Rumunia 2011

Kolejnym punktem był Tokaj. Niestety przywitał on nas bardzo deszczową pogodą więc zwiedzanie musieliśmy odpuścić. Jedyne co zrobiliśmy to odszukaliśmy skrzynkę opencaching. Przez Tokaj będziemy wracać więc mieliśmy nadzieję, że uda nam się zobaczyć miasto.

I tak po przejechaniu 340km znaleźliśmy się w Debrecenie gdzie przenocujemy. Nasz pensjonat znaleźliśmy szybko z małymi tylko problemami. Po przyniesieniu niezbędnych rzeczy z samochodu udaliśmy się zobaczyć miasto.

Miasto jest ładne i zadbane, szczególnie spodobała mi się fontanna która była dwu poziomowa i ładnie zdobiona, oraz mozaika herbu miasta. Pospacerowaliśmy trochę oglądając wszystko dookoła i koło 20 wróciliśmy do pensjonatu.


Fontanna

Dzień 2
Wstaliśmy wcześnie aby nadrobić godzinę straconą na strefie czasowej. Droga do granicy przebiegała przez bezkresne węgierskie pola i szybko minęła. Granica przekroczona bez przeszkód i kolejki.
Pierwszym dużym rumuńskim miastem przez które przejechaliśmy była Oradea.
Cechy charakterystyczne dla każdego większego miasta Rumuni to plątanina kabli nad głową oraz kierowcy którzy trąbią i mrugają długimi. Uznaliśmy, że tak tu trzeba i od czasu do czasu aby wtopić się w tłum też trąbiliśmy.

Tak wygląda każdy słup.

Droga nr 76 z Oradei do Devy do najlepszych nie należy. Podczas jazdy rzuciły nam się w oczy charakterystyczne ozdoby domów które bardzo fajnie się prezentują. Dalej do Hunedoary droga przebiegła spokojnie i bez zakłóceń.

Typowe zdobienie domów

Olbrzymia huta widoczna z daleka świadczy o tym, że zbliżamy się do celu. Huta zaskakuje rozmiarami i ogromem. Wielka hałda świadczy o tym, że w rudzie którą tu przywożono znajdowały się raczej śladowe ilości żelaza. Obecnie to ruina.

Za znakami dojechaliśmy pod zamek który prezentuje się bardzo okazale.


Za niewielką kwotę można wejść do środka i zwiedzić co jak najbardziej polecam. Sale są ładnie udekorowane i można spędzić naprawdę dużo czasu w środku. Praktycznie można wszędzie wejść i wszystkiego dotknąć. A ludzi nie było za wielu.


Myślę, że warto nadłożyć trochę drogi aby ten zamek zobaczyć

Po wyjeździe z Hunedoary spotkaliśmy się z dość częstym zjawiskiem na rumuńskich drogach - korkiem. 30 min. czekaliśmy na dojazd do skrzyżowania z droga nr 7 ale to był dopiero początek. Przed miejscowością Sebes gdzie krzyżują się 3 drogi krajowe staliśmy ponad godzinę.

Rzut okiem na mapę uświadamia czemu w Rumuni tworzą się korki. Rzadka sieć dróg. Nie ma jak tego objechać. Nawet polnych dróg jest mało i trzeba stać. Na plus na pewno trzeba zaliczyć działanie policji która kieruje ruchem a nawet zmienia organizacje ruchu w całym mieście aby trochę rozładować ruch. Trochę to pomaga.

I tak dotoczyliśmy się do Vintu de Jos. Znajdują się tu ruiny kościoła obronnego, zamku oraz pałacu.
Kościół jest ciekawą budowlą jednak nie można wejść do środka.


Z zamku została tylko jedna ściana więc oglądania nie ma za wiele


A ruiny pałacu są remontowane


Dalej do Sibiu ruch był spory a prędkość niewielka więc musieliśmy zrezygnować z innych atrakcji i dotrzeć do niego przed zmrokiem.

W Sibiu zawiódł nas GPS i musieliśmy jechać wg. mapy wydrukowanej w domu. Zaraz po rozpakowaniu zapadł zmrok i mieliśmy okazję zobaczyć stare miasto nocą.


Jedna z uliczek starego miasta

Sibiu jest dobrą bazą wypadową a w pobliżu jest dużo atrakcji więc warto tu się zatrzymać na dłużej.



Wg mnie centrum Sibiu jest najładniejsze ze wszystkich które zobaczyłem w Rumuni


Mury obronne

Spacer uliczkami Sibiu jest bardzo przyjemny, szkoda tylko, że nocą nie widać wszystkich szczegółów budynków.

Rumunia ponoć jest zachwycająca! Kolega poleca mi ją od dawna. Nie jest skomercjalizowana, zadeptana i daleka od wakacyjnych celów wszelkiej maści wycieczek. I plaże, i góry i gościnni ludzie. Przed chwilą obejrzałam jego album z Transylwanii, mój Boże... wymiękłam...
Z przyjemnością więc poznam Twoje miejsca tam.

My dla odmiany przez Debreczyn będziemy tylko przejeżdżać, na nocleg zatrzymując się w Tokaju.
Tak czy owak, od Tokaju nasza trasa w dużej części pokryje się z Waszą , gdyż aż do Hunedoary.

Po czerwcowym Budapeszcie, w ramach utrwalania wiedzy historycznej o rodzie Macieja Korwina, Hunedoarę umieściłam nieodwołalnie w planie wrześniowej wyprawy. Trzeba przecież porównać oryginalny zamek Hunyadych z tym, co się pojawiło w Vajdahunyad.

Po zwiedzeniu zamku (o ile zdążymy wejść do środka, gdyż po tokajskim wieczorze i być może nocy, raczej w dalszą drogę nie wyruszymy skoro świt ), pomkniemy jednakże boczną drogą bezpośrednio do Haţeg, a potem dalej na południe, do Retezatu.
Korki koło Sebeş pewnie i tak nas nie ominą, gdyż z gór będziemy właśnie tamtędy jechać do Sybina. Chyba że zwyciężą pierwotne plany i jednak odpuścimy sobie Sibiu , jadąc z Ratezatu na wschód przez Petroşani...

Włoszczowa napisał(a):Dzień 2

Typowe zdobienie domów

wybacz taki OT.

To domy rumuńskich cyganów - Romów - (którzy stanowią wg. różnych źródeł od 2 do 6% ludności) są tak ozdobione

pozdrav.

PS.
http://www.skieter.net/gsiedmiogrod/photos/photo16.html

Dzień 3
Dziś musimy przeprawić się przez Karpaty. Wybraliśmy słynną drogę 7C potocznie transfagaraska. Ale nim zaczniemy się wspinać mamy jeszcze miejscowość Carta w której znajduje się stary kościół.



Dokładnie to ruina kościoła ale rozpoczęto prace remontowe.



Do środka prowadziły wielkie drewniane drzwi zamknięte na klucz. Pewnie gdyby się dogadał to można by zobaczyć co kryje środek

W oddali było już widać na jak wysokie góry wjedziemy

Dalej było tylko pod górkę. W naszym przypadku była to jazda powolna z prędkością 40km/h co pozwalało na robienie zdjęć bez konieczności zatrzymywania się. A i tak zatrzymywaliśmy się około 5 razy aby dokładnie obejrzeć krajobraz.



Ciężko opisać słowami to co się widzi.




Widok w dół


Widok w górę

Ostatni widok przed wjazdem do tunelu


Droga w najwyższym punkcie jest na wysokości 2043m.n.p.m.

A po przejechaniu przez tunel droga zaczyna opadać.



Dalej na drodze pojawiły się dzikie konie oraz osły które stały na środku drogi a nawet wkładały pysk do środka samochodów



Dalej na drodze pojawił się malowniczy wodospad




Wspomniany wcześniej osioł

Niestety odcinek wzdłuż jeziora jest bardzo dziurawy. Bardzo, bardzo dziurawy.
Gdy już nas porządnie wytrzepało zatrzymaliśmy się na zaporze.
Przespacerowaliśmy się przez tunel ale po drugiej stronie nie było nic nadzwyczajnego oprócz tego:


Zdziwiło nas, że przy zaporze nie ma elektrowni?
Kolejnym zdziwieniem była rura o średnicy ok. 2m wychodząca ze skały.

Okazało się, że elektrownia jest tylko, że w odległości około 2km w linii proste od zapory a woda doprowadzona jest rurami. Ciekawe rozwiązanie.
A zaraz obok elektrowni jakieś 300m wyżej znajduje się Cetatea Poenari na którą prowadzą 1400 schodów:D



Niczym szczególnym twierdza się nie wyróżnia. No może poza widokiem z góry:

Zasiadam i zaczynam odczuwać głód tamtych terenów

Włoszczowa napisał(a): Niczym szczególnym twierdza się nie wyróżnia.

Jak to niczym? Wszak to prawdziwy zamek Drakuli