Rumuńskie wyrypy: 2022

Interseal napisał(a):

Co Piotrze tak wzięło Cię na to jezioro?

Nie było mnie tam , a na zdjęciu satelitarnym wygląda zachęcająco . Nie tyle samo jezioro , co okolica z gęstością zaludnienia taką , jaką lubię
Mam w Rumunii wiele jeszcze do zobaczenia ( uzupełnienia ) , a jesień ma być piękna tego roku
Jakiś " zygzak" trzeba zrobić na mapie i popatrzeć na jesienną Rumunię z pobliskich górek . . .
W połowie września Istria na kilka dni , a potem . . .

Pozdrawiam
Piotr

krzych4801 napisał(a):Kolega Franz pewnie jest na wspinaczce wysokogórskiej, pozdrawiam.

Nawet gór za bardzo nie widziałem.

Interseal napisał(a):Wojtek chyba gdzieś na wyspie...

Twardo na kontynencie.

Interseal napisał(a):zajawka zdjęciowa już za dwa lata

Założymy się, że znacznie wcześniej?

piotrf napisał(a):Ciekawe gdzie teraz wędrujesz Wojtku . . .

Od kościoła do zamku, od zamku do opactwa...

piotrf napisał(a):Znasz może jezioro Siriu , a raczej jego okolice

Przeszedłem trasę w górach Siriu - podczas pamiętnego wyjazdu, z którego się fotki nie ostały...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Przeszedłem trasę w górach Siriu - podczas pamiętnego wyjazdu, z którego się fotki nie ostały...

Wielka szkoda

A czy pamiętasz może drogę 203K , albo dojazdową do jeziora od strony północnej
Nie wiem czy Kangoorek da radę .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):A czy pamiętasz może drogę 203K , albo dojazdową do jeziora od strony północnej

Coś nie mogę tej 203K znaleźć w moim atlasie samochodowym.
Ja na pewno dojeżdżałem od północy, z gór Vrancei, więc jechałem szosą nr 10, a w góry Siriu wchodziłem od pn.-wsch. Jezioro Siriu chyba z dala z góry widziałem. Potem musiałem zjeżdżać dalej na południe, ale nie pamiętam jaką trasą. Poszukam nagranych fragmentów relacji - może coś wspomniałem wtedy o drodze bądź jeziorze.

Pozdrawiam,
Wojtek

203K to taka niteczka odchodząca na wschód od widokowej DN 10 ( z Braszowa do Buzău, ) , mocno pokręcona , przez to dla mnie bardzo atrakcyjna . Widziałem kilka zdjęć z części zachodniej - szutrówka , ale równa i dość szeroka . Jedyny problem - zdjęcia pochodzą z 2001 roku , a ich autor mało pamięta z tego przejazdu
Są tam gdzieś w górach błotne wulkany ( podobne do tych w górach Buzau ) , można przejechać przez płaskowyż i kilka rzek bez mostów . . . Hmmm

Będę kopał w necie , może coś wykopię


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):203K to taka niteczka odchodząca na wschód od widokowej DN 10 ( z Braszowa do Buzău, ) , mocno pokręcona , przez to dla mnie bardzo atrakcyjna . Widziałem kilka zdjęć z części zachodniej - szutrówka , ale równa i dość szeroka . Jedyny problem - zdjęcia pochodzą z 2001 roku , a ich autor mało pamięta z tego przejazdu
Są tam gdzieś w górach błotne wulkany ( podobne do tych w górach Buzau ) , można przejechać przez płaskowyż i kilka rzek bez mostów . . . Hmmm

Będę kopał w necie , może coś wykopię

Znalazłem w google. W moim atlasie ta droga nie została opatrzona numerem. Odchodzi dosyć daleko od Siriu, bo przy samymm Nehoiu. Do Gura Teghii jest u mnie zaznaczona kolorem żółtym, potem do Plaiu Necului to już droga "ostatniej kolejności odśnieżania". Dopiero tam przybiera znów kolor żółty.

Nie, tamtędy nie jechałem, więc niczego o tej drodze powiedzieć nie mogę.

Mówisz, że mostów nie ma? Dobrze, że tą drogą nie próbowałem jechać...


Pozdrawiam,
Wojtek

Nic takiego jednak nie następuje. Żadna z uliczek nie jest opatrzona tego typu informacją, zresztą, żadna nie jest nadzwyczaj wąska. Zaliczamy kilka dodatkowych zaułków i wracamy jakąś bramą na rynek.

Stopniowo zapada zmrok, a my mamy nadzieję na jakieś ładne wieczorne podświetlenia co ciekawszych obiektów. Na razie jednak nic takiego nie następuje. Ruszamy zatem w przeciwnym do poprzedniego kierunku, dochodząc do Bramy Schei w kształcie łuku triumfalnego i sąsiadującej z nią Bramy Katarzyny, będącej jednym z niewielu zachowanych oryginalnych wejść w średniowiecznych umocnieniach.

Nic jednak nie jest podświetlone. Za wcześnie jeszcze? Czy może w ogóle nie mamy na co liczyć? No cóż, wracamy na Piata Sfatului, gdzie nastąpiła w międzyczasie wymiana wykonawców. Znów przystajemy, słuchając skocznych rytmów rumuńskiej muzyki.















Robi się coraz ciemniej i rozglądam się wokół z rosnącą obawą - nawet na ratusz nie kierują się żadne jasne strumienie z rozjarzonych reflektorów. Jedynie zegary na jego wieży spoglądają okiem cyklopa na wszytkie strony świata. Czyżby Braszów miał nas zawieść zupełnie w kwestii oświetlenia? Chyba jednak jest jeden chlubny wyjątek - ponad imprezowym namiotem widać wyjątkowo jasne ściany Czarnego Kościoła.

Zatem do niego kierujemy ponownie swoje kroki. Rzeczywiście, on jeden ratuje honor miasta w kwestii wieczornego podświetlenia. Obchodzimy go dookoła, wracając sąsiednią uliczką na rozśpiewany i roztańczony plac.

Tu w międzyczasie znów dokonała się zmiana występujących artystów - najchętniej pozostałbym pod sceną aż do samego końca. Jednak zdaję sobie sprawę, że przecież nie mamy noclegu i trzeba będzie się w końcu o to zatroszczyć. Ociągam się z odejściem, ale cóż - rozsądek bierze górę. Ruszamy powoli w stronę samochodu.

Wysoko ponad boczną uliczką - niczym UFO - na ciemnogranatowym niebie lśni zawieszony neon z nazwą miasta, zaś ponad placem jedynie koliste zegary ratusza i nieco oddalona Biała Wieża stanowią jaskrawe wyjątki na ciemnym tle całości. Oj, liczyliśmy na znacznie więcej...

Idąc ulicą Mursenilor, mijamy jako tako podświetlony kościół katolicki Piotra i Pawła, po czym wychodzimy poza stare miasto. Tu na koniec niespodzianka - całkiem ładnie wygląda budynek rektoratu Uniwersytetu Transylwanii, zaś na umieszczonym przy nim planie miasta udaje nam się odszukać najwęższą uliczkę Europy. Okazuje się, że musieliśmy ją mijać, zupełnie sobie z tego nie zdając sprawy. No tak, przy jej szerokości, bardzo łatwo ją pominąć. Za późno na powrót - kilka metrów stąd stoi zaparkowany samochód. Decyzja wyjazdu z miasta jest nieodwracalna.

Kierujemy się na północ - zakładam, że po tej stronie szybko znajdziemy się poza miastem. Niestety, o ile domostwa kończą się rzeczywiście szybko, to następuje cały szereg jakichś marketów, hal fabrycznych, magazynów... Trwa to dłuższą chwilę, nim zjeżdżamy w boczną ulicę, następnie w szeroką szutrową drogę, przy której wreszcie udaje nam się znaleźć kawałek zieleni pod wysokim płotem. Nie jest to może wymarzone miejsce na nocleg, ale o tej porze nie będziemy marudzić - bierzemy, co jest. Szybko zamieniamy nasz środek transportu w sypialnię i kończymy ten przepełniony wrażeniami dzień. Co przyniesie następny? To kwestia przyszłości - niedalekiej, bo rozpoczynającej się już za kilka godzin - a teraz już: Dobrej nocy...

Masz całkowitą rację - czas spać . Jutro przecież też jest dzień i czas na kolejny spacer . . .

Dobranoc

Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Jutro przecież też jest dzień i czas na kolejny spacer . . .

... po znanych miejscach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):... budynek rektoratu Uniwersytetu Transylwanii...

Ciekawe jakie kierunki wiodą na Uniwersytecie Transylwanii ...

Zbiegiem okoliczności ostatnio również spędziłem kilka chwil na Siedmiogrodzkiej