BiH - slalom między minami: maj 2023

weldon napisał(a):O Szybenik

Aaa... nie trafiłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

weldon napisał(a):Obok wspinaczki do parkingu w Dubrowniku, to był najwyższy szczyt w Cro, na który wlazłem.

Mój najwyższy w Chorwacji, to Dinara.
Ale... tylko raz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Właściwie to bardziej lasso niż pętla, jako że stąd długą nitką będę już wracał po własnych śladach. Po lewej mam znane z rana widoki, ale w innym oświetleniu - nadal niezmiennie piękne. Do moich uszu dobiegają jakieś gwizdy i po chwili dostrzegam w dole sznur owiec sunących na pastwisko. Chyba właśnie dotarły do celu, gdyż szpica zaczyna się rozsypywać. Do pogwizdywań dochodzą jeszcze jakieś okrzyki - zapewne przeznaczone dla psów pasterskich, które obszczekiwały mnie o świcie. Teraz ich ujadania w ogóle nie słyszę - chyba wykonują swoją robotę w milczeniu.

Piękne te góry a przy tym puste nie to co w Tatrach.

tompie68 napisał(a):Piękne te góry a przy tym puste nie to co w Tatrach.

Przez te wszystkie dni nie spotkałem w górach absolutnie nikogo.

Pozdrawiam,
Wojtek

Chwilę później odczuwam głód już w takim natężeniu, że rezygnuję z wcześniejszego planu pikniku przy Vrutaku, tylko zasiadam na trawie i robię sobie drugie śniadanie. Jest 13:00. Posilony, zarzucam plecak i kontynuuję marsz. Mijam Vrutak bez zatrzymywania się, z respektem przechodzę w pobliżu ostrzeżenia o minach, raz za czas obejrzę się, by rzucić okiem na dumne sylwetki zdobytych szczytów i wkrótce staję nad ostatnim progiem. W dole Tisovica.

Zejście na dno doliny nie zabiera więcej niż kilka minut i wkrótce mijam opustoszały obóz pasterski. Oglądając się jeszcze od czasu do czasu na zamykający dolinę wapienny mur honornych szczytów, myślami już krążę wokół samochodu. Mam cichą nadzieję, że koniki nie próbowały go nazbyt skubać. Za chwilę się okaże, czy zastanę go w takim stanie, w jakim go zostawiłem.

Te koniki to zapewne jeszcze bardziej dzikie niż te dolomitowe.

Super
Nareszcie coś z krwi i kości

mariusz-w napisał(a):Te koniki to zapewne jeszcze bardziej dzikie niż te dolomitowe.

Wyobraźnia podpowiada, że plasują się między tymi z Dolomitów, a tymi z Andów.
Ale wyobraźnia potrafi też płatać figle.

Miecia napisał(a):Nareszcie coś z krwi i kości

Owce, konie, spotkany przy schronisku gość z siekierą w ręku...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Miecia napisał(a):Nareszcie coś z krwi i kości

Owce, konie, spotkany przy schronisku gość z siekierą w ręku...

A wszystko w pięknych okolicznościach przyrody


Pozdrawiam
Piotr

Przewagą są jednak klimaty górskie
Piekne.....owszem......ale takie przerywniki, też świetnie się wpisują