Czwarty raz w Chorwacji, czyli do trzech razy sztuka

Idąc od mostu hrvatskih branitelja w stronę Trogiru minęliśmy po drodze nowoczesny kościół Jana Pawła II, przed którym stoi pomnik papieża.


Przeszliśmy obok zdewastowanej willi, która kiedyś musiała być bardzo piękna.


Po chwili ujrzfeliśmy wieżę katedry św. Wawrzyńca.


Doszliśmy do parkingu przed starym miastem


na którym obowiązywał taki cennik.


Trogir nas powitał takim sloganem.


Ale zanim weszliśmy do starego miasta, poszliśmy na targ znajdujący się tuż obok mostu prowadzącego na stare miasto.


Pospacerowaliśmy pomiędzy stoiskami, ale bez zamiaru kupowania czegokolwiek. Stoiska na targu są kolorowe, pachnące i słodkie. Warto tutaj zajrzeć choć na chwilkę, aby nacieszyć oczy feerią barw i nos różnorodną mieszanką zapachów. Można oczywiście również coś kupić, ale my dopiero co zjedliśmy śniadanie, więc nie mieliśmy parcia na jedzenie.

Po przejściu przez most nad kanałem oddzielającym ląd od wysepki, na której znajduje się stare miasto Trogir


stanęliśmy przed bramą prowadzącą do tego miasta


i po chwili przemierzaliśmy jego uliczki.








Doszliśmy do katedry św. Wawrzyńca.




Stanęliśmy na placu Jana Pawła II i spoglądaliśmy na pałac książęcy,



Kościół św.Sebastiana, bardziej znany jako miejska wieża zegarowa.


Potem weszliśmy do loggi, w której trwały jakieś małe prace remontowe, bowiem stół sędziego i znajdująca się za nim ściana ozdobiona rzeźbami, były zakryte.
Ale pozostała część logii była dostępna. A ponieważ nikogo, oprócz nas tam nie było, to mieliśmy używanie i narobiliśmy sporo zdjęć.

Trogir mam zdecydowanie do odświeżenia.
Po kilkunastu latach trochę znowu ciągnie .

marze_na napisał(a):Trogir mam zdecydowanie do odświeżenia.
Po kilkunastu latach trochę znowu ciągnie .

Mam podobnie Ćiovo też chętnie odwiedzimy i to wcale nie "przy okazji"

Gosiu , piękne , intrygujące zdjęcia Byliście w muzeum


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

marze_na napisał(a):Trogir mam zdecydowanie do odświeżenia.
Po kilkunastu latach trochę znowu ciągnie .

Mam podobnie

Nas też ciągnęło do Trogiru i właśnie dlatego wybraliśmy pobyt w jego pobliżu.

piotrf napisał(a):Ćiovo też chętnie odwiedzimy i to wcale nie "przy okazji"

Czyżbyś już miał jakieś plany ?.

piotrf napisał(a):Gosiu , piękne , intrygujące zdjęcia

piotrf napisał(a):Byliście w muzeum

Choć przez okno muzeum wyglądało intrygująco, to niestety nie zajrzeliśmy tam i nawet nie wiem dlaczego. Może dlatego że bardziej zależało nam na nieśpiesznym poszwendaniu się uliczkami tego pięknego miasta.

Po opuszczeniu loggi podeszliśmy do pałacu książęcego. Budowę tego pałacu rozpoczęto w XIII wieku.
Skorzystaliśmy z okazji, że drzwi prowadzące do pałacu były otwarte i weszliśmy przez nie na wewnętrzny dziedziniec tej budowli, który bardzo nam przypadł do gustu.
Na wewnętrznym dziedzińcu znajdują się schody w stylu gotyckim. Część okien pałacu, który wychodzą na ten dziedziniec zachowała się w oryginalnej formie, część natomiast przeniesiono z innych budynków lub stanowią wręcz rekonstrukcje. Środek pałacu zdobi oryginalna korona studni, na której widnieją skrzydlate lwy.

Przyszła pora na spacer uliczkami Trogiru, które zachwycają na każdym kroku.






Otwarte wrota do kościoła św. Mikołaja zachęciły nas do wejścia na jego dziedziniec.

Tak sobie oglądam Twoje zdjęcia i myślę, że do tej pory nie udało się nigdy zajrzeć do Trogiru. A widzę po zdjęciach, że ma potencjał
Pewno kiedyś jeszcze będzie trzeba przy jakiejś okazji nadrobić ten brak

pozdrawiam, Michał

majkik75 napisał(a):Tak sobie oglądam Twoje zdjęcia i myślę, że do tej pory nie udało się nigdy zajrzeć do Trogiru. A widzę po zdjęciach, że ma potencjał
Pewno kiedyś jeszcze będzie trzeba przy jakiejś okazji nadrobić ten brak

pozdrawiam, Michał

A już myślałam, że w Trogirze to byli wszyscy .

Z zakamarków starego miasta wyszliśmy na Trogirską Rivę i spacerkiem ruszyliśmy w stronę twierdzy Kamerlengo.
Zaczęło kropić, więc promenada była prawie pusta.












Wzdłuż promenady stoją stoiska oferujące różnego rodzaju atrakcje wodne, ale zasnute niebo w żaden sposób nie zachęcało do skorzystania z tych atrakcji. Przejrzeliśmy tylko oferty i pośmialiśmy się z polskojęzycznych sloganów.

Doszliśmy do końca promenady, gdzie stoi twierdza Kamerlengo.


Moje towarzystwo nie było zainteresowane wchodzeniem do środka twierdzy, więc poszliśmy dalej obejść ją wokoło.




z drugiej strony twierdzy stoi Glorijeta Maršala Marmonta. Ten mały pawilon zbudowany został w 1808 roku jako pomnik ku czci Francji na zlecenie francuskiego generała Marmonta. Glorieta zaprojektowana została najprawdopodobniej przez włoskiego architekta Basilio Mazzoli. Ciekawostką jest, że budowę sfinansował z własnych pieniędzy ówczesny komisarz Trogiru, Koriolan Comoli, gdyż miejscowa ludność, która była na skraju buntu (zarówno z powodu francuskiej okupacji, jak i ze względu na nędzę z nią związaną) sprzeciwiała się finansowaniu budowy poprzez dodatkowe podatki.
Glorieta została zbudowana w stylu klasycznym, z sześciu kolumn doryckich, które podtrzymują sześć belek i tworzą sześciokąt.






W niedalekim sąsiedztwie Glorietty rośnie Drzewo Miłości, którego pnie i konary leżą na ziemi splecione w miłosnym uścisku.
Według starej legendy, kto się całuje pod tym drzewem, to jego miłość będzie trwać wiecznie. Niestety chyba pogoda przegoniła te całujące się pary, bo nie widzieliśmy ani jednej. A ponoć często można je pod drzewem miłości zobaczyć.

Gosiu , całowanie pod tym drzewem to wyłącznie dla młodzieży i to wysportowanej , w pozycji horyzontalnej , ale jeżeli to działa , to niech im igliwie miękkim będzie . . .


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):W niedalekim sąsiedztwie Glorietty rośnie Drzewo Miłości, którego pnie i konary leżą na ziemi splecione w miłosnym uścisku.
Według starej legendy, kto się całuje pod tym drzewem, to jego miłość będzie trwać wiecznie. Niestety chyba pogoda przegoniła te całujące się pary, bo nie widzieliśmy ani jednej. A ponoć często można je pod drzewem miłości zobaczyć.

Było trzeba sie samemu całować

piotrf napisał(a):Gosiu , całowanie pod tym drzewem to wyłącznie dla młodzieży i to wysportowanej , w pozycji horyzontalnej , ale jeżeli to działa , to niech im igliwie miękkim będzie . . .

Myślę, że raczej siadają na tych splątanych pniach. Ale może są śmiałkowie, którzy się pod nimi kładą .

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):W niedalekim sąsiedztwie Glorietty rośnie Drzewo Miłości, którego pnie i konary leżą na ziemi splecione w miłosnym uścisku.
Według starej legendy, kto się całuje pod tym drzewem, to jego miłość będzie trwać wiecznie. Niestety chyba pogoda przegoniła te całujące się pary, bo nie widzieliśmy ani jednej. A ponoć często można je pod drzewem miłości zobaczyć.

Było trzeba sie samemu całować

Chciałam, ale Waldek mi uciekł .