Pożegnanie lata 2016 (Dolomity, Garda, Sardynia, Bawaria)

Na wzgórze Serravalle można pójść „na skróty” schodkami przez dawne podzamcze, ale tędy chcieliśmy schodzić, więc pod górę poszliśmy dalszą, ale łagodniejszą drogą.

Najpierw Via del Castello koło cmentarza (przy nim jest duży bezpłatny parking, ale kilka aut możne zaparkować już pod samym zamkiem), na którym znajduje się kaplica San Giovanni Battista w stylu katalońskiego gotyku. Pierwotna budowla powstała w 1 poł. XII wieku, w XVII wieku kaplicę rozbudowano.



Dalej poszliśmy Via Nino Can Gavio. Już stąd widoki na miasto były niezłe . Kopuła na fotkach, to odwiedzony „przed chwilą” kościół Matki Bożej z Góry Karmel…











Cel już blisko .

Sama końcówka podejścia do zamku, już po schodach za bramką otaczającą zamkowe „ogrody” .





Widać stąd odwiedzony wcześniej kościół Św. Piotra za Murami…





Jak już wcześniej wspomniałam, w 1112 r. zamek zbudował markiz Malaspina, którego ród otrzymał okoliczne ziemie od papieża.
Widoczne do dziś pozostałości potężnej warowni to efekt przebudowy dokonanej przez Aragończyków po zdobyciu zamku na początku XV wieku. To oni podwyższyli mury i wznieśli kolejne baszty (początkowo były tylko cztery wieże). Obecnie pozostały w zasadzie tylko zewnętrzne mury obronne … Czy warto wydać 4 euro od osoby, żeby na nie wejść? Dla widoków - zdecydowanie TAK .



Narożna północna wieża , zbudowana z trachitu w różnych odcieniach, została zrekonstruowana po zniszczeniach na początku XIV w. Na więżę wejść jednak nie było można…

Z murów widać całą Bosę, aż po ujście rzeki Temo do morza.

Dodatkowym atutem wejścia na teren dawnego zamku była dla mnie możliwość zaglądnięcia to kościółka Matki Bożej Królowej Niebios (Nostra Signora de Sos Regnos Altos) usytuowanego na dziedzińcu.



Z zewnątrz taki sobie, ale w środku można zobaczyć średniowieczne freski .



Prostokątny jednonawowy kościółek ( z półkolistą absydą) powstał prawdopodobnie w XIV wieku. Początkowo była to zamkowa kaplica Św. Jana, następnie patronem został św. Andrzej „zdegradowany” po tym, jak w 1847 r. w ruinach zamku znaleziono drewnianą figurę Madonny. Świątynię przebudowano kilkukrotnie, ale zmiany były nieznaczne i kościół zachował swój średniowieczny charakter aż do końca XIX wieku, gdy wydłużono absydę.

Na ścianach absydy znajdują się dobrze zachowane freski datowane na połowę XIV wieku. Odkryto je podczas renowacji kościółka przeprowadzonej w latach 1972-1974. Na malunkach pokazano Pokłon Trzech Króli, Ostatnią Wieczerzę, Zwiastowanie, Doktorów Kościoła i Ewangelistów oraz całą rzeszę świętych (m.in. Łucję, Marię Magdalenę, Martę, Jakuba Większego, Eulalię, Agatę, Agnieszkę, Barbarę, Wiktorię, Reparatę, Małgorzatę, Cecylię, Savinę, Urszulę, Marcina, Jerzego, Scholastykę, Konstantyna, Helenę, Krzysztofa, Klarę , Antoniego z Padwy, Ludwika z Tuluzy, Wawrzyńca…)









Na jednej ścianie przedstawiono ciekawą średniowieczną legendę o trzech żywych i trzech umarłych (Incontro dei tre morti e dei tre vivi) , czyli o trzech młodych szlachcicach, którzy wracając na koniach z polowania z jastrzębiem, przypadkiem trafili na cmentarz, a na nim natknęli się na trzy martwe ciała w otwartych trumnach. Gdy zbliżyli się do zwłok, usłyszeli przestrogę: Takimi niegdyś byliśmy, jakimi wy dziś jesteście. Jakimi jesteśmy teraz, takimi i wy będziecie! ... Po lewej stronie fresku ukazani są trzej młodzieńcy, jeden trzyma na ręce jastrzębia. W centrum św. Makary pokazuje młodzieńcom trzy etapy rozkładu ciała. Pierwsza postać z głową opartą na poduszce i koroną jest elegancko ubrana, wygląda jak żywa. Druga postać jest naga, na głowie ma koronę, ale ciało częściowo już się rozłożyło, obok znajdują się węże i myszy – symbole zaświatów. Po trzeciej osobie został tylko kościotrup…

Fotka z netu:

dangol napisał(a):Z murów widać całą Bosę, aż po ujście rzeki Temo do morza.

Niezwykły widok, wart powtórzenia .
pzdr.

Z zamku zeszliśmy przez starą część miasta zwaną Sa Costa. Schodki i wąziutkie brukowane uliczki, kolorowe domy …

Na główny deptak Bosy – Corso Vittorio Emanuele II – wyszliśmy w pobliżu kościoła Matki Bożej Różańcowej ( Nostra Signora del Santo Rosario, Madonna del Rosario) zbudowanego w XIX w. w miejscu starszej świątyni. Charakterystycznym elementem świątyni jest … zegar publiczny z 1875 r.



Jednonawowe wnętrze…

Przy Corso Vittorio Emanuele II (w części Bosy zw. Sa Piatta) znajdują się domy z XVIII-XIX wieku, dawniej należące do bogatszych mieszkańców miasta. W jednej z dawnych rezydencji obecnie mieści się galeria sztuki, w innej muzeum miejskie… Są też kafejki, bary i sklepiki.





W lokalnej piekarni kupiliśmy makaron zabarwiony atramentem mątwy. Co prawda nie było to spaghetti nero con di seppia, na którym nam zależało (kupiliśmy go dopiero pod koniec urlopu), ale czarny sardyński malloreddus też był był OK .

No a potem podeszliśmy pod katedrę Niepokalanego Poczęcia NMP (Immacolata Concezione) we wschodniej części Sa Piatta, przy Piazza Duomo. Do środka jednak, w sumie to nie wiem dlaczego, nie wstąpiliśmy.



Katedra stanęła w tym miejscu zaraz po tym, jak ze starej Bosy miasto przeniosło się pod twierdzę. Obecna barokowo-neoklasycystyczna budowla (z niedokończoną wieżą) pochodzi z początku XIX w.

Tak oto znaleźliśmy się nad rzeką Temo.



Trachitowy most Ponte Vecchio, pomimo nazwy, nie jest stary. Został bowiem zbudowany w 1871 r, tyle że w miejscu starego drewnianego.





Chcieliśmy przy nadrzecznym deptaku usiąść na kawkę, ale po tej stronie rzeki nie było to możliwe.
W restauracji „Verde fiume” podawano tylko jedzenie, o dziwo, już o tak wczesnej godzinie . Na obiad jednak nie mieliśmy ochoty.
Być może kawka byłaby dostępna po drugiej stronie rzeki, pod parasolkami gastronomicznego przybytku w pobliżu starych garbarni, ale nie chciało nam się tam przechodzić. Cóż, z kawką wstrzymaliśmy się aż do Alghero



Lewy brzeg Temo to dawna rzemieślniczo-przemysłowa dzielnica Sas Conzas zbudowana XVII-XVIII w. Widoczny kompleks domków to dawne garbarnie, działające od XVIII w. do 1962 r. Zainteresowani mogą tam zwiedzić Muzeum Grabarstwa (Museo delle Concerie)





My jednakże zdecydowaliśmy się na powrót do auta. Przeszliśmy więc wzdłuż Lungo Temo, potem poprzeczną uliczką doszliśmy do Piazza IV Novembre .



Stamtąd do auta było już całkiem blisko.

Przed wyjazdem z Bosy, tuż przy wylotówce w kierunku Alghero, załatwiliśmy jeszcze zakupy na wieczór , po czym pojechaliśmy dalej…

Droga pomiędzy Bosą i Alghero byłaby o wiele ładniejsza gdyby nie to, że trochę zaczęło się chmurzyć .
Chociaż było sporo miejsc, w których w innych okolicznościach częściej zatrzymywalibyśmy się na fotki, to nie uznaliśmy, by teraz było warto…

Na moment przystanęliśmy na parkingu, z którego można zejść ścieżką do plaży S’Abba Druche.



Widok w kierunku Capo Marragiu - na półwyspie gniazdują sępy połowe i orły, są też plaże w małych zatoczkach, do których być może warto byłoby dojść jakąś wąską ścieżynką.



Szkoda, że na tym odcinku trasy pogoda nie była dla nas łaskawa.





Dopiero tuż przed Alghero wszystko wróciło do pożądanej „normy” .







Przez moment mieliśmy ochotę na zatrzymanie się na kąpiel przed zwiedzaniem Alghero, nawet zjechaliśmy na parking ponad plażą La Speranza… Gdyby miejsce okazało się dobre, wrócilibyśmy tam na noc. Niestety, parking nie nadawał się na taki rodzaj noclegu, jaki preferujemy, na dodatek były tam parkometry. Zrezygnowaliśmy więc ze schodzenia nad wodę uznając, że kąpiel zostawimy sobie na wieczór , w docelowym miejscu noclegowym - jakiekolwiek ono będzie…

Pora na Alghero, dla którego zmieniliśmy kolejność trasy po wyspie . Od razu w tym miejscu powiem, że powód dla którego to uczyniliśmy, nie okazał się dla nas odpowiedni. Liczyliśmy na to, że festiwal św. Michała będzie świętem tego rodzaju, w jakim uczestniczyliśmy w klasztorze na Milosie, połączone z tańcami i wyżerką . Tymczasem było to jedynie wydarzenie pełne koncertów i innych imprez kulturalnych, na które pójść nie mieliśmy zamiaru. Zresztą te przypadające na dzień naszej wizyty w mieście odbywały stanowczo o zbyt późnej godzinie. Cóż, trzeba było dokładniej wgłębić się w festiwalowy temat przed wyjazdem na wyspę.

Wizyta w Alghero była jednak jak najbardziej dobrym pomysłem .

Auto zaparkowaliśmy bezpłatnie nieco na południe od wejścia na stare miasto, przy promenadzie Lungomare Dante, z widokiem na Villa Las Tronas i kamienistą plażę.

Poza tradycyjnym już pytaniem : "Co ładniejsze, Bosa czy Alghero ?", ciekawi mnie, gdzie znajdziecie w tej okolicy cichy, bezpłatny nocleg .
pzdr.

Nocleg będzie w ......

A odpowiedź na tradycyjne pytanie byłaby łatwiejsza , gdyby Bosa miała tak ładną nadmorską promenadę, jak Alghero. Po namyśle, rozważając miasto jako całość, jednak Bosa.