Portugalia, Madera, Azory

longtom napisał(a):Przyszedłem zadbać o "moją" relację.

Tiaa... niby słusznie. Ale wiesz - nie można karmić wszystkich, bo wtedy żadna nie zdechnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):
W obie strony - najpierw zaglądam w kierunku, w którym się za chwilę udamy, potem wyciągam szyję, by dojrzeć prześwit w opadającym do oceanu grzbiecie... Jest! Widać go stąd pod dużym skosem, ale jest! Trzymając się jedną ręką skały, drugą kieruję obiektyw aparatu w jego stronę.

Musiałeś mocno się skoncentrować........
...żeby nie puścić się z wrażenia....

Pięknie...jak na zamówienie z tym słoneczkiem...

Pozdrawiam

CROberto napisał(a):Musiałeś mocno się skoncentrować........
...żeby nie puścić się z wrażenia....

Różne mogą być tego powody.

CROberto napisał(a):Pięknie...jak na zamówienie z tym słoneczkiem...

Zaczęło przeświecać przez chmury wąskimi strugami swiatła.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wdrapuję się z powrotem po skałkach i chodniczkiem wracamy do przyzwoitego stołu piknikowego, ustawionego przy drewnianej budce. Pora na ostatnie śniadanie tego dnia, skoro już zbliża się wieczór. Nad centralną częścią wyspy nadal potężne zachmurzenie, ale cieszymy się, że u nas słońce zaczyna się raz po raz przez chmury przebijać. Ruszamy w drogę powrotną, zostawiając w tyle Casa do Sardinha u stóp Morro do Furado. Kolejne przebłyski słońca wyciągają jaskrawe barwy wulkanicznych przekładańców, kusząc mnie skutecznie - podchodzę na skraj urwiska.

Jeszcze kilka fotek i zbieramy się już definitywnie. Wkraczamy na znany już sobie szlak, zamykając niewielką pętelkę i teraz tą samą trasą zmierzamy w kierunku samochodu. Z Estreito oraz z następnego przewężenia udaje się nam dojrzeć Porto Santo, leżącą na północ od Madery, ale widoczność nie jest rewelacyjna. Dobrze, że dziś nie spadła ani jedna kropla deszczu. Prognozy pogody każą przypuszczać, że tak dobrze już w kolejnych dniach będzie. Cóż, zobaczymy - na razie wracamy do samochodu.

Franz napisał(a):

Teraz to zupełnie co innego

Chmury grożą pogorszeniem pogody ale i uroku zdjęciom dodają.

pzdr

longtom napisał(a):Teraz to zupełnie co innego

Słabsze światło ogólne, mniejszy kontrast.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Mogę tak kroczyć za Wami po tych klifach Madery...do momentu aż przystaniecie.....z powodu przetartych butów....

Zjawiskowe miejsce

Pozdrawiam.

Jak zwykle świetnie się spaceruje z Wami.

CROberto napisał(a):Zjawiskowe miejsce

Nadal pozostaję pod jego urokiem.

CROberto napisał(a):Mogę tak kroczyć za Wami po tych klifach Madery...do momentu aż przystaniecie.....z powodu przetartych butów....

kaszubskiexpress napisał(a):Jak zwykle świetnie się spaceruje z Wami.

Spacer właśnie dobiegł końca. Uprzedzając fakty, zdradzę, że był naszym jedynym spacerem podczas tygodniowego pobytu na Maderze.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Spacer właśnie dobiegł końca. Uprzedzając fakty, zdradzę, że był naszym jedynym spacerem podczas tygodniowego pobytu na Maderze.

Pomyśleć, że latamy tyle km za pewnym słońcem

kaszubskiexpress napisał(a):Pomyśleć, że latamy tyle km za pewnym słońcem

To był zimowy wyjazd, więc dla nas nie tyle pogoń za słońcem, co ucieczka przed śniegiem i mrozem.
Na Maderze od listopada do lutego jest zazwyczaj sporo dni deszczowych, więc na super pogodę nie liczyliśmy. Ale takiego zupełnego załamania pogody też się nie spodziewaliśmy. No cóż, bywa i tak.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na parking docieramy w momencie, gdy ostatnie wozy z niego odjeżdżają i nawet obwoźny stragan już się zwija. Myśleliśmy przedtem o tym, by jeszcze w drodze powrotnej zahaczyć o oznaczone drogowskazem miradouro, ale jest już na to zbyt późno. Wracamy do siebie, tyle tylko, że zjeżdżając z via rapida - szosy szybkiego ruchu, łączącej wiele miejscowości południowej Madery - nie skręcamy od razu w dół, do naszego hotelu w Canico de Baixo, ale suniemy w górę do właściwego Canico. Znajdujemy market, gdzie nabywamy płyny niezbędne do życia - wodę mineralną, wino oraz piwo Coral. Teraz już zjeżdżamy ostro w dół i szukamy miejsca do zaparkowania. Akurat pod naszym hotelem brak miejsca, ale znajdujemy coś pod skoligaconym z nim Royal Orchid.

W pokoju wypijamy kilka piwek - wiem, brzmi to ciekawie, ale butelki zawierają po 0,2 litra złocistego płynu - po czym schodzimy na kolację. Niektórzy konsumują na tarasie, my zadowalamy się miejscem pod dachem - pałaszuję pyszną rybkę - i dopiero po kolacji wychodzimy na chwilę na zewnątrz. Rosnąca poniżej palma, podświetlona blaskiem księżyca w pełni, rewelacyjnie się prezentuje na tle delikatnie zmarszczonej fali oceanu. Wracamy do pokoju - reszta wieczoru, spędzona przy winku, upływa na układaniu wariantów planów na dzień następny. Czuję jednak narastające znużenie - ten dzień rozpoczął się bardzo wcześnie i organizm dopomina się o uzupełnienie brakujących godzin snu.

Franz napisał(a):W pokoju wypijamy kilka piwek - wiem, brzmi to ciekawie, ale butelki zawierają po 0,2 litra złocistego płynu

Takie pojemności trafiły mi się w Syrii !
Cena tylko była wprost proporcjonalna ... bo 2 dolary za butelkę.

... hmmm ... powiedzmy butelkę !

Pozdrawiam.

To był długi, męczący, ale jakże piękny dzień. Z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku udaję się na zasłużony odpoczynek.

Serdecznie, czekając na więcej