Chorwacja 2013 - objazdem do Tucepi

Witamy wszystkich w naszych skromnych progach.
Chcemy przedstawić Wam naszą relację z podróży wakacyjnej na trasie: PL - SK - A - I - SLO - HR - H - SK – PL. Podróż nasza odbyła się od 02.09.2013 r. do 21.09.2013 r. Założenie było takie, że nasza wycieczka będzie objazdowo – wypoczynkowa. Z racji tej, że nie jestem w stanie leżeć plackiem na plaży (w przeciwieństwie do mojej Żony), doszliśmy razem do kompromisu – mix wakacyjny.
Relacja niestety dość spóźniona (nie było czasu, nie chciało się - wiemy, każda wymówka jest dobra ), ale w myśl: „co się odwlecze, to ...” zaczynamy:
PLAN:
- chętni na wyjazd i przygodę – ok;
- samochód + wyposażenie – ok;
- telefony, nawigacja - ok;
- dokumenty (paszporty, karty płatnicze, gotówka, ubezpieczenie, karta EKUZ, ) - ok;
- bagaże - ok,
- zakupy na drogę – ok;
- zaplanowana trasa – ok;

02.09.2013 r.
Pobudka ~5:30. Jeszcze 5 minut, jeszcze 5 minut … Ciężko się zebrać do życia o tej porze, ale mając w perspektywie, że przed nami WAKACJE !!!, to … ruszamy z akcją. Ostatnie dopakowanie rzeczy, sprawdzamy czy wszystko pozakręcane, pozamykane, czy wszystko co było na liście wzięte, zabawa w upakowanie auta, zerujemy liczniki, zapinamy pasy i o 06:47 wyruszamy.


Z Krakowa kierujemy się przez Wadowice, Bielsko – Białą, Żywiec do granicy z SK w Zwardoniu.


Po drodze robimy ostatnie zakupy: prasa, kawka, tankowanie, itp. Po przekroczeniu granicy zaopatrujemy się w miesięczną winietę i kierujemy się via Žilina, Bratislava do Wiednia.




Tuż przed granicą z Austrią na stacji benzynowej zaopatrujemy się w winietę austriacką i kierujemy się dalej w stronę Wiednia. Droga stosunkowo pusta, bez korków, ale im bliżej naszego pierwszego przystanku, ruch się zagęszcza. Nie spiesząc się specjalnie, wczesnym popołudniem docieramy do naszego hotelu.


Hotel klasy budżetowej, ale nam w zupełności wystarczy. Doba hotelowa trwa tutaj od 12 do 12, więc można było się zameldować w rozsądnych godzinach i wyruszyć na podbój Wiednia. Szybki meldunek, zostawiamy rzeczy, ogarniamy się szybko i kierujemy się w stronę metra. Stacja oddalona 5 minut spacerem od hotelu, a że metro jest najlepszym sposobem na przemieszczanie się po Wiedniu, to będzie nasz główny transport. Z racji tej, że planujemy jeszcze następnego dnia coś pozwiedzać, kupujemy bilety 24-godzinne (7.20€/os.).

Pierwszy przystanek to ‘Stephansplatz’.


Na środku znajduję się jeden z symboli Wiednia - Katedra Świętego Szczepana. Nie jestem historykiem sztuki, ani znawcą, więc specjalnie się nie będę rozpisywał na temat tego zabytku – generalnie warto zobaczyć.




Dalej kierujemy się malowniczymi uliczkami Wiednia.


Mijając po drodze:



Aż w końcu docieramy do Hofburga – głównej rezydencji cesarstwa austriackiego. W dawnej stajni cesarskiej urządzona jest teraz Biblioteka Narodowa.


Tuż za biblioteką jest główny wjazd do pałacu cesarskiego. Tutaj znajduje się muzeum Sisi – Cesarzowej Elżbiety, wystawa sztućców i zastawy cesarskiej.




Niestety jest już późno, więc zwiedzanie wnętrz zostawiamy sobie na następny dzień i idziemy zobaczyć jak najwięcej innych atrakcji Wiednia.





Postanawiamy wykorzystać jeszcze trochę dnia i szybko przemieszczamy się na obrzeża Wiednia – do pałacu i ogrodów w Schönbrunn – letniej rezydencji cesarskiej. Niestety komnaty cesarskie już były zamknięte, ale na ogrody została nam jeszcze godzina czasu. Wywarły na nas niesamowite wrażenie. Jest to świetne miejsce do spacerów, odpoczynku, relaksu, ale też do biegania i aktywności fizycznej. Ogrody zadbane – austriacki porządek – wszystko przycięte od linijki, kolorowe, symetryczne.












Pod koniec spaceru zrobiło się już ciemno, ale chcąc wykorzystać jak najwięcej czasu decydujemy się na kolejny stały punkt na mapie turystów – kultowe miejsce rozrywki – Prater. W nocy widać cały przepych i kiczowatość tego miejsca. Mnóstwo światełek, dźwięków i ludzi. Korzystamy z paru atrakcji tego miejsca i pełni wrażeń zasiadamy jeszcze, żeby coś zjeść ciepłego. Wymęczeni całym dniem wrażeń kierujemy się do hotelu na zasłużony odpoczynek.






c.d.n.

pierwsza

03.09.2013
Wypoczęci po nocy zaczynamy kolejny dzień. Po śniadaniu ruszamy kontynuować zwiedzanie. Mamy czas do 12, wtedy ostatecznie musimy opuścić hotel. Na początku wybieramy się zobaczyć, jak to jest „nad pięknym modrym Dunajem” – szczerze mówiąc, rzeka jak rzeka – nic szczególnego, zwłaszcza w centrum miasta.


Potem przemieszczamy się ponownie do Pałacu Hofburg, gdzie zamierzamy odwiedzić Muzeum Sisi (niestety nie można robić zdjęć), apartamentów cesarskich oraz kolekcję srebrnej zastawy i porcelany. Ponadto zwiedzając można korzystać z przewodnika – audiobooka w języku polskim. Dla osób chcących zobaczyć więcej oferowana jest kombinacja biletów.
Atrakcje wywarły ogromne wrażenie, zwłaszcza na Żonie – kolorowa zastawa, mnóstwo sreber, złota, suknie, biżuteria – to co kobiety lubią najbardziej.





Niestety z braku czasu musimy zbierać się dalej, ale na pewno przyjedziemy tutaj na dłuższe i dokładniejsze zwiedzanie. Ostatnie zakupy w markecie w Wiedniu i ruszamy na południowy-zachód w kierunku Salzburga.




Niestety z braku czasu omijamy miasto Mozarta i kierujemy się do malowniczej miejscowości u podnóża Alp – Fuchs w Tyrolu, gdzie zamierzamy przenocować.


Wcześniej mieliśmy namiary na pensjonat prowadzony przez sympatycznych Polaków. Uraczeni dobrym jedzeniem idziemy jeszcze na wieczorny spacer po tej urokliwej miejscowości. Cisza, spokój, gwiaździste niebo i tylko z pobliskich łąk, można usłyszeć dobiegające dźwięki dzwonków zawieszonych na krowach.





c.d.n.

04.09.2014

Wczesnym rankiem zarządzamy pobudkę i śniadanie. Na zewnątrz rześko, ale z każdym promieniem słońca robi się coraz cieplej.


Po śniadaniu ruszamy. Przed nami długa i malownicza trasa. Na szczęście pogoda nam się trafiła jak ślepej kurze ziarno .



Naszym wyzwaniem na początek będzie trasa Großglockner Hochalpenstraße. Droga otwarta jest od maja do początku października (w zależności od warunków atmosferycznych). Przejazd kosztuje sporo - 33€/pojazd - ale widoki i atrakcje wszystko rekompensują.


Ta alpejska droga ma długość 48 kilometrów kilkadziesiąt ostrych zakrętów, a samochodem można wyjechać na punkt widokowy będący na wysokości 2 571 m n.p.m. Po drodze można zwiedzić (w cenie przejazdu) alpejskie muzeum przyrodnicze, zobaczyć alpejską roślinność i zwierzęta, a także odbyć kilka wycieczek górskich.


Poniżej przedstawiono co może się stać z człowiekiem, gdy nie zabezpieczy się odpowiednio przed słońcem będąc wysoko w górach.



Krętą droga udało nam się wyjechać samochodem na Edelwesspitze 2571 m n.p.m.), gdzie można zobaczyć panoramę Alp oraz najwyższy szczyt Austrii - Großglockner (3 798 m n.p.m.). Na szczęścia pogoda nam dopisuje i choć na termometrze 12 °C, to letnie ubrania w zupełności nam wystarczają.





Kontynuując podróż możemy podziwiać zapierające dech w piersiach widoki….



… oraz miejscową zwierzynę.





Skręcamy w kierunku Góry Księcia Franciszka Józefa, skąd rozpościera się widok na lodowiec Pasterze oraz cały masyw górski Großglockner.





Przy odrobinie szczęścia można zobaczyć także lokalną zwierzynę




Po południu zjeżdżamy ze szczytów i kierujemy się w dolinki Tyrolu i Karyntii.



Wjeżdżamy na terytorium Włoch.





Kierując się na południe podziwiamy widoki.



W końcu po cały dniu podróży przyjeżdżamy do Verony.



c.d.n.

Piękna trasa i piękne fotki

Piękna relacja się szykuje jak i piękne zdjęcia.Ja jestem urzeczony Austrią , uwielbiam tam powracać i wstyd się przyznać ale tych miejsc co Ty ja nie odwiedzałem. Przejazd do Verony też ciekawy albo o czymś nie wiem ale ja zawsze inaczej tam jeżdżę. Pozdrawiam

Świetne zdjęcia, relacja zapowiada się ciekawie. Czekam więc na dalszą część.

Ciekawe widoki, więc nie może mnie tu zabraknąć

05.09.2013

O świcie startujemy do zwiedzania Verony. Plusem jest to, że o takiej porze miasto wygląda na wymarłe, można wtedy porobić zdjęcia i bez przepychanek pochodzić po malowniczych uliczkach.









Verona zasłynęła oczywiście z dramatu Shakespeare’a i słynnego balkonu.



W bramie Casa di Giulietta na całej ścianie znajdują się wyznania miłości.



Po porannym spacerze wyruszyliśmy w drogę do Wenecji. Za bazę wypadową obraliśmy Favaro Veneto – miejscowość oddalona kilka kilometrów od centrum Wenecji. Po zameldowaniu w hotelu, komunikacją miejską jedziemy do centrum.



Dojeżdżamy na główny dworzec autobusowy w Wenecji, kupujemy plan miasta, bilety i wsiadamy do tramwaju wodnego (linia nr 1), który przepływa całą długość Canal Grande.







Dopływamy do centrum, gdzie zaczynamy spacer po urokliwych uliczkach Wenecji.
Most Westchnień.


Plac Św. Marka i pałac Dożów.



W drogę powrotną zdecydowaliśmy się przejść urokliwymi, wąskimi uliczkami.



Po drodze mogliśmy podziwiać lokalne służby mundurowe.



Kontynuując zwiedzanie przechodzimy przez most Rialto







Po zmroku kończymy spacer po urokliwej Wenecji i udajemy się do hotelu na zasłużony odpoczynek.



c.d.n.

Podążam z Wami.
PZDR.

Jak na początek relacji to super, czekam na ciąg dalszy z niecierpliwością POZDRAWIAM

Witamy wszystkich i każdego z osobna. Cieszymy się, że możecie nam towarzyszyć w naszej wyprawie .

Roland90 napisał(a):Piękna relacja się szykuje jak i piękne zdjęcia.Ja jestem urzeczony Austrią , uwielbiam tam powracać i wstyd się przyznać ale tych miejsc co Ty ja nie odwiedzałem. Przejazd do Verony też ciekawy albo o czymś nie wiem ale ja zawsze inaczej tam jeżdżę. Pozdrawiam

Też jesteśmy zauroczeni Austrią i na pewno jeszcze nie raz tam się wybierzemy (również w inne rejony).
Trasę opracowałem na bazie informacji z tego forum oraz kalkulacji czasu, przebiegu trasy i planu, jaki sobie założyliśmy. W późniejszym czasie podeślę linka do przebiegu trasy.

Pozdrawiamy.

06.09.2013

Po śniadaniu wyruszamy już w kierunku Chorwacji – kierując się autostradą najpierw do Triestu, by chwilę później wjechać do Słowenii, a później na terytorium Chorwacji.



Wczesnym popołudniem docieramy do Parku Narodowego - Plitwickie Jeziora, gdzie podziwiamy różne oblicza natury. Niestety, aby zobaczyć wszystkie atrakcje konieczne byłoby kilka dni – my niestety mieliśmy tylko pół dnia.





Taki bus wywozi turystów na górę szlaku.


Natura pokazała swoje piękne oblicze.







Na koniec pozostała nam jeszcze przeprawa na drugą stronę jeziora.



c.d.n.

Poczytam

Ja również z chęcią poczytam i pooglądam. Zdjęcia świetne.
Czekam na ciąg dalszy