Dolomity - skalne twierdze

Crayfish napisał(a):Pętla. Przewyższenie: ok. 1,5 km. Czas: do 9-10 godzin.

Start ok. 500m na zachód od Dientnersattel (zwykle parkują tam samochody) między Saalfelden a Bischofshofen. Kierunek Erichhütte. Dalej szlakiem 432 przez Hochscharte, za którą lekkie obniżenie i w górę na krawędź Steinernes Meer (Skamieniałe Morze) - rozległej kamiennej pustyni, której górna część na ogół pokryta polem śnieżnym. Stąd już blisko na Hochkönig (Wysoki Król).
Jeśli masz czas i ochotę, to szlakiem 401 na Hochsailer, lub chociaż do Predigstuhl (Kazalnica) i Teufelslöcher (Diabelskie Dziury), po czym powrót do szlaku 432 i nim powrót.
Tuż przed Hochscharte możesz zmienić wariant zejściowy i przez Birgkar kombinacją szlaków 439, 401A i 433 zejść na przełęcz Dientner przy Birgkarhaus.
Polecam z czystym sumieniem. Szedłem sporymi fragmentami tej trasy, z wariantami w rodzaju równoległej do górnego odcinka szlaku 432 wspaniałej ferraty Königsjodler.

Na południu wygląda to trochę gorzej. Trasy są jeszcze ciekawsze, ale bardziej wymagające. Sam mam w planie trasę w pobliżu, konkretnie na Großes Wiesbachhorn, ale to już trochę po lodowcu, a poza tym mnie się zdarza wędrować po kilkanaście godzin w ciągu dnia.
Natomiast, gdyby się dało dojechać z Kaprun na południe do Heidnische Kirche (nie wiem, czy nie jest zamknięta droga), to mógłbyś Drogą Gliwicką (Gleiwitzer Höhenweg - szlak 723) wejść na Kempsenkogel i ew. również Kleiner Tenn.
Łatwiejszą drogą jest wejście z Fusch (na południe od Bruck) szlakiem 5 bądź 725 do Gleiwitzer Hütte, dalej szlakiem 724 Brundlscharte, stąd szczyty Rettenzink i Imbachhorn i powrót do schroniska szlakiem 723 albo do Fusch szlakami 723, 735, 7B i 7A.

Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo Ci dziękuję Wojtek.
O to właśnie mi chodziło.
Teraz tylko muszę poszukać jakiegoś przewodnika
i mapki z numeracją szlaków.
Na Google Earth już polukałem sobie - to morze to jakiś wysoki płaskowyż, po stronie niemieckiej ładne jeziorka.
Gleiwitzer Hütte - ślicznie położna - dzięki.
Jeszcze raz dzięki za wskazówki.

Można parkować pod Erichhutte?
Nie za mocno eksponowane to wejście?
Na GoogleEarth to trochę za pionowo jak dla mnie.
To ten szlak?
Możesz polecić jakiś przewodnik/mapy ?
(Chyba robię się upierdliwy - już więcej nie będę na twoim wątku śmiecił - obiecuję)

Crayfish napisał(a):Można parkować pod Erichhutte?
Nie za mocno eksponowane to wejście?
Na GoogleEarth to trochę za pionowo jak dla mnie.
To ten szlak?
Możesz polecić jakiś przewodnik/mapy ?

Pod schronisko nie ma dojazdu. Parkuje się przy szosie, ok. 500m na zachód od Dientner Sattel. Stamtąd jest dosyć blisko do schroniska.

Z tym szlakiem nie jest tak źle. Przebiega nieco bardziej na prawo i ma kilka zakosów.

Przewodnik nie jest konieczny. Osobiście korzystam chętnie z map niemieckojęzycznego wydawnictwa Kompas (dostępne w Sklepie Podróżnika), chociaż w przypadku Hochkönig, nie miałem takiej mapy, a tylko wydruk z netu.

Crayfish napisał(a):(Chyba robię się upierdliwy - już więcej nie będę na twoim wątku śmiecił - obiecuję)

Pytaj śmiało - jeśli tylko będę umiał odpowiedzieć, zrobię to z przyjemnością.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ferrata nie jest trudna, jej stopień w skali oznacza "dosyć trudna". Ubezpieczenia służą mi na ogół wyłącznie w charakterze poręczy.



Jestem już blisko przełęczy ponad osypującym się kotłem zachodnim.



Rozstaja na Forc.Grande. Można stąd zejść w prawo do początku ferraty i Val Felizon lub w lewo do Val Pra del Vecia.



Moim celem jest jednak główna grań Cristallo.



Widać już dobrze mostek na ferracie Dibona, tuż przed schroniskiem.



Niebo zaczyna się jednak mocno chmurzyć i dobiegają mnie odgłosy burzy.
Może lepiej zawrócić?..

Zaryzykuję i pognam do przodu. Jeśli będzie groźnie, może uda mi się w porę znaleźć jakieś schronienie, pochodzące z czasów pierwszej wojny.



Ponad górną partią kotła Gavon di Forame szybko osiągam biegnącą główną granią ferratę Dibona.



Z któregoś wysuniętego ramienia dostrzegam już schronisko.



Prowadząca od schroniska na najwyższy wierzchołek ferrata Bianchi ginie w chmurach.



Jestem już na ostatniej turni przed rif.Lorenzi. Raczej zdążę przed burzą.



Mostek między turniami już za mną. Zdążyłem!



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Planując naszą przyszło-wrześniową wizytę w Dolomitach. Brałem pod uwagę, wjazd (oczywiście !:)) do schroniska na Cristallo ...aby następnie ten mostek zobaczyć z bliska.

Ale gdy, obejrzałem zdjęcia umieszczone w Google Earthi...i zdjęcie tej drabinki, którą trzeba pokonać by się dostać do mostku....

....to chyba będą musiały wystarczyć nam Twoje zdjęcia.

.....a my ten czas poświęcimy na spacer po Monte Piana.

mariusz-w napisał(a):....to chyba będą musiały wystarczyć nam Twoje zdjęcia. ...

Właśnie, nie masz wrażenia, że on coraz wyżej poprzeczkę nam podnosi?

A przynajmniej mi ...

Mnie się drabinka podoba, jest lekko nachylona a nie pionowa. Mostek też jest rewelacyjny. Chodzenie po drabinkach poćwiczyć można w Słowackim Raju. Można tam też oswoić się z lękiem wysokości przechodząc szlak wzdłuż przełomu Hornadu.

Lidia K napisał(a): Chodzenie po drabinkach poćwiczyć można w Słowackim Raju. Można tam też oswoić się z lękiem wysokości przechodząc szlak wzdłuż przełomu Hornadu.

...pewnie można ... tylko nie wiem co na to powie mój "ubezpieczyciel"

Weldon...

...oj...podnosi...podnosi.... i coś mi się wydaje ,że to nie koniec !!!

mariusz-w napisał(a):Ale gdy, obejrzałem zdjęcia umieszczone w Google Earthi...i zdjęcie tej drabinki, którą trzeba pokonać by się dostać do mostku....

Lidia K napisał(a):Mnie się drabinka podoba, jest lekko nachylona a nie pionowa. Mostek też jest rewelacyjny.

Drabinka - od schroniska czy górnej stacji patrząc - znajduje się już za mostkiem.
Ale Monte Piana - bardzo przyjemne miejsce na spacer z pięknymi widokami...

weldon napisał(a):Właśnie, nie masz wrażenia, że on coraz wyżej poprzeczkę nam podnosi?

Fakt, że w dalszej kolejności będą się pojawiały trasy trudniejsze. Ale i łatwe również.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Fakt, że w dalszej kolejności będą się pojawiały trasy trudniejsze...

Dziękuję.

Chętnie ... popatrzę.

To, że pokazana przez Ciebie drabinka jest za mostkiem ... to wiem.

Ale poniższe zdjęcie ( z Internetu) pozbawiło nas złudzeń.



... jeśli nawet, aby dostać się od strony schroniska nie ma drabinek czy czegoś w tym stylu ... to nam ... skrzydeł brak !!!

...a jak są ... ech... to tak nie wiele zmienia w naszym wypadku.

Jednak Monte Piana ... szczególnie gdy polecasz !


pozdrawiam

Wcześnie rano wyruszam na najwyższy wierzchołek Monte Cristallo - Cima di Mezzo. Prowadzi na niego ferrata Marino Bianchi.



Ferrata jest określona jako trudna, ale piękna i widokowa. Niestety, wędruję cały czas w chmurach bez żadnej widoczności. Za to droga nie jest taka trudna, jak oczekiwałem.



Sporadycznie tylko daje się cokolwiek zobaczyć, jak np. z tej szczerbiny.
Krótko przed wejściem na szczyt, przechodzę pionową rysę z tendencjami do lekkiej przewieszki i z wierzchołka podziwiam... gęstą mgłę. Czekam chwilę, ale nic nie wskazuje na to, że w najbliższym czasie mogłoby się cokolwiek zmienić na lepsze.



Wracam tą samą drogą do schroniska. Nadal żadnej widoczności.



W schronisku dopakowuję do plecaka resztę gratów, które tam zostawiłem przed wypadem na szczyt i ruszam ferratą Dibona w doliny.



Ze spotkanymi turystami wymieniamy spostrzeżenia i nadzieje związane z pogodą. Najważniejsze, żeby nie było burzy. Na trasach wiodących granią, do tego wyposażonych w przyciągające pioruny żelastwo - w przypadku burzy trzeba biegać zygzakiem pomiędzy ścigającymi błyskawicami.



Powoli zaczyna się jednak co nieco ukazywać. Początkowo w dolinach.



Po chwili również i na grani.

Ferrata prowadzi częściowo granią, a spore jej odcinki trawersuje po południowej jej stronie. Nade mną sterczą skalne kły.



Wykorzystuje naturalne półki w ścianie Cristallo, a tam gdzie ich brak - położono wygodne kładki.



Niczym cerkiew zawieszona na skale - umocnienia włoskich Alpini z czasów wojny.



Pogoda się poprawia i słońce zaczyna się wdzierać na granie i wysokogórskie ścieżki.



Czemu nie miałem takiej pogody na szczycie?!
Ale gdy spoglądam w stronę Cimy di Mezzo - ona nadal tonie w chmurach.



Spotykam pierwszego wędrowca, podchodzącego dziś ferratą z dołu.



Pozdrawiamy się i po chwili on już maszeruje półką, po której przed momentem przechodziłem.



A ja się zbliżam do miejsca, gdzie trasa - omijając pionowy uskok grani - kieruje się do potężnego piarżystego kuluaru.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Za mną turnie walczą z podchodzącymi od północy obłokami.



Na załamaniu grani, w kierunku południowym otwiera się widok na Val Grande, oddzielającą masyw Cristallo od Pomagagnon.



Teraz przede mną stromy, piarżysty kuluar o różnicy wysokości ponad 200m. Zapierając się kijkami, schodzę ostrożnie, nieco się ześlizgując po drobnych kamyczkach.



Kuluar za mną. Spotykam akurat dwóch takich, co będą go musieli w górę robić. Wyrażam im swoje szczere kondolencje. Też się będą ześlizgiwać.



Teraz w prawo i powrót na grań za jej prawie pionowym obrywem.