Zanim zdziadziejemy: Rumunia 2011

Na większości żeńskich nagrobków można zobaczyć kobietę przy kołowrotku czy krosnach, bo tkanie wełnianych dywanów do dzisiaj jest popularnym zajęciem w Maramureszu.
Kobiety szyją, haftują, gotują, piorą, zbierają w sadzie owoce i pracują w ogrodzie...

Fotka Z.:















Czasem zdarzy się jakaś pielęgniarka...



Zadźgana nożem żona wybacza swemu mężowi-zabójcy, gdyż okazał skruchę i urządził jej piękny pogrzeb... Krawcowa uskarża się, że przez całe życie szyła sukienki dla swych córek, ale ani razu nie usłyszała od nich dobrego słowa... Kobieta która przędła i tkała i miała cały dom na swej głowie, gdyż szybko wdową została, dziękuje swym dzieciom za dobrą opiekę jakiej doznała na stare lata...

Fotka Z.:



Mężczyźni pasą owce, rąbią drewno, budują domy, koszą siano, pracują w polu, polują...

Na świeższych grobach są też bardziej nowoczesne zajęcia.

Fotka Z.:

Fotka Z.:



"Tu ja spoczywam, Ion Stan się nazywam. Byłem policjantem tu i w Brasov. Byłem dobrym policjantem. Teraz was pozdrawiam i salutuję, bo już więcej się nie zobaczymy. Świat opuściłem w 58 roku życia" :



Kolejny Stan Ioan (a właściwie: Ioan Stan) - "znajomy" z relacji Wojtka wielbiciel koni i pieniędzy :



"Żyłem lat 49 to chcę wam powiedzieć, że nazywałem się Jerzy Basului. Wiele owiec, ze skóry obdarłem, mięso dobre przyrządziłem. Mięso dobre to nie bajka i się jadło je po pańsku. Wam dam, mięso bardzo tłuste, Abyście mieli apetyt do jedzenia" :






Anioł czy raczej dziewczę lekkich obyczajów?

Fotka M:

"Nie mogłam cieszyć się zbyt krótkim dzieciństwem, nie dane mi było żyć. Musiałam odejść by nie smucić rodziców i zostawić moją drogą siostrę. Siostro, dopóki żyjesz dbaj o mój grób, przynoś kwiaty i mnie wspominaj aż do swej śmierci. Tęsknijcie za mną":

Ci, co zginęli tragicznie,często ukazani są ta nagrobku w momencie swej śmierci, na przykład pod kołami samochodu, traktora czy pociągu...



Słynny z licznych fotek z Wesołego Cmentrza jest krzyż na grobie małej Anuty, córeczki Ioana Popa, potrąconej przed domem przez samochód.



Niektórzy nagle pożegnali się ze światemi w innych okolicznościach - utonięcie, rażenie piorunem, zabicie podczas wojny albo przez sąsiada czy nawet kogoś z własnej rodziny ...










Stan Ioan Pătraş nie uważał, że o zmarłych należy mówić tylko dobrze. Pisał o nich to, co sam uważał (chociaż pewnych granic nie przekraczał), a niekoniecznie to, co na nagrobkach wolałaby zobaczyć rodzina zmarłego.
Nieboszczyków przedstawiał takimi, jakimi byli za życia, ze słabościami i wadami. Jeśli zmarły pił, to zostało to na wieki uwidocznione na jego nagrobku .

Fotka Z.:

Na jednym ze starych krzyży widnieje napis: "Kto wódkę w sercu ma, musi skończyć tak jak ja. Zawsze wódkę kochałem, więc z butelką w ręce śmierć przywitałem".



Na jakimś nagrobku nieboszczyk podnosi do góry kieliszek z palinką, którą przez lata pędził w swoim domu, uśmiecha się i mówi: "Piję za twoje zdrowie!". Inny nalewa nam piwka do kufelka i mówi "Do zobaczenia"... Niezła imprezka, no nie? A na zaproszenie do kolejnej flaszeczki czekać długo nie trzeba .



"Temu co pijany był, więcej nie nalewałem, Tego co znał swój umiar chętnie częstowałem".

Spory zestaw uzbierałaś.

Pozdrawiam,
Wojtek

Danusiu , tylu fotek z Sapanty chyba nikt nie ma
Piękny zbiór



Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):Temu co pijany był, więcej nie nalewałem, Tego co znał swój umiar chętnie częstowałem".

"Wesoły" cmentarz.

Franz napisał(a): Spory zestaw uzbierałaś.

Owszem, dość spory , ale nawet jakbym pokazała wszystkie jakie zrobiłam, to do 800 i tak byłoby daleeeeeeko....

piotrf napisał(a): tylu fotek z Sapanty chyba nikt nie ma

Urlop dobiegał końca , a na karcie pamięci było jeszcze mnóstwo wolnego miejsca .

Po większości nagrobkowych malowideł widać, że są regularnie odświeżane .



Fotka Z.:

O niektóre jednak już od dawna nikt nie dba ...

Fotka Z.:

Fotka Z.:

Ale i tak , nawet pozbawione farby krzyże z mało czytelnymi epitafiami, podobają nam się bardziej od kamiennych nagrobków, które również pojawiły się na drewnianym Wesołym Cmentarzu. Jakoś nie pasują do reszty, pomino tego że są jak najbardziej na należnym im miejscu .

Fotka M:

Fotka M.:





Mamy nadzieję, że na tych świeżych grobach, wciąż jeszcze pokrytych górą sztucznych kwiatów, staną jednak kolorowe drewniane krzyże ...

Na terenie cmentarzu znajduje się murowana cerkiew prawosławna z 1886 roku. Aktualnie (od roku 2009?) trwa remont, co było widać na niektórych fotkach pokazanych we wcześniejszych odcinkach.
Z pracami remontowymi związana jest lokalna afera...Kościół grekokatolicki zarzuca prawosławnemu nielegalność robót i zniszczenie zabytku - pierwotna wieża świątyni zamiast bowiem naprawy, została całkowicie zburzona. Z dużym stopniu powodem owego skandalu są spory o własność świątyni, każdy bowiem z kościołów twierdzi, że cerkiew prawnie don należy...













W wiosce można także odwiedzić dom artysty, który zapoczątkował nietypową sztukę cmentarną. My jednakże tam nie pójdziemy...



Zatrzymujemy się jedynie przy kramach , aby nabyć ostatnie rumuńskie pamiątki.







Ci co już dzisiaj odjżdżają, decydują się nawet na jakiś kilimek. My skromniutko - tylko szkliwione ceramiczne naparstki z uszkiem, takie w jakich podaje się śliwowiczkę .

Miniaturowych niebieskich nagrobków do przystrojenia domowych półeczek...nie kupujemy .



A można było to zrobić ku przestrodze , najlepiej taki z pijaczyną, aby się powstrzymać od łykania piwka bez odpowiedniego towarzystwa.

Fotka z netu:

dangol napisał(a):Urlop dobiegał końca , a na karcie pamięci było jeszcze mnóstwo wolnego miejsca .

No tak, to tłumaczy wszystko.

Pozdrawiam,
Wojtek

dangol napisał(a):

Najładniejszy jest kotek.

pzdr

longtom napisał(a): Najładniejszy jest kotek.

Też nam się spodobał

Żegnamy się z dwójką, która rusza stąd wprost do domu...

Już tylko w czwórkę, ruszamy zobaczyć budowany monastyr Săpânţa-Peri, ten z najwyższą obecnie świątynną wieżą (75 a może nawet 78 ? metrów) .
Trafić doń nietrudno . Chodziaż jadąc od Wesołego Cmentarza wieży z daleka nie widać, to doskonale jest zauważalny drogowskaz kierujący w boczną wiejską uliczkę na północ, w stronę granicznej rzeki Cisy.

Fotka M:



Monastyr jest ładnie położony wśród starego parku dendrologicznego "Livada". To przez te drzewa wieży nie było widać od szosy!
Zabudowania klasztorne nie są jeszcze całkiem gotowe (górna część dwupoziomowej cerkwi również nie), ale teren wokół już cześciowo ukwiecono, więc jest całkiem ładnie .





Monastyr Peri jest budowany od lat 90-tych XX weku w sumie niedaleko od miejsca, gdzie od końca XIV w., stał (obecnie na terenie Ukrainy) klasztor zniszczony w XVIII w.
W dolnej cerkwi nowego monastyru wbudowano trochę cegieł sprowadzonych z dawnej świątyni klasztornej. Dawny monstyr , ufundowany przez Balcu i Draga, wnuków wojewody Drogosza, był ważnym ośrodkiem religijnym Maramureszu oraz rezydencją wielu biskupów, m.in. Iosifa Stoica kanonizowanego w 1992 roku jako Sfântul Iosif Mărturisitorul din Maramureş, stąd właśnie na stronie www.biserici.org ( kolejny spory wykaz świątyń rumuńskich, chociaż jeszcze nie przy każdej z nich jest opis i fotki) monastyr Peri występuje jako monastyr Sf. Iosif Mărturisitorul.

Fotka z netu:

Dolna cerkiew Św. Archaniołów Michała i Gabriela (Sfinţii Arhangheli Mihail şi Gavril) konsekrowana w 2003 roku jest w tym momencie zamknięta
Wysoką strzelistą wieżę wieńczy 7-metrowy krzyż ważący 400 kg.







Od środka oglądamy jedynie jeszcze nie wykończoną cerkiew na górnym poziomie.