Szalona podróż "w ciemno" - Povljana i Marusici

W wolnej chwili będę dorzucać kolejne zdjęcia z mojej "wyprawy". Dzisiaj Imotski, a właściwie jego okolice. Imotski jest miasteczkiem położonym na wzgórzu, w zachodnich krańcach masywu Biokowo, a dokładniej między górami Biokowo oraz granicą Bośni i Hercegowiny. Wyprawę do Imotski można śmiało połączyć z wycieczką do znannego sanktuarium Medjugorje. Najbardziej znanymi turystycznymi atrakcjami Imotskiej krainy są dwa jeziora zmieniające swoją gębokość w zależności od poziomu wód gruntowych - Crveno i Modro jeziero. Zjawisko to ma związek z kresowym charakterem okolicy.
Crveno jezero znajduje się w bardzo głębokiej kotlinie skalnej, do której nie ma zejścia ze względu na stromość okalających je skał. Jezioro można oglądać z drogi.
Prawdziwą perełką za to - w której można nawet doświadczyć kąpieli jest Modro jezero. Prowadzi do niego "zygzakami" długa, kamienna alejka schodząca w dół po zboczu - zejście jest dość przyjene, ale w drodze powrotnej robi się naprawdę gorąco.






Powtórzę jeszcze to co napisałam w innym wątku forum . Otóż gospodarze, u których mieszkaliśmy w Marusici pochodzą z Imotski. Kiedy pewnego dnia ich syn opowiadał nam, że dla ochłody kąpie się będąc w Imocki właśnie w Modrym byliśmy szczerze rozbawieni ponieważ kiedy po tej "ochłodzie" wejdzie się ponownie na górę jest się jeszcze bardziej spoconym niż przed...
Tyle, że naprawdę warto... Niezwykłe jeziorko.

Hej, malwii.
Gratuluję samozaparcia przy zejściu do modrego lustra
(bo to, że wejść spowrotem musieliście, było znacznie bardziej oczywiste )

Też dwa lata temu (początek lipca) byliśmy w Imotskim.
Wtedy wózek z 10-miesięcznym synkiem stał się małą wymówką i ... nie zeszliśmy w dół. Oglądaliśmy z daleka "pływające chromosomy" .

P.s. w którejś relacji, czytanej "na dniach", znalazłam linkę do zdjęcia z ... wyschniętym jeziorkiem.

Pozdraviam

a to ja napisał(a):Hej, malwii.
Gratuluję samozaparcia przy zejściu do modrego lustra
(bo to, że wejść spowrotem musieliście, było znacznie bardziej oczywiste )

Też dwa lata temu (początek lipca) byliśmy w Imotskim.
Wtedy wózek z 10-miesięcznym synkiem stał się małą wymówką i ... nie zeszliśmy w dół. Oglądaliśmy z daleka "pływające chromosomy" .

P.s. w którejś relacji, czytanej "na dniach", znalazłam linkę do zdjęcia z ... wyschniętym jeziorkiem.

Pozdraviam

Jeśli był wózek to faktycznie zejście było raczej mało realne - kto widział jak to wygląda "na żywo" pewnie przyzna mi rację. A tak między nami mówiąc z góry droga wygląda malowniczo i zachęcająco, ale kiedy już się idzie końca nie widać... Niemniej jednak bardzo miło tę wyprawę wspominam. Na zdjęciach widać jak zmienia się poziom wody w ciągu roku - oddają to te "pasy" na zboczu. Wtedy kiedy my byliśmy w Imocki /połowa lipca/ żeby zejść do tafli trzeba było od końca kamiennej dróżki całkiem spory kawałek pokonać bezpośrednio po kamiennym zboczu, a ponoć przy "normalnym" poziomie jeziorka (tj. poza sezonem letnim) tafla wody jest tuż poniżej końca ścieżki...
Pozdrowionka!!!

Te jeziora są piękne dzięki za zdjęcia na pewno się tam wybiorę.