlak wpuszczonym. Ciekawe, jaki jest ten dowód ?. Może kierowca ma pieczątkę, którą przystawia na bilecie ?. Ponadto obowiązkowo należy posiadać bilet na statek, którym po prejściu szlaku przepłynie się z plaży usytuowanej na końcu wąwozu Masca do Los Gigantos. Bilet ten należy zakupić stronie internetowej jednego z operatorów łodzi partnerskich, do której zostaniesz przekierowany podczas kupowania wejściówki do wąwozu Masca Gorge. Sprawdziłam u jednego przewoźnika i cena biletu wynosi 25 €. Dodatkowo z Los Gigantos należy już na własną rękę wrócić po samochód pozostawiony na parkingu w Santiago del Teide. Ponadto wejście na szlak jest możliwe tylko w piątki, soboty i niedziele. My nie mieliśmy możliwości wykupienia wejściówek, bo wszystkie terminy były już wyprzedane, więc pozostały nam tylko tęskne spojrzenia w kierunku wąwozu.








Na koniec pobytu w wiosce skusiłam się jeszcze na lody z kaktusa (w cenie 2€). Jest to bardzo zmrożony sorbet w czerwonym kolorze a jego lizanie trwa bardzo długo. Ponadto bardzo farbuje język na czerwono. Jego smak jest nieporównywalny z niczym, ale bardzo gasi pragnienie.

Taki powód wydłużenia czasu przejazdu (widoki) absolutnie nie przeszkadza
Hmmm, te lody z kaktusa...czy nie są w smaku cokolwiek podobne do jakiegoś soku kaktus który wiele lat temu sporadycznie pijałam? Tamten mi smakował Nie pamiętam producenta niestety

Kapitańska Baba napisał(a):Taki powód wydłużenia czasu przejazdu (widoki) absolutnie nie przeszkadza

Mnie również nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie.

Kapitańska Baba napisał(a):, te lody z kaktusa...czy nie są w smaku cokolwiek podobne do jakiegoś soku kaktus który wiele lat temu sporadycznie pijałam? Tamten mi smakował Nie pamiętam producenta niestety

Ja soków nie pijam, więc nie mam porównania. Najbardziej zbliżony smak tych lodów, który przychodzi mi do głowy, to mieszanka arbuza z melonem.

Opinie o wiosce Masca nie są przesadzone. Faktycznie robi wielkie wrażenie. Warto się natrudzić, aby tutaj dotrzeć.
Ale przed nami jeszcze sporo atrakcji, więc pora ruszać dalej. Miejsca parkingowe, z których wyjechaliśmy, natychmiast zostały zajęte przez kolejnych chętnych na zwiedzanie wioski.
A my skierowaliśmy się teraz do miasteczka Garachico. Do przejechania mieliśmy 26 km, które powinniśmy pokonać w 45 minut, ale zeszło nam trochę dłużej, bowiem na tym odcinku trasy również zatrzymaliśmy się na kilku punktach widokowych.



Punkt widokowy Mirador La Cruz de Hilda, z którego wspaniale widać wioskę Masca. Spore wrażenie robi też widok na drogę, którą dojeżdża się do tego miejsca. Znajduje się tutaj Cafeteria z pięknym tarasem. Jest to świetne miejsce na wypicie kawy, ale my się na nią nie decydujemy, bo przecież pół godziny wcześniej piliśmy kawę w wiosce Masca.








Punkt widokowy Mirador El Cactus.










Przejazd tą drogą dostarcza sporej dawki adrenaliny.











Dojeżdżamy do kolejnego punktu widokowego Mirador Altos de Baracán, ale zatrzymujemy się kilkadziesiąt metrów przed nim, bo akurat zwolniły się tutaj miejsca parkingowe.








Widoczna w oddali wyspa La Gomera przyciąga wzrok i kusi, a my nabieramy coraz większej ochoty na wyprawę na tą wyspę.

megidh napisał(a): Ja soków nie pijam, więc nie mam porównania. Najbardziej zbliżony smak tych lodów, który przychodzi mi do głowy, to mieszanka arbuza z melonem.

To wydaje mi się smaczny

Widoki z knajpki przepiękne
Dróżką chętnie bym się przejechała - najlepiej jakimś kabrioletem żeby mieć niczym nie skrępowane odczucia z jazdy

Lecimy w podobnym czasie jak Wy, w pierwszej połowie listopada, na długo weekend. Co myślisz o miejscowości Los Cristianos na nocleg?


Nie odmówiłabym sobie przyjemności wypicia kawy z takim widokiem. Te górskie klimaty i kręte drogi to dla mnie raj na ziemi. Zarówno Mascę i Garachico mam zapisane, a Twój post potwierdza, że to punkty obowoązkowe.