Kreta po kretyńsku

Chcieliśmy wejść do kościoła, ale było w nim trochę turystów, więc najpierw postanowiliśmy obejść teren Monastyru wokoło.
I to była bardzo dobra decyzja, bowiem spacerowaliśmy zupełnie sami.

Agia Triada jest świetnym obiektem do fotografowania . Bardzo fajnie spędziliśmy tam trochę czasu, zwłaszcza że oprócz nas niewiele osób tam wówczas było...

dangol napisał(a):Agia Triada jest świetnym obiektem do fotografowania .

Dokładnie tak. Nie wiadomo, w którą stronę kierować obiektyw, bo chciałoby się wszystko uwiecznić.

dangol napisał(a):Bardzo fajnie spędziliśmy tam trochę czasu, zwłaszcza że oprócz nas niewiele osób tam wówczas było...

Czas tam spędzony też wspominamy bardzo miło a mała ilość zwiedzających to był rewelacyjny fuks . Początkowo razem z nami na terenie Monastyru było może z 10 osób, później zostaliśmy tam sami i dopiero przed samym wyjściem przebyła kolejna grupa kilkuosobowa.

Poszliśmy wzdłuż południowej ściany Monastyru.
W południowo-wschodnim narożniku Monastyru znajduje się mały kościół "Christ the Saviour".


Bardzo fotogeniczny jest ten rząd arkad.









Chcieliśmy zajrzeć do kościoła, ale wejście na schody do niego prowadzące było oznaczone zakazem.


Ale weszliśmy do pomieszczeń znajdujących się pod nim, w których ujrzeliśmy szafy i skrzynie pełne ludzkich czaszek i kości.

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Ten sam mnich sprzedawał nam bilety? To by wskazywało, że to jego stałe zajęcie

Pewnie każdy z mnichów ma jakąś specjalizację Ten akurat jest od sprzedaży biletów, ale ponadto z doskoku pilnuje, aby nie robić zdjęć w niedozwolonych miejscach.

Ten samo co u mnie w 2017 r Sprzedawał bilety i pilnował no foto w muzeum I cena dalej ta sama. I jak tu nie kochać Grecji

Kontrast zieleni z pomarańczem w tym miejscu powala.

Pomieszczenie z czaszkami w 2017 r. było nie dostępne. Nawet nie wiedziałam, że jest tam takie miejsc choć za każdą klamkę chwyciłam...

piekara114 napisał(a):.... I jak tu nie kochać Grecji

No nie da się

piekara114 napisał(a):.Kontrast zieleni z pomarańczem w tym miejscu powala.

A jak jeszcze dodamy błękit nieba, to jest dopiero bajka.

piekara114 napisał(a):Pomieszczenie z czaszkami w 2017 r. było nie dostępne. Nawet nie wiedziałam, że jest tam takie miejsc choć za każdą klamkę chwyciłam...

Może w czasie Twojej tam bytności pomieszczenia te były remontowane ?. Ze wschodniej ściany Monastyru to były jedyne pomieszczenia, do których można było wejść. Wszystkie inne były niedostępne.

Po wyjściu z trochę przygnębiających (ze względu na znajdujące się tam czaszki) pomieszczeń jeszcze bardziej doceniamy koloryt roztaczający się wokół nas.







Jedno miejsce a dwa różne ujęcia. Nie dało rady objąć obiektywem tej palmy razem z kościołem, więc gdy swoją uwagę skupiłam na palmie (żeby na dodatek była prosta), to taki dziwoląg mi wyszedł.


Na wschodniej ścianie Monastyru nie było nic do oglądania, bo jest ona mocno zaniedbana. Jakiś remont by się tu przydał.


Skierowaliśmy się w stronę południowej ściany.

Super ten dziedziniec i obejście Monastyru. Świetne zdjęcia i ujęcia.
Bardzo zachęcające.

Cześć,
Podglądam Twoją Kretę, bo już niedługo mam zamiar wybrać się tam po raz trzeci. Fajnie sobie przypomnieć znane miejsca, albo zobaczyć te nieodwiedzone.

te kiero napisał(a):Super ten dziedziniec i obejście Monastyru.

Nie spotkałam jeszcze osoby, której by się nie podobało.

te kiero napisał(a):Świetne zdjęcia i ujęcia.

Dzięki

te kiero napisał(a):Bardzo zachęcające.

Może kogoś zachęcą do odwiedzenia Monastyru Agia Triada.

Jer napisał(a):Cześć,

Cześć

Jer napisał(a):Podglądam Twoją Kretę, bo już niedługo mam zamiar wybrać się tam po raz trzeci.

A gdzie już byłeś na Krecie ?.

Jer napisał(a):Fajnie sobie przypomnieć znane miejsca, albo zobaczyć te nieodwiedzone.

Mam nadzieję, że więcej będzie tych nieodwiedzonych, ale to chyba niemożliwe, bo raczej odwiedziliśmy te bardziej popularne miejsca.

W pewnym momencie zobaczyliśmy schody, po których można było wejść, gdyż nie było przy nich żadnego zakazu.
Jak wolno, to wchodzimy.


Wchodząc na te schody mamy lepszy widok na ścianę południową Monastyru. Pomimo tego, że furtka wieńcząca te schody na wprost nas jest uchylona, to chyba nie wolno tam wchodzić. Mieliśmy wrażenie, że znajdują się tam pomieszczenia gospodarzy tego miejsca.








Schody doprowadziły nas na dach kościoła, z którego jest fajny widok na bramę wejściową do Monastyru.






Po tych schodach prowadzących pod dzwonnicę też chyba można wejść, więc zaraz się tam udamy.

Z tego dachu można również spojrzeć na stronę południową.

Po zejściu z dachu kościoła udaliśmy się pod schody prowadzące na taras dzwonnicy. Ale zanim tam weszliśmy, to chwilkę odsapnęliśmy od słońca w takim miłym zakątku. Bo nie napisałam jeszcze (ale chyba to widać na zdjęciach), że po porannym deszczu nie było już śladu i pięknie nam się wypogodziło. Prawie cały czas świeciło słońce, chwilami tylko przysłaniane przez chmury.



Te schody są dosyć strome i miałam małe problemy z ich pokonaniem, ale się udało.



Z tego tarasu można podziwiać kościół w całej okazałości.



Zupełnie pusto teraz w tym kościele, to trzeba tam iść.


Ale jeszcze rzucamy okiem na mnicha siedzącego za stołem na prywatnym tarasie.

Weszliśmy do kościoła, w którym nikogo nie było.


Ale za chwilę wylazł nie wiadomo skąd jakiś pomocnik mnicha, krzycząc i gestykulując, że tutaj zdjęć robić nie wolno.
Jak nie wolno, to OK, więc Waldek cykał fotki bez przykładania aparatu do oka, tylko z dyndającego na brzuchu. Nawet fajne mu wyszły.

Potem udaliśmy się do muzeum, w którym nikt nie pilnował, żeby nie robić zdjęć, więc mogliśmy cykać do woli.
Bardzo interesujące jest to muzeum.















Wychodzimy z muzeum.

Ostatnie chwile spędzone w Monastyrze poświęciliśmy na robienie fotek.











Wychodzimy.




Na zewnątrz można skorzystać z toalet, które są dosyć czyste.


Samochód na szczęście zaparkowaliśmy w cieniu, więc nie było problemu, żeby do niego wsiąść.