Dolomity - skalne twierdze

plavac napisał(a):Ech, wspomnienia ...

Panowie, szanujmy wspomnienia...

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie wymieniając jeszcze z nazwy tej grupy, wskażę ja już jednak na mapie. Otóż można ją znaleźć całkiem po prawej stronie środkowej partii mapki poglądowej.

Pozdrawiam,
Wojtek

mysza73 napisał(a):dziś przejadę się tą Twoją trasą, co ją opisałeś w prologu .

Szerokiej drogi!

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Nie wymieniając jeszcze z nazwy tej grupy, wskażę ja już jednak na mapie.

Poza tym jesteśmy przecież na noclegu w Val d'Oten. A ponieważ nie pokazywałeś nam jeszcze Marmarole, to pewnie tam nas zaciągniesz... Dziko tam ponoć, odludnie i niebezpiecznie ...

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Dziko tam ponoć, odludnie i niebezpiecznie ...

Przede wszystkim - pięknie

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Dziko tam ponoć, odludnie i niebezpiecznie ...

Przede wszystkim - pięknie

W to nie wątpię. Już dawno DT wzbudził moją sympatię do tej grupy stwierdzeniem " Dla miłośników samotności i dzikiego górskiego krajobrazu Marmarole będzie niewątpliwie ciekawym obszarem...".
Już się cieszę na spojrzenie Twoim okiem.

Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Już się cieszę na spojrzenie Twoim okiem.

Mam nadzieję, że moje fotki chociaż w części to piękno będą w stanie oddać...

Pozdrawiam,
Wojtek

Przeglądam po raz kolejny mapę, przewodnik - czeka mnie jutro dzień próby...

Pakuję kuchnię i podjeżdżam do Praciadelan, znajdując zacienione miejsce dla samochodu. Przebieram się w górskie ciuchy; plecak mam wstępnie przygotowany, łącznie z trzema półtoralitrowymi butelkami wody mineralnej. Z żalem rezygnuję z dorzucenia piwka - sama woda waży ponad pięć kilo, będę skazany wyłącznie na piwo schroniskowe. No, dobra - nic mnie nie uratuje. Zamykam wóz, kluczyki chowam do kieszeni... Żart! Oczywiście, żart. Zbyt dobrze mam w pamięci zeszłoroczną przygodę - kluczyki chowam do zapinanej na zamek błyskawiczny wewnętrznej kieszeni plecaka, zarzucam go na grzbiet i wyruszam pieszo, ciągle jeszcze drogą jezdną w dolinie Oten.

Żart z kluczykami bolesny.
Za to widoki - na szczęście nie są żartem

Franz napisał(a):Mam nadzieję, że moje fotki chociaż w części to piękno będą w stanie oddać...

Bo myślałem, że sobie żartujesz ...

Pozdrawiam!

plavac napisał(a):Za to widoki - na szczęście nie są żartem

Będzie ładniej.

mysza73 napisał(a):dojechałam do Praciadelan, bo skończyła nam się droga ,

A ja kiedyś zajechałem znacznie dalej.

Pozdrawiam,
Wojtek

O dziwo, stoi tu zakaz ruchu z dodatkową informacją w języku włoskim. A przecież przejeżdżałem już tą drogą - na nocleg pod Capana degli Alpini. Teraz mnie to nie dotyczy, jako, że idę piechotą, gdyż za chwilę będę z tej drogi już schodził. Co mnie dotyczy, to przejeżdżające co chwila wywrotki, wzbijające tumany kurzu. Na szczęście to tylko około jednego kilometra, po czym mój szlak odbija w prawo, do schroniska Chiggiato. I to tutaj właśnie wre ostro robota - koparki ładują kamole i żwir na wywrotki. Musiał tu nastąpić jakiś niezły obryw i rzeka zniosła mnóstwo gruzu w dolinę. A ja? Hmm... no właśnie po tym gruzie w górę...

mysza73 napisał(a):Pierwsze trzy cudne .

Pełna zgoda
Na pierwszym cały grzebień


Pozdrawiam
Piotr