Niestety wszystko co dobre szybko się kończy i pora wracać do domu.
Dzień 14. Piątek 17.06.2016 Powrót do domu 
Tego dnia wstajemy wcześniej niż planowaliśmy (ja to właściwie z musu bo budzik mam nastawiony na godzinę 8:00 ale mąż już biega zestresowany) i zamiast wyjechać około 9:00 o 7:20 już siedzimy w samochodzie.
Trasa przez Chorwację przebiega bez większych przygód.
Na autostradę wjeżdżamy w Sestanovac a zatrzymujemy się tylko na tankowanie.
Gdzieś w okolicach Zagrzebia trafiamy na bramki (węzeł Lucko?). Jest ich dość sporo i tyle też samochodów ale zauważamy znak do bramek z płatnością kartą więc tam zjeżdżamy. Kolejek nie ma, jesteśmy chyba 2 samochodem. Wybieramy płatność w euro za co kasują nas 25,22 e.
A dalej to już się gubimy.
Ostatecznie zjeżdżamy w jakimś miejscu na, jak się później okazuje, darmowe drogi tylko z obawy przed wjazdem na płatną autostradę w Słowenii :p lądujemy na Odmoriste Plitvice i mogę uznać, że jesteśmy „w domu” bo przecież już tędy jechaliśmy w drodze do Cro. Ustawiamy nawigację na niepłatne drogi i tak dojeżdżamy do granicy ze Słowenią, po drodze zaliczając parę objazdów. Tym razem jednak są dobrze oznaczone.
Granicę ze Słowenią przekraczamy o 13:10.
W drodze powrotnej przejeżdżamy już nowym odcinkiem drogi Ptuj - Lenart, chociaż gdzieniegdzie kręcą się jeszcze robotnicy.
Po kolejnej godzinie meldujemy się na moście w Trate.
Przejeżdżamy przez piękne austriackie miasteczka albo może raczej wsie, które od razu nas zauroczyły. W pewnym miejscu natrafiamy na wystawioną przez domem makietę bociana z tobołkiem, na którym w wykropkowanych miejscach podane są imię, wzrost i waga oraz data urodzenia dziecka. Pewnie jakiś miejscowy zwyczaj informowania sąsiadów co kto „dostał w prezencie” od bociana, ale przyznam, że spotykam się z tym pierwszy raz
Wjeżdżamy na austriacką autostradę i teraz to już nudy i nudy. W Wiedniu się nieco korkuje więc oddychamy z ulgą kiedy już udaje nam się go przejechać. Gdzieś tam jeszcze stajemy na rastplatzu
i o 17:55 meldujemy się w Poysdorf, które również nam się spodobało.
- Czy to Conchita Wurst? :D Były jeszcze jakieś chyba 2 pomniki ale nie zdążyłam pstryknąć
W drodze do Chorwacji przejeżdżaliśmy przez nie nocą i postanowiłam, że kiedyś tu się zatrzymamy na króciutki spacerek. Jednak w drodze powrotnej marzyliśmy tylko o sprawnym pokonaniu kilometrów i znalezieniu się już w domu więc wszelkie wycieczki odpadały.
Po 10-minutowym odstaniu w korku w Poysdorfie ruszamy dalej i po kolejnych 15 minutach jesteśmy w Czechach.
Skończył nam się już gaz ale nie dajemy się już naciągnąć na Shell w Mikulovie. Jedziemy kawałek dalej i skręcamy w prawo za znakiem na Bavory. Tam na stacji Benzina tankujemy do pełna i… znów mamy przygody.
Otóż oprócz nas na stacji są jeszcze 2 autokary czeskie, wycieczkowe i masa ludzi. W kolejce stoję dobre 15 minut i tak się zastanawiam jak to będzie z tą płatnością za gaz, skoro już tak „dawno” tankowaliśmy. Nikt nie woła i nie pyta czy aby ta osoba tankująca tu gdzieś stoi… Nawet by pewnie nie zauważyli gdybyśmy odjechali bez płacenia… W końcu moja kolej i mówię panu, że jeszcze oprócz red bulla to ja proszę „plin” no i płatność kartą. Pan coś klika, wyskakuje grubo ponad 500 czk. Nie zastanawiam się nad tym, jest to możliwe. Ale pan coś tam smęci pod nosem i kombinuje i klika… koleżanka obok się go pyta jaki ma problem i rozumiem tylko, że coś z gazem. Po chwili mówi, że mogę płacić. Płacę więc kartą, biorę rachunek, odjeżdżamy i … zaczynam analizę. Zapłaciłam, owszem ale chyba nie za swój rachunek. Nawet na pewno nie za swój bo był o wiele niższy. Byliśmy już kawałek od stacji więc nie wracaliśmy się ale czasem się zastanawiam czy mi jeszcze coś nieciekawego przyjdzie pocztą … Oby nie.
Jedziemy dalej i w końcu korki dopadają i nas. Właściwie korek w związku z remontem drogi.
Przejazd 5 km zajmuje nam 45 minut. Kiedy już odstoimy swoje i objedziemy z każdej strony autostradowe ślimaki spokojnie ruszamy dalej i o godzinie 21:50 jesteśmy już w polskim Cieszynie
A po kolejnych 50 minutach szczęśliwi meldujemy się w domu!!!!
Niestety wakacje szybko nam zleciały ale już następnego dnia padła sugestia ze strony męża, że może jakaś wyspa za rok
Do dnia dzisiejszego miejsca zdążyły się już kilka razy zmienić ale jakieś tam wstępne plany mam. Oby tylko były możliwości realizacji
No cóż... Wróciliśmy szczęśliwie do domu ale pewnie jeszcze pokuszę się o jakieś zestawienie kosztów i podsumowanie.
Dziękuję wszystkim podróżującym ze mną za miłe towarzystwo
No i (mam nadzieję) do zobaczenia w kolejnej relacji!
bo na pewno utkwiło mi w pamięci jedno z kawałkiem balkonu ale takim wąskim i widokiem na drzewka a nie na morze, dlatego myślałam, że teraz inny pokój macie
teraz już na pewno zapamiętam
