DOLOMITY ... Les plus belles architectures du monde ...

piotrf napisał(a):To że góry Ci pozują - rozumiem . Ale niebo

Piotrze ... faktycznie chmury tego dnia urządziły piękny spektakl.
Na szczęście jego efektem nie były opady deszczu czy śniegu.
Te atrakcje nadeszły dopiero następnego dnia.

Fatamorgana napisał(a):Kurde, wy - a przede wszystkim Gosia- to jesteście odważni.

Nie no nie przesadzaj tutaj odwaga czy "nie odwaga" nie ma nic do rzeczy.
Szklaneczka lekkiego wina, czy wypity w schronisku kufelek piwa jeszcze chyba nikomu nie zaszkodził.
Zresztą jak Wiesz, to tam po szklaneczce wina czy piwa, to nie tylko po górach można chodzić, ale także jeździć samochodem.
Będąc tam już kilka razy, nie widziałem na tych agrafkach i serpentynach jakiejkolwiek drogowej kolizji.

pozdrawiam.

Jak zwykle Gosia wygląda elegancko. Okulary dobrane kolorem do plecaka. Sznurówki od butów czy skarpetki do kurtki. Nawet opalona twarz do koloru wypitego w schronisku winka, a bluzka do pożółkłego stołu. Doprawdy nic jej nie można zarzucić. Kiedyś powiedziałem, że wygląda w górach jakby wyszła z salonu fryzjerskiego lub zeszła z okładki poczytnego pisma dla kobiet

Kolego Mariuszu czy oby nie odbija się to na budżecie domowym kolegi Bo ja widzę kolegę często we .......... flanelowej koszuli.

P.S. Zdjęcia gór bardzo ładne. Relacja również. Pozdrawiam Darek1

mariusz-w napisał(a):Chwilkę kręcimy się jeszcze po początkowym odcinku Alta Via Bepi Zac, a później powolutku schodzimy i wracamy na Passo Selle do stojącego tam schroniska.

I trzeba było pójść dalej na grań Monzoni.

Pozdrawiam,
Wojtek

Z komentarza Wojtka da się wyczytać lekką pretensję - A nie mówiłem ?
Ale to tylko dlatego, że się wie, że piliście potem piwo przynoszone przez Gosię
Co zaś się tyczy alkoholu na szlaku, podzielam zdanie Mariusza, że małe piwo rozluźniając mięśnie tylko dodaje animuszu do dalszej wędrówki
Coś zaś się tyczy komentarza Piotra - nic dodać - prawdziwy atlas chmur
A co się tyczy komentarza Darka ...

Pozdrawiam

plavac napisał(a):... atlas chmur ...

Niedawno oglądałem film o tym tytule.
Trochę dziwnowaty, ale podobał mi się.
W reżyserii niegdyś braci a teraz rodzeństwa Wachowskich.

pzdr

darek1 napisał(a):
P.S. Zdjęcia gór bardzo ładne. Relacja również. Pozdrawiam Darek1

Dziękuję ...
... co do budżetu, to generalnie mamy kryzys ! ... takie czasy !

Franz napisał(a):I trzeba było pójść dalej na grań Monzoni.

... no tak ... odwieczne pytanie ! ... "co by było gdyby " ?

plavac napisał(a):Ale to tylko dlatego, że się wie, że piliście potem piwo przynoszone przez Gosię

... i tego czasu zupełnie nie żałuję !

pozdrawiam.

Po krótkim odpoczynku ruszamy szlakiem biegnącym po drugiej stronie schroniska, poprowadzonym wzdłuż grani biegnącej w kierunku Alta Via Bruno Federspiel.
Tutaj także spotykamy wiele wojennych pozostałości.

























pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Po krótkim odpoczynku ruszamy szlakiem biegnącym po drugiej stronie schroniska, poprowadzonym wzdłuż grani biegnącej w kierunku Alta Via Bruno Federspiel.

Słuszna decyzja.

Ostatnie zdjęcie mi się nie otwiera.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Słuszna decyzja.

...

Franz napisał(a):Ostatnie zdjęcie mi się nie otwiera.

... a teraz ?

mariusz-w napisał(a):... a teraz ?

Teraz jest rewelacyjnie!

Pozdrawiam,
Wojtek

Te druty kolczaste ... mają prawie 100 lat ... przygnębiające ... w tak pięknej scenerii

plavac napisał(a):Te druty kolczaste ... mają prawie 100 lat ... przygnębiające ... w tak pięknej scenerii

No tak ... ale przecież wiemy, że w Dolomitach od tych złych czasów historii nie da się uciec.
Pociechą jest to, że obecnie wszystkie zamieszkujące tu nacje żyją w zgodzie i "wespół w zespół" sprawiają, że wakacje w Dolomitach są wielkim niezapomnianym przeżyciem ... tak turystycznym jak i kulturowym w wszystkich tego aspektach.

pozdrawiam.

------------------------------------------------------------


Spacerujemy dalej ... spędzając na grani trochę czasu.
W końcu wracamy do schroniska Bergvagabunden Hütte, gdzie jeszcze sms-em informujemy Wojtka o dzisiejszych dokonaniach.











Następnie rozpoczynamy drogę powrotną do doliny Valle dei Monzoni, z zamiarem spędzenia trochę czasu na Malga di Munciogn.











W końcu dochodzimy do momentu, gdzie w oddali (na kolejnym zdjęciu po lewej na dole) widać już schronisko Tamarelli ...



... przekraczamy przecinający szlak potok ...









... dalej ścieżka kamienista ... po kilkudziesięciu metrach opada dość stromo, ale wydaje się bezpieczna.






Nagle ... słyszę głuchy trzask ... następnie tracę równowagę i ląduję na ziemi ...


pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):W końcu wracamy do schroniska Bergvagabunden Hütte, gdzie jeszcze sms-em informujemy Wojtka o dzisiejszych dokonaniach.

Tak było.

mariusz-w napisał(a):Nagle ... słyszę głuchy trzask ... następnie tracę równowagę i ląduję na ziemi ...

Tiaaa...

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):... słyszę głuchy trzask ...

Jakoś ten trzask nie brzmi dobrze.
Coś czuję, że koniec relacji bliski.

pzdr

Nie każdy trzask groźnie brzmi, nie każdy się źle kończy, ten jak już wiemy był groźny i się źle skończył.
Chyba najbardziej by mi było żal, że na jakiś czas koniec z górami. Szkoda, że tak to się skończyło bo przecież wiemy mniej więcej jak.
Jak Ty dalej szedłeś na trzaśniętej nodze to tylko pogorszyłeś swój stan.
Ale o tym dowiem się dopiero za jakiś czas po powrocie.