Czechy Osiołkiem i nie tylko :) 2020 , 2024 , 2025

ziemniak napisał(a):Nutrie niezła atrakcja. Te łódki to ogólnodostępne?

O tak , rozmawialiśmy z panią , która spacerowała z psem w okolicy zamku , stwierdziła że szkolne wycieczki bardziej interesują się tymi sympatycznymi zwierzakami , jak zamkiem
Co do łódek - nie wiem , nie pytałem , ale podejrzewam że można je wynająć . Na Uhlavie , pomiędzy zamkami widzieliśmy za to grupkę kajakarzy . . .


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Podczas naszej "czeskiej majówki" też widzieliśmy nutrie, kilka razy. A w Pradze mają z nimi spory problem Wyjątkowo mnożą się w Czechach.

W Pradze , nad Wełtawą żyją zarówno nutrie , jak i piżmaki , które różnią się nie tylko wielkością , ale też kształtem ogona ( ogon piżmaka jest płaski i pokryty łuskami , a większej nutrii jest w przekroju okrągły ) . Często są ze sobą mylone , ale jedne i drugie mnożą się z rozmachem , więc problem może powstać . . .
Nutrie widzieliśmy na wyspie Střelecký ostrov , czy ich ilość wzrosła sprawdzimy na wiosnę


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):Moje pierwsze wrażenie po zobaczeniu tego zwierza na zdjęciu było takie, że to szczur .
Dopiero przeczytanie opisu wyjaśniło sprawę.

Gosiu , na całe szczęście szczury nie dorastają nawet do połowy rozmiarów nutrii , bo biorąc pod uwagę populację i możliwości reprodukcyjne tych gryzoni , świat ludzi miałby ogromny problem Przy niewielkich rozmiarach szczury są poważną pozycją w jadłospisach wielu stworzeń i po niewielkich korektach problem znika . . .


Pozdrawiam
Piotr

Klatovy , ( niem. Klattau ) , około 23 tysięczne miasto w Czechach , w kraju pilzneńskim



W latach sześćdziesiątych XIII wieku , w miejscu starej osady na szlaku z Pragi przez Pilzno do Bawarii Król przemysław Ottokar II kazał zbudować miasto otoczone murami obronnymi , które w 1288 roku strawił pożar . Chociaż był tragedią dla mieszkańców , dla miasta był okazją do zastosowania nowoczesnych na owe czasy rozwiązań urbanistycznych . Miasto Klatovy zostało odbudowane , rozbudowane zostały obwarowania zapewniające bezpieczeństwo mieszkańców miasta/strażnicy . w XIV wieku miasto otrzymało liczne przywileje , dwuletnie zwolnienia z podatku i prawo pobierania cła , z którego zyski przeznaczano na wzmocnienie i rozbudowę murów i baszt w 1387 , a także 1396 i 1402 roku , za te przywileje mieszczanie wsparli wojska królewskie w 1406 roku podczas najazdu wojsk bawarskich .
W XV wieku przystosowano obwarowania do broni palnej , później powstał także drugi , zewnętrzny pas murów . Główne mury miasta z trzema bramami głównymi ( Praską , Szpitalną i Lubską ) miały około 2 m grubości i 10 - 12 m wysokości , do dwunastu otwartych od wewnątrz baszt dodano kilka czworobocznych otwartych i pełne cylindryczne baszty narożne . Kurtyny pomiędzy basztami miały od 25 do 30 m . Mur parchamowy z międzymurzem o szerokości około 10 m , z otwartymi basztami naprzemiennie z murem głównym . Zewnątrz murów była nawodniona fosa o szerokości 10 m zamknięta po zewnętrznej stronie wałem ziemnym . Na przełomie XV i XVI wieku przed czołem zewnętrznego wału w odległości około 24 m od głównego muru wybudowano trzeci mur o grubości 1 metra z drugim przekopem z wodą i kolejnym wałem ziemnym . Łatwo to sobie wyobrazić ludziom , którzy widzieli np. Carcassonne



W 1419 roku mieszczanie opowiedzieli się po stronie husytów niszcząc klasztor Dominikanów , brali udział w oblężeniu Pilzna wierni królowi Jerzemu z Podiebradów , który po pożarze przedmieścia w 1464 roku zwolnił miasto z opłat . Potem Klatowy służyły wiernie królowi Włądysławowi Jagiellończykowi , który potwierdził mieszczanom przywileje nadane przez poprzednich włądców .

Wojna trzydziestoletnia przyniosła miastu ogromne zniszczenia , kolejne spowodowały pożary w 1689 i 1700 roku , a w XIX wieku rozebrano mury i wszystkie bramy miejskie w celu udrożnienia ruchu drogowego . . . niewiele śladów pozostało po potężnych murach









Spacerowaliśmy po mieście kierując się w stronę rynku ( Náměstí Míru ) , na którym znajduje się kilka pięknych kamienic , w jednej z nich mieści się zabytkowa , barokowa apteka "Pod Białym Jednorożcem" , z rogiem tego tytułowego stworzenia ( badania niestety potwierdziły , że to ząb narwala ) . Po lewej stronie od kamienicy z apteką jest ciekawy kościół jezuicki Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i św. Ignacego z katakumbami za nim , które to katakumby są również atrakcją miasta - można zwiedzać . Ulica Balbinova dzieli kosciół od Kolegium Jezuickiego z ciekawym refektarzem , i wspaniałą kamienicą przyklejoną do Czarnej Wieży o wysokości 81 m , na którą można się wspiąć i podziwiać z jej wysokości miasto i okolice
















Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

Prawie 82 metry wysokości bez windy i 226 stopni do pokonania na piechotę. Sporo.
Ciekawe czy weszliście na górę ?.

Bardzo ładne centrum, a ta kamienica z wieżą wyglądają ciekawie.

megidh napisał(a):Prawie 82 metry wysokości bez windy i 226 stopni do pokonania na piechotę. Sporo.
Ciekawe czy weszliście na górę ?.

Niestety nie , było zdecydowanie późno na to ( można tam wejść w godzinach 9:00 - 17:00 , w weekendy do 16:00 , a my byliśmy tam po 19:00 ) , ale przy następnej okazji postaram się tam wejść 226 stopni to żaden problem . . .


Pozdrawiam
Piotr

ziemniak napisał(a):Bardzo ładne centrum, a ta kamienica z wieżą wyglądają ciekawie.

Tak , to prawda , Klatowy to ciekawe miasto , szkoda tylko że tak niewiele obwarowań dotrwało do naszych czasów , a te resztki które przetrwały zostały wykorzystane jako baza do różnych dobudówek . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):Prawie 82 metry wysokości bez windy i 226 stopni do pokonania na piechotę. Sporo.
Ciekawe czy weszliście na górę ?.

(...) 226 stopni to żaden problem . . .

Piotr

Myślę, że z niektórych apartamentów w Chorwacji może być podobnie z ilością schodów do plaży...

ziemniak napisał(a):

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):Prawie 82 metry wysokości bez windy i 226 stopni do pokonania na piechotę. Sporo.
Ciekawe czy weszliście na górę ?.

(...) 226 stopni to żaden problem . . .

Piotr

Myślę, że z niektórych apartamentów w Chorwacji może być podobnie z ilością schodów do plaży...

To prawda , w Albanii mieliśmy prawie 600 schodów na plażę , za to widoki były fantastyczne


Pozdrawiam
Piotr

Podczas poszukiwań ciekawych miejsc w tym rejonie przy ustalaniu nowej trasy , przeczytałem na jednej ze stron ( kudyznudy.cz ) wpis , który nakłonił mnie do zboczenia z wygodnej drogi , żeby zobaczyć ten zabytek :

Zapraszamy na około 45-minutową wycieczkę z właścicielem zamku , panem Janem Jelínkiem , lub jednym z jego synów . Podczas zwiedzania poznasz historię zamku , zarówno tę starożytną , jak i tę , która rozpoczęła się 15 lat temu , kiedy pan Jelínek kupił zamek i rozpoczął jego rekonstrukcję . Nie oczekuj klasycznych , „ładnych” komnat zamkowych . Zamiast tego oferujemy ci coś autentycznego , historyczne otoczenia i możliwość eksploracji zakątków , do których zwykły zwiedzający inne zamki nie może dotrzeć .
W drugiej części wycieczki odwiedzisz naszą zbrojownię , gdzie dowiesz się o rozwoju broni białej i zbroi od starożytności do renesansu . Nie bój się linowych barier! Będziesz mógł dokładnie przyjrzeć się wszystkiemu , podnieść i zważyć miecz lub maczugę , a nawet przymierzyć niektóre zbroje . A kiedy w zamku odbywa się jakaś impreza , możesz zobaczyć kowala przy pracy w naszej kuźni lub rozkoszować się kulinarnymi doznaniami z oryginalnej , średniowiecznej czarnej kuchni . Spróbuj na przykład świeżo upieczonego chleba ( jest pyszny! ) , pikantnego gulaszu lub czegoś z grilla . . .
Możesz nawet spędzić noc w naszym zamku , jeśli nie boisz się spotkać słynnego lokalnego Šourala lub smutnej Białej Damy przechadzającej się po korytarzach

Mimo dość późnej pory opuściliśmy Klatovy i skierowaliśmy się tam , po dotarciu na miejsce zaparkowaliśmy Osiołka pod ozdobioną arkadami ścianą zamku



Zamek Mokrosuky to twierdza przebudowana na zamek we wsi o tej samej nazwie w powiecie klatowskim . Zamek pełnił funkcję dworu do XVII wieku . Należał między innymi do rodów Perglárów z Perglas , Račínów z Račína czy von Althannów ( pierwotnie czeski bardzo wpływowy ród magnacki , który w 1810 otrzymał od cesarza dziedziczny tytuł hrabiów Rzeszy , posiadający również ogromne majątki na terenie śląska ) .



Wracając do zamku - zachowany wygląd budowli jest wynikiem przebudowy w drugiej połowie XVI wieku i późniejszych modyfikacji . Teren zamku jest chroniony jako zabytek kultury od 1964 roku .







Cały kompleks zabytkowy składa się z zamku z kaplicą , fosą , murem oporowym , zabudowań gospodarczych ( stajnie , szopa , dwie stodoły i spichlerz na północno - wschodnim placu ) oraz przyległego parku ( w stanie rekonstrukcji ) ze sporą ilością rzeźb po stronie wschodniej z pozostałościami fosy i rybnika .













Wieś Mokrosuky należała do majątku Velhartice od XIV wieku , choć pierwsza pisemna wzmianka o niej pochodzi dopiero z 1418 roku . W 1560 roku nabył ją Václav Vyntíř z Vlčkovic , właściciel pobliskiego majątku Kolinecké . Była częścią tego majątku do 1579 roku , kiedy Mokrosuky nabył Volf Gothart Perglár z Perglas . On lub jego syn Václav Otakar zbudowali we wsi renesansową twierdzę otoczoną fosą . Jednak według Katalogu Zabytków odbudowali oni jedynie starszą gotycką twierdzę z XV wieku .
Václav Otakar Perglár brał udział w powstaniu stanowym w latach 1618 – 1620 , za co w 1623 r. skazano go na konfiskatę majątku , ale później ułaskawiono . W międzyczasie w Mokrosukach obozowali żołnierze Baltasara Marradasa , opłacani z dochodów z majątku Mokrosuky . W 1628 r. majątek został sfinansowany przez pułk Martina de Hoeff-Huerta , który miał siedzibę w Velharticach . Majątek , który obejmował wsie Čermná , Lešišov i Nemanice , oprócz Mokrosuków , został ostatecznie zakupiony przez Humprechta Račína z Račína . Od 1670 roku zadłużonym majątkiem Mokrosuky zarządzała córka Humprechta , hrabina Apolena Lidmila Althannová . W 1679 roku przekazała majątek bratu Arnoštowi Vojtěchowi Račínowi , który przyłączył go do majątku Hrádek , w którym zamek Mokrosuky pozostał aż do zniesienia poddaństwa .



Termin naszej kolejnej wizyty muszę dopasować do jednej z imprez na tym zamku , a póki co zobaczymy Hradek . . .


Pozdrawiam
Piotr

Zamek Hradek u Susice - od 2010 roku trzygwiazdkowy hotel w powiecie Klatovy , kiedyś czternastowieczna twierdza przebudowana w XVI wieku na renesansowy zamek , później rozbudowany w stylu barokowym , a następnie w wiekach XVIII i XIX poddany klasycystycznym modyfikacjom , od 1964 chroniony jako zabytek kultury .
Nazwa wsi , która we wczesnym średniowieczu była miastem , pochodzi od twierdzy założycielskiej – zamku . Aby wyróżnić nazwę wsi ( obecnie w Czechach jest 42 Hradki ) , nadano jej przymiotnik „u Sušice” . Po spustoszeniach jakie spowodowała wojna trzydziestoletnia i wielkim pożarze , w którym spłonęły dokumenty na mocy których Hradek cieszył się wolnością miejską , pozostał wsią . Hradek należał do przodków panów z zamku Velhartice , pierwsza pisemna wzmianka o nim pochodzi z 1318 roku i mówi o pierwszym właścicielu , Bušku I z Velhartic .


Velhartice z lotu ptaka


Hradek z lotu ptaka











Kolejnym ( drugim wg przekazów ) właścicielem twierdzy Hrádek od 1298 roku jest rycerz wymieniony jako Přibyslav z Hrádku , a następnie Sezimaz Hradu i z Frymburka od 1318 roku . Od 1371 roku Hrádek jest częścią majątku Velhartice i pozostawał własnością tego rodu do połowy XVI wieku . Kolejna wzmianka mówiąca o historii wsi i twierdzy Hrádek pochodzi z 9 kwietnia 1401 r. , kiedy to król Wacław IV zapłacił Maříkowi z Hrádku , będącemu również burgrabią królewskim w Domažlicach , 60 kopiejek za jego wierną służbę .
W 1421 roku Oldřich Vavák przekazał cały ten majątek Menhartowi z Hradca , ówczesnemu właścicielowi całego majątku Velhart .
W 1453 roku zmarł bezdzietnie Oldřich z Hradca i pozostawił wszystko Annie z Hradca , żonie Jana Starszego Švihovskiego z Ryzmburka , właścicielce zamków Švihová , Rábí i Ryzmburk . W ten sposób Hrádek przeszedł w ręce panów Švihovských .
Po śmierci Jana Młodszego Śvihovskiego w 1452 r majątkiem władali najpierw jego brat Wilhelm Mocny , a potem jego synowie - Wilhelm i Půta . Ten drugi po bezdzietnej śmierci brata przejął cały majątek , a należały do niego także Švihov , Skála , Ryzmberk , Rábí , Herštýn , Kašperk , Přeštice , Horažďovice i inne , mniejsze majątki . Nazywano go czeskim polikratesem , ale zmarł w sobotę 21 lipca 1504 roku na zamku Rabi , najwięszym zamku w kraju pilzneńskim .
W spisie majątków z 1615 roku Hrádek wymieniony jest jako majątek rycerski , a w 1701 r. - jako majątek dworski , jako majątek Račín , a Tedražice jako majątek Švihovský .
W 1693 roku zamek Hrádek przejął Zikmund Maxmilian , hrabia Hrzán Harras , a od 1709 roku Adam Humprecht Koc z Dobrszy . W 1707 roku majątek zamkowy przekazano Humprechtowi Zikmundowi hrabiemu Althann , a od 1721 roku Marii Julii hrabinie Truchsešvovej Zeilovej .
Ostatni właściciel Velhartic , Josef Karel Perglas z Perglas , był tak zadłużony , że nie był w stanie dłużej utrzymać majątku , Hradek w 1731 roku , a Velhartice na aukcji w 1743 roku zostały zakupione przez hrabiego Jana Ferdynanda Desfoursa w Mont i Athienville.









Baron Bohumil Henneberg Spiegel , po ślubie 17 sierpnia 1898 r. z Anną Marią z okolic Hrabat Harrach , córką wybitnego czeskiego działacza w parlamencie austriackim , przejął tutejszy majątek , który posiadał aż do swojej śmierci 14 lutego 1934 r. Od 1946 roku zamek Hrádek został przejęty przez gminę Hrádek , a następnie przekazany Zarządowi Krajowemu w Sušicach .

Podczas pobytu w okolicy warto mieć rowery , jest tam mnóstwo ciekawych i malowniczych miejsc do odwiedzenia




CDN

Opuściliśmy wieś i zamek Hradek drogą w kierunku wschodnim , na Tedražice , po przejechaniu niewiele ponad 1 km skręciliśmy na parkingu obok kościółka sw. Wawrzyńca ( Kostel sv. Vavřince ) , obok niego znajduje się tablica pamiątkowa i pomnik poświęcony żołnierzom amerykańskiej armii , która brała udział w wyzwalaniu Hradka podczas II wojny światowej . To bardzo dobre miejsce by wypić w ciszy piwo , kolację po dzisiejszych spacerach i na nocleg . To również miejsce "randkowe" młodzieży , która około północy rozjeżdża się do domów







Tablica zawiera informację :
244 Batalion Artylerii Polowej przybył do Hradku 6 maja 1945 roku jako odrębna jednostka 3 Armii XII Korpusu , przydzielona do 90 Dywizji Piechoty , która torowała drogę z Bawarii przez Szumawę dla 4 Dywizji Pancernej Pattona . Major Carey A. Clark , dowódca batalionu wylądował z pierwszymi falami żołnierzy w Normandii , aby służyć jako obserwator artyleryjski i koordynować ostrzał artyleryjski wspierający jednostki inwazyjne . W Pointe du Hoc pomógł dwóm Rangerom w odzyskaniu wolności i powrocie do jednostki . Za ten czyn został odznaczony Brązową Gwiazdą . Ze względu na swój charakter nosił przydomek "Honest Abe" .
W Hradku na zamku 6 maja ustanowił swoją kwaterę główną , a na obszarze pomiędzy Hradkiem a Tedražicami rozmieścił stanowiska bojowe dla dział Long Tom kaliber 155 mm , obóz baterii służbowej i lądowisko dla samolotów obserwacyjnych "Piper" . Jednostka była gotowa do wsparcia nadciągającej 4 Dywizji Pancernej w kierunku Horaźdovic , Strakonic , a nawet do Pragi . Skuteczny zasięg tych dział 30 km . Na szczęście 7 maja 1945 roku przyszedł rozkaz przerwania ognia i zakończenia działań bojowych ciężkiego sprzętu . Batalion świętował tu koniec wojny , a jak powiedział dowódca baterii "B" porucznik Thomas B Marriott udali się do kościoła aby podziękować bogu za to że wojna się skończyła i przeżyli . Tutaj ku pamięci Marriott wpisał się do księgi parafialnej 7 maja 1945 roku . 9 maja nadszedł rozkaz przeniesienia do Cham w Bawarii , a 10 maja batalion odszedł . Na pożegnanie i podziękowanie jednostka otrzymała list od burmistrza gminy Hradek . Po przekroczeniu granicy z Niemcami wojska pod dowództwem majora Clarka pozostały tam jako armia okupacyjna , a działa przetransportowano na Pacyfik , gdzie wojna wciąż trwała .
Dopiero jesienią 2015 roku , kiedy przypadkowo znalazłem stronę internetową 244. FA , zacząłem kontaktować się z synem porucznika Thomasa Marriotta , który opiekuje się archiwami Klubu Weteranów batalionu , oraz wnukiem dowódcy majora Careya Clarka . Nasza więź i wysiłek , aby stworzyć pamiątkę z tego czasu , są zatem bardzo krótkie . Niestety porucznik Thomas B. Marriott zmarł 22 lutego 2016 roku w wieku 97 lat, ale dożył chwili , gdy Hradek dowiedział się o tym , że nie zapomnieliśmy .

Pomnik jest miejscem , które odwiedzane jest przez członków klubów motocyklowych , spadkobierców weteranów wojennych , również z USA . Ich znaczki pamiątkowe zdobią konstrukcję tablicy z powyższymi informacjami .
Nie odpuszczam też odwiedzin na terenie cmentarza . . .













Kościółek i cmentarz lepiej widać na zdjęciu wiosennym




Pozdrawiam
Piotr

Następnego dnia , po śniadaniu i kawie ruszyliśmy dalej . Po około 10 km wjechaliśmy do małego , powstałego z podzamcza i zamieszkałego przez około pół tysiąca mieszkańców miasteczka , słynącego z ogromnego zamku o tej samej nazwie . W wielu źródłach jest on określany największym zamkiem warownym w Czechach , jego rozmiary są faktycznie imponujące , mury obwodowe przekraczają 3 km długości .





Zamek Rabi , bo o nim mowa znajduje się na wapiennym wzniesieniu o wys 478 m n.p.m. Najprawdopodobniej budowę pierwotnej strażnicy mógł zapoczątkować jeszcze w XIII stuleciu ród Wittelsbachów , zanim ta północna część ich posiadłości powróciła do Królestwa Czeskiego w 1273 roku . Pierwsza pisemna wzmianka o zamku Rabí odnotowana została dopiero w 1380 roku , kiedy to jego właścicielem ( jak i wszystkiego wokół ) był Půta Švihovský z Rýzmberka . To jemu i jego bratu ( Břeněk Švihovský z Rýzmberka , który na przełomie XIV i XV wieku przejął majątek ) , zamek zawdzięcza przebudowę i znaczną rozbudowę - dzięki niej stał się jednym z najpotężniejszych zamków Czech .
Gdy wjechaliśmy na główny plac rynku , grupa miłych , młodych ludzi ubranych w odblaskowe kamizelki skierowała nas na parking , który znajdował się za miastem . To tam opłaciliśmy postój , i wygodną ścieżką , a potem lekko wspinającą się przyjemną drogą dotarliśmy najpierw do rynku , a następnie do bramy zamkowej .




















CDN

Widok z góry na zamczysko i jego mury imponujący