Paradajki i uhorki ;)- z wizytą na Słowacji

W Koszycach byłam 13 lat temu... Niewiele pamiętam, ale katedra zrobiła na mnie duże wrażenie. Fajnie było sobie przypomnieć. Dzięki!

Katerina napisał(a):Ostatnio dane mi było odwiedzić kilka sennych miasteczek w Słowenii i Czechach, Kuszyce wydają się bardziej ożywione sądząc po Twoich zdjęciach, ale ilość zabytków i ciekawych miejsc podobna, pora wybrać się do tej Słowacji

Koszyce to duże miasto Drugie co do wielkości na Słowacji

Katerina napisał(a):Potraw mącznych unikam, po tym jak zostałam nimi przekarmiona w dzieciństwie przez babcię (pyzy, knedle, kopytka, zacierki itp) , ale takie haluszki ze skwarkami to nawet bym wciągnęła

Z mącznymi mam tak samo Haluszków zresztą też nie cierpię Jak już muszę , to ze słowackich specjałów wybieram pierogi z bryndzą. No i oczywiście vyprážaný syr, który z kolei uwielbiam Najlepiej hermelin albo jakiś pasterski (z domieszką owczego )

beatabm napisał(a):Jeździmy przez Koszyce ostatnio po 4 razy w roku i zawsze widziałam w nich tylko brud, policję i getto z wieżowcem bez okien
Zmieniłaś moją wizję tego miasta całkowicie Tam jest ........ ładnie

Trzeba jeździć przez centrum , tylko uważać na znaki .

Katerina napisał(a):

Podobno jeden z budowniczych dał upust niechęci do swojej brzydkiej i niezbyt mądrej żony umieszczając jej podobiznę pod postacią gargulca.

Ale by sobie poużywał w dzisiejszych czasach w dobie przeróbek komputerowych

Z jednej strony tak, ale z drugiej, czy w dzisiejszych czasach mógłby pozwolić sobie na taką samowolkę ?

Katerina napisał(a):Potraw mącznych unikam, po tym jak zostałam nimi przekarmiona w dzieciństwie przez babcię (pyzy, knedle, kopytka, zacierki itp) , ale takie haluszki ze skwarkami to nawet bym wciągnęła

maslinka napisał(a):Z mącznymi mam tak samo Haluszków zresztą też nie cierpię Jak już muszę , to ze słowackich specjałów wybieram pierogi z bryndzą. No i oczywiście vyprážaný syr, który z kolei uwielbiam Najlepiej hermelin albo jakiś pasterski (z domieszką owczego )

Ja nie pogardzę, byle nie na słodko.

maslinka napisał(a):W Koszycach byłam 13 lat temu... Niewiele pamiętam, ale katedra zrobiła na mnie duże wrażenie. Fajnie było sobie przypomnieć. Dzięki!

Cieszę się, że przypomniałam.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Po zakupach spożywczych wracamy do auta i ruszamy "do domu". Jak wspomniałam, właśnie teraz będzie pora na emocje . Nie ujechaliśmy chyba nawet kilkuset metrów, a tu na skrzyżowaniu w nasz samochód od mojej strony zaczyna wjeżdżać autobus . Narobiłam strasznego pisku i już oczami wyobraźni widziałam nas zgniecionych przez autobus. Na szczęście zbyt drastycznie oceniłam sytuację. Mężowi udało się zrobić unik. Obyło się bez najmniejszej nawet kolizji, choć nie wiem jakim cudem. Przez dłuższą chwilę stoimy, my i autobus oraz pewnie jeszcze kilka aut, ale nikt nie wyleciał do nas z krzykiem, więc nieśmiało opuszczamy skrzyżowanie. Czy była to nasza wina? Najpewniej tak, bo nie sądzę, żeby kursujący tamtędy kilka razy dziennie kierowca tak ufnie jechał przed siebie nie mając pierwszeństwa. A dlaczego my tak parliśmy do przodu? Bo skrzyżowanie wyglądało jak rondo, a widocznie było jedynie skrzyżowaniem z wysepką . No więc przez kilka miesięcy liczyliśmy się z tym, że może jakiś mandat przyjdzie pocztą, ale się nie doczekaliśmy póki co. Tymczasem podczas powrotu ja uspokajałam oddech, a mąż martwił się czy pasażerom autobusu na pewno nic się nie stało.

Podejrzewam, że na tym Waszym feralnym "rondzie" mogła być jakaś specyficzna "słowacka" organizacja ruchu, więc faktycznie wymusiliście pierwszeństwo. Trzeba na to uważać na Słowacji (i nie tylko). Na przykład przed Starą Spiską Wsią jadąc od strony Niedzicy lub Czerwonego Klasztoru jest takie dziwaczne trójkątne "rondo". Niby oznaczone, ale zawsze gdy tamtędy przejeżdżałem to tak do końca nie jestem pewny kto ma pierwszeństwo . Wolę więc zwolnić i zachować czujność...

sergiuszchojnacki napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a):Po zakupach spożywczych wracamy do auta i ruszamy "do domu". Jak wspomniałam, właśnie teraz będzie pora na emocje . Nie ujechaliśmy chyba nawet kilkuset metrów, a tu na skrzyżowaniu w nasz samochód od mojej strony zaczyna wjeżdżać autobus . Narobiłam strasznego pisku i już oczami wyobraźni widziałam nas zgniecionych przez autobus. Na szczęście zbyt drastycznie oceniłam sytuację. Mężowi udało się zrobić unik. Obyło się bez najmniejszej nawet kolizji, choć nie wiem jakim cudem. Przez dłuższą chwilę stoimy, my i autobus oraz pewnie jeszcze kilka aut, ale nikt nie wyleciał do nas z krzykiem, więc nieśmiało opuszczamy skrzyżowanie. Czy była to nasza wina? Najpewniej tak, bo nie sądzę, żeby kursujący tamtędy kilka razy dziennie kierowca tak ufnie jechał przed siebie nie mając pierwszeństwa. A dlaczego my tak parliśmy do przodu? Bo skrzyżowanie wyglądało jak rondo, a widocznie było jedynie skrzyżowaniem z wysepką . No więc przez kilka miesięcy liczyliśmy się z tym, że może jakiś mandat przyjdzie pocztą, ale się nie doczekaliśmy póki co. Tymczasem podczas powrotu ja uspokajałam oddech, a mąż martwił się czy pasażerom autobusu na pewno nic się nie stało.

Podejrzewam, że na tym Waszym feralnym "rondzie" mogła być jakaś specyficzna "słowacka" organizacja ruchu, więc faktycznie wymusiliście pierwszeństwo. Trzeba na to uważać na Słowacji (i nie tylko). Na przykład przed Starą Spiską Wsią jadąc od strony Niedzicy lub Czerwonego Klasztoru jest takie dziwaczne trójkątne "rondo". Niby oznaczone, ale zawsze gdy tamtędy przejeżdżałem to tak do końca nie jestem pewny kto ma pierwszeństwo . Wolę więc zwolnić i zachować czujność...

Mamy tego świadomość, że na Słowacji dość mocno pilnują porządku, dlatego zestresowaliśmy się tym "rondem". Zresztą rok temu w Bratysławie pojechaliśmy raz pod prąd i też były obawy. A kierowca w obcym miejscu najbardziej skupiony jest na tym, żeby nie zabłądzić.

Dzień 7 - 5.07.2019

Dziś święto misjonarzy słowiańskich Cyryla i Metodego. Wybieramy się znów do Podlesoka.



Na parkingu, mimo wczesnej pory, stoi już dużo aut z lokalnymi rejestracjami. Słowacy mają wolne, więc spędzają czas aktywnie, albo może po prostu przyjechali na piknik . Nasz dzisiejszy cel to Klasztorzysko, lecz dzisiaj tylko córka towarzyszy mi w wyprawie . Chłopaki przez ten czas się poopalają (niektóre odciski i pęcherze się jeszcze nie zagoiły) .
Trasę naszą zaczynamy od szlaku niebieskiego czyli przejdziemy kawałek Przełomu Hornadu.




Mijamy ośrodek wczasowy położony na naszym szlaku.




A za chwilę pozostaje już tylko przyroda.




Pierwszy widok na Hornad .




Mam mieszane uczucia. Chwilami jest niesamowicie pięknie: rzeka, mostek, skały.





A za moment czuję się jak w pospolitych zaroślach (to jednak niewielka wysokość bezwzględna ).





Czekałam przede wszystkim na ten moment, zarazem bojąc się go trochę.




Teraz długi czas będzie dość ciekawie. Na szczęście nie widać zbyt wielu turystów na naszym szlaku.







Kolejny mostek, widok z niego, oraz dziury w skale.













Jeszcze trochę wysiłku.





I docieramy do rozwidlenia szlaków. Ten mostek prowdzi dalej szlakiem niebieskim - Przełom Hornadu.



A dla nas zaczyna się Klasztorska Roklina.

Brawa za pokonanie tej trasy
Te łańcuchy i platformy
Też bym była zadowolona - jak Ty na zdjęciach

Dzięki. Najciężej nam się szło gdy nic się nie działo.

Bardzo fajna relacja. Dla mnie bliskie i znane strony, jednak znalazłem tu kilka miejsc gdzie mnie jeszcze nie było Inspiracja, by je odwiedzić
No i przede wszystkim Eger. Mój cel od kilku lat - ciągle niezrealizowany

maslinka napisał(a):Jak już muszę , to ze słowackich specjałów wybieram pierogi z bryndzą. No i oczywiście vyprážaný syr, który z kolei uwielbiam Najlepiej hermelin albo jakiś pasterski (z domieszką owczego )

Dla mnie wyjazd do Czech czy Słowacji bez zaliczenia knedlika z gulaszem i kapustą z kminkiem... to tak jakby go nie było

greenrs napisał(a):Bardzo fajna relacja.

Dziękuję

greenrs napisał(a): Dla mnie bliskie i znane strony, jednak znalazłem tu kilka miejsc gdzie mnie jeszcze nie było Inspiracja, by je odwiedzić
No i przede wszystkim Eger. Mój cel od kilku lat - ciągle niezrealizowany

Eger polecam koniecznie.

greenrs napisał(a):Dla mnie wyjazd do Czech czy Słowacji bez zaliczenia knedlika z gulaszem i kapustą z kminkiem... to tak jakby go nie było

Tobie i sobie życzę mieć jeszcze niejedną okazję

Dzień 7 - 5.07.2019 c.d.

Klaštorska Roklina to niezbyt długi, stromy odcinek naszej trasy. Przeważają metalowe i drewniane drabinki oraz wodospady.








Trzeba uważać, żeby się nie wyłożyć.





Po niespełna godzinie osiągamy Klasztorzysko,




od którego prowadzi mnóstwo szlaków. Jeżeli ktoś chce cały dzień spędzić na wędrówce, zapewne w tym miejscu miałby największy wybór.



Dopiero teraz widzimy, że wielu wędrowców parkujących rano na dole różnymi drogami dostało się tutaj. W tym momencie żałuję trochę, że nie jesteśmy tu wszyscy razem, z chłopakami .



Siedzimy trochę zmarnowane .



Może dokładnie nie uwieczniłam na zdjęciach, ale znajduje się tutaj punkt gastronomiczny, który dzisiaj, z racji święta, jest nieczynny.
Chcę jeszcze rzucić okiem na ruiny klasztoru kartuzów i cmentarz symboliczny, ale młoda nie ma siły mi towarzyszyć. Zostawiam ją i sama na jednej nodze skoczę obejrzeć.




Zerkam na ruiny dosłownie przez chwilę,





a później na cmentarz symboliczny poświęcony m in. tym, którzy stąd już nie wrócili.







Ekspresowe to moje zwiedzanie, ale chyba wystarczy na razie. Wracam do córki.




Tutaj także można wypożyczyć rowery , ale my uruchamiamy napęd nożny i lasem schodzimy do parkingu.




Popołudniu wyciągam jeszcze chłopaków na starówkę.




Niestety dopiero teraz znajduję informację o tym, że na wieżę kościelną można wchodzić tylko w dość wczesnych godzinach (chyba do 13) . Szkoda, bo na jutrzejsze przedpołudnie już mamy plan, który lepiej zrealizować dość wcześnie. No to jeszcze kilka fotek, może nic ciekawego, ale tak się właśnie szwędaliśmy bez celu .

pomorzanka zachodnia napisał(a):No to jeszcze kilka fotek, może nic ciekawego, ale tak się właśnie szwędaliśmy bez celu .

Szwędanie się jest ostatnio bardzo modne u nas , daje inne ( bez presji ) spojrzenie na otaczający nas świat .
Nie ma szwędania " bez celu " - ta czynność jest celem sama w sobie


Pozdrawiam
Piotr

Zgadzam się , to też jest potrzebne. I pożyteczne: ja często szukam w internecie właśnie takich zdjęć, które były zrobione przypadkowo, mniej oficjalnych.

P.S. Coś mi się wydaje, że zrobiłam błąd ortograficzny , poprawnie pisze się "szwendać". Jeszcze Ciebie w błąd wprowadziłam, przepraszam.

pomorzanka zachodnia napisał(a):P.S. Coś mi się wydaje, że zrobiłam błąd ortograficzny , poprawnie pisze się "szwendać". Jeszcze Ciebie w błąd wprowadziłam, przepraszam.

Hi hi , oczywiście masz rację , ale nie ma tego złego . . . w ten sposób mamy nasz wspólny błąd i naukę w gratisie , a to już jest wartość konkretna


Pozdrawiam
Piotr

Racja!

piotrf

Nie ma szwędania " bez celu " - ta czynność jest celem sama w sobie

No oczywiste

pomorzanka zachodnia napisał(a):
P.S. Coś mi się wydaje, że zrobiłam błąd ortograficzny , poprawnie pisze się "szwendać". Jeszcze Ciebie w błąd wprowadziłam, przepraszam.

Ja też do niedawna myślałam, że to jakieś słowiańskie pochodzenie słowa A tu widać, że germańskie jednak

Lubię takie kontrowersyjne w sensie estetyki widoki - jak ten niby kościół, czy cerkiew...Tak brzydkie, że aż piękne Relacje z podróży muszą oddawać prawdę o miejscach.
Droga do klasztorzyska super, szkoda, że ono samo niezbyt zachowane w całości...