Relacja z białym kamieniem w tle

Agnieszko , pięknie tam , co widać na Twoich zdjęciach , a białe , kamienne rzeźby o fantazyjnych kształtach tylko dodają tej wyspie uroku

maslinka napisał(a):Rzeźba ta przedstawia Zlatni Rat. Jest to oczywiste , ale piszę na wszelki wypadek, gdyby ktoś miał jakiekolwiek wątpliwości

Wątpliwości nie mam , tylko zastanawiam się co miał na myśli autor ( autorka ) tego dzieła stawiając Zlatni Rat w pionie Moim zdanie pewne rzeczy lepiej jednak wyglądają w poziomie . . .



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Agnieszko , pięknie tam , co widać na Twoich zdjęciach , a białe , kamienne rzeźby o fantazyjnych kształtach tylko dodają tej wyspie uroku

Też mi się podobają. Zawsze to dodatkowa atrakcja

Żałuję że zapomniałem o tej gospodzie z ostatniego odcinka
Teraz pamiętam że pokazywałaś ją już trzy lata temu ,i zrobiła na mnie wielkie wrażenie- gapa ze mnie...
Bol świetnie przez Ciebie zaprezentowany...

CROberto napisał(a):Żałuję że zapomniałem o tej gospodzie z ostatniego odcinka
Teraz pamiętam że pokazywałaś ją już trzy lata temu ,i zrobiła na mnie wielkie wrażenie- gapa ze mnie...

Jeżeli masz na myśli Haciendę, to wcześniej pokazywał ją Marsallah... Byliśmy tam w tym roku po raz pierwszy

Chyba, że chodzi co o konobę Mlin?

CROberto napisał(a):Bol świetnie przez Ciebie zaprezentowany...

Dzięki, Robercie W takim razie zapraszam na drugą część spaceru po Bolu.


30 lipca (czwartek): Bol - część druga

Po krótkim rekonesansie w Bolu, stwierdzamy, że niewiele się tu zmieniło od naszej ostatniej wizyty 3 lata temu Na szczęście konoba i pizzeria Skalinada stoi tam, gdzie stała. Nie będziemy więc eksperymentować i ryzykować, tylko idziemy w miejsce, o którym wiemy, że dadzą nam tam pyszną pizzę

Z górnego tarasu restauracji mamy widok na morze i różne jednostki pływające:



i na studnię:



Hmmm... tej knajpki za studnią nie było 3 lata temu, więc jednak jakieś zmiany są

Pizza, zgodnie z przypuszczeniami, bardzo nam smakuje. Zamawiamy "tytułową" Skalinadę, czyli z pizzę pršutem.

A później powoli kierujemy się w stronę Fabiaka, pstrykając to tu, to tam

Mały kościół św. Antoniego:





Okolice portu:




Niestety nie znaleźliśmy kući u kući. Może ktoś podpowie, w którym rejonie (na przyszłość ) należy szukać tego szczególnego domu

Tak naprawdę chodziliśmy utartymi szlaki, niespecjalnie szukając tego miejsca, bo zaczynało się robić późno.

Znowu przechodzimy obok konoby Mlin:



a później koło opuszczonego hotelu Bijela Kuća:




który został trochę pokolorowany :




Oberwało się też kanałowi odprowadzającemu wodę w przypadku powodzi:



Docieramy do najstarszego w miasteczku, wczesnoromańskiego kościoła sv. Ivana i Teodora:



Z tyłu widać klasztor dominikanów - nasz następny cel:



Tym razem jest zamknięty:



Ale byliśmy już na jego dziedzińcu i w ogrodzie dwa razy, więc nie będziemy szczególnie żałować

Zaglądamy jeszcze na pobliski cmentarz:




i powoli zmierzamy w stronę parkingu.



Ribarska kućica opisana przez Minimartini:



Muszę przyznać - przepięknie położona restauracja

Wracamy do Sumartina. Na wieczorną Haciendę nie starcza nam czasu ani sił To był bardzo intensywny ostatni dzień na Braču. "W domu" zaczynamy się pakować, żeby rano mieć trochę mniej roboty...

Jutro to dopiero będzie dzień pełen wrażeń - niestety nie tylko pozytywnych...

Czachy na cmentarzu jak w Pitve na Hvarze Wszystko dokładnie przeczytane i przy powrocie na Brač będzie jak znalazł.

Kuća u kući w przeciwną stronę niż klasztor, dokładnej drogi w tej chwili nie opiszę, ale to jest w wąskich uliczkach w stronę Złotego Rogu, trzeba odejść troszeczke od nabrzeża. My trafiliśmy tam trochę przypadkiem przyznam szczerze

AniaJ. napisał(a):Kuća u kući w przeciwną stronę niż klasztor, dokładnej drogi w tej chwili nie opiszę, ale to jest w wąskich uliczkach w stronę Złotego Rogu, trzeba odejść troszeczke od nabrzeża. My trafiliśmy tam trochę przypadkiem przyznam szczerze

To jest tak - od równoległej od nadbrzeżnej uliczki - Domovinskog Rata, mniej więcej na wysokości tego pseudodworca autobusowego, odchodzi ( w stronę Vidovej góry) uliczka Donja Obala.
Na jej ślepym końcu jest Kuca w kucy.

Hercklekot napisał(a):Wszystko dokładnie przeczytane i przy powrocie na Brač będzie jak znalazł.

Fajnie, jeśli się przyda

Buber napisał(a):

AniaJ. napisał(a):Kuća u kući w przeciwną stronę niż klasztor, dokładnej drogi w tej chwili nie opiszę, ale to jest w wąskich uliczkach w stronę Złotego Rogu, trzeba odejść troszeczke od nabrzeża. My trafiliśmy tam trochę przypadkiem przyznam szczerze

To jest tak - od równoległej od nadbrzeżnej uliczki - Domovinskog Rata, mniej więcej na wysokości tego pseudodworca autobusowego, odchodzi ( w stronę Vidovej góry) uliczka Donja Obala.
Na jej ślepym końcu jest Kuca w kucy.

Dzięki
Następnym razem poszukamy.

Zaległości nadrobione...rzeźba przedstawiająca "Zlatni Rat" nawet podobna...

Pozdrawiam

I co było dalej Agnieszko?

tony montana napisał(a):I co było dalej Agnieszko?

Właśnie, co dalej?

ajdadi napisał(a):Zaległości nadrobione...rzeźba przedstawiająca "Zlatni Rat" nawet podobna...

Pytanie tylko: do czego?

agata26061 napisał(a):

tony montana napisał(a):I co było dalej Agnieszko?

Właśnie, co dalej?

Będzie dalej, może nawet dzisiaj.

Chciałam sobie zrobić przerwę od forum... Chociaż nie wiem, czy nie była za krótka...

maslinka napisał(a):Chciałam sobie zrobić przerwę od forum...

Tak sobie właśnie pomyślałam...
Są rzeczy, które czasem wkurzają, lub też czujemy pewien... hmmm... przesyt? - ale my tu wciąż jesteśmy i czekamy na ciąg dalszy.

Mikromir napisał(a):Są rzeczy, które czasem wkurzają, lub też czujemy pewien... hmmm... przesyt?

Powiedzmy, że to był tylko przesyt

Mikromir napisał(a):ale my tu wciąż jesteśmy i czekamy na ciąg dalszy.

Dzięki To bardzo miłe

31 lipca (piątek): Doviđenja, Braču

Nadszedł dzień pożegnania z wyspą Pobudka o 8:00, humory, delikatnie mówiąc, średnie. Pakowanie zajmuje nam około 2 godzin i po 10:00 opuszczamy Sumartin. Miałam pomysł, żeby płynąć stąd Pelješčanką, ale najbliższy kurs z Sumartina do Makarskiej jest dopiero o 13:00.

Jedziemy więc do Supetru i tuż za rondem stajemy w wielkim korku :



No to pięknie! Ale o co chodzi? Przecież dzisiaj piątek, nie sobota, która jest dniem zmiany turnusów. Niestety, to już przełom lipca i sierpnia, absolutny top season. Co robić, poczekamy...

Mój mąż musi zostać w samochodzie, na posterunku, żeby w razie konieczności podjeżdżać w kolejce. Ja natomiast idę na plażę - na pożegnalną kąpiel w bračkim Jadranie:





Jak się okaże, pożegnalną w Jadranie w ogóle Ale to będziemy wiedzieć dopiero jutro rano, a właściwie w nocy Ciiii

Póki co w planach mamy bezpieczne wylądowanie na stałym lądzie, znalezienie kwatery w Trogirze, ewentualnie w Rogoźnicy i jeszcze dwa dni plażowania oraz zwiedzania. Plany planami, a coś nam się musi w końcu w tym roku nie udać

Na razie skaczę przez fale i cieszę się, że nasze bračkie wakacje były wyjątkowo udane




Było cudownie! Lepiej niż 3 lata temu i zdecydowanie lepiej niż rok temu, kiedy pogoda nam nie sprzyjała. Całkowicie świadomie urlop spędziliśmy bardzo leniwie. Bez presji, bez "napinki", że musimy coś zwiedzić, "zaliczyć". Robiliśmy to, na co mieliśmy ochotę, czyli głównie spędzaliśmy czas na wodzie, nad wodą i w wodzie - kajakując, plażując, snurkując... Brač do takich wakacji nadaje się doskonale, bo ma mnóstwo przepięknych plaż.

Gdybym miała coś zmienić, wolałabym spędzić 2 dni więcej w Sumartinie i bardziej eksplorować południowo-wschodnią część wyspy, czyli głównie tamtejsze urokliwe zatoczki Ale taki podział, jaki wystąpił (11 dni w Supetarze, 5 w Sumartinie), był spowodowany dostępnością apartmanu w Sumartinie. I generalnie wszystko pięknie się poukładało

W kolejce w oczekiwaniu na prom spędzamy w sumie 1,5 godziny, więc dużej tragedii nie ma. Kiedy wpuszczają nas "za sznurek" i jesteśmy spokojni, że załapiemy się na następny prom, idziemy jeszcze spałaszować pyszne pistacjowe kugle i pożegnać się z Supetarem.






Odpływamy o 13:00, czyli dokładnie tak, jak odpłynęlibyśmy z Sumartina... Jednak z Makarskiej mielibyśmy dużo dalej, więc i tak jesteśmy do przodu.



Doviđenja, Supetru! Doviđenja, Braču!





Płyniemy:



W drodze na wyspę, na promie cały czas podziwialiśmy widoki i cykaliśmy fotki. Teraz, kiedy krajobrazy nam trochę spowszedniały , możemy się spokojnie zagłębić w lekturze:



Po niecałej godzinie rejsu dopływamy do Splitu:



Wzgórze Marjan, na które wspinaliśmy się 3 lata temu:



Mina trochę "niewyraźna":



Split na tle Mosoru:




Część podróży za nami. Jak się okazuje, ta przyjemniejsza. Między Splitem a Trogirem stajemy w korku i spędzamy w nim jakieś 1, 5 godziny



Termometr pokazuje 40 stopni, a Fabiak jest autem bez klimy To chyba najgorsze wspomnienie z tych wakacji. Po długich męczarniach dojeżdżamy do Trogiru, parkujemy w willowej dzielnicy i ruszamy na poszukiwania kwatery...