Paryż raz jeszcze.

weldon napisał(a):
Po prostu musimy wszyscy odwiedzić kiedyś Leona

Leon aż zamilkł z wrażenia!

Jusz chlodze rakije
kilku cro-manijakow mnie jusz odwiedzilo

Jan_s1 gdyby pojawił się wątek "Mosty Europy", to Twoja relacja i zdjęcia tych wszystkich mostów byłyby wręcz wzorcowe.

Nie tylko muzea i wszelkiego tego typu budynki zasługują na uwagę, a ciekawie te mosty pokazałeś.

Zresztą jak cały Paryż.

Pozdrawiam.

nomad napisał(a):
Nie tylko muzea i wszelkiego tego typu budynki zasługują na uwagę

Święta racja!
Tak sobie jednak myślę, że może to i lepiej, iż w tym roku nie miałem czasu spenetrować miejsc, że tak powiem, rozrywkowych.

Dziękuję i pozdrawiam.

nomad napisał(a): Jan_s1 gdyby pojawił się wątek "Mosty Europy", to Twoja relacja i zdjęcia tych wszystkich mostów byłyby wręcz wzorcowe.

Nie tylko muzea i wszelkiego tego typu budynki zasługują na uwagę, a ciekawie te mosty pokazałeś.

Zresztą jak cały Paryż.

Pozdrawiam.

Awatar jana_s1 mówi sam za siebie .

p.s. wczoraj wieczorem, przed "podróżą z meeg" przez Macedonię do ... Pargi, przespacerowałam się uliczkami i mostami Paryża.
Dzięki linkowi Tymony spacer był ... dubeltowy

Pozdraviam autora (a raczej przewodnika )

a to ja napisał(a): wczoraj wieczorem, przed "podróżą z meeg" przez Macedonię do ... Pargi, przespacerowałam się uliczkami i mostami Paryża.
Dzięki linkowi Tymony spacer był ... dubeltowy

No to niezły spacer zrobiłaś - mam nadzieję, że nogi Cię nie bolą.

Pierwszy raz ktoś mnie nazwał przewodnikiem.

Dziękuję i pozdrawiam.

13. Okolice Saint- Germain des Pres


Droga prowadzi nas przez plac Saint-Michel - swego rodzaju centrum "towarzyskie" Dzielnicy Łacińskiej. Nazwa dzielnicy wywodzi się z czasów, gdy z uwagi na bliskość Sorbony i innych uczelni językiem dominującym była łacina. Na placu stoi budowla, która okazuje się być fontanną o tej samej nazwie. Fontanny paryskie..... To też może być temat na osobną relację.

184.




Idąc w kierunku kościoła św. Seweryna natrafiamy na jedną z atrakcji Dzielnicy Łacińskiej. To kilka wyłączonych z ruchu samochodowego krzyżujących się wąskich uliczek nęcących nieziemskimi wręcz zapachami (szczególnie, gdy ktoś jest głodny ), pochodzącymi z licznych restauracyjek - w większości arabskich i greckich. Można tu, nie wchodząc do środka, nabyć prosto z okienka piekielną bułkę - piekielną na własne życzenie - jeśli ktoś zażyczy sobie, aby kanapkę (a właściwie kanapę ) "urozmaicić" sosem chili. Polecam - jest to przeżycie kosmiczne.
Uliczki te nabierają szczególnego klimatu dopiero po zmroku.

185.




186.




187.

Z szerokiego bulwaru Saint-Germain wystarczy zrobić mały skok w bok, aby odnaleźć zupełnie inne klimaty.

188.




Zbliżamy się do kościoła Saint- Germain des Pres
Każde miejsce jest dobre, żeby trochę pohandlować.

189.

Od VI wieku klasztor wielokrotnie burzony i przebudowywany w XI wieku przekształcony został w kościół. W średniowieczu w całym kompleksie klasztornym żyło 120 mnichów, którzy zarządzali 30 000 hektarów gruntów. Na jednego mnicha przypadało więc 250 ha. Był to również dość istotny ośrodek życia intelektualnego Europy - z pośród uczonych mnichów wywodzi się prawdopodobnie Gall Anonim, autor pierwszej historii Polski. W XVII wieku opactwo wyglądało jeszcze imponująco, choć już zaczęło podupadać.

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/Abbaye_Saint_Germain_des_Prés_en_1687.jpg[/img]

Do dziś zachował się jedynie kościół i pałac opata.
Oto kościół w większości z XI wieku.

190.




191.




192.




Nie będę już pisał, co z kościołem i księżmi wyrabiano podczas rewolucji francuskiej, bo jest to już pewna norma przypominająca działania żołnierzy Armii Radzieckiej.

W jednej z kapliczek kościoła znajduje się nagrobek polskiego króla Jana Kazimierza (to ten z "Potopu" ). Właściwie spoczywa tam tylko jego serce - ciało znalazło swoje miejsce na Wawelu. Jan Kazimierz miał niezłe chody u Ludwika XIV, który po abdykacji naszego króla zaofiarował mu prestiżową funkcję opata Saint-Germain des Pres. Próbowałem dowiedzieć się nieco więcej o postaci króla Jana, ale w jednym miejscu przeczytałem, że był to wykształcony znawca sztuki i w ogóle gość na poziomie, a w drugim, że nieuk, który w życiu nie przeczytał do końca ani jednej książki. Wygląda na to, że wszystko zależy od tego, kto pisze historię. A najnowsza historia polski, w końcu oglądana naszymi własnymi oczami i przez nas przeżywana? Ilu autorów, tyle wersji. Próbujemy rozwikłać, kto kłamie, a kto mówi prawdę. Skutek jest żaden, bo ilość wersji wcale się nie zmniejsza.
Przepraszam za dygresję - wracamy jeszcze na chwilę do najstarszego paryskiego kościoła.

193.

Równowaga to ważna rzecz. Ulicę de Rennes zamyka z jednej strony kościół St Germain des Pres, a z drugiej.....
194.



.....wieżowiec Montparnasse - miejsce pracy 7 tysięcy ludzi.



Nieopodal kościoła znajdują się dwie słynne rywalizujące ze sobą kawiarnie: Les Deux Magots i Cafe de Flore. Stałymi gośćmi byli w nich m.in. Pablo Picasso, Jean-Paul Sartre i Ernest Hemingway. Z całej tej trójki tylko ostatni jest coś wart (mz )
Okolice Saint-Germain to w latach 1944-50 słynna "Mekka egzystencjalizmu", gdzie rolę guru grał właśnie J.P.Sartre. Nic na ten temat nie napiszę, bo ani egzystencjalizmu, ani Sartre'a nie trawię.
W pobliżu znajduje się jeszcze słynna restauracja z XVII wieku - "Procope" - ale nie poszedłem tam, bo nie byłem głodny.

195.




196.




Wielki świat Paryża to nie tylko restauracje i kawiarnie. Po drugiej stronie ulicy mamy brasserie (piwiarnię) Lipp. O prestiżu tego lokalu świadczy lista (w dodatku niepełna) stałych bywalców: Marcel Proust, Marc Chagall, Mitterand, Chirac, Gregory Peck, Harrison Ford, Jack Nicholson, Arnold Schwarzeneger itd., itp.


197.


Do Lippa chadzał na piwo również niejaki Włodzimierz Iljicz Uljanow, bardziej znany pod pseudonimem Lenin.
Czy nie byłoby lepiej, gdyby do końca życia pozostał przy tym szlachetnym zajęciu?

Chodzę sobie ... podśpiewując

a to ja napisał(a):Chodzę sobie ... podśpiewując

Bardzo ładnie podśpiewujesz.
Nie przerywaj - przyjemniej będzie mi się pisać ostatnie dwa odcinki.

Śledzę Twoją relację od jakiegoś czasu , jednak z powodów różnych udało mi się ją przeczytać i pooglądać w całości dopiero teraz .

Spacerując z Tobą po tym wspaniałym mieście , słuchając pięknej i stosownej do tego muzyki ( Edith Piaf sobie wygooglałem ) , nie mogę się oprzeć wrażeniu , że traktujesz Paryż w sposób lirycznie sentymentalny

Wcale się temu nie dziwię , bo piękny i pełen urokliwych miejsc jest
Świetnie prowadzisz narrację , zdjęcia pokazują to , co trzeba i pewnie dlatego . . .

Ja . . . zwyczajnie Ci zazdroszczę

Dziękuję Janie .

piotrf napisał(a):Śledzę Twoją relację od jakiegoś czasu , jednak z powodów różnych udało mi się ją przeczytać i pooglądać w całości dopiero teraz .

Żebyś Ty wiedział, do ilu relacji nawet nie zjrzałem!
Ale już niedługo planuję wykonać tytaniczną pracę - odrobić zaległości.

piotrf napisał(a):... nie mogę się oprzeć wrażeniu , że traktujesz Paryż w sposób lirycznie sentymentalny

Udało Ci się odkryć jedną z moich skrzętnie skrywanych tajemnic - usposobienie liryczno-sentymentalne.
Na szczęście nie do końca. Usposobienie to znika, gdy stykam się z czymś, co uznaję za zło. Przy okazji chciałbym przeprosić wszystkich, których moja jednoznaczna ocena rewolucji francuskiej (że nie wspomnę o Komunie Paryskiej) mogła w jakiś sposób urazić (choć zdania nie zmieniam). Potępienie rewolucji nie oznacza jednak totalnej negacji ideałów Oświecenia, które niejako przy okazji zasiały również zatrute ziarno rewolucji.

Piotrze, każdy lubi, jak go chwalą , ale Ty chyba nieco przesadziłeś

14. Ogród Luksemburski (Jardin du Luxembourg)


Ogrody paryskie (szczególnie jeśli włączy się do nich dwa laski: Vincennes i Buloński) to również bardzo ciekawy temat. Jednym z najsłynniejszych jest Ogród Luksemburski.

198.




199.




W ogrodzie stoi wspaniała rezydencja wzniesiona przez Marię Medycejską w 1615 roku - Pałac Luksemburski. Obecnie jest to własność, oraz siedziba Senatu - izby wyższej parlamentu francuskiego.
Nie ogłoszę konkursu z nagrodami na temat roli, jaką pełnił pałac podczas rewolucji francuskiej. Z dwóch powodów. Po pierwsze nie mam żadnych nagród , a po drugie i tak każdy od razu będzie wiedział, że jak rewolucja, to oczywiście więzienie.

200.




201.




Prawdziwą ozdobą, wręcz perłą ogrodu jest Fontanna Medycejska.