Bałkańska pętla

Moi znajomi potrafią na kempingu naturystycznym w Cro spędzić dwa tygodnie To jest dopiero hardcore

heca7 napisał(a):Fajna relacja O brudnej zatoczce nic nie wiedziałam. A szkoda , myśmy mieszkali w Rosohotnicy w sierpniu. O tutaj:

Dzięki . Chyba całkiem sympatyczny domek. Fajną plażę mieliście pod samym nosem. Mijaliśmy ten dom, wracając do auta. Ja chyba jeszcze nie dojrzałem do mieszkania w uroczych "dziurach", wolę tam dojechać .

kulka53 napisał(a):Sami śpimy na dziko i zawsze nasze zgromadzone śmieci zabieramy ze sobą we worku i wyrzucamy do napotkanego w dalszej drodze ogólnodostępnego śmietnika. Jestem przekonany, też z własnych obserwacji, że gro osób tak spędzających wakacje zachowuje się podobnie.

Też tak myślę. Ja nocuję w apartmanach, ale wydaje mi się, że śpiący na dziko to turyści specyficzni, szczególnie ceniący naturę (w końcu śpią na jej łonie ). Niestety, choćby stu takich turystów zachowywało się odpowiednio, to wystarczy jedna menda, żeby zaśmiecić odludne miejsce i przy okazji zepsuć opinię innym...

Dość tego wylegiwania się, pora trochę pozwiedzać. Kolejny cel to Stari Grad. Hmm, faktycznie jest stary. Miasto według większości źródeł liczy ok. 2500 lat, kiedyż nazywało się Faros. Najstarsze miasteczko na wyspie, przez długi czas jej stolica. Dopiero parę wieków temu władający wyspą Wenecjanie przenieśli stolicę do Hvaru. To dopiero bezczelność, przyjedzie jakiś obcokrajowiec i się szarogęsi. Stolicę, kurna, przenosi! Prawie jak pewien szwedzki Zygmunt u nas .

Spróbuję pociągnąć ten wątek: Stari Grad jako Kraków, Hvar jako Warszawa. Analogie - mam wrażenie - nie kończą się na przeniesieniu stolicy przez przybysza z kraju położonego na północy.

Stari Grad ma bogatszą historię, Hvar jest droższy i bardziej snobistyczny. Stari Grad króluje na liście UNESCO, Hvar jest modniejszy i ma lepsze kluby. W Starim Gradzie mieszkał Hektorović (taki chorwacki Kochanowski), w Hvarze jest świetny punkt widokowy. W położonym w dużej zatoce mieście mieszka mniej więcej o połowę mniej ludzi niż w sąsiadującej z Wyspami Piekielnymi stolicy. Stari Grad ma to, co Hvar chyba już stracił - kameralność, którą jedni nazwą "klimatem", inni "zadupiem".

Trochę się wygłupiam, ale naprawdę odniosłem wrażenie, że oba hvarskie miasta toczą taką nieoficjalną walkę o prestiż, o prymat na wyspie. Oczywiście pamiętać trzeba, że w zestawieniu z grodami Kraka i Syrenki są to miasteczka maleńkie. W Starim Gradzie mieszka na stałe ok. 2 tys. osób.

Dotarliśmy tam późnym popołudniem, mniej więcej wtedy, kiedy chylące się ku zachodowi słońce rzuca piękne światło. To najlepszy czas do fotografowania. Niestety, do ciasnych zaułków średniowiecznego labiryntu słoneczne promienie już nie docierały (czy kiedykolwiek docierają?)... Szkoda, mimo wszystko przejdźmy się.

Pusto. Czy to na pewno lipiec?

Renesansowy pałac Hektorovića okazuje się (przynajmniej z zewnątrz) niepozorną kamienicą, niczym nieróżniącą się od sąsiednich. Wejść się o tej porze nie da, zamknięte (choć przewodnik twierdził inaczej).

Czuć, że tutaj naprawdę niewiele zmieniło się przez kilkaset lat.

Szyldy - jeśli już są - to ładne. Żadnej Coca-Coli czy migoczącego napisu "Kebab".

W zaułkach biega sporo dzieci. Gdzieś się bidule muszą bawić, a przynajmniej nie ma ryzyka, że samochód je przejedzie. Można nawet usiąść czy położyć się na ulicy .

Uważać trzeba za to na skutery i rowery. Miejsca jest tyle, że nawet wyminięcie się jednośladowych pojazdów może być tutaj problemem.

Wszędzie kamienne bloki - z niego zbudowano kamienice, nim wyłożono uliczki, z niego wzniesiono kościoły.

Liszaje na murze świadczą o tym, że słońce chyba rzeczywiście niezbyt często tu dociera.

Hmm. Wygląda na to, że ta kamienna płytka została wmurowana w fasadę jednej z kamienic zaledwie klika dni temu.

Po zaliczeniu rundki po kamiennym labiryncie wracamy do portu. Tutaj ludzi więcej.

Ciekawe porównania stolic Nie obawiasz się, że się niektórym narazisz
Hehe

Pałac Hektorovića otwarty tylko do 13:00 niestety...

Piękne foty starogradzkich uliczek.

E tam, prawdę napisałem, nie obawiam się .

Tak, pałac do 13, teraz już wiem. Ale w przewodniku Pascala była informacja o otwarciu w godzinach 8.00-13-00 i 17.00-20.00. Zachowałem się nieprofesjonalnie - zaufałem jakiemuś przewodnikowi, zamiast szukać informacji na forum .

"Był plażing and leżing, pora na shopping" - stwierdzają dziewczęta, a ja dochodzę do wniosku, że chyba je rozpieszczam. Cały plan mi burzą, cholera, swoimi zachciankami . Na nabrzeżu sporo sklepów z pamiątkami. Sodoma z Gomorą. Wybór kartek pocztowych to zaledwie pół godziny, pamiątek z motywem lawendy kolejne pół. No dobra, przyznam się, ja też sobie kupiłem koszulkę. Całkiem fajną, u góry napis RIBE JADRANSKOG MORA, a niżej kilkadziesiąt wizerunków adriatyckich ryb, z chorwacką i łacińską nazwą gatunku. Można się podszkolić . Jest komarča, lubin, gavun, girica, sardela, tunj (niestety jest też cipal, nie wszędzie da się koszulkę założyć ). Wzbudza sympatię Chorwatów, na stacji benzynowej pewien pan wdał się ze mną w pogawędkę, pokazując palcem na parę rybek i polecając ich spróbowanie .

Tymczasem zapada zmrok.









Naprawdę tam ładnie!

Och.............. nasz Stari Grad.............
Trzeba bedzie tam wrocic......

Basiulinek napisał(a):Och.............. nasz Stari Grad.............
Trzeba bedzie tam wrocic......

Jak trzeba, to trzeba. Co zrobić...

Hmm... Nie zdarzyło mi się jeszcze pojechać rok po roku w to samo miejsce, a w tym roku trochę się nad tym zastanawiam. Zatoczek na Hvarze starczyłoby na kilka kolejnych wizyt. Zwłaszcza że jakoś brakuje mi tym razem pomysłów... W ubiegłych latach o tej porze roku już miałem jakieś mniej lub bardziej sprecyzowane plany.

Pozdrawiam!

Stari Grad Tęskni za nim cała moja rodzina. Było nam tam dobrze. Ciekawe jak teraz wygląda.

Ależ bym się teraz zgubiła w tych uliczkach

Czegoś nie rozumiem Pałac Hektorovića zwiedzaliśmy z dzieciakami wieczorem, koło 19-stej. Ale w sierpniu.

pela_rgonia napisał(a):Stari Grad Tęskni za nim cała moja rodzina. Było nam tam dobrze. Ciekawe jak teraz wygląda.

Cóż, wydaje mi się, że niewiele się tam zmienia. I dobrze .

Aldonka napisał(a):Ależ bym się teraz zgubiła w tych uliczkach

Może trzeba podążyć w lutym szlakiem myszy73? Teraz to dopiero muszą być pustki . Temperatura nawet do 15 stopni C, ech...

heca7 napisał(a):Pałac Hektorovića zwiedzaliśmy z dzieciakami wieczorem, koło 19-stej. Ale w sierpniu.

Być może początek lipca nie jest jeszcze traktowany jako ścisły sezon?

Czytałem w niektórych relacjach opinie o tym, że lawendowa wyspa (w porównaniu z innymi) jest zatłoczona. My czegoś podobnego nie doświadczyliśmy. Spokojna Jelsa, Vrboska, Stari Grad... Wyjątek stanowiła stolica wyspy - wieczorami dość tłoczno.

To chyba kolejny - obok kwitnącej lawendy - powód, by jeździć tam na początku sezonu.

Zaskoczyło mnie jeszcze jedno: mało Polaków. Zdecydowanie najwięcej było Czechów.

DZIEŃ ÓSMY

Dzisiaj pojedziemy sprawdzić, czy w głębi wyspy istnieje jeszcze życie. Nam, turystom, pewnie trudno w to uwierzyć, ale z wysp, z tego urlopowego raju, ludzie raczej uciekają niż tam się osiedlają. Widać to szczególnie wyraźnie właśnie w głębi wyspy, gdzie obrazu nie zakłamuje wakacyjny najazd urlopowiczów na wybrzeże. Źródła sprzed zaledwie kilkanastu lat mówią, że spośród kilkuset chorwackich wysp 66 jest zamieszkałych, nowsze - że tylko 47. W ciągu niespełna stulecia liczba mieszkańców wszystkich chorwackich wysp spadła o 35%. Takich osad jak opisywany wcześniej Humac nie brakuje.

Stare, tradycyjne, zniszczone domy z dala od wybrzeża są bardzo tanie - cóż z tego, skoro remont jest bardzo drogi. Władze nakazują bowiem zachowanie tradycyjnego stylu zabudowy, co sporo kosztuje. Nici z niedrogiego letniskowego domku z drewna. Owszem, czasem jakiś oszołomiony zapachem ziół urlopowicz kupi na wyspie dom czy ziemię, ale nierzadko kończy się to - wcześniej czy później - ucieczką. Piękno powszechnieje, rzeczywistość skrzeczy. Dom całoroczny staje się letniskowym. Właściciele naszej pierwszej kwatery mieszkają na stałe w Czechach, właścicielka drugiej w Varaždinie...

Jedziemy do Vrisnika. To niewielka wioska, malowniczo położona na wzgórzu. Znajduje się 4 lub 5km od Jelsy, w zależności od tego, czy pojedzie się przez Pitve czy przez Svirće.

Widać, że ludzie tu mieszkają, ale o tej porze wioska sprawia wrażenie wyludnionej. Przy zniszczonym budynku nieczynnej szkoły dwójka chłopców, wykorzystując betonowy mur, gra na ulicy w squasha.

Tego budynku też już nikt nie użytkuje.

Wąską, dość stromą uliczką ruszamy w górę.

Bardzo zaskakujące było to, że na mikroskopijnych podwórkach położonych przy uliczce tej szerokości stały... samochody!

Przy kamiennych murkach i domach sporo kwitnących kwiatów i wijących się pędów winorośli. Bardzo klimatycznie.

Potem uliczka zmienia się w mocno sfatygowane, nadgryzione zębem czasu schody.

Masa bardzo ładnych zacienionych zaułków pozwala odpocząć od lejącego się z nieba żaru.

hmmm...aż czuję te zapachy... nawet ten żar z nieba prawie czuję... pocieszam się, że już niedługo

Magda O. napisał(a):hmmm...aż czuję te zapachy... nawet ten żar z nieba prawie czuję... pocieszam się, że już niedługo

Na pewno mieszkasz w Krakowie? Bo u nas tego żaru z nieba dzisiaj było niewiele

Faktycznie, niedługo. Można powoli zacząć odliczać dni .