Do Włoch przez Przełęcz Świętego Gotarda

walp napisał(a):Wszystkim Czytelnikom "Do Włoch przez Przełęcz św. Gotarda" życzę Szczęśliwego Nowego Roku.

Dziękuję, i również życzę Wszystkiego Najlepszego w Nowym 2018 Roku

Witaj,

nadrobiłem całą relacje przez ostatnie kilka dni, planuję już w tym roku pobyt w Toskani więc z wypiekami przeglądam bieżące relacje szukając miejsc do odwiedzenia, a twoje opisy są bardzo ciekawe i bardzo przydatne.
Życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku i czekam na ciąg dalszy....

Witaj bakard
Dziękuję za dobre słowo i życzenia.

Cieszę się, że znalazłeś tu coś dla siebie. Polecam również toskańskie relacje forumowiczów, wspomnianych przeze mnie na początku.
Niedługo ruszymy dalej, choć powoli będziemy żegnać się z Toskanią.

Dzień 8 - odsłona 1: Mar Ligure

Ostatnich kilkanaście odcinków relacji, skupionych było na zwiedzaniu toskańskich miast, ale przypomnę, że cały czas cieszymy się pobytem na kempingu
Il Gineprino, w Marina di Bibbona.

Dzisiaj zaplanowana jest tylko jedna, niedaleka wycieczka, dlatego odwrócimy harmonogram z ostatnich dni - najpierw plaża, basen, a po obiedzie wyjazd.

Po śniadaniu na tarasie przed domkiem, zmierzamy spacerkiem ku plaży. Kilkunastominutowy spacer dobrze już znaną ścieżką. Ostatni odcinek przebiega pomiędzy drzewami i zaroślami:






Przy wejściu na plażę mijamy znajomych czarnoskórych handlarzy, tych stacjonarnych ...


ale zaraz po rozłożeniu się na plaży, przemyka sprzedawca mobilny




Ratownik jest na stanowisku.


Czas na kąpiel ...



oraz inne zajęcia ...


Po prostu nasze ulubione dolce far niente, czyli słodkie nic nierobienie...








Woda w morzu była bardzo ciepła. Nie chodzę na plażę z termometrem, ale mogłem z wody nie wychodzić, a ja potrzebuję dość wysokiej temperatury.

Ogólnie Morze Liguryjskie jest bardzo ciepłe. Średnia temperatura wody na tym odcinku wybrzeża, w sierpniu wynosi 25 st. We wrześniu jest niewiele niższa. Zasolenie morza jest dość wysokie i wynosi ok. 38‰.


Temperatury mieliśmy bardzo przyjemne, tzn. bez upałów. Nie potrzeba było włączać klimatyzacji w domku, ale cały dzień oraz wieczór, można paradować w strojach plażowych.

Średnie temperatury powietrza dla MdB we wrześniu:



Niestety, coś za coś, bo chociaż nie ma męczących upałów, wzrasta natomiast prawdopodobieństwo wystąpienia dni deszczowych:


My mieliśmy szczęście, bo pokropiło tylko w dzień wyjazdu.

Następnie poszliśmy na obiad. Pisałem już, że nie uprawiam fotografii kulinarnej, więc musicie uwierzyć na słowo.

Po obiedzie ostatni wypad z kempingu.

Bardzo fajna plaża, piasek, ładny kolor wody, płytko.
A po odejściu od "centrum" chyba nawet pustawo było...

walp napisał(a):nie uprawiam fotografii kulinarnej

Spoko , skoro powstaje relacja, znaczy że z głodu nie umarliście

kulka53 napisał(a):Bardzo fajna plaża, piasek, ładny kolor wody, płytko.

Na początku relacji napisałem, że szczególnego zachwytu plaża nie wzbudzała, natomiast morze owszem, ciepła woda, fale, ładny kolor - jak piszesz.
Ogólnie byliśmy zadowoleni.

kulka53 napisał(a):A po odejściu od "centrum" chyba nawet pustawo było...

Dokładnie tak, ale nawet w pobliżu wejścia na plażę, miejsca mieliśmy do dyspozycji dużo, można było wyznaczyć boisko do piłki.

I dla mnie dolce far niente jest niezbędne pomiędzy intensywnym poznawaniem ciekawych miejsc tego świata.

Życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku, wspaniałych podróży oczywiście z domieszką dolce far niente

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):I dla mnie dolce far niente jest niezbędne pomiędzy intensywnym poznawaniem ciekawych miejsc tego świata.

Gdyby tego zabrakło, to jakoś dałbym radę, ale załoga mogłaby się zbuntować.
Chociaż dla równowagi ducha i ciała, jest to raczej wskazane dla wszystkich.

Mikeee napisał(a):Życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku, wspaniałych podróży oczywiście z domieszką dolce far niente

Dzięki Michale za życzenia.
Powoli rodzą się jakieś plany.

Dzień 8 - odsłona 2: Viale dei Cipressi i Bolgheri

Malutkie Bolgheri, które leży niedaleko naszego kempingu, zasłynęło m. in. długą aleją, otoczoną z obu stron, gęsto posadzonymi, wysokimi cyprysami.
Niby to taki typowy widok dla Toskanii, ale w tym miejscu występuje chyba jakieś rzadkie nagromadzenie tych drzew.

Początki alei sięgają XIX wieku, kiedy przebudowano via Aurelia (wspomnę jeszcze o tej drodze, kiedy będziemy niebawem podążać na południe). Wybudowano wówczas szereg prostopadłych do niej dróg, a droga do Bolgheri została upiększona przez podwójny rząd cyprysów. Podobno rośnie przy niej obecnie około 2400 drzew.

Prowadząca do miasteczka cyprysowa aleja nosi nazwę Viale dei Cipressi i ma niecałe 5 km długości. Wielu podróżujących zatrzymuje się na poboczu drogi, aby zrobić zdjęcia. Fotografie tego nie oddają, ale jazda aleją jest całkiem przyjemna.








Dojeżdżając do miasteczka, uwagę zwraca wybudowany w XIII wieku zamek - Castello di Bolgheri - główna atrakcja zabytkowa. Średniowieczna budowla była własnością rodziny Della Gherardesca. Od XVIII wieku zamek przeszedł poważne zmiany, łącznie z budową piwnic, które pełne są lokalnych win. Jak podaje przewodnik - wina można degustować i oczywiście zakupić, choć ceny nie należą do najniższych.







Przed samym zamkiem skręcamy w prawo i zjeżdżamy z górki. Na dole, po prawej stronie drogi mamy parking płatny, ale jadąc kawałeczek dalej,
znajdziemy miejsca bezpłatne.


Wchodzimy przez bramę w murach zamku do centrum i spacerujemy uliczkami, wokół których stoją rzędy niskich, typowo wiejskich kamienic.
Na parterze kamienic najczęściej znajdują się enoteki oraz inne sklepy z lokalnymi produktami, a także kilka restauracji. Zaglądamy do sklepików, kupujemy drobne prezenty, widokówki.

Pogoda dopisuje, jest piękne słoneczne popołudnie, temperatura ok 26 st.




Ciekawy ten lokal z rosnącym w środku drzewem.






W końcu wchodzimy do enoteci, żeby zrobić ostatnie zakupy wina - oczywiście takiego na naszą kieszeń.
Czerwone wina z Bolgheri należą do światowej czołówki, ale to niestety inna półka cenowa. Wino z apelacji D.O.C Bolgheri np.
wytrawne czerwone TENUTA SAN GUIDO "SASSICAIA" 1997 BOLGHERI D.O.C. to koszt ok. 2000 zł za butelkę.



Na chwilę zatrzymaliśmy się w towarzystwie Pani znanej jako Nonna Lucia. W Bolgheri dorastał, Giosue Carducci, słynny włoski poeta, uznawany za twórcę narodowego i wieszcza zjednoczonych Włoch. Pomnik przedstawia jego babkę, która odegrała ważną rolę w życiu poety.


Bolgheri to naprawdę malutka miejscowość, toteż spacer po niej zajmuje kilkadziesiąt minut, ale warto było się tu wybrać, tym bardziej,
że mieliśmy z kempingu niecałe 10 km.



Kończymy naszą przygodę z Toskanią. Po drogach regionu przejechaliśmy ok. 700 km, odwiedzając następujące miejscowości:
Piza, Lukka, Florencja, Siena, San Gimignano, Volterra, Bolgheri.

Byliśmy zadowoleni, że mogliśmy choć w pewnym stopniu zobaczyć region, który w okresie renesansu był centrum światowej humanistyki.
Tutaj kiedyś eksperymentowali Leonardo da Vinci i Galileusz. Tu tworzyli artyści Giotto, Botticelli, Michał Anioł. Z Toskanii pochodzi także Pinokio.
W czasach nam współczesnych, Toskanię odkryli filmowcy. Kręcono tutaj zdjęcia do "Fortepianu", a Bertolucci realizował "Ukryte pragnienia".
Richard Gere natomiast medytuje w buddyjskim centrum, w miasteczku Pomaia.

I my tutaj byliśmy, toskańskie wino piliśmy ... addio Toscana
Nasz "Grand Tour” jeszcze się nie kończy i jutro ruszamy w dalszą drogę.

Widzę, że zamek i miasteczko nic się nie zmieniły przez te 3 lata... Ale pomnika babci to ja nie pamiętam, może go jeszcze nie było...

piekara114 napisał(a):Widzę, że zamek i miasteczko nic się nie zmieniły przez te 3 lata...

Niezmienność (przynajmniej w pewnym zakresie) jest wielkim atutem toskańskich miejscowości.

piekara114 napisał(a):Ale pomnika babci to ja nie pamiętam, może go jeszcze nie było...

Może nie zauważyliście.
Babcia Lucia siedzi na centralnym placu miasteczka - Piazza Alberto, naprzeciwko enoteci, w której kupowaliśmy wino. (street view z 2011 roku).

Ten koleś wygląda mi na Benicio del Toro albo Willema Defoe

tony montana napisał(a):Ten koleś wygląda mi na Benicio del Toro albo Willema Defoe

Tony, ale że babka looks like Willem

Bolgheri to taka Toskania w pigułce - jest po prostu urocze. Warto się tam wybrać nawet po to, aby przejechać się drogą pośród cyprysów.