Budapeszt po japońsku

Katerina napisał(a):Bardzo fajny klimat, podoba mi się - ja chyba nigdy nie dorosnę

Z dobrych cech nie warto "wyrastać"

Katerina napisał(a):Piękne kamienice tam są wszędzie

Zdecydowanie!

pääkäyttäjä napisał(a):Szimpla Kert - trafiłem tam przez przypadek, w pierwszej chwili, pierona kaj jo je. Potem se przypomniałem, że w czasach studenckich było sie w gorzej wyglądających miejscach.

To prawda
Im gorzej wyglądały, tym bardziej były kultowe

Może jestem dziwna ale jakoś nie trafiła do mnie ta knajpka na Twoich zdjęciach. Niby kolorowe, wesoło ale jakoś tak...sama nie wiem Może trzeba tam rzeczywiście pobyć żeby poczuć klimat

Kapitańska Baba napisał(a):Może jestem dziwna ale jakoś nie trafiła do mnie ta knajpka na Twoich zdjęciach. Niby kolorowe, wesoło ale jakoś tak...sama nie wiem Może trzeba tam rzeczywiście pobyć żeby poczuć klimat

Tak jak pisałam, z pewnością nie każdemu się tam spodoba Ale zdjęcia nie oddają atmosfery. Trzeba się przekonać osobiście


16 sierpnia (piątek): Synagogi i murale

Kolorowy zawrót głowy w Szimpla Kert trochę nas oszołomił Byliśmy w nieco odrealnionym miejscu, a teraz wracamy do rzeczywistości, która wcale nie jest czarno-biała:



Tuż obok ruin baru jest kolejne "kultowe" miejsce na mapie Budapesztu - street food Karavan:



To plac wypełniony food trackami, podobno jedzenie jest tu smaczne i dobrej jakości. My jednak nie jesteśmy głodni i idziemy dalej.

Widok tych panów:



oznacza, że trafiliśmy w sam środek dawnej żydowskiej dzielnicy.

Przed nami Wielka Synagoga (Nagy zsinagóga) - największa w Europie i trzecia co do wielkości na świecie:



Zbudowano ją w latach 1854-1859 w stylu mauretańskim. Jeszcze przed II wojną światową, 3 lutego 1939 roku, została wysadzona w powietrze przez pronazistowskie ugrupowanie strzałokrzyżowców. Odbudowę świątyni zakończono w 1996 roku.

Na placu za Synagogą utworzono park pamięci ofiar Holokaustu, w wyniku którego zamordowano 400 000 węgierskich Żydów. Znajduje się tu rzeźba przedstawiająca wierzbę płaczącą, na której liściach zostały umieszczone nazwiska ofiar. Oglądamy ją przez ogrodzenie:




i okrążamy świątynię:



Niestety, kasy są już zamknięte:



Za późno na zwiedzanie (jest po 18:00).

Zestaw zakazów:



Jakieś dwa tygodnie temu widzieliśmy synagogę w Suboticy, więc przeżyjemy bez wejścia do tej, choć ponoć jest bardzo piękna. Na pewno ma imponujące rozmiary - 75 metrów długości i 27 metrów szerokości, a w jej wnętrzu może się zmieścić nawet 3000 osób.

Trudno ją też objąć obiektywem:




ale może uda się z daleka:



Kolorowe 44 metrowe wieżę o cebulastym kształcie bardziej kojarzą się z architekturą meczetów:



To ten dekoracyjny styl mauretański...

Za chwilę zobaczymy jeszcze jedną synagogę, ale na razie ze skupienia i podziwiania budowli wyrywa na ruch uliczny:



Kilka razy zastanawiałam się nad formą zwiedzania, jaką są autobusy "hop on - hop off", ale jakoś nigdy się na to nie zdecydowaliśmy. Niby możesz wskoczyć i wyskoczyć, kiedy chcesz, ale stoisz w korkach i "wdychasz" spaliny Dla nas metro sprawdza się lepiej, a najlepiej własne nogi, które jednak zaczynają trochę boleć

Taki ładny budynek na sprzedaż:



Ktoś chętny?

Siódma dzielnica (Erzsébetváros, czyli Miasto Elżbiety) poza tym, że jest tu dawna dzielnica żydowska, kilka ruin barów i food trucków, może się szczycić wieloma muralami. To prawdziwe królestwo street artu! Mała próbka tego, co zobaczyliśmy:



Znowu kostka Rubika:



Najsłynniejszy mural to umieszczony na ulicy Rumbach Sebestyén "Mecz stulecia", który przedstawia pamiętne wydarzenie, w którym Węgry zwyciężyły z Anglią 6:3:



W Mieście Elżbiety nie może też zabraknąć uwielbianej przez Węgrów księżniczki Sissi, czyli Elżbiety Bawarskiej - cesarzowej Austrii i królowej Węgier:




Kawałek dalej natykamy się na Synagogę Rumbach (Rumbach utcai zsinagóga) zbudowaną w latach 1869-1872 według projektu wiedeńskiego architekta Otto Wagnera:



Fasadę wieńczą dwie wieżyczki symetrycznie rozmieszczone po jej bokach oraz tablice Dekalogu:



W sierpniu, kiedy odwiedzaliśmy Budapeszt, synagoga była zamknięta - kończył się remont. Mieli ją ponownie otworzyć na początku 2020 roku.

Wchodzimy w rejony z bardziej nowoczesną architekturą:



Ten budynek, a szczególnie imponująca brama, bardzo mi się podoba:



Ktoś pomysłowo zaparkował :



Przynajmniej jest miejsce dla pieszych na chodniku

A tu już secesja pomieszana z architekturą brutalistyczną:



Tak mi się przynajmniej wydaje , ekspertem nie jestem.

I na koniec akcent filmowy:



i "przypominajka", że mamy się wybrać na Volt egyszer egy… Hollywood zaraz po powrocie.



Tak się też stało!

Nadrobiłem zaległości . Jak zwykle miło popatrzeć na znane i nieznane zakątki.

Synagoga robi ogromne wrażenie, a też widziałem ją tylko z zewnątrz.

maslinka napisał(a):Jeszcze przed II wojną światową, 3 lutego 1939 roku, została wysadzona w powietrze przez pronazistowskie ugrupowanie strzałokrzyżowców.

Gdzieś czytałem (tylko już nie pamiętam gdzie), że tylko częściowo ją zniszczono, a nie wysadzono jej całkowicie. A w czasie drugiej wojny światowej była wykorzystywana jako budynek gospodarczy.

Nefer napisał(a):Nadrobiłem zaległości . Jak zwykle miło popatrzeć na znane i nieznane zakątki.

Witaj!

Nefer napisał(a):Gdzieś czytałem (tylko już nie pamiętam gdzie), że tylko częściowo ją zniszczono, a nie wysadzono jej całkowicie. A w czasie drugiej wojny światowej była wykorzystywana jako budynek gospodarczy.

Tę akurat informację zaczerpnęłam z Wikipedii

16 sierpnia (piątek): W stronę Góry Gellérta

Opuszczamy VII dzielnicę i zmierzamy stronę VIII - Józsefváros (Miasto Józefa), która jest duża i przez to różnorodna. W niektóre części podobno strach się zapuszczać po zmroku... My dzisiaj zobaczymy tylko jej fragment, jutro znacznie więcej

Przechodzimy obok Węgierskiego Muzeum Narodowego:



To zbudowane w latach 1837–1847 muzeum jest największym na Węgrzech. W budynku mieści się Państwowe Muzeum Historyczne, Państwowa Biblioteka im. Széchényiego oraz Państwowe Muzeum Przyrodnicze.



Jeśli chodzi o polskie akcenty, na jednej z ekspozycji można obejrzeć dziecięcą zbroję króla Polski Zygmunta Augusta. My jednak wolimy zwiedzanie z zewnątrz , więc zostajemy przed budynkiem, a tu też jest ciekawie. Mój wzrok od razu przykuwa cudnej urody trabancik :



W dzieciństwie trabant w kolorze kości słoniowej był moim wymarzonym autem Przymierzam się więc do tej "mydelniczki" :



Nie wiem, jakie znaczenie ma ustawienie autka właśnie w tym miejscu... Karoserię pokrywają zdjęcia niemieckich gazet:



Przed budynkiem Muzeum stoi pomnik poety Jánosa Arany'ego:




Jest i "święty" ptak Węgrów - Turul:



Idziemy dalej - na Kálvin tér:



i schodzimy do metra:



Jest to stacja węzłowa obsługująca zarówno niebieską, jak i "nową" (oddaną do użytku w 2014 roku) zieloną linię.

Dworzec ma świetną architekturę, jest surowy, dużo tu "gołego" betonu:



Wysiadamy na drugim brzegu Dunaju, na Szent Gellért tér. Tą stacją jestem totalnie oczarowana:



Wiem, że zdjęcie jest krzywe, ale do tego dworca to nawet pasuje

Przy wyjściu zauważamy figurki ryb "przyklejone" do ściany, po której spływa woda:



A wychodzimy wprost na budynek Hotelu Gellért:



i pomnik Tamása Cseha - kompozytora, piosenkarza i aktora:



Przed wejściem do Hotelu źródełko, z którego można zaczerpnąć wody termalnej:




Nie odważyliśmy się spróbować

Hotel został wybudowany w stylu art nouveau w latach 1912-1918.



Szczególnie podoba mi się jego fasada od strony Kelenhegyi út:



Znany jest oczywiście z widowiskowych łaźni. Do dyspozycji jest 8 basenów wewnątrz oraz 2 na wolnym powietrzu (tylko latem). Kąpieli można zażywać w pięknych secesyjnych wnętrzach. To kąpielisko, które najbardziej chcę odwiedzić podczas następnej wizyty w Budapeszcie...

Spojrzenie na piękny Most Wolności:



i idziemy w stronę Kościoła w Skale pw. św. Stefana:



Bardzo chciałam zobaczyć to miejsce, ale niestety już nie dzisiaj:




Na szczęście uda nam się wejść do kościoła pojutrze i wtedy napiszę (i pokażę) więcej o tym fascynującym miejscu.

Na razie musi nam wystarczyć sesja zdjęciowa ze św. Stefanem:




i widok na Most Wolności:



Przed pomnikiem rozkłada się ekipa z kamerami, chyba telewizja:



Czterdziestolecie czegoś albo ten pan ma czterdzieste urodziny :



Zaczynamy się wspinać na Górę Gellérta. Jest kilka alternatywnych dróg - przez park, obok dużego placu zabaw albo np. taką widokową ścieżką:



Zaczyna się robić coraz ciekawiej :



Zachodzące słońce ładnie oświetla budynki:



Na jednym z punktów widokowych:



łapiemy oddech (niby takie małe wzniesienie, ale w gorący dzień daje popalić) i podziwiamy pogled w stronę Mostu Elżbiety:



Za chwilę będą dużo lepsze widoki , ale na szczyt wejdziemy już w następnym odcinku.

Widoki cudne
Tak patrząc na tego trabanta - pomyśl - jeździsz takim, stoisz w korkach i stojący obok zamiast się nudzić i złościć czytają na Tobie wiadomości To jest pomysł

maslinka napisał(a):Na szczęście uda nam się wejść do kościoła pojutrze i wtedy napiszę (i pokażę) więcej o tym fascynującym miejscu.

To rzeczywiście bardzo ciekawe i urocze miejsce w Budapeszcie.
Wnętrze kościoła zrobiło na mnie duże wrażenie.

Kapitańska Baba napisał(a):Tak patrząc na tego trabanta - pomyśl - jeździsz takim, stoisz w korkach i stojący obok zamiast się nudzić i złościć czytają na Tobie wiadomości To jest pomysł

Bardzo dobry! Tylko fajnie byłoby czasem "odświeżać" te wiadomości

Nefer napisał(a):To rzeczywiście bardzo ciekawe i urocze miejsce w Budapeszcie.
Wnętrze kościoła zrobiło na mnie duże wrażenie.

Tak, na mnie też

Agnieszko , mieliście wspaniałą pogodę do zdjęć i spacerów , my takiej późną jesienią nie mieliśmy . . .






Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Agnieszko , mieliście wspaniałą pogodę do zdjęć i spacerów , my takiej późną jesienią nie mieliśmy . . .

Późna jesień rządzi się swoimi prawami. Może nie ma słońca i błękitu (którego też nie mieliśmy w nadmiarze), ale mogą być klimatyczne mgły

Poza tym mniej ludzi i turyści ciągle nie wchodzą w kadr Jakieś zalety jesiennych podróży są

16 sierpnia (piątek): Góra Gellérta

No i w końcu jesteśmy! Góra Gellérta (Gellért-hegy) osiąga wysokość 235 metrów, a nazwę swą zawdzięcza biskupowi Gellértowi, który, według legend, został tu zamordowany przez pogan - spuszczono go ze szczytu w drewnianej beczce.

Wzgórze przez wieki cieszyło się wśród mieszkańców złą sławą. Szczególnie w XVI wieku uważano, że zbierają się na nim czarownice i odprawiają sabat. Z kolei w XIX wieku, z powodu wysokiej przestępczości w całej dzielnicy Tabán, okolice te uchodziły za niebezpieczne.

Obecnie na Górze Gellérta są tłumy turystów o każdej porze roku, również w nocy, chociaż muszę przyznać, że po zmroku czułabym się w parkowych alejkach trochę niekomfortowo

Na szczycie stoi potężna cytadela wybudowana w latach 1850–1854 przez Austriaków. Miała ona zniechęcać Węgrów do kolejnych buntów, ale na szczęście nigdy nie została wykorzystana przeciwko ludności. Obecnie znajduje się w niej muzeum, restauracja oraz schronisko młodzieżowe. Cytadeli przyjrzymy się z bliska innym razem, bo będziemy na Górze Gellérta jeszcze pojutrze.

Tym razem kręcimy się przede wszystkim w okolicach Pomnika Wolności (Szabadság-szobor) przedstawiającego kobietę z wzniesionymi rękami, w których trzyma liść palmowy - symbol pokoju:



Pod posągiem, po obu jego stronach, umieszczono dwie postacie - św. Jerzego walczącego ze smokiem:



oraz mężczyzny z pochodnią:



Pomnik został wzniesiony w 1947 roku i początkowo upamiętniał żołnierzy Armii Czerwonej. Po 1989 roku usunięto z niego komunistyczne symbole (m.in. czerwoną gwiazdę) oraz napis dziękujący sowietom za wyzwolenie miasta. Obecnie pomnik ma uniwersalne przesłanie i upamiętnia wszystkich, którzy polegli za Węgry.

W pobliskim barze można ugasić pragnienie:



a przy innym straganie zjeść kurtoszkołacza (znanego w Czechach jako trdelník) - tradycyjne węgierskie ciasto nawinięte na rożen, które piecze się nad żarzącym ogniem:



Przysmak ten jest posypany cukrem wymieszanym z orzechami oraz z cynamonem. Można też wybrać jakieś nadzienie, np. nutellę czy bitą śmietanę. Zdarzało mi się jeść trdelník w Czechach, ale nie jestem jego fanką. Uważam, że lepiej pachnie, niż smakuje i jest dla mnie za słodki, ale to oczywiście kwestia gustu.

Przyszliśmy na Górę Gellérta nie po to, żeby jeść, a by podziwiać widoki, chociaż trochę się spóźniliśmy, bo powoli zaczyna zapadać zmrok

Mimo wszystko - jest pięknie! :






A przynajmniej mamy powód, żeby wrócić tu trochę wcześniej i wejść na wzgórze z innej strony

Przybliżamy sobie obiektywem niektóre budowle. Katedra św. Stefana:



i budynek z efektowną bramą, którą zachwycałam się przed kilkoma godzinami:



Nie sądziłam, że jest on taki wielki!

Pikniki na trawie trwają w najlepsze:



My usiądziemy sobie u stóp Pomnika Wolności:



i nacieszymy się jeszcze trochę widokami.

Robi się szaro, ludzi zaczyna ubywać. Moglibyśmy tu poczekać do zmroku i zrobić bajnajtowe zdjęcia Budapesztu z góry, ale jak już napisałam, w parku czułabym się nieco nieswojo. Mimo że na pewno nie bylibyśmy jedynymi turystami na Górze.

Zaczynamy więc schodzić, dla urozmaicenia inną drogą, niż tu przyszliśmy. Zatrzymujemy się oczywiście w różnych punktach widokowych:



Zbliżenie na zamek królewski:



i Most Elżbiety:



Jego konstrukcja jest ładną ramką :



Mijamy pomnik przedstawiający biskupa Gellérta, który w dłoni wyciągniętej w stronę miasta trzyma krzyż:



U jego stóp klęczy nawrócony Węgier:



Schodzimy na poziom ulicy (i Dunaju ), pod szumiący wodospad:



Są tu też Turule:



To już chyba czwarte miejsce w Budapeszcie, w którym spotykamy te mityczne ptaki.

Spojrzenie na Most Elżbiety, już nie z góry:




Przechodzimy obok kąpieliska termalnego Rudas:



i naddunajską promenadą:



powoli zmierzamy w stronę Mostu Wolności.

Na nocne zdjęcia Budapesztu zapraszam w następnym odcinku

Przyjemny wieczór, piękne widoki, moje ulubione wzgórze nieodłącznie kojarzące mi się z drogą do Cro (zawsze przy nim jedziemy)

Na nocne zdjęcia Budapesztu zapraszam w następnym odcinku

Nie ukrywam - mocno czekam na nocny Budapeszt - myślę, że będzie pięknie

Kapitańska Baba napisał(a):Nie ukrywam - mocno czekam na nocny Budapeszt - myślę, że będzie pięknie

Mam nadzieję, że nie będziesz rozczarowana, bo byliśmy już bardzo zmęczeni po całodziennym łażeniu i koło 22:00 pojechaliśmy "do domu". Jednak kilka fotek się znajdzie

Piękny ten Budapeszt. Jak miło z Tobą spacerować. Zwłaszcza, że w tym roku większość wyjazdów może nie wypalić. A miałam takie plany.....