Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Danusiu , zdjęć Waszego miasta nigdy dość na forum
Wrocław jest jednym z najpiękniejszych miast w Polsce

Zoo wrocławskie było pierwszym , jakie widziałem w moim życiu , gdy w 1968 roku razem z rodzicami spędziliśmy tam cały dzień . Najbardziej podobały mi się rybki , co skutkowało zakupem akwarium i kompletu do niego

Następną całodzienną wizytę odbyłem z dziećmi w połowie lat dziewięćdziesiątych , po czym w naszym domu zamieszkało mnóstwo różnych zwierzątek , z kotkami i królikiem miniaturowym na czele

Czekam na czas , gdy moja wnusia dorośnie na tyle , żeby całodniowa wycieczka do zoo we Wrocławiu sprawiła jej radość . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): Czekam na czas , gdy moja wnusia dorośnie na tyle , żeby całodniowa wycieczka do zoo we Wrocławiu sprawiła jej radość . . .

Zawitasz więc w zoo przede mną, gdyż moje pierwsze wnuczę (płci jeszcze neznanej ) narodzi się dopiero jesienią...

Fundatorami świątyni byli bogaci wrocławscy mieszczanie, nic więc dziwnego, że wielu z nich obrało ten kościół jako miejsce swego wiecznego spoczynku.
Na ścianach zachowały się liczne epitafia, w kaplicach trochę cennych nagrobków... Część płyt nagrobnych wmurowanych w ściany kaplic, została tu przeniesiona z podwrocławskich świątyń wiejskich.

Poniżej część z tego, co można zobaczyć na zewnętrznych ścianach Marii Magdaleny (fotki w kolejności od południowej strony świątyni, przez ścianę wschodnią do pólnocnej). Jako że przed nami Wielki Tydzień, tablice Krzyżem i Zmartwychwstaniem (dość częste motywy) będą pasowały.

Epitafium Heleny Contze Hubrig vom Buchwalde, córki Hannsa Schwenckfelta z Osieka, zmarłej w 1550 rr. :



Epitafium nieznanej osoby zmarłej w 1650 r.:



Epitafium karczmarza Matisa Echholza zmarłego w 1574 r. oraz jego żony Hedwig zmarłej w 1585 r.



U góry epitafium małżonków Sachsów - Christopha zmarłego na początku XVII w. oraz jego dwóch żon (Marthy z domu von Heugel zm. 1595 i Susanny z domu von Kriger zm. pocz. XVII w.). W centrum umieszczono scenę modlitwy w Ogrójcu, u dołu zaś rodzinę fundatora. Niżej epitafium Friedricha Schatza zmarłego w 1709 r.



U góry epitafium notariusza Valentinusa Nitiusa zmarłego w 1557 r. i jego żony Barbary zmarłej w 1556 r. – z Chrystusem na Krzyżu i klęczącą rodziną fundatora. Obok znajduje się epitafium doktora Leonharta Prausera (kancelaria z Legnicy i doradcy księcia Jana Oleśnickiego) zmarłego w 1555 r. – ze Zmartwychwstałym Chrystusem w rozwianej szacie.
Poniżej umieszczono epitafium 24-letniej Eleonory Polacke z domu Ulber zmarłej w 1742 r. oraz jej męża Gottloba Polacke zmarłego w 1757 r. Prosta tablica zwieńczona jest płaskorzeźbą ze Zmartwychwstaniem Chrystusa.



Epitafium Hyrscha von Kaldenbrunn zmarłego w 1541 r. oraz jego zony zmarłej w 1526 r.



Epitafium Margarety Reibnitz zmarłej w 1530 r. oraz Magdaleny Hornig zmarłej w 1559 r.



Cdn…

Epitafium Paula Harniga zmarłego w 1510 r. oraz jego żony Barbary zmarłej w 1496 r.



Epitafium Abrahama Hornigk zmarłego w 1551 r. oraz jego żony Barbary.



Epitafium rajcy Gottfrieda Springera zmarłego w 1706 r. oraz jego żony Reginy z domu Schaltitz zmarłej w 1694 r.



Cenne epitafium wrocławskiego patrycjusza Matthiasa Scheulera von Schebitz zmarłego w 1493 r. i jego żony Agnes z domu von Popplau zmarłej w 1501 r. Obok heraldyczne epitafium upamiętniające kolejne pokolenie rodu , a konkretnie Niklasa Schebitza zmarłego w 1549 r. i jego żonę Ursulę z domu Kromayer zmarła w 1569 r.



Tablica upamiętniająca wrocławską reformację, umieszczona na wschodniej elewacji kościoła. Powstała w 1917 r. dla uczczenia 400-lecia wystąpienia Marcina Lutra w Wittenberdze. Autorem płaskorzeźby jest Paul Schulz *1875-1950), który uczył się rzeźbiarstwa m.in. w Paryżu u Augusta Rodina. W centrum tablicy przedstawiony jest kaznodzieja Johann Hess. Towarzyszą mu wrocławscy luterańscy duchowni - na końcu po prawej ( wskazujący palcem na Hessa ) pierwszy pastor kościoła św. Elżbiety Ambrosius Moiban, na lewo od niego założyciel i rektor Gimnazjum Łacińskiego w Złotoryi - Valentin Friedland zw. Trotzendorfem , następnie siedzący Johann Craton von Crafftheim (nadworny medyk Habsburgów) , o jego ramię opiera się Heinrich von Rybisch (królewski radca, prawnik i humanista).



Epitafium Jakoba Eylera zmarłego w 1524 r. oraz jego żony Anny zmarłej w 1553 r. – ze sceną Modlitwy w Ogrójcu.



Epitafium Johanna Baumgarta zmarłego w 1708 r.



Epitafium Andreasa von Reuss auf Jakobsdorf – syna zmarłego w 1603 r. (fotki epitafium jego ojca, również Andreasa zm. 1570 r. – nie zrobiłam). Panowie von Reuss byli notariuszami miejskimi, Andreas Młodszy ufundował swe epitafium gdy miał 58 lat - a więc na 4 lata przed śmiercią, potem uzupełniono je o stosowną datę.



Epitafium zmarłej w 1555 r. Hedwigi Pfister, wdowy po legnickim miejskim pisarzu Johannie Pfister.



Podobne do powyższego jest epitafium Barbary Korb zmarłej w 1552 r.

dangol napisał(a):

piotrf napisał(a): Czekam na czas , gdy moja wnusia dorośnie na tyle , żeby całodniowa wycieczka do zoo we Wrocławiu sprawiła jej radość . . .

Zawitasz więc w zoo przede mną, gdyż moje pierwsze wnuczę (płci jeszcze neznanej ) narodzi się dopiero jesienią...

No to już afrykarium ruszy pełną parą .

Gigantycze w skali kraju przedsięwzięcie nabiera już ostatecznych kształtów.

Przez ostatnich parę lat wrocławskie zoo już zmieniło sie niesamowicie na plus. Nowe wybiegi, atrakcyjniejsze pawilony, ale to co właśnie powstaje to absolutny najwyższy poziom.

dangol napisał(a):Czasem jednak pojawi się tu co nieco o Wrocławiu . Co prawda nie jest to moje miasto rodzinne, tu jednakże mieszkam przez większość z moich 55 lat życia, więc chyba mogę mówić, ze to moje miasto?

Cieszę się na Twoje zwiedzanie Wrocławia. Podobnie jak Ty tę większość życia mieszkałam i większość czasu spędzam we Wrocławiu.

dangol napisał(a):Aby znaleźć się na mostku, trzeba wejść tam po 247 (ponoć, bo nie liczyłam) schodach, wcześniej uiszczając kilka złotych za wstęp .
W każdym bądź razie wejść na mostek warto, bo widoki z niego są fajne. Na poniższych fotkach akuratnie nie wiosenne, ale z tegorocznych Trzech Króli.

Tam nigdy nie byłam Postaram się wdrapać.

marze_na napisał(a):

dangol napisał(a):

piotrf napisał(a): Czekam na czas , gdy moja wnusia dorośnie na tyle , żeby całodniowa wycieczka do zoo we Wrocławiu sprawiła jej radość . . .

Zawitasz więc w zoo przede mną, gdyż moje pierwsze wnuczę (płci jeszcze neznanej ) narodzi się dopiero jesienią...

No to już afrykarium ruszy pełną parą .

Gigantycze w skali kraju przedsięwzięcie nabiera już ostatecznych kształtów.

Przez ostatnich parę lat wrocławskie zoo już zmieniło sie niesamowicie na plus. Nowe wybiegi, atrakcyjniejsze pawilony, ale to co właśnie powstaje to absolutny najwyższy poziom.

Półtora roku temu wybrałam się jesienią po 20 latach do ZOO. A potem latem i jeszcze raz jesienią. Bardzo mi się w naszym ZOO podobało, za każdy razem inne zwierzęta robiły pokaz swoich umiejętności. Po kilku dniach dostałam w prezencie roczną kartę wstępu. No i staram się raz w miesiącu odwiedzić ZOO. Właśnie wczoraj ponad 4 godziny spędziłam w ZOO. Nigdy nie przeszłam całości, ale też jeszcze ani razu nie nudziłam się. ZOO się zmienia ale wciąż trwa budowa, trochę jest rozkopanych i na nowo układanych dróg. Są już nowe wybiegi i pawilony ale jest jeszcze dużo do zrobienia.
Są też wiosennie kwitnące krzaczki, drzewa i kwiaty.

Marzenko i Małgosiu - cieszy to, co napisałyście o naszym "nowyn" zoo. Co prawda w całkiem niedalekiej przyszłości raczej się tam nie wybiorę, ale dzięki temu może już wszystko będzie skończone, gdy nadejdzie mój czas na odwiedziny

Tablica upamiętniająca Barbarę Berin von Berau zmarłą w 1602 r.



Epitafium z herbem Anny Schwarz zmarłej w 1574 r.



Kolejne bardzo cenne epitafium - zmarłej w 16518 r. Margarethy Irmischin , ukazanej u dołu w towarzystwie całej rodziny (mąż, 4 synów i 3 córki) , ze sceną Pożegnania Chrystusa z Marią w Betanii.



Oczywiście jest tego znacznie więcej… Bardzo dobre źródło informacji o epitafiach (nie tylko u Marii Magdaleny) jest TUTAJ.

Barokowy portal północny – wejście do dawnej Kaplicy Szkolnej. Portal został ufundowany w 1745 r. przez króla pruskiego Fryderyka II von Hohenzollern. To jedyny portal u Marii Magdaleny, w którym zachowały się oryginalne drwaniane drzwi, ozdobione rokokowym ornamentem.

O wnętrzu też można byłoby napisać sporo, ilustrując to wszystko fotkami. U mnie niestety bardzo wybiórczo, na dodatek niekoniecznie zostanie tu pokazane to, co u Św. Marii Magdaleny najcenniejsze…
Monumentalne wnętrze jest dość surowe, pozbawione nadmiaru zdobień. Kościół rozświetlają duże ostrołukowe okna z maswerkami. Dwa przęsła prezbiterium nakryte są sklepieniami gwiaździstymi, zaś sąsiednie przęsła naw bocznych - sklepieniami trójdzielnymi siedmiopolowymi. Pozostałe części nakryte są sklepieniami krzyżowo-żebrowymi.





Dawne wyposażenie kościoła częściowo zostało przeniesione do muzeów. Spora część wystroju została niestety zniszczona w 1945 r… Coś jednak wciąż da się we wnętrzu zobaczyć.

Zaraz przy samym wejściu do świątyni znajduje się mała renesansowa chrzcielnica z 1607 r. (nie zachowała się jej podstawa), obecnie pełniąca rolę misy na wodę święconą.
Chrzcielnica ta pojawiła się w Marii Magdalenie w 1974 r., wcześniej znajdowała się w zbiorach muzealnych, dokąd trafiła z kościoła w Trójcy pod Zgorzelcem – wioski z której pochodził Velentin Friedland (wspomniałam o nim przy pokazywaniu pamiątkowej tablicy reformacji ze wschodniej ściany świątyni).



Cenne epitafium (1496 r.) mieszczanina A. Fogelera vel Vogelera wmurowane w ścianę północną, przeniesione tu z zewnątrz kościoła.



Jednym z najcenniejszych elementów zachowanego wyposażenia jest późnorenesansowa ambona (1579-1581) z wysokim baldachimem, dzieło rzeźbiarza Friedricha Grossa Starszego. Artysta pochodził z Mostu w Czechach, wyszkolił się w saksońskim warsztacie Hansa II Walthera - przedstawiciela najbardziej zasłużonej rodziny rzeźbiarskiej na tym terenie. We Wrocławiu pojawił się w połowie lat 70-tych XVI wieku, mieszkał tu aż do swej śmierci w 1589 r.
Ambona wykonana została z alabastru z kamieniołomów koło Lwowa, śląskiego piaskowca, marmuru i serpentynitu. Wsparta jest na figurach trzech aniołów, korpus kazalnicy zdobią sceny ze Starego Testamentu (Zburzenie murów Jerycha, Eliasz zsyłający ogień, Pojedynek Dawida z Goliatem, Daniel w jaskini lwów), ornamenty i cytaty biblijne w językach greckim, aramejskim, hebrajskim i łacińskim, sporadycznie także w języku niemieckim .





W świątyni co najmniej cztery razy wymieniano ołtarz główny. Obecnie, w miejscu zniszcznonego w
czasie II wojny światowej neogotycki ego ołtarza, znajdują się barokowe figury ( Chrystus na krzyżu, św. Maria Magdalena, św. Jan Ewangelista, Mojżesz i Jan Chrzciciel) pochodzące z poprzedniego ołtarza barokowego, wykonane w 1667 r. we wrocławskim warsztacie rzeźbiarskim Paula Rohna Starszego.





Po prawej stronie ołtarza znajduje się gotyckie kamienne sakramentarium (jego szczyt widać na poprzednich fotkach) z około 1376- 1380, najstarsze tego typu dzieło na Śląsku.
Ozdobione jest płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny Biczowania, Ukrzyżowania i Zmartwychwstania Chrystusa. W zwieńczeniu umieszczono figurę pelikana karmiącego pisklęta własną krwią broczącą z piersi.

slapol napisał(a):Kiedyś będąc w Rynku przystanąłem w okolicy przechodzącej wycieczki z przewodnikiem. Jakie ciekawe rzeczy opowiadał... Wstyd się przyznać, ale nie znałem tych, ciekawych historii...

A ja od kuzyna urodzonego i mieszkającego na stałe w Anglii dowiedziałem się gdzie Józef Wybicki
jest pochowany.

Co prawda on jest historykiem, a ja.... cromaniakiem .
Niemniej jednak było mi wstyd.


pzdr

longtom napisał(a):

slapol napisał(a):Kiedyś będąc w Rynku przystanąłem w okolicy przechodzącej wycieczki z przewodnikiem. Jakie ciekawe rzeczy opowiadał... Wstyd się przyznać, ale nie znałem tych, ciekawych historii...

A ja od kuzyna urodzonego i mieszkającego na stałe w Anglii dowiedziałem się gdzie Józef Wybicki
jest pochowany.

Co prawda on jest historykiem, a ja.... cromaniakiem .
Niemniej jednak było mi wstyd.


pzdr

No widzisz, całe życie człowiek się uczy ....a przy okazji przypomniałem sobie tą oryginalną zwrotkę, której się nie śpiewa:
"Niemiec, Moskal nie osiędzie,
gdy jąwszy pałasza,
hasłem wszystkich zgoda będzie
i ojczyzna nasza"...

Jakoś nie miałam nastroju na skończenie zwiedzania Marii Magdaleny, może wrócę do tego jesienią… Tymczasem będzie co nieco z ostatniego weekendu

Z widokiem na Tatry (czerwiec 2014)

Kiedy rok temu wspominałam zakopiańsko-tatrzański wypad i pisałam te słowa…

dangol napisał(a): W tym roku nie wystarczyło już czasu na wycieczkę na Kopieniec, może uda się za rok lub dwa ?

… wcale nie było takie pewne, że w tegoroczny bożocielny weekend również będziemy podziwiać widoki na Tatry.
Plany bowiem potrafimy zmieniać równie szybko, jak je tworzyć .

Tym razem jednak byłyśmy w miarę konsekwentne i w jakimś procencie plan zrealizowałyśmy . W każdym bądź razie w zakresie lokalizacji miejsc noclegowych na tych kilka dni, bo z górskimi spacerami już tak dobrze nie było . Chociaż mieszkałyśmy tuż pod Kopieńcem, to nie udało mi się powtórzyć wycieczki sprzed wieeeeeeeelu lat. Tak to już bywa z planami

Tegoroczny weekend rozpoczęłyśmy już w środę, a dwie z nas w zasadzie już we wtorkowy wieczór, gdyż we wtorek wyruszyłyśmy z Wrocławia i dotarłyśmy do trzeciej z uczestniczek babskiego wypadu, mieszkającej w okolicach Nysy..

Noclegi zarezerwowałam na Wyżniej Chłabówce, postanowiłyśmy dotrzeć tam niekoniecznie przez Poronin i Olczę, chociaż tak byłoby najkrócej. Wybrałyśmy „zwiedzanie” Podtatrza przez samochodową szybę , trasą przez Bukowinę Tatrzańską. Dalsza droga do naszego mini-apartamentu miała prowadzić przez Zazadnią i Cyrhlę, tyle że … ale o tym potem.

longtom napisał(a):A ja od kuzyna urodzonego i mieszkającego na stałe w Anglii dowiedziałem się gdzie Józef Wybicki
jest pochowany.

...Skądś ten kościół znam...a przypomniało mi się...toż to moja parafia...

Od pewnego czasu zaglądam i mogę napisać tylko tyle...cudze chwalicie - swego nie znacie

Bardzo fajna relacja

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):

longtom napisał(a):A ja od kuzyna urodzonego i mieszkającego na stałe w Anglii dowiedziałem się gdzie Józef Wybicki
jest pochowany.

...toż to moja parafia...

Długi czas była też i moją.