Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Szlak wije się uroczo pośród zieleni traw, upstrzonej tu i ówdzie kwiatkami w kolorach żółtym i niebieskim, ale również - co jest pewnego rodzaju niespodzianką - daje się z rzadka dostrzec zapóźnione kwiecie Alpenrosen, czyli mojego ulubionego różanecznika alpejskiego.

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Na szczęście jutro sobota, może uda się gdzieś na kilka godzin wyskoczyć...
W Dolomity na ten przykład.

Dobry kierunek...

Pewnie, że dobry Ale dziś podkrakowskie Dolomity musiały ustąpić pola podkrakowskiej Dinarze Kserotermiczna roślinność, zjawiska krasowe czyli Kajasówka. Ale różanecznika to w okolicy chyba dziko rosnącego nie znajdę... Chyba że w Ogrodzie Botanicznym
Pozdrawiam.
Piotrek

plavac napisał(a):Ale dziś podkrakowskie Dolomity musiały ustąpić pola podkrakowskiej Dinarze Kserotermiczna roślinność, zjawiska krasowe czyli Kajasówka. Ale różanecznika to w okolicy chyba dziko rosnącego nie znajdę... Chyba że w Ogrodzie Botanicznym

Kajasówka - nie znałem, a widzę, że kilka razy w pobliżu byłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po prawej zostają ostre turnie Teufelshörner, czyli Diabelskie Rogi, a wkrótce ścieżka dużym zakolem omija wysunięte głębiej w kierunku północnym skaliste urwiska Zehnerkarspitze.

Mapka trasy

Cuda, cuda Panie! I jeszcze świstak Ale najdłużej - przy pierwszym. Skalny świat, a jak żywy...
P.

plavac napisał(a):Cuda, cuda Panie! I jeszcze świstak Ale najdłużej - przy pierwszym. Skalny świat, a jak żywy...

Świstak mnie żegnał w austriackich Alpach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tekst do zakończenia tego wyjazdu:

Teren jest zaiste czarujący - przeplatanka pionowych urwisk skalnych i łagodności ukwieconych łąk ze zwolna narastającym szumem cywilizacji w dolinie. Potem już strome zejście, za którym trawers przecina następujące po sobie nartostrady - druga z nich chroniona jest elektrycznym pastuchem, który ostrożnie przekraczam, pamiętając wcześniejsze spotkania z nieprzyjemną częstotliwością rozrusznika. Na sam koniec gubię szlak, lądując w kosodrzewinie, pomiędzy którą staram się lawirować z jak najmniejszymi stratami i schodzę wzdłuż jakiegoś płotu na szosę, kilkaset metrów poniżej parkingu.

Kawa w centrum wsi mnie nie rajcuje, więc tylko wychylam piwko przy zmianie obuwia, kończąc je po drodze w kierunku południowym. Łapię dalej znacznie przyjemniejszy parking ze stołami i ławami, gdzie dosiadam się do - jak się okazuje - Holendrów, z którymi spędzam trochę czasu na miłych pogawędkach. Wiedzą o nadciągającym froncie i uciekają przed nim do Bawarii, podczas gdy ja obieram przeciwny kierunek, mając nadzieję, że w Alpach Kamnisko-Savinjskich dłużej uda się korzystać ze sprzyjającej aury. I tak się kończy ten austriacki wypad w Alpy, reszta opowieści to już wprawdzie piękna, ale jednak inna bajka...

Odkryłem jeszcze katalog z fotkami robionymi drugim aparatem - teraz zatem mały suplement do opisanego wyjazdu.

mysza73 napisał(a):to zdjęcie jest super fajne

Kwiaty dodają wiele uroku.

A kiedy na palmie zamiast kokosów widać kiście małych kuleczek, to znaczy, że patrzysz na palmę daktylową...

Pozdrawiam,
Wojtek

mysza73 napisał(a):Kwiaty, skały, chmury ... wszystko razem wyszło super

Nie będę ukrywał, że też mi się kilka z tych fotek podoba bardziej od innych.

mysza73 napisał(a):Znaczy dobrnąłeś do końca naszej greckiej relacji

Z lekkim poślizgiem, ale owszem.

mysza73 napisał(a):teraz usiłują namówić Potter na Algavre, ale słabo mi idzie

Tam nawet w zimie można jechać, tylko wtedy rękawki raczej można zostawić w domu...

Pozdrawiam,
Wojtek