Małe i duże bałkańskie podróże :-)

U mnie niektóre zdjęcia są, a niektórych dalej brak (tych z końca).

piekara114 napisał(a):

mysza73 napisał(a):U mnie wciąż nie ma

Aga Ty to chyba masz problem u siebie.... Widzę na wszelkich sprzętach, nawet tam gdzie są blokady pewne porobione...

Już widzę

Przepraszamy za zamieszanie
Ewidentnie gdy nie udostępni się albumu w google zdjęć nie widać a i tak samo jest gdy udostępni się już po fakcie czyli wstawieniu do posta. Wtedy zdjęcia widać gdy jesteśmy zalogowani na konto gmailowe , gdy się wylogujemy, znikają.
Powstawiałem linki do zdjęć na nowo już z udostępnionego albumu, linki się kompletnie pozmieniały.
Mam nadzieję że już będzie ok

Już widzę wszystkie zdjęcia.

Agnontia wraz okolicą (i płaskimi kamieniami ) - piękna!

Mikromir napisał(a):Agnontia wraz okolicą (i płaskimi kamieniami ) - piękna!

No tak, zapomniałem że niektórzy preferują kamolce

Ok, mają swoje plusy. Jak wieje nie zasypują wszystkiego tak jak piach i można poobkładać nimi rzeczy
Aaaaa, takimi płaskimi można jeszcze kaczki puszczać, co namiętnie czyniłem

Fajna plaża aż grzech nie pojeździć po niej jeśli można.
Można chociaż pobiegać...

Jan32 napisał(a):Fajna plaża aż grzech nie pojeździć po niej jeśli można.
Można chociaż pobiegać...

Można, tu i ówdzie były ślady. Ja bym nie zaryzykował, w końcu już parę razy wygrzebywaliśmy auto z piachu lub kamieni .
W tym miejscu które widać na fotce było stabilnie, tam zajechaliśmy autem wieczorem.
Po plażach to fajnie się w Danii jeździ

Co do biegania, nie było potrzeby . Czasami to robię gdy woda jest zbyt chłodna by się zanurzyć, np w Bałtyku albo ostatnio na Kei w maju. Paręset metrów wzdłuż plaży i już można zmieniać kierunek na ten w głąb morza.... jeszcze najlepiej gdy wieje i są duże fale .

kulka53 napisał(a):Po plażach to fajnie się w Danii jeździ

I po Benone beach w Irlandii...
Zasadniczo najfajniej jest jednak kiedy do plaży nie daje się dojeżdżać a jedynie dostać pieszo lub łodzią.

Jan32 napisał(a):Zasadniczo najfajniej jest jednak kiedy do plaży nie daje się dojeżdżać a jedynie dostać pieszo lub łodzią.

To prawda, byle nie było za daleko pieszo i też w miarę po płaskim
Jednak dla nas najfajniejsze są dzikie plaże z możliwością dojazdu autem, możemy je wówczas wykorzystać jako miejsce do spania...

Dzień czternasty, 22 września, niedziela

Jakoś przeżyliśmy tę noc choć podmuchy wiatru były tak silne że budziły nas parę razy w ciągu tego czasu. Poranek był niestety podobny , wiało dramatycznie ale schowani za autem daliśmy radę jakoś funkcjonować. Gdyby nie wiatr byłoby całkiem fajnie a tak to nie będziemy darzyć Agnontii szczególnym sentymentem , poza tym zarówno sama plaża jak i nasz nocleg nie były takie jak sobie wcześniej wyobrażałem.

Parę fotek z poranka.







Opuszczamy dolinkę bez większego żalu, bardziej z obawami jak będzie wyglądał nasz powrót. Postanowiliśmy sobie, że jeśli będziemy mieć jakiekolwiek kłopoty, czy to z wiatrem, czy to z szutrowym podłożem czy ze stromymi po nim podjazdami to odpuszczamy inne plaże w tym rejonie i wracamy na asfalt. Okazało się że nie było tak źle (na to liczyłem bo chciałem zobaczyć tu coś więcej niż jedną Agnontię )…







Musieliśmy sporo podjechać do rozwidlenia, jakieś 200-250 metrów co najmniej pod górę. Wiatr oczywiście wiał ale tu wyżej jakby z mniejszą siłą niż na dole… a może w ogóle już nieco osłabł? Pogoda była piękna i upalna , bardziej na plażowanie niż telepanie się po szutrach, ale cóż, wyszło jak wyszło.

Na rozwidleniu skręcamy więc w stronę plaży Agios Minas.



Krajobrazy… ładne, specyficzne, podobnie jak i skały tworzące te wzniesienia.

















Nie mamy takiego zdjęcia ale po drodze widzieliśmy kilka takich miejsc, podobnie jak na wydmach dla wzmocnienia podłoża stosuje się w tym rejonie nasadzenia. Poletka sosenek mają się całkiem dobrze .

Agios Minas już niedaleko.

Zjeżdżamy na sam dół. Od razu stwierdzamy że dobrze zrobiliśmy wybierając Agnontię zamiast tej dolinki na nocleg i plaży na spędzenie całego dnia. Co prawda nie spotkaliśmy będąc tam żywego ducha ale nie byłoby tutaj dogodnego miejsca na zajechanie autem i rozbicie obozu. Reklamuje się wyżej jedna tawerna a na miejscu zastajemy aż trzy , o tej porze roku raczej już nie działające a przynajmniej nie wtedy gdy są takie nieciekawe warunki wietrzne. W każdym razie wszystko wyglądało na pozamykane na głucho.

Zajeżdżamy nad samą plażę. Dróżka zarośnięta jest nieco krzakami, także suchymi, i zanim odjechaliśmy pofatygowałem się i połamałem ich trochę by nie porysować auta i boksa.

Plaża Agios Minas podobna jest do Agnontii bardzo. Oczywiście otoczenie jest inne ale kamyki na plaży i jej wielkość jest mniej więcej taka sama, jest tu też trochę drobniejszego żwirku. Pewną odmianą są parasolki i leżaki, wyraźnie zaznaczono na tablicach klienci której tawerny mogą z nich korzystać .









Niewykluczone że bywają tutaj też zwolennicy dzikich noclegów .







Od północnej strony nad zatoką góruje kościółek od którego wzięła ona swoją nazwę – Agios Minas.





Gaj oliwny na „zapleczu” plaży.



Chcąc zostać tutaj na nocleg (albo plażowanie) musielibyśmy w taki sposób postawić auto.



















Zauważamy drugą małą plażyczkę nieopodal, niby widziałem że prowadzi do niej dróżka ale chyba bałbym się tam zapuszczać. Chociaż może byłaby to alternatywa na nocleg i plażowanie .





Ogólnie mówiąc podoba się nam tutaj średnio. Bo chociaż tak patrząc obiektywnie jest przecież bardzo ładnie, to jak dla nas nie jest to zbyt odpowiednia plaża. Ruszamy dalej…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):

Pięknie Olympos wygląda z tego miejsca, no i ta nazwa

Tu, poniżej jak na jakim Santorynie ;0


Plaża Vananta może nie urywa, ale za to w jakim ładnym miejscu jest położona!

Widok Sarii z Vrykoundy bezcenny

tony montana napisał(a):Pięknie Olympos wygląda z tego miejsca, no i ta nazwa

Olympos jest bez wątpienia jedną z greckich, wyspiarskich perełek.
Podobnie jak i cała Karpathos, widokowa i mocno intrygująca wyspa.

Santorini, hm , ciekawe porównanie, nie przyszło mi takie do głowy . To jednak zupełnie inne miejsca. Klifowe osady Santorini składające się w znacznej mierze z hoteli są wymuskane i takie można by rzec - z powiewem luksusu. Natomiast Olympos choć coraz bardziej turystyczne wciąż pozostaje jednak zwykłą grecką osadą, zwykłą pod względem zadbania budynków, terenu wokół i całości wrażenia które po sobie pozostawia. Kolorystycznie też odbiega, no i co najważniejsze - nie ma błękitnych kopułek gdzie się nie spojrzy .
Tak czy inaczej - jedno i drugie warto zobaczyć .

Po plażach w tym rejonie fakt, tak jak napisałem - spodziewałem się ciut więcej. Odwiedzimy jednak jeszcze jedną i to będzie ta która wydała się nam najfajniejsza .

Dzień czternasty, 22 września, niedziela c.d.

Do widocznego powyżej zatoki kościoła Agios Minas można łatwo dojechać, droga jest stroma ale szeroka. Parę chwil i jesteśmy na miejscu.





Niewykluczone że to miejsce ma antyczne korzenie , w mur okalający plac z kościołem wmurowano kolumnę.





W ścianę kościoła za to wmurowano tablicę z wizerunkiem patrona.



Kościółek jest ładny, zapewne odrestaurowany w ostatnich latach podobnie jak pobliskie budynki i cały teren na którym stoi.



Jest otwarty więc zaglądamy do środka zastając tam charakterystyczne dla Olympos i być może całej wyspy ozdoby.









Agios Minas zwykle przedstawiany jest w pozycji konnego jeźdźca.

Sprzed kościoła rozciągają się całkiem przyjemne widoki na plażę Agios Minas, zatokę, dolinę z gajami oliwnymi i całą górzystą okolicę .





Trudno powiedzieć czy tawerny o tej porze roku jeszcze funkcjonują.





Nie dotarliśmy do tej drugiej plażyczki, może szkoda że nie wybraliśmy się tam pieszo.



Dojazd mógłby być jednak utrudniony .



Widać że wieje, aż aparat mi poruszyło .















W drugą stronę nie ma spektakularnych widoków.







Ale nasz następny cel trochę widać .



Przed odjazdem krótka sesyjka pamiątkowa całej naszej trójki .















c.d.n.