Portugalia, Madera, Azory

Pogoda niepewna ale cóż.

I co z moją ścieżką? Wprawdzie nikła, ale jest! Coś prowadzi dalej. Po krótkim odpoczynku i rozejrzeniu się po okolicy – półwysep Sao Lourenco w słońcu rozwesela serce - ruszam nią i za chwilę osiągam nieznaczną przełączkę, gdzie mam do wyboru dwa warianty, oba równie marne.
Zrzucam plecak i bez mojego garbu sprawdzam każdą z tych opcji. Najpierw sprawdzam prawą odnogę, opadającą stromymi zakosami – wygląda na to, że bliski koniec jej nie grozi – po czym przeprowadzam rekonesans w lewą stronę po wąskim grzbiecie. Po przejściu około 150 metrów odrzucam ten wariant, a wracając potykam się o wystający korzeń, w wyniku czego momentalnie obsuwam się po piekielnie stromym zboczu. Bezskutecznie próbuję znaleźć oparcie dla stóp, ale na szczęście rękami łapię rzeczony korzeń, zawisając nad zieloną przepaścią.

Prawidłowa asekuracja podstawą wypraw górskich i nizinnych.

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

To tak o naszych rodakach: https://www.facebook.com/sanas.madeira/ ... embed_post

Ciekawe, jaki rachunek im przedstawią.

DziadekJanusz napisał(a):To tak o naszych rodakach: https://www.facebook.com/sanas.madeira/ ... embed_post

Ciekawe, jaki rachunek im przedstawią.

A wiesz coś więcej? Jak oni się tam znaleźli?

Pozdrawiam,
Wojtek

Czytam i oglądam powoli...

Madera to nasze marzenie od 2008 roku. W tym roku odpuściliśmy planowany wyjazd do Togo, Beninu i Ghany. Bilety lotnicze na marzec oraz maj były po 1550 zł z Warszawy z międzylądowaniem w Brukseli. W zamian kupiliśmy bilety na majówkę z Wiednia do Armenii, a teraz czekamy na okazyjne ceny biletów na Maderę.

Nastawiamy się na typową włóczęgę po szlakach, dlatego twoja relacja jest idealna

ziemniak napisał(a):Nastawiamy się na typową włóczęgę po szlakach, dlatego twoja relacja jest idealna

Przyznaję, że udało mi się nieco pochodzić po Maderze. Rzuć okiem również na skrót innego z moich wypadów, który można znaleźć począwszy od tego miejsca.

Pozdrawiam,
Wojtek

Gwałtowny skok adrenaliny ułatwia wciągnięcie się z powrotem na ścieżkę – teraz tylko uspokoić oddech, otrzepać się z brudu i wracam do plecaka.

Jeszcze ostatnie konsultacje z mapą – tak, to musi być ta ścieżka – i zaczynam schodzić z całym ekwipunkiem. Chwilami muszę się odwracać tyłem do kierunku marszu i łapać czego tylko się da, na ogół brudnej wilgotnej skały, jednak ta marna trasa w sumie nie jest trudniejsza od wariantu wejściowego. Kiedy nachylenie istotnie maleje, zaczynam się rozglądać za miejscem na nocleg.

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Nocowałeś w tej szopie ( schronie ) , czy znalazłeś coś bardziej cywilizowanego
W Rumunii , w górach Marmaroskich dopadła nas burza , schroniliśmy się w szałasie , który wyglądał znacznie gorzej od tego na Twoim zdjęciu i tam spędziliśmy noc , bo deszcz nie ustawał . Rano ( bardzo wcześnie ) obudził nas ryk jelenia . . .


Pozdrawiam
Piotr

To musiał być niedźwiedź bo jelenie już wyginęły w Rumunii.

piotrf napisał(a):Nocowałeś w tej szopie ( schronie ) , czy znalazłeś coś bardziej cywilizowanego

Mój namiot był bardziej cywilizowany...

piotrf napisał(a):W Rumunii , w górach Marmaroskich dopadła nas burza , schroniliśmy się w szałasie , który wyglądał znacznie gorzej od tego na Twoim zdjęciu i tam spędziliśmy noc , bo deszcz nie ustawał . Rano ( bardzo wcześnie ) obudził nas ryk jelenia . . .

Mnie również w Marmaroszach dopadła burza, którą przeczekałem w szałasie, gdzie mnie pasterze nakarmili.

Pozdrawiam,
Wojtek

Od tego roku wejścia na wszystkie atrakcyjne szlaki są już płatne. Trzeba się przygotować na rewizję budżetu wyjazdu, niestety również opcja z namiotem nie będzie za darmo.

Od tego spojrzenia w dół na te maleńką z tej wysokości wstążkę drogi może się zakręcić w głowie ...
Mega wysoko naprawdę