Kreta po kretyńsku

Piękne te kościółki. Bardzo spodobało mi się szczególnie jedno wnętrze, a dokładniej mówiąc kolorystyka : szary, biały, złoty, sufit jakby z odrobina brudnorozowego. (Nie mogę wkleić zdjęcia, bo dysponuję tylko komórką )
My korzystaliśmy z oferty „Wiem gdzie jadę” na Santorini. Mieli najlepszą cenę z pelnym ubezpieczeniem . Biuro mogę polecić bez zastrzeżeń . Jakbyś wcześniej napisała relację, to nie musiałabym we wrzesniu szukać opinii na ich temat
Gdy wspomniałaś o lodach, przypomniało mi się, że w Rethymno jedliśmy pyszne lody. Lodziarni było kilka i do każdej kolejka. Ustałyśmy w tej najdłuższej . Warto było.

wiola2012 napisał(a):My korzystaliśmy z oferty „Wiem gdzie jadę” na Santorini. Mieli najlepszą cenę z pelnym ubezpieczeniem . Biuro mogę polecić bez zastrzeżeń .

Też byliśmy zadowoleni z tej wypożyczalni i również ją polecam. Pełne ubezpieczenie, brak konieczności posiadania karty kredytowej i łatwe załatwienie wszelkich formalności. Jeśli w przyszłości ponownie będę spędzać wakacje w Grecji, to na pewno z niej skorzystam.

wiola2012 napisał(a):Jakbyś wcześniej napisała relację, to nie musiałabym we wrzesniu szukać opinii na ich temat

No niestety nie dałam rady wcześniej.

wiola2012 napisał(a):Gdy wspomniałaś o lodach, przypomniało mi się, że w Rethymno jedliśmy pyszne lody. Lodziarni było kilka i do każdej kolejka. Ustałyśmy w tej najdłuższej . Warto było.

Myśmy więcej lodów nie jedli. Zdecydowanie wolę chałwę od lodów i jeśli już się decyduję na przyjęcie sporej ilości kalorii, to wybieram chałwę. A w Grecji zdarza mi się to często do porannej kawy.

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Gdy wspomniałaś o lodach, przypomniało mi się, że w Rethymno jedliśmy pyszne lody. Lodziarni było kilka i do każdej kolejka. Ustałyśmy w tej najdłuższej . Warto było.

Myśmy więcej lodów nie jedli. Zdecydowanie wolę chałwę od lodów i jeśli już się decyduję na przyjęcie sporej ilości kalorii, to wybieram chałwę. A w Grecji zdarza mi się to często do porannej kawy.

Nie mam takich dylematów , bo jako łasuch lubię dobre lody i chałwę na równi


Pozdrawiam
Piotr

Czas wyruszyć w drogę.
Pakujemy się do samochodu i ruszamy. Wcześniej ustaliliśmy, że tego dnia pojedziemy na półwysep Akrotiri, na którym znajduje się kilka miejsc, które w swoich relacjach pokazały aga_stella i piekara114.
Do pierwszego wybranego miejsca na półwyspie Akrotiri mamy do przejechania mamy 56 km.
Droga, którą jechaliśmy bardzo nam się podobała. Spory odcinek drogi biegnie wzdłuż brzegu morza, więc można podziwiać wspaniałe widoki. Ale co jakiś czas droga oddala się od brzegu morskiego, wznosi się i opada, prowadzi przez małe wąwozy, pozwala podziwiać góry. Byliśmy bardzo zaskoczeni tym, że na tym odcinku drogi jest mnóstwo zieleni, która w wielu miejscach rośnie po jej obu stronach. Przepięknie ukwiecone krzewy oleandrów niejednokrotnie aż ocierały się o nasz samochód. W jednym miejscu widzieliśmy nawet pracowników, którzy przycinali te krzewy, które zbyt głęboko zapędziły się na drogę.








Zdjęć z tej jazdy mam tylko kilka, bowiem używałam podczas tej jazdy kamery.

Ze wszystkich doświadczeń z wypożyczaniem auta, (a zdarzyło nam się to aż trzy razy w życiu ) najlepiej wspominam to na Krecie. Tanio i bez żadnych prawie formalności .

Pierwszym przystankiem na naszej trasie był cmentarz żołnierzy alianckich nad zatoką Suda Bay.




Na tym cmentarzu pochowanych jest ponad 1500 osób, z czego aż 776 nierozpoznanych. W większości są to żołnierze brytyjscy, australijscy i nowozelandzcy.


Miejsce nas oczarowało i byliśmy pod jego olbrzymim wrażeniem.
Zaraz przy wejściu na teren cmentarza po lewej stronie stoi niewielka budowla przypominająca swym kształtem altanę, ale po ujrzeniu jej wnętrza wydaje nam się, że to jest mała kaplica służąca do odprawiania mszy.




Zaczęliśmy spacerować pomiędzy ustawionymi w rzędy tablicami nagrobnymi, zachwyceni panującym tutaj porządkiem i staranną opieką nad tym cmentarzem.




Pośrodku cmentarza na białym cokole stoi wysoki, biały krzyż.


Pod krzyżem leżały takie wianki ze sztucznych czerwonych kwiatów, ale nie mam pojęcia, co one symbolizują.


Soczyście zielona trawa aż raziła w oczy tym intensywnym kolorem. Idealnie skoszona kojarzyła nam się z boiskiem piłkarskim, bowiem uginała się pod stopami właśnie tak, jak dobrze utrzymana murawa piłkarska. Wokół tablic nagrobnych posadzone są różne rośliny a pomiędzy nimi nie ma ani jednego chwasta. Wszystkie tablice nagrobne aż lśniły w słońcu, wychylającym się z za chmur.


















Na cmentarzu pochowany jest jeden Polak Janusz Zbyszyński. Jego grób znajduje bardzo blisko wejścia na cmentarz (w pierwszym rzędzie po lewej stronie ostatnia tablica).



Widzieliśmy jeszcze jedną tablicę z polskim nazwiskiem.


Podczas naszej wizyty na cmentarzu mieliśmy okazję przyjrzeć się pracy trzech mężczyzn zajmujących się plewieniem ziemi pomiędzy nagrobkami i strzyżeniem trawy.





Dodatkowego uroku temu miejscu dodaje wspaniały widok na zatokę Souda.

Cmentarz jest naprawdę bardzo zadbany. Może zabrzmi to jak czarny humor, ale widok na zatokę sprawia, że "wieczny odpoczynek" nie jawi się tak pesymistycznie
Filmik sobie obejrzałam i się rozmarzyłam . Niestety Grecji w tym roku nie będzie, pozostaną tylko filmiki i zdjęcia z relacji.

megidh

Miejsce nas oczarowało i byliśmy pod jego olbrzymim wrażeniem.
Zaraz przy wejściu na teren cmentarza po lewej stronie stoi niewielka budowla przypominająca swym kształtem altanę, ale po ujrzeniu jej wnętrza wydaje nam się, że to jest mała kaplica służąca do odprawiania mszy.

Można godnie i skromnie i bez zadęcia czcić bohaterów.

Pod krzyżem leżały takie wianki ze sztucznych czerwonych kwiatów, ale nie mam pojęcia, co one symbolizują.

To akurat wiem, bo przez 6 lat mieszkałam w Anglii. Tradycja ta rozwinęła się także poza Wielką Brytanią - w krajach Commonwealth'u, czyli Wspólnoty Narodów - Australii, Kanadzie, N. Zelandii itd.

[/"Duża grupa Polaków, a zwłaszcza emigrantów nowoprzybyłych do Wielkiej Brytanii nie zna zwyczaju związanego z Dniem Pamięci. Nie wiedzą też, co oznacza papierowy mak przyczepiony do płaszczy Brytyjczyków. Niektórzy widzą w nim jabłko, inni jakiś egzotyczny kwiat, a co tak naprawdę oznacza?

W Polsce 11 listopada obchodzi się Dzień Niepodległości, a w Anglii właśnie wtedy przypada Remembrance Day, czyli Dzień Pamięci. Potocznie święto nazywane jest Poppy Day ze względu na doczepiane maczki (z ang. „poppy” to mak), jakie nosi się już od pierwszych dni listopada ku pamięci poległych podczas obu wojen światowych.

Dlaczego mak?
Tutaj wiele do powiedzenia miała historia I wojny światowej. Jak wiadomo, Flandria była miejscem najbardziej krwawych walk stoczonych w okresie 1914-18. Na wyniszczonej ziemi rosły maki, które, jak głosi legenda, dodawały otuchy walczącym. John McCrae, lekarz służący w Kanadyjskich Siłach Zbrojnych, opisał w 1915 roku szokujący obraz jaki tam zobaczył w wierszu „Na polach Flandrii” („In Flander fields”). Z biegiem lat, wiersz stał się symbolem walki i poświęcenia, rozpoznawalnym na całym świecie, a maki symbolem krwi obrońców ojczyzny, która wsiąkała w ziemię.
Co roku, w listopadzie na terenie Wielkiej Brytanii maczki sprzedawane są przez Królewski Legion Brytyjski (The Royal British Legion), organizację charytatywną pomagającą weteranom wojny. Pieniądze zgromadzone dzięki ich sprzedaży przekazywane są w UK na Royal British Legion Poppy Appeal, dobroczynną fundację mającą na celu opiekę i pomoc materialną dla osób, które służyły bądź służą w Brytyjskich Siłach Zbrojnych."

Im więcej się podróżuje, lub czyta relacje z czyichś podroży, tym bardziej dociera jaki zasięg miały I i II wojny światowe...Kreta to duża wyspa, ale nawet na malutkim Visie była baza i strategiczne lotnisko aliantów...niesamowite to wszystko , mam dreszcze
P.S. Nie tylko my mamy swoje maki spod Monte C.

marze_na napisał(a):Ze wszystkich doświadczeń z wypożyczaniem auta, (a zdarzyło nam się to aż trzy razy w życiu ) najlepiej wspominam to na Krecie. Tanio i bez żadnych prawie formalności .

Kreta jest idealna pod tym kątem. I bardzo, bardzo tania.

Widzę, że wiem gdzie jadę dalej na Krecie współpracuje z Monza, rodzice mieli od nich auto w 2017 r. i też bez problemu. Korzystałam z ich oferty na Kos i też było ok.
A co do cen, trzeba patrzeć, bo np w naszym przypadku na Krecie na tydzień inne wypożyczalnie miały lepsze ceny, podobnie w Atenach...

wiola2012 napisał(a):Cmentarz jest naprawdę bardzo zadbany. Może zabrzmi to jak czarny humor, ale widok na zatokę sprawia, że "wieczny odpoczynek" nie jawi się tak pesymistycznie

Lubimy odwiedzać cmentarze, więc niejednokrotnie mieliśmy okazje podziwiać widoki rozciągające się z ich terenu. I chyba najbardziej podobały nam się widoki z cmentarza w wiosce Nikia na wyspie Nissiros. Ale widok z cmentarza żołnierzy alianckich na zatokę Suda też jest wspaniały.

wiola2012 napisał(a):Filmik sobie obejrzałam i się rozmarzyłam . Niestety Grecji w tym roku nie będzie, pozostaną tylko filmiki i zdjęcia z relacji.

Katerina napisał(a):

Pod krzyżem leżały takie wianki ze sztucznych czerwonych kwiatów, ale nie mam pojęcia, co one symbolizują.

To akurat wiem, bo przez 6 lat mieszkałam w Anglii.
W Polsce 11 listopada obchodzi się Dzień Niepodległości, a w Anglii właśnie wtedy przypada Remembrance Day, czyli Dzień Pamięci. Potocznie święto nazywane jest Poppy Day ze względu na doczepiane maczki (z ang. „poppy” to mak), jakie nosi się już od pierwszych dni listopada ku pamięci poległych podczas obu wojen światowych.

Dzięki za obszerne wyjaśnienie. Sama bym do tego nie doszła.
PS. To już wiem, skąd u Ciebie taka umiejętność komunikowania się z obcokrajowcami.

piekara114 napisał(a):

marze_na napisał(a):Ze wszystkich doświadczeń z wypożyczaniem auta, (a zdarzyło nam się to aż trzy razy w życiu ) najlepiej wspominam to na Krecie. Tanio i bez żadnych prawie formalności .

Kreta jest idealna pod tym kątem. I bardzo, bardzo tania.

Też mam takie zdanie.

piekara114 napisał(a):Widzę, że wiem gdzie jadę dalej na Krecie współpracuje z Monza, rodzice mieli od nich auto w 2017 r. i też bez problemu. Korzystałam z ich oferty na Kos i też było ok.
A co do cen, trzeba patrzeć, bo np w naszym przypadku na Krecie na tydzień inne wypożyczalnie miały lepsze ceny, podobnie w Atenach...

Pewnie, że najpierw trzeba sprawdzić kilka ofert, zanim się na którąś zdecyduje. Ale dla mnie jest dosyć istotne, aby w razie ewentualnych komplikacji mieć możliwość komunikowania się z kim w języku polskim.

Kolejne miejsce, do którego się skierowaliśmy, to Monastyr Agia Triada.
Do Monastyru prowadzi dobrze oznakowana droga. Ostatni jej odcinek jest prosty i ciągnie się pomiędzy szpalerem wysokich cyprysów i niewysokim murem. Przy samej bramie wjazdowej na teren przed Monastyrem cyprysy zastąpione zostały platanami. A na końcu tej drogi widać bryłę Monastyru, do którego prowadzą wysokie schody.



Monastyr założony został w XVII wieku przez braci Laurentiosa i Jeremiasza Jagarolon. Byli oni wykształconymi mnichami. Pochodzili z weneckiej rodziny, która przeszła na prawosławie.
W 1611 roku stanął tutaj zaprojektowany przez Jeremiasza kościółek, który okazał się za mały. W związku z tym rozpoczęto budowę klasztoru, którą ukończono w 1634 roku.
W roku 1821 Turcy spalili Monastyr oraz rozkradli lub zniszczyli znajdujące się w nim przedmioty sakralne oraz zbiory biblioteczne. Odbudowę Monastyru rozpoczęto w roku 1830, po której przybrał on kształt istniejący do chwili obecnej.




Aby wejść do Monastyru należy zakupić bilety wstępu w cenie 2,50 euro, które sprzedaje mnich siedzący przy wejściu na dziedziniec.


Jeszcze oglądamy się za siebie, aby z tej wysokości spojrzeć na aleję prowadzącą do Monastyru.

Ten sam mnich sprzedawał nam bilety? To by wskazywało, że to jego stałe zajęcie

To już wiem, skąd u Ciebie taka umiejętność komunikowania się z obcokrajowcami.

A ja nadrobiłam inne działy i już wiem po kim Twój syn ma oko do fantastycznych zdjęć - gratulacje
Monastyr niczego sobie i prawie za darmo. Cudna platanowa aleja.

wiola2012 napisał(a):Ten sam mnich sprzedawał nam bilety? To by wskazywało, że to jego stałe zajęcie

Pewnie każdy z mnichów ma jakąś specjalizację Ten akurat jest od sprzedaży biletów, ale ponadto z doskoku pilnuje, aby nie robić zdjęć w niedozwolonych miejscach.

Katerina napisał(a):

To już wiem, skąd u Ciebie taka umiejętność komunikowania się z obcokrajowcami.

A ja nadrobiłam inne działy i już wiem po kim Twój syn ma oko do fantastycznych zdjęć - gratulacje

Tak prawdę mówiąc, to prędzej po tatusiu, bo to on zapalił w nim kaganek wiedzy fotograficznej. Jak masz ochotę pooglądać więcej prac mojego syna, to zapraszam na jego stronę https://piotrekdeska.com/pl/o-mnie/.

Katerina napisał(a):Monastyr niczego sobie i prawie za darmo. Cudna platanowa aleja.

Tak, cena niewielka za możliwość obejrzenia Monastyru, który jest niesamowity. Aleja dojazdowa obsadzona jest cyprysami, jedynie przy bramie wjazdowej rośnie kilka platanów, ale wrażenie robią niesamowite.

Bryła Monastyru z zewnątrz sprawiła na nas wrażenie zimnej i surowej. Ale gdy wchodzimy na wewnętrzny dziedziniec to nagle znajdujemy się w innym świecie. Pomimo tego, że wiedziałam ze zdjęć, jak wygląda wnętrze Monastyru, to nie byłam świadoma tego, jakie wrażenia spowoduje ujrzenie tego na własne oczy.

Po wejściu na dziedziniec od razu na wprost wejścia widać imponujących rozmiarów bizantyjski kościół z kamienną fasadą i trzema charakterystycznymi kopułami.



Na dziedzińcu jest mnóstwo zieleni, która wyraźnie odbija się od pomarańczowych zabudowań.