Zdjęcia z delfinem nie będzie - Lošinj i Korčula 2024

Dzień 13. i 14. (11 lipca, czwartek i 12 lipca, piątek): Wieczorna Korčula i poranne żółwiki

Po nieudanej próbie zjedzenia kolacji w Blato wracamy na kwaterę, zostawiamy Maździaka przed domem i idziemy na przystanek wodnych taksówek. Łódka właśnie przybija do brzegu:



Widok w stronę przystani promowej:



Czy mi się wydaje, czy 10 lat temu (kiedy płynęliśmy stąd na Lastovo) była ona zlokalizowana bliżej centrum

Niebieskie światełka Hotelu Posejdon:



Płyniemy :



Wieczorna Vela Luka bardzo mi się podoba:



Jeśli chodzi o wybór lokalu, jesteśmy tak głodni, że stawiamy na pewniaka - od razu idziemy do restauracji Luky w marinie, w której byliśmy przedwczoraj. Dziś zamawiam žrnovski makaruni:




Danie jest przepyszne! Warto było czekać

Do "domu" musimy się przespacerować, bo jest po 22:00 i taksówki wodne już nie kursują. Po drodze podziwiamy gigantyczny odcisk palca :



oraz palmy:



I chyba odkrywamy, dlaczego w VL opierają się one szkodnikom. W pniach są wbite plastikowe rurki (widzieliśmy na kilku roślinach):



Sądzimy, że w ten sposób podaje się jakieś lekarstwa chroniące palmy przed crvenim surlašem.

Studiujemy też program imprez pod hasłem Luško lito 2024:


Pojutrze przyjdziemy na wykład/prezentację

Już jest kolejny dzień - piątek, 12 lipca. Małż płynie taksówką po pieczywo na śniadanie Przy okazji zrobił kilka zdjęć Zawsze pokazuję przeprawę łódką wieczorem; tym razem VL w porannym świetle, czyli przed 9:00 (trochę trzeba było pospać ):





Małż szybko załatwia sprawę, tylko do tej przyjemności trzeba doliczyć koszt taxi w obie strony, czyli 2 euro.

Ja w tym czasie odkrywam, że po drugiej stronie naszego domu żyją żółwiki Zapuszczam się tam z ciekawości, bo sąsiedzi (Polacy) wczoraj wyjechali, a para Słoweńców (bliżej nas) też rano wybyła. (Jeżdżą na poranną kawę do VL.)



Żółwie mają tu zbudowane całe miasteczko - jest kilka domków i poidełko:




Trochę się zlewają z podłożem :



Słodziaki! :



Gdybym wiedziała o nich wcześniej, kwatera od razu bardziej by mi się podobała Choć i tak zyskuje z każdym dniem. Tylko poduszki są niewygodne Na coś muszę narzekać

Rodacy, którzy wyjechali, mieli częściowy pogled na morze, ale i Słoweńców bezpośrednio obok.



My mamy zdecydowanie więcej prywatności, a widoku aż tak mi nie brakuje W Nerezine też go nie było.

Małż wraca z zakupów. Przygotowujemy śniadanie, a potem pokazuję mu żółwiki. Wam też jeszcze je pokażę , kiedy będą miały wielką wyżerkę

Powoli (bo w upale wolniej się ruszamy ) przygotowujemy wszystkie kajakowe bambetle. Dziś nie pojedziemy szczególnie daleko - zwodujemy Osiołka po drugiej stronie uvali Meja:


Ale najpierw musimy tam dojechać. Mijamy Maslinik Požar:



Dziwna nazwa dla oliwnego gaju, choć być może pożar strawił tę ziemię. Na pewno jest tu bardzo sucho:



Dojeżdżamy do parkingu przy zatoczce Meja. Bardzo wygodne miejsce do zostawienia samochodu:



Można zejść właśnie do tej uvali, to zaledwie kilka kroków:



Po prawej jest ogrodzony teren wojskowy, ale tam się nie będziemy zapuszczać. Jadran ma niesamowity kolor, lecz już zaczyna się marszczyć; trzeba szybko wodować Osiołka:



Zrobimy to po przeciwnej stronie półwyspu, u którego nasady zaparkowaliśmy - patrz pomarańczowa strzałka na mapce kilka zdjęć wyżej. Na szczęście z tej strony też mamy wygodną ścieżkę, trochę dłuższą niż do uvali Meja, ale zwykle pokonujemy dłuższe odcinki, więc jest super :



A to wysepka Grčik (i Hvar w oddali), do której też dopłyniemy:



"Za chwilę" , bo wycieczkę kajakową pokażę w kolejnym odcinku

Marlowe1994 napisał(a):Zawsze žrnovski kojarzy mi się z pljukancima

Nie jadłam pljukanci na Istrii ani nigdzie indziej, więc nie mam porównania, ale wygląda podobnie, więc pewnie też podobnie smakuje

Marlowe1994 napisał(a):W žrnovskim jest jeszcze żółtko. Czy to mocno zmienia smak? Pewnie są tacy co to obczają

Żółtka nawet nie wyczułam Fanką makaronów nie jestem, ale ten był pyszny.

Dzień 14. (12 lipca, piątek): Kajakiem prawie na Proizd

W tytule odcinka zdradziłam, że na Proizd nie dotrzemy. Dodam jeszcze, że ani dzisiaj kajakiem, ani w ogóle. Osiołkiem nie było sensu się tam zapuszczać, bo najlepsze plaże (Veli Bili Bok i Srednji bili bok) były jednak za bardzo oddalone od miejsca, z którego startowaliśmy. Poza tym już na Bilibokach plażowaliśmy (10 lat temu).

Zastanawialiśmy się oczywiście nad powtórką - normalnie , czyli statkiem wypływającym z Velej Luki, jednak naczytałam się negatywnych komentarzy i ochota mi przeszła. Nie wiem, czy to prawda, ale z opinii wynikało, że w ostatnich latach na wysepkę są trzy przedpołudniowe kursy i tylko dwa popołudniowe/wieczorne. Z związku z tym w drodze powrotnej ludzie są upychani na pokładzie jak sardynki w puszce

Wróćmy do naszego aktualnego rejsu. Oddalamy się od brzegu, zostawiając w tyle płot oddzielający tereny wojskowe:



i świetnie wyglądającą półkę skalną oraz oliwkowy gaj powyżej niej:



Co do wspomnianej półki, nawet mieliśmy pomysł, żeby przyjechać tu na plażowanie (bez kajaka), ale nie wystarczyło już na to czasu.

Zbliżamy się do wysepki Grčik:



"Plaża", na którą trafiamy w pierwszej kolejności, nie powala:



Opływamy więc otok, ale linia brzegowa cały czas prezentuje się mniej więcej w taki sposób:



Jeszcze gorzej jest z widocznością. Hvar ledwo majaczy, a to przecież wcale nie tak daleko stąd:



Wracamy do opływania półwyspu, bo taki jest generalnie plan na dzisiaj - opłynąć poluotok i wrócić do uvali Meja. Kierunek wybraliśmy tak, żeby popołudniowy wiatr nam pomagał

Wkrótce wypatrujemy ciekawie wyglądającą plażę:



Szczerze mówiąc, nie pamiętam, co nam tu nie pasowało, bo na zdjęciach widzę, że było całkiem ok:


Trochę śmieci, ale do tego na Korčuli zdążyliśmy już niestety przywyknąć Chyba po prostu było za wcześnie na pierwszy postój; chcieliśmy zobaczyć, co będzie dalej.

A dalej mamy zupełnie niedostępne wybrzeże:



i teren wojskowy zajmujący kolejną zatoczkę:



Mnóstwo śmieci i rozwalające się budynki na plaży:



Zastanawiamy się, czy będziemy mogli legalnie plażować na tym półwyspie, ale za chwilę przypominamy sobie , że chorwackie wybrzeże jest dla każdego Pewnie są jakieś zasady regulujące poruszanie się w bezpośredniej bliskości zabudowań wojskowych, lecz tego robić nie zamierzamy.

Płyniemy jeszcze kawałek dalej i na samym krańcu półwyspu wpływamy do dużej zatoki Kursar:



Wybaczcie jakość zdjęć; podwodny aparacik nie był w najlepszym nastroju Gdy przetrze się szybkę , uvala prezentuje się następująco:



A to ja na półce skalnej, która "robi" nam dzisiaj za plażę:



oraz Osiołek na falach :


Za naszą jednostką pływającą widać fishpicnicowy statek i fragment wyspy Proizd. Jesteśmy już bardzo blisko "turkusów", a jednak tam nie dotrzemy.

I znowu zdjęcie jak z lat osiemdziesiątych , czyli podwodny aparat w akcji:



Dzisiaj bardzo często nie chce współpracować - obiektyw paruje zaraz po zanurzeniu w wodzie. W związku z tym mamy bardzo kiepskie zdjęcia ze snurkowania w tej uvali.

Półka, którą zajęliśmy, widziana z Jadranu:



Pojawiają się czasami pytania o to, jak kotwiczymy kajak, a na tym zdjęciu akurat dobrze widać kotwicę Osiołka :



Dwie i pół godziny mijają nie wiadomo kiedy, a my przewidujemy, że znajdziemy jeszcze inną ciekawą plażę. Trzeba się zwijać. Postanawiamy, że do uvali Kursar jeszcze wrócimy (i nam się to uda!), a oto dlaczego:



Ogromna półka skalna ze świetnym wejściem do wody dzisiaj jest zajęta:


Jednak do cierpliwych świat należy czy jakoś tak Jeśli nie dziś, to następnym razem

Opływamy krańce półwyspu. Całkiem wygodne skałki, ale przecież przed chwilą plażowaliśmy:



Po prawej wybrzeże Proizdu, więc wzmożony ruch motorówek i innych jednostek pływających nie dziwi:



Płyniemy i płyniemy, ręce bolą od wiosłowania, a po północnej stronie poluotoka nie widać żadnych ciekawych miejscówek. Kiedy wreszcie wypatrujemy ciekawą plażę, okazuje się być zajęta:



Jesteśmy zmęczeni, więc zadowolimy się (drugą już dzisiaj) półką skalną:



Nie jest źle, a nawet bardziej równo niż w poprzednim miejscu:



Tylko widoki gorsze... Za to aparat podwodny mniej "świruje" i udaje się nam uwiecznić kilka rybek:



Tę drugą, zielonkawą/seledynową, kojarzę właśnie najbardziej z tymi rejonami. Pamiętam, że pierwszy raz zobaczyłam ją u wybrzeży wysepki Gubeša, niedaleko uvali Gradina, więc rzut beretem stąd

Robi się późno, trzeba wracać. Przed nami otok Kamenjak i Vela Luka w oddali:




Przed 17:00 dopływamy do uvali Meja, z której niemal zaczynaliśmy, tylko po przejściu lądem na druga stronę :



Zabudowania wojskowe wyglądają na opuszczone, ale pewnym być nie można



Koniec wycieczki:


Teraz wystarczy przejść widoczną na zdjęciu ścieżką na parking, na którym czeka Maździak

Ostatnie spojrzenie na zatokę Meja:



To był bardzo udany rejsik. Ciekawy i różnorodny, a jego trasa przedstawia się następująco:



Nie odkryliśmy plaży marzeń , ale zaplanowaliśmy powrót na świetną półkę skalną i plan ten uda się zrealizować

Widoczność się poprawiła, pstrykam jeszcze zdjęcia w kierunku wysepki Grčik, na której prawie postawiliśmy stopę:



oraz Hvaru. Ładnie widać szczyt sv. Nikoli:



Małż gotowy do drogi:



więc wskakuję do Maździaka i powoli wracamy w stronę Velej Luki...

megidh napisał(a):Świetne są te formacje skalne wzdłuż brzegu wyspy.

Prezentują się bardzo efektownie, ale niestety nie da się na nich plażować.

piotrf napisał(a):Nie kusiło Was połączenie tej pętli z wysepką Proizd to około + 4 km

Tak jak pisałam na początku odcinka , do Biliboków na wyspie Proizd było dość daleko, a przybicie do jakiejkolwiek plaży na wyspie mijałoby się z sensem. Poza tym na tamtych popularnych plażach byłoby tłoczno, a gdy kajakujemy, mniej zależy nam na zjawiskowo wyglądających miejscówkach, a bardziej na prywatności

Oczywiście urody Bilibokom odmówić nie można. Zdjęcia sprzed 10 lat, z relacji Tęcze Korčuli i kominy Lastova. Veli Bili Bok:




Srednji Bili Bok:

pomorzanka zachodnia napisał(a):Może na Proizd nie dopłynęliście, ale turkusy były.

To prawda, kolor Jadranu w zatoczce, do której trafiliśmy, wcale nie był najgorszy


Dzień 14. (12 lipca, piątek): Wieczorne Karbuni

Wracamy z uvali Meja. Droga wiedzie wzdłuż całkiem wysokich murków:



Po lewej mijamy camp Mindel. 10 lat temu go oglądaliśmy (to był nasz ostatni kempingowy rok ) i wyglądał bardzo sympatycznie. Jego minusem jest położenie stosunkowo daleko od morza, a w mieszkaniu na kempingach lubiłam poranne kąpiele w Jadranie i możliwość siedzenia na plaży późnym wieczorem bez konieczności uskuteczniania długich spacerów Dla nas trochę bez sensu, tym bardziej teraz, kiedy jesteśmy "kwaterowi"

Kolejna "atrakcja" na trasie to coś na kształt cysterny, podobno z czasów rzymskich:



Choć kamienie mi na starożytne nie wyglądają :


Wody oczywiście brak, ale przynajmniej jest soczysta trawa.

Pewnie cysterna znajdowała się właśnie w tym miejscu i przywrócono jej kształt. Na Google Maps ten "obiekt" zwie się Roman Water Hole

Po drugiej stronie drogi mamy coś bardziej interesującego - stragan z warzywami i owocami:



Sprzedawane produkty zachęcają do zakupu (mają nieregularne kształty, faktycznie wyglądają jak zebrane w ogródku, w przeciwieństwie do "marketowych"), również dlatego, że ich cena jest jawna. Nie lubimy kupować w miejscach, w których sprzedawca nas "szacuje" i rzuca cenę z głowy. Kupujemy pomidory i nektarynki, które okazują się być bardzo smaczne

Jedziemy dalej. Teraz musimy objechać takie wzgórze:



Nie przestaje mnie zadziwiać, jak bardzo zielona jest Korčula. I to mimo faktu, że tutejsza ziemia dawno nie widziała deszczu.

W apartmanie szybki prysznic i znowu wsiadamy do Maździaka. W Velej Luce już się dużo pokręciliśmy, dziś wieczorem ruszamy na gościnne występy.

Gdzieś przy drodze przycupnął taki śliczny kotor:




Celem wieczornej wycieczki jest miejscowość Karbuni, do której właśnie zjeżdżamy:



Niby nic tam nie ma , ale podejrzewałam, że mogą być piękne widoki Na wyspę Zvirinovik i na Lastovo w tle:




A tu Gubeša (kolejna wysepka o takiej nazwie w pobliżu) i Obljak:



Ten pogled przypomina mi trochę widok na Prožurską Lukę na Mljecie:


Zdjęcie z relacji Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

Patrząc bardziej na zachód, widzimy wysepkę Trstenik, do której dopłynęliśmy kajakiem i na której plażowaliśmy przedwczoraj:



A za nią, jak wielki wieloryb, wyłania się Vis :



Całkiem niezłą widoczność mamy teraz, wieczorem. A przed południem było tak kiepsko - Hvar ledwo majaczył. Cieszę się, że przejrzystość powietrza się poprawiła i pstrykam dalej :




Jesteśmy już w centrum Karbuni.



Przywiodły nas tu świetne opinie przybytku kulinarnego, który zwie się Tiki Bar. Mają nawet parking dla klientów:


Bo o parkowanie w Karbuni trudno. Miejscowe apartmany zapewniają prywatne miejsca do zaparkowania dla swoich gości.

Bar wygląda dość prowizorycznie, ale przyciąga przyjemną atmosferą - z głośników lecą przeboje dalmatyńskich klap i obsługuje nas przemiły właściciel.



Ucinamy z nim sobie krótką pogawędkę. Chwali nasz chorwacki , czyli bierze nas pod włos Z nami jak z kotem - lubimy być głaskani, jeśli mamy na to ochotę Ten koleżka też na pewno lubi, choć chwilowo olewa totalnie wszystkich i wszystko:


Nie dziwię mu się, nadal jest niemożliwie gorąco

Zamawiam prženą ribę, ale nie są to girice, tylko srdele:



Wiedzieliśmy od właściciela, że będą to sardynki i są smaczne, ale... na widok ćevapów u lepinji, które zamówił Małż, świecą mi się oczy i małżonek jest tak kochany, że się ze mną zamienia


Rzeczywiście - pyszne!

Jesteśmy bardzo zadowoleni z kolacji w sympatycznych okolicznościach. Z każdą minutą gości przybywa, więc zwalniamy stolik i idziemy na krótki spacer po Karbuni:




Nie ma tu zbyt wiele do oglądania Gdy wracamy, Tiki Bar jest szczelnie wypełniony gośćmi:



Na koniec odcinka wieczorne pogledy na okoliczne wysepki i na Vis:




I jeszcze taki z księżycem:



Dość wcześnie jeszcze (choć teraz, w grudniu i tak jest ciemno), ale pasuje w tym momencie powiedzieć: Laku noć

mchrob napisał(a):Fajny ten bar, oceny ma super. Bardzo mi się tam podoba.

Fakt, średnia na Google Maps 4,9 z 322 opinii to niezły wynik Zasłużony, chociaż myślę, że głównie za atmosferę Wszystko jest smaczne i świeże, ale gdyby nie rewelacyjne podejście właściciela do gości, pewnie byłoby trochę niżej.