Dolomity - skalne twierdze

Ale dziś miałam cudne obrazki do kawki ,
nie ma szans żebym wybrała "naj" ,
tylko ta dzieciarnia i to stukanie w dach nie pasuje do nich .

mysza73 napisał(a):nie ma szans żebym wybrała "naj"

Wiem, te ładniejsze poszły w pierwszej części wczorajszego odcinka.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzień pierwszy

Kiedy budzik próbuje zacząć mój dzień o 5:15, słyszę wyraźne kapanie kropel o blaszany dach schroniska. A miało być tak ładnie...

Jeszcze jest ciemno, pada deszcz - bez sensu wstawać. Poza tym nie mam najmniejszych szans - ani też specjalnie ochoty - na przejście tej trasy w przypadku niepogody. Jednak nie odpuszczam całkowicie, tylko naciskam drzemkę - dam sobie wyjątkowo te dziesięć minut, może mnie w tym czasie coś natchnie. Zupełnie w tym momencie nie pamiętam, że już dawno skróciłem to opóźnienie do jednej minuty, żeby nie biegać do budzika, gdybym przypadkowo drzemkę nacisnął. Mam zatem kolejny alarm już po chwili. Wsłuchuję się w ten stukot kropel, ale jednak - nie jest to jednostajny szum deszczu. O co chodzi?

Wstaję i ubieram się - jest zbyt ciemno, bym cokolwiek przez okno dojrzał, więc schodzę po cichu na dół i wyglądam przed schronisko. Spora część nieba rozgwieżdżona, a kapiąca woda, to skraplająca się rosa, która spadając z jednego poziomu dachu na następny, trafia w końcu do równego szeregu par butów, które dzieciaki grzecznie wczoraj wystawiły na zewnątrz.

Czyli nie mam więcej czasu do stracenia. Wracam do pokoju, pakuję manele - śpiwór na sam spód plecaka - i dziesięć minut przed szóstą wyruszam ze schroniska. Bądźcie dla mnie dobre, Marmarole!

Franz napisał(a):Jeszcze jest ciemno, pada deszcz - bez sensu wstawać.

.................Wsłuchuję się w ten stukot kropel, ale jednak - nie jest to jednostajny szum deszczu. O co chodzi?

... więc schodzę po cichu na dół i wyglądam przed schronisko.

... to skraplająca się rosa, która spadając z jednego poziomu dachu na następny, trafia w końcu ...

... a to ci historia !

Jak w tym powiedzeniu/zapytaniu - "widziałeś czy słyszałeś ?"

pozdrawiam.

Franz napisał(a):Spora część nieba rozgwieżdżona, a kapiąca woda, to skraplająca się rosa

Ufffffffffffff ,


cudnie wyglądają te góry o wschodzie słońca .


Powiem Ci w tajemnicy, że mąż zaakceptował mój "Dolomitowy plan" ,
teraz tylko muszę znaleźć kilka dni wolnego

mariusz-w napisał(a):Jak w tym powiedzeniu/zapytaniu - "widziałeś czy słyszałeś ?"

Nie znam.

Ale kojarzę różnicę między:
1. Niczego tam nie widzę.
2. Widzę, że niczego tam nie ma.

mysza73 napisał(a):cudnie wyglądają te góry o wschodzie słońca .

To jeszcze jest przed wschodem słońca. Świt.

mysza73 napisał(a):Powiem Ci w tajemnicy, że mąż zaakceptował mój "Dolomitowy plan" ,
teraz tylko muszę znaleźć kilka dni wolnego

Brawo!

Pozdrawiam,
Wojtek

Startuję z przypiętą czołówką, ale po dwudziestu minutach chowam ją do plecaka. Już nie jest całkiem ciemno, a gęsty las mi nie grozi. Ścieżka początkowo trawersuje w lewo, to wznosząc się, to znów opadając. W pewnym momencie widać pozostające w tyle schronisko, zaś horyzont zaczyna nabierać rumieńców. Świta. Wkrótce niebo różowieje i oto zaczyna się zapalanie szczytów! Niewidoczne jeszcze dla mnie, ukryte za którąś granią, słońce zaczyna swój spektakl. Szkoda, że z tego miejsca nie widzę już Cimy Scotter oraz Bastioni po drugiej stronie Małej Przełęczy, ale Antelao!..

Zatrzymuję się i uwieczniam następujące po sobie - przechodzące płynnie jedna w drugą - fazy ognia na potężnych skalnych złomach króla Dolomitów.

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):cudnie wyglądają te góry o wschodzie słońca .

To jeszcze jest przed wschodem słońca. Świt.

Po wschodzie wyglądają jeszcze cudniej ,
przedostatnie piękne .

Kto rano wstaje , temu szczyty płoną


Pozdrawiam
Piotr

mysza73 napisał(a):Po wschodzie wyglądają jeszcze cudniej ,
przedostatnie piękne .

Bosconero.

piotrf napisał(a):Kto rano wstaje , temu szczyty płoną

Kto rano wstaje, ten cały dzień chodzi niewyspany.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dwie ostatnie fotki z serii "Zapalanie szczytów"

Franz napisał(a):

mysza73 napisał(a):Po wschodzie wyglądają jeszcze cudniej ,
przedostatnie piękne .

Bosconero.

No bosko bosko .

mysza73 napisał(a):No bosko bosko .

Boski Nero.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wkrótce zaczyna się poważniejsze podejście - ale nie monotonne. To ostro w górę, to znów lekkie obniżenie, jako że trzeba przekroczyć kilka żlebików. Którymś z nich podchodzę wysoko i wdrapuję się na stromo opadające żebro, z którego otwiera się widok na te dwie, najdalej na południe wysunięte, turnie Marmaroli - Cima Scotter i Bastioni. Zaś w kierunku wschodnim, tam gdzie wczoraj wieczorem w pięknych kolorach prezentowały się Dolomity po drugiej stronie rzeki Piave, teraz widać długą ciemną piłę, odcinającą się od bladego jeszcze błękitu.

Franz napisał(a):"Zapalanie szczytów"

... przecudne widowisko !

pozdrawiam.