Bajerancki sierpień na Bajerach

piotrf napisał(a):Z przyjemnością więc wędruję z Wami po Bajerach i czekam na więcej

Bardzo się cieszę
Jeszcze trochę Was pomęczę tym Monachium, a potem w nagrodę pójdziemy na alpejską wędrówkę

maslinka napisał(a):pójdziemy na alpejską wędrówkę

Wyciągam kijki...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

maslinka napisał(a):pójdziemy na alpejską wędrówkę

Wyciągam kijki...

Przydadzą się... pewnie pojutrze (patrząc, jak mi idzie pisanie). Jeszcze trochę się pokręcimy po bawarskiej stolicy.


14 sierpnia (poniedziałek): Monachium - część czwarta

Opuszczamy Englischer Garten i idziemy w stronę Hofgarten (Ogrodu Dworskiego):



Tutaj również byliśmy zimą, chociaż oczywiście ogrody lepiej jest oglądać, gdy wszystko kwitnie. Idealna byłaby późna wiosna, ale teraz też jest ładnie



Jak już pisałam dwa lata temu :
Ogród ten został założony w latach 1613-1617 przez Maksymiliana I, elektora Bawarii. Następnie uległ zniszczeniu w trakcie II wojny światowej, a po wojnie został odbudowany.

Tablica "ku pamięci":



Świątynia Diany - tym razem w remoncie:



W podcieniach mieszczą się sklepiki z pamiątkami:



Na całym terenie Ogrodu ludzie w różnym wieku grają w bule :



Powoli zmierzamy w stronę Odeonsplatz. Widać już Kościół Teatynów:



Odeonsplatz to bardzo ważne historycznie miejsce znane z puczu monachijskiego (zwanego puczem piwnym), który miał tutaj miejsce w nocy z 8 na 9 listopada 1923 roku. Hitler próbował przeprowadzić tu zamach stanu. Pucz został rozpędzony, jednak po objęciu władzy w 1933 roku Hitler uczynił z ofiar wypadków monachijskich męczenników i wykorzystywał te wydarzenia do propagandy, aż stały się elementem kultu.



Przed nami Feldherrnhalle (Hala Wodzów):



Stanowi ona kopię florenckiej Loggii dei Lanzistoi i stoi na miejscu dawnej bramy miejskiej - Schwabinger Tor.

Hala Wodzów to pomnik bohaterów Bawarii, choć nieodmiennie jest kojarzona z puczem monachijskim i postacią Hitlera. Rzeźby lwów po bokach schodów Feldherrnhalle dodano w 1906 roku. Na stopniach Hali odpoczywają ludzie, dzieci wspinają się na pomniki lwów...



Lwy zawsze budzą zainteresowanie

My tymczasem idziemy w miejsce, którego nie odwiedziliśmy przy poprzedniej wizycie - do Kościoła Teatynów, przed którym wyrosła palma :



Theatinerkirche to katolicki kościół pw. św. Kajetana, jedna z najwspanialszych świątyń w Monachium. Został wybudowany w drugiej połowie XVII wieku. Podczas II wojny światowej był czterokrotnie zbombardowany przez lotnictwo alianckie. Rekonstrukcja świątyni przebiegała jednak bardzo sprawnie i już w 1955 roku odprawiono w niej pierwszą mszę.

Wnętrze robi wrażenie:



Wszystko jest śnieżnobiałe oprócz ambony. Ciekawy kontrast:



Wychodzimy z kościoła i idziemy w stronę Residenz, czyli rezydencji królów Bawarii, znanej również jako pałac rodu Wittelsbachów:



Tu też jest lew :





Rezidenz posiada 10 dziedzińców wewnętrznych. My zobaczymy cztery z nich:







Na jednym właśnie trwa próba przed koncertem:







Bardzo dobrze im idzie Słuchamy jakąś chwilę...

Idąc dalej, docieramy do Placu Maxa-Jospepha, przy którym znajduje się Teatr Narodowy:



Pierwszy budynek teatru powstał w roku 1818 i został zniszczony przez pożar pięć lat później. Druga budowla uległa zniszczeniu w czasie nalotu w 1943 roku. Obecny gmach powstał w roku 1963, utrzymano go w stylu neoklasycystycznym.

Przed teatrem, wśród palm, stoi pomnik Maksymiliana I Józefa, pierwszego króla Bawarii:





A grupa turystów oddaje mu hołd, ewentualnie macha do niego :



Obserwujemy, że monachijczycy lubią rowery:



Mają gdzie jeździć Taki Englischer Garten to wspaniałe miejsce na rowerową wycieczkę

Zbliżamy się do dzielnicy ekskluzywnych sklepów:



Karl :



Tutaj najłatwiej spotkać typowe Bawarki :



Nasz monachijski spacer powoli dobiega końca... W następnym odcinku pokażę jeszcze kilka miejsc bawarskiej stolicy, a potem przeniesiemy się na alpejskie szlaki.

Może wtedy zainteresowanie relacją będzie większe

14 sierpnia (poniedziałek): Monachium - część piąta i ostatnia

Kilka ostatnich kadrów ze spaceru...

Pomnik Maximiliana Josepha Grafa von Montgelas - bawarskiego polityka, ministra spraw zagranicznych:



Jego blask bije po oczach :



Tuż obok znajduje się przedziwny pomnik... Michaela Jacksona. Fani artysty oblepili cokół innego pomnika (XVI-wiecznego kompozytora Orlanda di Lasso), w ten dziwny sposób dając wyraz swojemu uwielbieniu dla gwiazdy popu:





Skąd taki dziwaczny pomysł, nie mam pojęcia



Zniszczyli pomnik temu Orlando..

Powoli zmierzamy w stronę stacji metra, bo robi się późno. Jesteśmy na Neuhauser Strasse - deptaku prowadzącym w stronę Karlsplatz. Przy tej ulicy znajduje się kościół św. Michała - pierwsze wybitne dzieło renesansu w Monachium i największa renesansowa świątynia na północ od Alp. Bardzo ciekawa jest trzykondygnacyjna fasada bardziej przywodząca na myśl ratusz niż kościół:



Wnętrze świątyni przypomina nam Kościół Teatynów, który widzieliśmy przed chwilą; również jest śnieżnobiałe:



Trzykondygnacyjny ołtarz wykonany w latach 1586–1589:



Chrzcielnica z ogromnym aniołem z brązu:



W 1944 roku kościół św. Michała został bardzo zniszczony, runęło jego sklepienie. Można to zobaczyć na serii zdjęć wystawionych w świątyni:



Do katedry NMP nie będziemy już wchodzić, bo byliśmy tam dwa lata temu. Zresztą wystarczy już tych kościołów

Dalej spacerujemy Neuhauser Strasse, mijając centra handlowe:



sklepy z Trachtem:





i piękne kamienice:



Tak docieramy pod Karlstor - ostatnią z trzech istniejących obecnie bram miejskich w Monachium:



Tym sposobem dzisiaj widzieliśmy je wszystkie

Fontanna Brunnenbuberl Matthiasa Gasteigera z 1895 roku:



Brama Karola z drugiej strony:



Na Karlsplatz mnóstwo ludzi chłodzi się w mgiełce z fontanny:



Inni śpieszą się na metro:



Jeszcze inni stoją w kolejce po kebab (chyba tylko w Polsce pisze się "b" na końcu ):



To musi być najlepszy kebab w mieście, bo kolejka jest gigantyczna

Przez moment podziwiamy jeszcze gmach sądu:



oraz budynek władz Bawarii:



a potem znikamy w podziemiach:



Tak kończy się nasza druga już wizyta w Monachium. Generalnie muszę powiedzieć, że lubię/lubimy to miasto, a najbardziej podobało nam się w Englischer Garten i tam na pewno chętnie wrócimy. Mam nadzieję, że przy kolejnej okazji uda się też odwiedzić zoo

Następny odcinek będzie łazikowy, więc śmiało możecie zaglądać Na jakiś czas przerwa w zwiedzaniu
Cóż ja poradzę na to, że tak lubię zwiedzać

Sporo z tych miejsc udało mi się wieczorami zobaczyć. Jednak nie byłem w żadnym z ogrodów ze zrozumiałych względów (ciemności). Coś mało do Bierhall'i zaglądaliście Tego na piwka na ViktualienMarkt nie liczę

tony montana napisał(a):Coś mało do Bierhall'i zaglądaliście Tego na piwka na ViktualienMarkt nie liczę

Było dwa razy piwo Jeszcze w parku przecież, lokalne, monachijskie

15 sierpnia (wtorek): Alpejskie wędrowanie w okolicach Kitzbühel - część pierwsza

Dziś ruszamy na górski szlak W tym celu udamy się za granicę , a konkretnie do Austrii. Jeszcze konkretniej - do miejscowości Kirchberg znajdującej się w okolicach słynnego kurortu narciarskiego Kitzbühel. Znamy te tereny, bo mieliśmy przyjemność szusować po tamtejszych stokach w lutym 2016 roku. Zobaczymy, czy spodoba nam się tam również w środku lata

Na autostradzie:



W drugą stronę spory korek związany z kontrolami granicznymi :



Sprawdzają, czy nikt nie przewozi uchodźców/imigrantów...

Już w Austrii. Przejeżdżamy obok znanego nam ośrodka narciarskiego SkiWelt. Przed nami (po prawej) szczyt Hohe Salve, z którego zjeżdżaliśmy 1,5 roku temu:



Ta wycieczka to podróż sentymentalna

Dojeżdżamy do znanego nam parkingu w Kirchbergu. Widok na Kitzbüheler Horn:



Z tego miejsca startuje kolejka gondolowa, która pomoże nam zdobyć pewną wysokość Dokładnie 1802 m, bo na taką właśnie wysokość wjeżdża Fleckalmbahn. Oszczędzimy nogi, które ostatecznie i tak się zmęczą - zrobią 23 km

Mapki poglądowe:





Wagoniki kolejki mają już swoje lata; są niewiele młodsze ode mnie Rozsiadam się wygodnie, studiuję mapę i myślę, który szlak wybrać :



Cały czas towarzyszy nam Kitzbüheler Horn:





W inną stronę też wcale nie gorsze widoki:



Na pasmo Kaisergebirge:



Nasza podróż kolejką powoli dobiega końca. Obserwujemy szczęśliwe krowy idące gęsiego :





Niedaleko górnej stacji gondolki znajduje się sztuczny zbiornik, który zimą wykorzystywany jest do naśnieżania tras:





Jest też kapliczka i kilka schronisk:



Jednak dzisiaj chcemy sobie zasłużyć na piwo w chacie - wypijemy je kilka kilometrów dalej, dopiero za parę godzin

Jesteśmy na Ehrenbachhöhe. Obok górnej stacji gondolki zbudowano model kolejki:



Patrzymy, jak przesuwa się wagonik:



Szkoda, że nie wsadzili tam jakichś małych ludzików

Jednak inne widoki są zdecydowanie bardziej interesujące :





Wokół nas tereny narciarskie:





Ciekawie jest zobaczyć miejsca znane z szusowania w zupełnie innej szacie.

Dziwnie trochę :



Brakuje mi białego

Chociaż zieleń pełni lata też jest fajna :



Postanawiamy pójść polecaną na mapce Trasą Czterech Jezior Brzmi bardzo zachęcająco...

Widoki też bardzo zachęcające:



Zbliżenie na Großer Rettenstein (2362 m):



Czasami trzeba pokonać takie utrudnienia:



które znalazły się tu ze względu na to, żeby krowy nie łaziły tam, gdzie nie powinny. Szczęście i wolność alpejskich krów ma jednak jakieś limity

To zdjęcie dobrze oddaje nachylenie:



Rejon, w którym znajdują się cztery kultowe czarne trasy :



Pniemy się w górę:



czasami oglądając się za siebie:



Im wyżej, tym piękniej! Dalsze uroki wędrówki przedstawię w kolejnym odcinku

Ciekawe co będzie wyżej. Alpy jakoś zawsze kojarzą mi się z lodowcami oraz strasznymi via ferretami, których się u Franza naoglądałam . A u Ciebie to tak sielankowo- przynajmniej na razie. A tych krów to bym chyba nie chciała spotkać na szlaku

Widać, że prawdziwa Cromanniaczka , bo nawet w Alpy zakłada koszulkę z napisem Hrvatska.
Zaciekawiły mnie natomiast, te białe wiry na lustrze wody, na tym sztucznym zbiorniku . Cóż to może być

Piękne alpejskie widoki w ostatnim odcinku .

maslinka napisał(a):Odeonsplatz to bardzo ważne historycznie miejsce znane z puczu monachijskiego (zwanego puczem piwnym), który miał tutaj miejsce w nocy z 8 na 9 listopada 1923 roku. Hitler próbował przeprowadzić tu zamach stanu. Pucz został rozpędzony, jednak po objęciu władzy w 1933 roku Hitler uczynił z ofiar wypadków monachijskich męczenników i wykorzystywał te wydarzenia do propagandy, aż stały się elementem faszystowskiego kultu.

Tu muszę, jako historyk , zaprotestować - nie można używać określenia "faszystowski" w odniesieniu do III Rzeszy i lat 1933-1945.

ruzica napisał(a):Ciekawe co będzie wyżej. Alpy jakoś zawsze kojarzą mi się z lodowcami oraz strasznymi via ferretami, których się u Franza naoglądałam . A u Ciebie to tak sielankowo- przynajmniej na razie. A tych krów to bym chyba nie chciała spotkać na szlaku

U mnie nie ma takich wysokości jak u Franza Zamiast skalnej wyrypy zdecydowaliśmy się na spacery po górskich łąkach.

A krowy słodkie były. To nieodłączna część alpejskiego krajobrazu

elka21 napisał(a):Zaciekawiły mnie natomiast, te białe wiry na lustrze wody, na tym sztucznym zbiorniku . Cóż to może być

To efekt mieszania się wody. Zimą ma to na celu wychłodzenie wody w zbiorniku do naśnieżania. Latem jest chyba tylko dla ozdoby

Nefer napisał(a):Tu muszę, jako historyk , zaprotestować - nie można używać określenia "faszystowski" w odniesieniu do III Rzeszy i lat 1933-1945.

Bardzo dobrze, że protestujesz Już poprawiam...
Cieszę się, że ktoś czyta uważnie, nawet tę nudną monachijską część

Na pasmo Kaisergebirge:





Brakuje mi białego


Zdjęcie z Piątku (jeżeli można)

DamianM napisał(a):Zdjęcie z Piątku (jeżeli można)

Pewnie, że można

Ale pięknie! Zima to najładniejsza, najbardziej fotogeniczna pora roku

Alpejskim stokom w zieleni również jest bardzo do twarzy Wędruję z Wami z wielką przyjemnością .

maslinka napisał(a):Cieszę się, że ktoś czyta uważnie, nawet tę nudną monachijską część

E tam nudna, po prostu inna... niż ta górska, alpejska .