Malinska 2012 (+Wiedeń + Słowenia)

weger napisał(a):

Raul73 napisał(a):
Do Malinskiej wróciliśmy już po 1ej - mocno zmęczeni, ale zadowoleni. Nareszcie , po trzech latach prób, udało mi się trafić na koncert jakiejś gwiazdy w Chorwacji!

zazdroszczę ... bardzo!

i we mnie wkradl sie duszek zazdrosci..
Ja jakos nigdy nie mialam tego szczescia, by trafic na gwiazde...(nawet taka co z nieba spada..)

Sobota - 14 lipca

PO 8ej wyjeżdżamy z Malinskiej i kierujemy się na północ. Droga do Rijeki przebiega tym razem bez korków, dopiero na bramkach w Rupa trochę się korkuje, na granicznych jeszcze raz. Stoimy 2 razy po 5-10 minut. Ale to i tak pikuś w porównaniu z bramkami wjazdowymi do Chorwacji - tam korek na ponad kilometr!

Podróz po słoweńskich autostradach to czysta przyjemność, więc szybko mijamy Ljubljanę i wjeżdżamy do Bledu.

Bled

Na parking pod zamkiem prowadzi kilkusetmetrowy stromy podjazd, który trzeba pokonać na jedynce. Na parkingu o tej porze jeszcze dość luźno, ale cały czas przybywa autokarów. Bilety kosztują 8 euro (dziecko 3,50, drugie gratis).

Wąska brama prowadzi nas prosto na dziedziniec







Tuż przy wejściu pierwsze pomieszczenie - drukarnia:





Dalej przechodzimy do głównych pomieszczeń zamku, gdzie zgromadzono wykopaliska i inne przedmioty z całej ponad 1000-letniej historii Bledu (pierwsza wzmianka o zamku pochodzi co prawda z 1004 r., ale nazwa Bled pojawia się dopiero w 1011 r. - i ta data jest uznawana jako początkowa - w ubiegłym roku były obchody 1000-lecia):








Stamtąd przechodzimy do małej kapliczki:





Wracamy na dziedziniec, gdzie znajduje się taka oto prasa, na której każdy może sobie wybić własną monetę:



Jest to jednocześnie wejście do średniowiecznej kuźni, znajdującej się w piwnicy:





Na drugim końcu dziedzińca znajduje się jeszcze jedna piwnica - szczególnie zachęcająca
Tutaj przez cały dzień urzęduje mnich (w każdym razie ubrany jak mnich ), który sprzedaje wina (cena od 6 do 20 euro), a za odpowiednio wyższą opłatą (14-25 euro) można samodzielnie nalać, zapieczętować i dostać specjalny certyfikat.






Na górnym tarsie zamku znajduje sie jeszcze jedno małe, ale ciekawe pomieszczenie - galeria ziół:

Ogólnie mówiąc, zamek w Bled w środku na kolana nie powala - zwłaszcza przy Predjamskim Gradzie wypada dość blado.

To, co go wyróżnia, to położenie na wysokiej skale nad brzegiem jeziora - a co za tym idzie, obłędne widoki:








Po zjechaniu z parkingu w dół i przejechaniu na drugą stronę miasta można zobaczyć zamek i skałę w całej okazałości:

Vintgar

Z Bled wyjeżdżamy wąską drogą o fatalnej nawierzchni, ale za to dobrze oznaczoną.




Wije się ona licznymi zakrętami delikatnie pod górę, przebiega przez mostek i kończy się parkingiem – dosyć dużym i darmowym, dlatego dziwi mnie duża ilość aut zaparkowanych przy drodze. Wstęp do wąwozu Vintgar kosztuje 4 euro (2 za dziecko).



Od samego wejścia dróżka wije się wśród skał, momentami tak wysokich i stromych, że muszą być zabezpieczane siatką.





Co kilkadziesiąt metrów mamy mostki, przenoszące nas na drugą stronę rzeki, która momentami jest bardzo rwąca.







Co jakiś czas po obu stronach mijamy małe kapliczki albo tablice pamiątkowe.



Spacer wąwozem trwa ok. 40 minut i kończy się pod wiaduktem kolejowym, nad zaporą i 2 wodospadami – jednym bardzo rwącym.







Znajduje się tutaj małe schronisko, skąd można wrócić tą samą drogą albo obejść górę szlakiem przez Sv. Katarina (ok. 2 godziny).

Oczywiście wybieramy drugą opcję. Początkowo droga prowadzi przez las koleinami, ale po pewnym czasie wychodzimy na polanę, gdzie upewniamy się, że dobrze idziemy.



Po dalszych kilkunastu minutach drogi przez mniejszy lasek dochodzimy do Sveta Katarina, skąd roztacza się piękny widok na cały Bled i Jesenice.







Stąd trasa do dolnego parkingu prowadzi wąską dróżką zboczem góry przez łąki, na których miejscowi górale wypasają bydło, konie i owce. Poszczególne łąki oddzielone są od siebie samoczynnie zamykającymi się furtkami – zapewne ochrona przed zapominalskimi turystami.





Idzie się dość przyjemnie, tym bardziej, że nie ma upału, a po drodze nie spotykamy prawie nikogo. Na parking docieramy jednak trochę zmęczeni.

Ciekawa ta Wasza wycieczka.

W Bled jeszcze nie bylismy , ale może kiedyś tam też dotrzemy.

Pozdrawiam - Iwona

......

_Ewa_ napisał(a):Wrzucę więc tylko tę wieżę, bo mam ją akurat pod ręką, a jesli mogę kilka zdjęć więcej, to chętnie skorzystam po zakończeniu przez Ciebie relacji, teraz nie będę "mieszać"

Już możesz je powoli szykować, bo ja się własnie zabieram za ostatnią część relacji

Planica

Z Vintgar nie wracamy już do Bledu, ale kierujemy się skrótem do autostrady. Nie gościmy na niej zbyt długo, bo w Jesenicach odbijamy w lewo. Być tak blisko i nie odwiedzić po raz kolejny Planicy byłoby grzechem. Fajnie by było przyjechać tu pod koniec marca, na finał Pucharu Świata, ale to melodia przyszłości – o ile się w ogóle kiedyś uda.
Alpy Julijskie witają nas taką oto pogodą:







To jest urok gór - nawet przy takich chmurach wyglądają cudnie!

Na szczęście nie pada – jeszcze. Szybko mijamy Kranjską Gorę i w Ratece skręcamy w lewo, by po kilku minutach dojechać do Planicy.



Już na wjeździe wita nas budowa nowego kompleksu skoczni, który ma być gotowy za 3 lata.
Słoweńcy mieli wielką nadzieję na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym w 2017 r., ale wygrało Lahti. Nie poddają się jednak i zamierzają ubiegać się o MŚ w 2019 r. Kompleks ma składać się z 8 skoczni, w tym oczywiście przebudowana do ogromnych rozmiarów Velikanka (są pogłoski o powrocie do starej nazwy, bo Letalnica się średnio przyjęła).




Tak to ma wyglądać za 3 lata.



Skręcamy w leśną drogę, która dojeżdżamy do Centrum Olimpijskiego.









No i na koniec oczywiście „królowa skoczni narciarskich” – czekająca na przebudowę, po której odzyska miano największej skoczni świata, a Słoweńcy zapowiadają rozmiary umożliwiające loty na 260-270 metrów.

2 lata temu jechaliśmy z Planicy przez Włochy – górską drogą do Tarvisio i stamtąd autostradą przez Villach i Klagenfurt.

W tym roku wymyśliłem sobie skrót przez przełęcz Korensko Sedlo-Wurzenpass. Skierowaliśmy się więc w kierunku Kranjskiej Gory i w Podkoren odbiliśmy w lewo. Do granicy austriackiej poszło gładko – podjazd co prawda stromy, ale krótki, ledwie kilka kilometrów drogą o dobrej nawierzchni.




Na samym szczycie granica, a obok niej muzeum bunkrów z czasów Zimnej Wojny, do którego zaprasza czołg.




Robimy fotki przy czołgu, muzeum odpuszczamy. Przed nami zjazd do Villach. Zaczyna się niewinnie, ale to dobre złego początki. Po chwili tablice informują o znacznym nachyleniu i konieczności redukcji do jedynki. Zredukowałem do dwójki. No i się zaczęło! Prawie 20 kilometrów ostrego zjazdu cały czas w dół – bez chwili wytchnienia dla silnika i hamulców.








Założenie było (jak to w górach) proste – jak najmniej używać hamulców. Łatwo powiedzieć! Natychmiast po puszczeniu pedału na liczniku robiło się 80. W efekcie pod koniec zjazdu pedał robił się twardy, klocki charakterystycznie śmierdziały, a ja się trochę spociłem. Gdyby to trwało jeszcze kilka kilometrów, konieczny by było zatrzymanie w celu schłodzenia tarcz. Na szczęście w Villach zrobiło się płasko i pedał wrócił do stanu naturalnego . Ale klocki w domu do wymiany (i tak już im się należy).

Od Villach poszło już gładko, nie licząc gigantycznej ulewy, która dopadła nas pod Grazem.




Zrobiło się ciemno, prędkość momentalnie spadła do 90-100, większość kierowców włączyła przeciwmgielne. I tylko kierowca srebrnej Vectry kombi na katowickich numerach postanowił zaprezentować umiejętności kaskaderskie (a zaprezentował raczej skrajną głupotę) – i pomykał sobie wesoło lewym pasem… w ogóle bez świateł. Można i tak!


Dalsza droga tradycyjnie przez Wiedeń - Bratysławę - Żylinę - Cieszyn - A1 - Podwarpie - Częstochowę - Łódź - Łowicz. Bez większych przeszkód dotarliśmy do domu ok. 9tej, planując po drodze kolejny wyjazd do Chorwacji - już za rok!

Dziękuję wszystkim, którym chciało sie to czytać do samego końca.

A Ewę proszęo obiecane zdjęcia!

No to ładne zakończenie wakacji
Ale trochę z Toba pozwiedzałam
Pozdrawiam

Ja czytałem z przyjemnością... zwłaszcza że na koniec był taki miły akcent w postaci Planicy
Pogoda rzeczywiście na koniec średnio dopisała, ale my przed laty przy skoczni taką samą mieliśmy
Na szczęście w inne dni bywało lepiej więc i górskie zdobycze się udały

Trochę krótkie miałeś te wakacje, no ale myślę, że wykorzystałeś ten czas świetnie... i bardzo ciekawie wszystko nam tu przedstawiłeś.

W Austrii taka połatana droga nie może być .

Dzięki za relację... pozdrawiam

_Ewa_

Wielkie dzięki za zdjęcia - właśnie z tych miejsc mi ich brakowało przez ten "bunt" aparatu. Jest wszystko: i Korzo, i rynek z młyńskim kamieniem, i Stara Vrata, i krzywa wieża. Super

Trochę szkoda, że ty nie napisałaś relacji, bo o Rijece na forum jest tak naprawdę niewiele. Już teraz wiem, że od ciebie "ściągnąłbym" na przykład parking! Ja zaparkowałem przy porcie (też opierając się na którejś relacji), a potem gdy zobaczyłem ten parking "Stari Grad", miałem ochotę biec po samochód i go przeparkować.

kulka53 napisał(a):
W Austrii taka połatana droga nie może być .

Też byłem zdziwiony!

Trochę krótkie miałeś te wakacje, no ale myślę, że wykorzystałeś ten czas świetnie...

No fakt, było krótko. Ale to i tak wielka fura szczęścia, że w og óle się udało wyjazd wykombinować, bo jeszcze w maju była decyzja raczej na "nie".

Teraz przygotowuję już wyjazd przyszłoroczny i korzystam w tym celu m.in. z twoich relacji, bo planuję sporo Bośni - generalnie ma być to wyjazd "śladami wojny". Niespecjalnie mi to idzie, informacji szukam głównie w necie, bo na forum nie są to tereny zbyt popularne. O ile o Sarajewie jest mnóstwo informacji, to już np. o Vukovarze czy Belgradzie ledwie garstka, a w Srebrenicy - z tego co się zorientowałem - nie był jeszcze nikt z Croforum Wygląda na to, że ja tam pierwszy zajadę -a to jest w moim planerze punkt absolutnie główny (tak jak byłto punkt decydujący w ostatniej wojnie).

Wróciłam i powoli nadrabiam zaległości.
Z przyjemnością dokończyłam Twoją relację
Tym bardziej, że niektóre miejsca nam się powtórzyły

Pozdrawiam Gośka

Witam.

Dopiero teraz tutaj dotarłem. Dzięki za fajną relację. Mnie szczególnie przypadły do gustu słoweńskie klimaty. W tym roku na wiosnę mogłem być drugi raz w Planicy na PŚ, ale musiałem się poddać finansowo.
Pogoda w Słowenii rzeczywiście nie dopisała. Szkoda, gdyż z zamku są super widoki na Karavanki, a z drogi do Planicy na Triglav.

Co do planów na następne wakacje, to ambitne i rzeczywiście mało popularne kierunki. Kilka lat temu sam planowałem podobną do Twojej podróż i do Srebrenicy miałem się udać 11 lipca, w umowną rocznicę. Wtedy jest tam więcej ludzi z zewnątrz... jakoś samemu chodzić, pytać i plątać się po okolicy nie byłbym w stanie, ale jestem na punkcie tych tematów przewrażliwiony.

Pozdrawiam.
Interseal M.