Orebic 2009 z problemami ale super

Naoglądałem się waszych relacji i chyba przyszedł czas na moją. Niestety nie prowadziłem dziennika więc nie będę operował datami i godzinami tylko wspomnieniami. Żaden też za mnie pisarz wię proszę o wyrozumiałość.
Ok zacznijmy.
Czerwiec 2009. Decyzja już dawno podjęta (w grudniu 2008 rezerwowaliśmy wakacje) 2 raz w Chorwacji padło na Orebic. Jako, że zeszłego roku jechaliśmy autokarem i trwało to wieczność wybraliśmy samolot i Rainbow Tours. Nigdy nie leciałem samolotem ale wiedziałem, że nie będzie to mój ulubiony sposób podróżowania (mam lęk przestrzeni). Godziny południowe, zjawiamy się na lotnisku w Poznaniu, jadą z nami jeszcze znajomi z Wrocka, już są na miejscu. Odprawa itd bez problemów. Na bezcłówce profilaktycznie kupuję ćwiartkę Balantinesa (lęk przestrzeni ) i czekamy na samolot. Jakąś godzinę później wsiadamy, zapinamy się i jazda. Start super, przyspieszenie jak F1, dalej już gorzej (dla mnie). Wszelki manewry znoszę strasznie ciężko, ale ćwiarteczka robi swoje i wyluzowuje się. Oczywiście wszyscy mają ze mnie polew jak samolot się przechyla a ja chwytam się czego popadnie hehe. Na szczęście po 1,5 godziny lądujemy w Dubrovniku. Wychodzimy z lotniska i... nic. Różne grupy zabierają różni piloci a po nas nikogo. Czekamy...czekamy... po jakichś 2 godzinach pojawia się jakaś pilotka po ekipę na Karculę. Zostajemy sami Ale jakaś zapadka w mózgu zadziałała jak to na Korculę to przecież przez Orebic. No i rura do kobiety, ale ona nic nie wie itd. Po małym sporze zabierają nas i w końcu jedziemy do celu dość mocno zirytowani całą sytuacją.
Na miejscu jesteśmy ok 22, ciemno, dłużej nam zajęła podróż z Dubrovnika do Orebić niż z Polski do Chorwacji. Kaśka (żona) już wkurzona na maxa ja jako, że ćwiarteczka jeszcze działa luzik. I znowu niespodzianka. Mieliśmy mieszkać ze znajomymi w jednej kwaterze. Mhm, czekają na nas dwie Chorwatki jedna bierze nas w jedną stronę a druga ich w drugą. Zmęczeni nie mamy siły się wykłócać więc grzecznie idziemy (tym bardziej, że młody (5 lat) już ma dosyć tej wycieczki. Pani zaprowadza nas na miejsce i.... znowu zonk. Miały być dwa pokoje a jest jeden z dostawką. Żona nie wytrzymuje i zaczyna op...Chorwatkę ale ona i tak nic nie rozumie, hamuję ją bo kobita niczemu nie winna. Zmęczeni i zestresowani kładziemy się spać planując rozwiązanie całej sprawy na dzień następny.
Teraz idę uczyć się wklejać zdjęcia

Ciekawie się zaczyna ,zasiadam w czytelni ,czekam na fotki.
Pisałeś że w tym roku Primosten więc może tam się spotkamy(my mamy dzieciaki nieco starsze 10 i 13 lat )

Trochę fotek może się uda



Nie wiedziałem, że zobaczę to z brzegu

Na szczęście widoki z autokaru pomagały przetrwać trudy podróży

To co było widać z góry

Na razie tyle fotek, potem będą lepsze.
Mallgola w tym roku Primosten musimy się jakoś zgadać. Mój syn ma teraz 6 lat. Pewnie za młody dla twoich ale energii ma za trzech.

Focie doprowadziły mnie o zawrót głowy ,relacja zapowiada się nieźle,więc czekam na dalszy ciąg

Ja też jestem zaciekawiony, więc dopisuje się do czytających i wypatrujących dalszej części

Lęk przestrzeni na szczęście nie okazał się porażający, skoro robiłeś foty z samolotu

jestem ciekawy Twojej opinii o Orebiću, pisz, pisz czekamy

Lęk był porażający dlatego zażyłem "ćwiarteczkę". O locie bez "ćwiarteczki" opowiem na końcu. Kładę dziecko spać i może coś jeszcze dzisiaj skrobnę.

Nowy dzień. po przebudzeniu od razu na taras, piękna słoneczna pogoda, widok rekompensuje wszelki trudy dnia poprzedniego, wreszcie czuję urok Chorwacji. Szybkie śniadanko i dzwonimy do znajomych gdzie są? Idziemy do nich w odwiedziny. Super kwatera z dużym tarasem. Okazuje się, że obok jest wolny apartament. Zagadujemy właścicielkę, mówi, że nie ma sprawy. Teraz tylko trzeba złapać pilota i namówić żeby się przenieść. Wraca optymizm. Udaje się załatwić, pakujemy manatki i w maksymalnym skwarze jedziemy z walizkami przez miasto. Upoceni i zmęczeni ale szczęśliwi w końcu lądujemy w docelowym miejscu.
Taras i widok z niego.



I z drugiej strony Św. Ilia

Po rozpakowaniu idziemy zapoznać się z miasteczkiem.












Wszechobecna Chorwackie flagi


Miasteczko piękne i urokliwe. Z jednej strony piękny Jadran z drugiej Św. Ilia, gaje oliwne, winnice, w oddali widać Karculę, czego trzeba więcej? Są tacy co mówią, że tłok, gwar... może w sezonie tak. Hmm trzeba jechać w czerwcu jak my i wtedy można napawać się spokojem, nacieszyć oczy przepiękną przyrodą.
Przed wyjazdem naczytałem się trochę, że jakieś plamy ropy od statków, że bałagan... nic podobnego.

Relacja z dreszczykiem Utrzymuj go jak najdłużej...
Swoją drogą czytając stawiam siebie samego w każdej z tych sytuacji - co ja bym zrobił...?

kammaj napisał(a):Jako, że zeszłego roku jechaliśmy autokarem i trwało to wieczność wybraliśmy samolot i Rainbow Tours. Nigdy nie leciałem samolotem ale wiedziałem, że nie będzie to mój ulubiony sposób podróżowania (mam lęk przestrzeni).

Na najbliższe wakacje znów samolotem?

Plam ropy w Orebicu nigdy nie widziałam ale bałagan i owszem

Umęczyło Was 1,5 godziny w samolocie i drugie tyle w drodze z Dubrownika do Orebica, nieźle. Większości z nas droga zabiera znacznie więcej czasu

Mam nadzieję, ża dalszy opis relacji potwierdzi udane wakacje

Z drugiej strony, wyjazd indywidualny pozwala uniknąć np. problemów z "amnezją" rezydentów

Przepraszam za OT i czekam na cd

Jestem ciekawa rozwoju wydarzeń, tym bardziej, że tegoroczne wakacje chcemy spędzić m in. na Peljesacu.. Orebic oczywiście w planach!

Jestem z Wami i ja.

Bardzo podoba mi się tytuł relacji.

Od razu widać, że wszystkie problemy przyćmiło to super.

Kammaj,

Mamy podobny ulubiony sposob na rozluznienie sie
Czekam na ciag dalszy.