Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

tiwa napisał(a):
To piwo w Monachium to był Paulaner, czy jakieś inne .

Różne , bo spędziliśmy tam prawie cały dzień, a pogoda sprzyjała siedzeniu w piwiarniach , a nie zwiedzaniu.
Paulanera tam nie piliśmy, dopiero w domu - bo sześciopak wydał nam się odpowiednią pamiątką (aczkolwiek krótkotrwałą ) z Bawarii.

Kiedy pierwszy raz ( teraz był drugi ) byliśmy nad Gardą, co nieco zaznajomiliśmy się ze wschodnim wybrzeżem, zwłaszcza z Malcesine i Monte Baldo . Tym razem zdecydowaliśmy się na jazdę po stronie zachodniej.





Limone sul Garda, perełka na zachodnim wybrzeżu Gardy, była dla mnie „obowiązkowym” przystankiem na kawkę. Pierwszy widok na miasteczko mieliśmy z tarasiku przy hotelu Castell. Na kawce jednak tu nie zasiedliśmy, bowiem wolnych miejsc na parkingu nie było, a dłuższy postój w małej zatoczce drogi, po jej drugiej stronie przy samym wylocie jednego z tuneli, jakoś nam się nie wydawał dobrym pomysłem.
Tak więc, szybkie fotki …









i zjechaliśmy na sam dół, na płatny parking (opłata wyszła miej więcej tyle, co nasze kawki ).

Pierwsze skojarzenie nazwy miasteczka to oczywiście cytryny (po włosku limone), wszechobecny tutejszy symbol.







Nazwa jednak pochodzi najprawdopodobniej od łacińskiego limes – granica. Tędy bowiem przebiegała granica między Italią i Austrią. Dzisiejsze Limone też leży blisko granicy , tym razem włoskich prowincji.

Ciekawostką, potwierdzoną naukowo w 1979 roku, jest przyczyna długiego życia sporej części mieszkańców Limone. Stuletnie urodziny obchodzi z nich wielu… Zdrowy styl życia? Niezupełnie, chociaż i tego wykluczyć nie można . Przyczyna tkwi w tajemniczej mutacji genów! Badania wykazały bowiem we krwi niektórych mieszkańców (powiązanych ze sobą rodzinnie) apolipoproteinę A1-Milano, białko chroniące serce i naczynia krwionośne, „wymiatające” z tętnic cholesterol i trójglicerydy…

Miłośników Jamesa Bonda z pewnością zainteresuje fakt, iż w 2008 wokół Limone kręcone były niektóre sceny do "Quantum of Solace".

Jeszcze legenda… Bóg Benaco (jezioro Garda dawniej nazywano właśnie jego imieniem) zakochał się w nimfie Fillide, owocem ich związku byli bliźniacy – Grineo i Limone. Benaco chciał, aby jeden z synów został rybakiem, drugi rolnikiem. Kiedy chłopcy dorośli, zamiast tych zajęć bardziej jednak spodobało im się polowanie na stokach Monte Baldo. W czasie jednego z tych polowań, Limone został zabity przez dzika (a miało być odwrotnie ). Fillide błagała Benaco, żeby przywrócił życie synowi. Ojciec przyrządził napar z tajemniczych niebieskich kwiatków, zwilżył nim usta młodzieńca, który natychmiast ożył. Od tej pory był już posłuszny ojcu, ale na wszelki wypadek zamieszkał na przeciwnym brzegu jeziora, niż Monte Baldo. Wybrał miejsce osłonięte od wiatrów, w którym rosły pachnące owoce – odtąd noszące nazwę limone…

Limone jest naprawdę urokliwe , czaru dodaje fantastyczne „przyklejenie” do szarych skał stromej góry Dosso dei Roveri.

... nic tylko podziwiać i chłonąć ten klimat ... ...
Pozdrawiam.

To poranne słońce pięknie góry nad Limone oświetla... nam w Limone nie udało się zatrzymać

Riva jak zwykle zacna a Limone urocze ...
Chcialbym jesCze kiedys wrocic do tych miasteczek

Piękne Limone długowiecznych ludzi...

Wolę myśleć, że nazwa pochodzi od cytryny, nie od granicy

kmichal napisał(a): chłonąć ten klimat ...

Pochłonęłam tak mocno, że przez to na Sardynii byłam aż za bardzo wybredna .

piekara114 napisał(a): nam w Limone nie udało się zatrzymać

Tak to jest, zawsze trzeba z czegoś zrezygnować . U mnie decyzja była taka, że mogę odpuścić wszystkie inne miejscowości nad Gardą, ale nie Limone. Riva była dodatkiem nieplanowanym , gdyż w pierwotnej wersji z poniedziałku na wtorek mieliśmy nocować jeszcze w Dolomitach, albo na jakimś parkingu przy autostradzie między Bolzano i Rovereto. Gdyby tak właśnie się stało, we wtorek rano pojechalibyśmy od razu na kawkę do Limone.

tony montana napisał(a): Riva jak zwykle zacna a Limone urocze ...
Chcialbym jeszcze kiedys wrocic do tych miasteczek

Ja też .

maslinka napisał(a): Wolę myśleć, że nazwa pochodzi od cytryny, nie od granicy

Tak wolą wszyscy, stąd całe mnóstwo limonkowo-cytrynkowych pamiątek w całym Limone .

Sercem Limone jest Porto Vecchio. Spacer malowniczymi wąskimi uliczkami i krętymi schodkami to wielka przyjemność .

W pamiątkarskich sklepikach królują oczywiście cytryny – mydełka, „skorupy” ozdobione odpowiednim motywem, likier limoncello… Zgodnie stwierdziliśmy, że nasza domowego wyrobu cytrynówka jest znacznie lepsza , a przy tym tańsza.



Dwie miseczki z cytrynkami stały się naszą własnością – tyle że nie w sklepiku, ale na straganie w pobliżu parkingu, bo tam były znacznie tańsze. Z pomidorkami i oliwkami też tam były, ale że nasze wakacje (i ciągłe przerzucanie kuchni z sypialni) dopiero się zaczynały, więc zapaliło się czerwone światełko i zapanowałam nad chęcią nabycia kolejnych.

... jakie pustki na Waszych fotkach ... ... my aż tak dobrze nie trafiliśmy ... ... ...
Pozdrawiam.

Całkiem pusto nie było, zwłaszcza na targowisku . A że nie trafiliśmy na tłumy? Wyjechaliśmy z Limone kwadrans po 10-tej, o porannej porze przeciętny turysta to jeszcze siedzi przy hotelowym śniadaniu , albo gdzieś na kawce, a nie błąka się po uliczkach.

Oczywiście w Limone uprawiano kiedyś cytryny . Pozostałością po tych czasach wysokie betonowe filary po cieplarnianych gajach cytrusowych - limonaia…
Na tych filarach zimą wznoszono dach, osłaniający cytryny przed chłodem północnych wiatrów. Tylna ściana zyskiwała izolację z grubej warstwy wapna, cała struktura cytrusowego gaju była nawadniana systemem kanałów.

Jedno z limonaia mieści się poniżej wspomnianego już hotelu Castell. Chcieliśmy do niego wrócić „od dołu” na kawkę, ale nie znaleźliśmy odpowiedniego przejścia. Koło limonaia wyszliśmy wprost pod tarasiki hotelowych apartamentów, ale przecież nie wypadało wchodzić gościom do salonów . Inna możliwość to wtargniecie do hotelowej kuchni… Albo do tunelu z szosą, ale to groziło szybkim zakończeniem urlopu. Wróciliśmy więc nad jezioro .



Uprawa cytryn w Limone rozkwitła na początku XVIII w., została w znacznym stopniu przerwana w XIX w. po zjednoczeniu Włoch i wybudowaniu kolei, gdy cytrusy z południa Italii stały się łatwo dostępne, na dokładkę tańsze niż te znad Gardy. W 1997-2004 Limonaia del Castèl został odnowiony, posadzono ponad 100 roślin cytrusowych, udostępniono do zwiedzania. Nie mieliśmy na to czasu, musiałoby to stać kosztem kawki .

Kawka miała jednak priorytet . Mieliśmy ochotę na wypicie jej delektując się takim oto widokiem…



Kafejka jednak dopiero szykowała się na przyjęcie turystów tego dnia, toteż musieliśmy zadowolić się innym miejscem . Padło na „Bellavista” przy promenadzie.