Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Kenik napisał(a): Przy tej nudzie można się nieźle opalić.

No tak... o takich zaletach nudy nie pomyślałam

Bocian napisał(a): Zobaczymy co tam woda oferuje ...

Obserwuj, doświadczaj, a potem podziel się z nami wrażeniami

Spływ Chociną (2010)

Tak się jakoś złożyło, że Chocinę poznaliśmy najpierw w jej dolnym biegu...

Tym razem kajaki wyjątkowo mieliśmy nie niebieskie lecz czerwone , gdyż ze względu na metę w Swornegaciach, sprzęt mieliśmy stamtąd.



Start z pola biwakowego w Zielonej Chocinie… Na pustki nie było co liczyć, nasza ekipa również była większa.



W oczekiwaniu na kajaki, zrobiliśmy zaopatrzenie w pobliskim sklepie – przed nami bowiem była dość długa trasa, a przy rekreacyjnym tempie zszedł nam cały dzionek.

Kajaki zwodowaliśmy tuż za zastawką...







Chocina płynie przez łąki i łąki Równiny Charzykowskiej sandrem , czyli lekko nachylonym rozległym stożkiem napływowym zbudowanym z piasków wypłukanych z osadów morenowych przez wody topniejącego lądolodu.









Tamy bobrowe tutaj nam nie przeszkadzały (o ile traktować je jako zawadę, a nie atrakcję spływu ), zamiast nich mieliśmy natomiast zaskakująco dużą ilość zakrętów. Cały czas trzeba było czytać wodę, albo po prostu dać się ponieść leniwemu nurtowi, co niekiedy czasem doprowadzało do konieczności odbijana się wiosłem od brzegu.

Kolejną atrakcję dolnej Chociny stanowi spora ilość niskich niziutkich mostków i kładeczek (na całej trasie było ich kilkanaście) – ułatwienie dla mieszkańców pobliskich wiosek Jonki, Dzięgiel i Niepszczołąg, a dla nas przygoda wydłużająca czas spływu.

dangol napisał(a):...sandrem , czyli lekko nachylonym rozległym stożkiem napływowym zbudowanym z piasków wypłukanych z osadów morenowych przez wody topniejącego lądolodu.

Słuszna uwaga

dangol napisał(a):Niepszczołąg

To musi być fajne, tam mieszkać

Nawet Franek Dolas spokojnie mógłby tę nazwę wykorzystać

Pasażerowie na gapę:







Kolejny „popasowy” mostek









Były też kładki bez odpoczywania





Na wysokości Niepszczołągu wpłynęliśmy w rejon Zaborskiego Parku Krajobrazowego. Sporo ładnych fotek z terenu Zaborów jest na stronie Paszczaka - ja też niebawem pokuszę się o zamieszczenie na cropelce jakichś zdjęć z naszych gochowo-zaborskich wypadów rowerowych …

Najtrudniejszym miejscem na trasie (przynajmniej w moim odczuciu) była przenoska w Chocińskim Młynie. Przeskoczyliśmy z kajakiem przez szosę koło pozostałości drewnianego młyna i tartaku z połowy XVIII wieku…













Pora na ten odcinek dolnej Chociny, gdzie przez około 10 km rzeka gęsto meandruje (w liczeniu zakrętów bardzo szybko się pogubiłam ) na przemian wśród pól, łąk i lasów.



Fotka z netu:













Fotka z netu:

W pobliżu wioski Kokoszka (jest tam biwakowe) wpadliśmy na głębiny Jeziora Karsińskiego, przez które przeprawiliśmy się do Swornegaci, gdzie zakończymy spływ.

dangol napisał(a):

Kajaki czerwone to i zaciekawienie wzrasta

Gochy, Bory i Zabory



Po tylu wakacjach w tym regionie, wspomnień mam mnóstwo . Fotek trochę mniej, gdyż więcej niż połowa wyjazdów przypadała na czasy zdjęć kliszowych, robionych w ograniczonych ilościach…

Co czas jakiś będę pokazywać to i owo, czasem być może trochę chaotycznie, ale czyź ma to wieksze znaczenie ?

Na początek jedna z ubiegłorocznych wycieczek rowerowych, trasa na około 55 km. Gdy byliśmy młodsi, takie kaszubskie przejażdżki były dość częste na naszych wakacjach - teraz siły zmalały, dupska i brzuszyska urosły, leń się rozwinął… W ubiegłym roku byliśmy jednak tak napaleni na spływ Kulawą, że postanowiliśmy zrobić wizję lokalną , czy jest sens na szukanie wypożyczalni, która nie będzie się wzbraniać przed udostępnieniem nam kajaków na tę mało popularną rzeczkę. Kulawę zobaczyliśmy od strony brzegów,w efekcie oględzin popłynęliśmy górną Chociną…


Jez. Gwiazda – Lipnica – Zapceń – Dolina Kulawy – Laska – Mielno – Karpno – Rucowe Lasy – Upiłka – Jez. Gwiazda

Pierwszy odcinek trasy liczył około 10 km, z tego znad jeziora przez pola i lasy "zakurzoną" drogą do Prądzonej około pięć, drugie tyle asfalcikiem (ale takim „kaszubskim”, który jednakże jest znacznie lepszy niż niejeden asfalt rumuński ) do Lipnicy, największej obecnie wsi na Gochach.

Historia Lipnicy sięga roku 1310, gdy została wzmiankowana jako Lypeniza,, potem przez wieki była siedzibą drobnej szlachty zaściankowej. Zabytków tu jednak nie ma… Jest natomiast bar U Gocha .



Ponieważ mieliśmy przed sobą jeszcze kilka asfaltowych kilometrów, na piwko do baru nie zaglądnęliśmy. Weszliśmy jednakże do pobliskiego sklepu po puszeczki z płynem na piaszczyste odcinki trasy, no i po jakieś konkrety do przegryzienia w międzyczasie , żeby nie opaść z sił…





No a potem ruszyliśmy w stronę Zapcenia, po drodze mijając Kiedrowice – koleje siedlisko kaszubskiej szlachty zagrodowej. Wieś jak wieś… focić nie było czego. Znacznie fajniej wygląda pobliskie, dość duże (stąd zapewne dawna nazwa jeziora Wielgoszcz, od kaszubskiego słowa wiôlgosz – olbrzym) jezioro Kiedrowickie. Jest to jedno z sześciu jezior lobeliowych na terenie gminy Lipnica.





Rozdroże w pobliżu leśniczówki Kiedrowice:



Stąd do Laski jest 5 km (dziurawy asfalt, szuter, chwilami bruk..), ale my pojechaliśmy okrężną drogą.

Asfaltem pojechaliśmy aż do kościoła w Zapceniu, nie dając się zwieść obiecująco wyglądającej piaszczystej drodze na rozdrożu z krzyżem (jakieś 1,5 km przed wsią), chociaż ta droga również doprowadziłaby nas w miejsce, w które chcieliśmy dotrzeć .

Kolejna wieś na Gochach, położona za Pceniem, czyli dawnym jeziorem Pceń (obenie jest tam bagno).
W Zapceniu na niewielkim wzniesieniu stoi neoklasycystyczny kościół Chrystusa Króla z 1 poł. XX w.. a za świątynią od asfaltu odbija nieutwardzona droga, im dalej od wsi tym bardziej piaszczysta . Nią właśnie pojechaliśmy , ale najpierw zrobiłam fotkę przydrożnej figurze przed kościołem.



Figura wybitnym dziełem nie jest, ale opatrzono ją ciekawym podpisem:



Przez leśnie piachy popedałowaliśmy dalej…



Dotarliśmy w dolinę Kłonecznicy, którą kiedyś też mieliśmy spłynąć, ale wówczas wody w rzece było za mało…



Przy napotkanym mostku w 2012 akurat było wystarczająco , ale czy cała Kłonecznica była wówczas kajaczna - nie wiem…

Z przyjemnością tutaj zaglądam Danusiu, przypominam sobie nasz tegoroczny pobyt na Mazurach i mini - spływ Krutynią ( sprawdzaliśmy jak nasza młodsza pociecha wytrzyma w kajaku, w końcu to wulkam energii....).

Pozdrawiam serdecznie - Iwona

Moje dzieci zaczynały spływowe przygody trochę później, niż Twoja córcia. To fotka z ich pierwszego spływu Brdą (start od mostu w Żołnnie tak jak opisany spływ 2009, tyle że z noclegiem już nad jeziorami, a kolejny dzień po jeziorach):



Synek kolegi miał na naszym spływie w 2009 trzy lata, potem do końca kaszubskich wakacji wciąż się "domagał" powtórki z pływania kajakiem.

Danuta, ja Ci powiem tylko tyle: podziwiam Wasze chęci i konsekwencję w tym rowerowaniu i wiosłowaniu.
Kawałek kraju w ten sposób zwiedziliście! Świetna sprawa. I bardzo zdrowy relaks.
Pozdrawiam.

Fatamorgana napisał(a): Kawałek kraju w ten sposób zwiedziliście!

To tylko podróże krótkodystansowe , zwłaszcza w porównaniu z wyprawami niektórych Croplowiczów.

Fatamorgana napisał(a): I bardzo zdrowy relaks.

Gdyby jeszcze w międzyczasie nie było takich ilości Specjala ...

Następny leśny odcinek trasy – już w granicach Zaborskiego Parku Krajobrazowego:





Naszą drogę znienacka przecięła „autostrada”, na mapie tak wyrażnej drogi nie ma.
Na szczęście jechać nią nie musieliśmy - tłuczeń dla rowerów raczej mało przyjazny...



Nad Kulawę dotarliśmy w miejscu zwamym Kubinowo (jest tu jedna chałupa, chyba że jakaś druga gdzieś się przed nami ukryła), przy południowym krańcu jeziora Duże Głuche (jedno z najgłębszych w Borach Tucholskich, głębokość sięga niemalże 30 m).
Faktycznie, głusza tu przecudna …





A tu Kulawa wypływająca z jeziora.:



Gdyby taka była cały czas, nie zmienilibyśmy kajakowych planów…

Wschodnią stroną Doliny Kulawy poprowadzony jest zielony szlak pieszy, ale na rower też jest znakomity .





Nie chciało nam się przedzierać przez zielsko, aby tego olbrzymiego skrzypa zobaczyć…

Fotka z netu:



Początkowo myśleliśmy, że na popas zatrzymamy się nad jeziorem Małym Głuchym, ale od ścieżki ze szlakiem do wodnej tafli było dość stromo w dół i bez jakiejkolwiek rezerwatowej dróżki…



Pojechaliśmy więc dalej - Doliną Mnichów.

Wkrótce zjechaliśmy nad rzekę, tuż przy jej wypływie z jeziora Małego Głuchego.







Ta tablica informacyjna stała wprawdzie w zupełnie innym miejscu, ale pokażę ją tutaj, bo są tu informacje o ścieżce przyrodniczej Dolinie Kulawy, którą przejechaliśmy od punktu V do końca.



Najpierw jednak był zasłużony popas .