Od lądowego szczura do Kapitańskiej Baby – 15 lat ewolucji

Kapitańska Baba napisał(a):

Magda O. napisał(a):

Kapitańska Baba napisał(a):

Magda O. napisał(a):Do tej pory nie dotarłam do Salony, ani do twierdzy Klis, ani nawet na Marjana... miało to zostać nadrobione w tym roku

Nie mów nawet że nie pojedziesz

No nie

Ha - i jednak pojechałaś Cieszę się ze Ci sie udało
Do Rabu nie dotarliśmy więc się nie odzywałam

Tak chociaż zdecydowaliśmy się dzień przed wyjazdem. I normalnie nie wybrałabym tej wyspy, ale chcieliśmy zrobić niespodziankę szwagrowi. No i zrobiliśmy było super, chociaż bardzo stacjonarnie, dla nas nietypowo ale trzeba się było dostosować do obecnych czasów...

mchrob napisał(a):Relacja ruszyła czyli załoga już na lądzie.
Jak pływanie w tym roku? Pogoda dopisała?

Wróciliśmy w sobotę późnym wieczorem
Pływanie było cudne Pogoda - hmmm.... pierwszy tydzień było za gorąco...w morzu wiatr przyjemnie chłodził ale na brzegu...dramat. W drugim tygodniu zdecydowanie chłodniej, z chmurami, burzami, deszczem - wieczory w długich rękawach, na morzu w kurtce - zdecydowana ulga po pierwszym tygodniu Było mocno żeglarsko

"maslinka"]Beata, fajnie, że wróciłaś, chociaż Ty się pewnie nie cieszysz Mam nadzieję, że wakacje się udały

Masz rację - nie cieszę się
Wakacje były wspaniałe - mocno żeglarskie, z przygodami i jedną wielką wadą - za krótkie

Przechył na piątym zdjęciu od dołu wygląda hardcore'owo

Tak wygląda. Myślę że czasem pływamy w nie mniejszych Tylko czasem - ponieważ przechyły na jachcie są niekorzystne Zmniejszają zdecydowanie prędkość jednostki.

Magda O. napisał(a):Tak chociaż zdecydowaliśmy się dzień przed wyjazdem. I normalnie nie wybrałabym tej wyspy, ale chcieliśmy zrobić niespodziankę szwagrowi. No i zrobiliśmy było super, chociaż bardzo stacjonarnie, dla nas nietypowo ale trzeba się było dostosować do obecnych czasów...

Nie ważne kiedy zapadła decyzja i że było stacjonarnie - ważne że udało się pojechać Gratulacje!!!! Cieszę sie z Tobą z tego wyjazdu

Kapitańska Baba napisał(a):
Wakacje były wspaniałe - mocno żeglarskie, z przygodami i jedną wielką wadą - za krótkie

A co ja mam powiedzieć? Wyjechaliśmy w tym samym terminie, a ja już od prawie tygodnia marznę w Polsce

Ciekawa jestem tych przygód, a szczególnie tej wielkiej

"ruzica"]

A co ja mam powiedzieć? Wyjechaliśmy w tym samym terminie, a ja już od prawie tygodnia marznę w Polsce

Straszny smutek

Ciekawa jestem tych przygód, a szczególnie tej wielkiej

Kochana - wielki to teraz smutek
Przygody - jak to na żaglach - zawsze były.
Spotkania z ludźmi, rozmowy - to był ciekawy rejs

Rozsiewanie smuteczków nie jest wskazane ( tak tylko chciałem zauważyć ) , lepiej jest zastąpić to relacją i planowaniem kolejnych przygód pod żaglami , czy też nie . Gdyby miłe chwile nie przemijały , to nie byłoby czego wspominać z przyjemnością


Pozdrawiam
Piotr

Kapitańska Baba napisał(a):
Nie ważne kiedy zapadła decyzja i że było stacjonarnie - ważne że udało się pojechać Gratulacje!!!! Cieszę sie z Tobą z tego wyjazdu

To prawda Przynajmniej mieliśmy jakąś odmianę. Spędziliśmy ze szwagrami nie 2-3 dni, jak ostatnio mamy w zwyczaju, tylko cały pobyt i było naprawdę fajnie. Zwłaszcza nocne Polaków rozmowy

Kapitańska Baba napisał(a):
Ratunku!!!!!

Niedobrze mi!!!!!!

No proszę, aż trudno uwierzyć, że kiedyś i Tobie się to przytrafiło
A tak przy okazji - ciekawa jestem: zdarzyło się, że komuś choroba morska tak dała w kość, że nie był w stanie odbyć rejsu? Czy to jest zazwyczaj tylko chwilowe i można się przyzwyczaić? Zawsze się bałam, że - mimo, że choroby nie mam, to jednak nie byłabym w stanie spędzić na łodzi więcej, niż jeden dzień, że nie przyzwyczaiłabym się.

piotrf napisał(a):Rozsiewanie smuteczków nie jest wskazane ( tak tylko chciałem zauważyć ) , lepiej jest zastąpić to relacją i planowaniem kolejnych przygód pod żaglami , czy też nie . Gdyby miłe chwile nie przemijały , to nie byłoby czego wspominać z przyjemnością


Pozdrawiam
Piotr

Mądrego to dobrze posłuchać
Plany oczywiście już są w głowie. Jakie? Oczywiście żeglarskie, inne absolutnie nie wchodzą w grę

"Magda O."][

To prawda Przynajmniej mieliśmy jakąś odmianę. Spędziliśmy ze szwagrami nie 2-3 dni, jak ostatnio mamy w zwyczaju, tylko cały pobyt i było naprawdę fajnie. Zwłaszcza nocne Polaków rozmowy

Pozazdrościć takiej rodziny z którą da się wytrzymać dłużej

No proszę, aż trudno uwierzyć, że kiedyś i Tobie się to przytrafiło

Tylko dlaczego już pierwszego dnia?

A tak przy okazji - ciekawa jestem: zdarzyło się, że komuś choroba morska tak dała w kość, że nie był w stanie odbyć rejsu? Czy to jest zazwyczaj tylko chwilowe i można się przyzwyczaić? Zawsze się bałam, że - mimo, że choroby nie mam, to jednak nie byłabym w stanie spędzić na łodzi więcej, niż jeden dzień, że nie przyzwyczaiłabym się.

Od razu Cię wyprostuję - chorobę morską na pewno masz Każdy ma Wszystko zależy od warunków na morzu - a te na Adriatyku na szczęście z reguły są znośne.
I pamiętaj że wymioty to już ostatnia faza choroby - ta najpoważniejsza gdyż prowadzi do odwodnienia i wyłącza Załoganta na amen. Wcześniej pojawia się senność, suchość w ustach, uczucie zimna - mało kto nie żeglujący bierze to za chorobę morską a to są pierwsze symptomy
Miewaliśmy załogantów których coś zaczynało brać ale nikt nigdy nam nie wymiotował.
Nawet moje dziewczyny czasem mówiły że coś czują ale to na kotłowaninie kiedy siedziały na dziobie i grały na tabletach Takiego czegoś ja bym nie wytrzymała
Co do obawy że byś się nie przyzwyczaiła - oczywiscie nie od razu - ale każdy jeden pobyt na wodzie przesuwa nam coraz dalej granicę dyskomfortu. Im więcej jesteś na łodzi tym mniej odczuwasz skutki bujania

Kapitańska Baba napisał(a):
Od razu Cię wyprostuję - chorobę morską na pewno masz Każdy ma

A ja byłam przekonana, że skoro pływając od czasu do czasu, nawet przy bujaniu nigdy nie było mi niedobrze, to znaczy, że jestem odporna. Przynajmniej na średnie fale. A tu masz - jednak potrzeba czasu, żeby to stwierdzić, parę godzin nie wystarczy. Za to moja siostra ma objawy choroby morskiej nawet na barce restauracyjnej na Wiśle, więc ona już wie, że nigdy nigdzie nie popłynie.

Kapitańska Baba napisał(a):

Wiem za to, że noc była straszna.

Cała w panice i łzach.

Bo ja kategorycznie oświadczyłam mężowi, że nie chcę nigdzie dalej płynąć.

Chcę do domu!!!!!

Nie wytrzymam kolejnego dnia takiego horroru – tych fal, bryzgów, zimna, mdłości!!!

Żeglowanie to nie dla mnie , jeśli chodzi o morze to wolę plażę!!!

Dlatego zawsze mówię - nie należy się nigdy poddawać, bo po pierwszym zniechęceniu może ominąć nas coś ważnego...
Trochę tak było ze mną i z rowerem - nie chcę, tam nie wjadę, za daleko, za stromo, tyłek mnie boli, itp. Mija rok, a ja śmigam i już w tym roku pobiłam swój rekord - 70 km na raz. W przyszłym będzie 100 - jestem tego pewna

"Magda O."]

A ja byłam przekonana, że skoro pływając od czasu do czasu, nawet przy bujaniu nigdy nie było mi niedobrze, to znaczy, że jestem odporna. Przynajmniej na średnie fale. A tu masz - jednak potrzeba czasu, żeby to stwierdzić, parę godzin nie wystarczy.

Pamiętaj że każdorazowy nawet krótki rejs przesuwa Twoja granicę akceptacji bujania - robisz się coraz bardziej wytrzymała

Za to moja siostra ma objawy choroby morskiej nawet na barce restauracyjnej na Wiśle, więc ona już wie, że nigdy nigdzie nie popłynie.

Biedna

Dlatego zawsze mówię - nie należy się nigdy poddawać, bo po pierwszym zniechęceniu może ominąć nas coś ważnego...
Trochę tak było ze mną i z rowerem - nie chcę, tam nie wjadę, za daleko, za stromo, tyłek mnie boli, itp. Mija rok, a ja śmigam i już w tym roku pobiłam swój rekord - 70 km na raz. W przyszłym będzie 100 - jestem tego pewna

Brawa za takie trasy i trzymam kciuki za stówę w kolejnym roku!!!!! Na pewno się uda!!!!!

Z tym zniechęceniem masz całkowita rację - trzeba walczyć, próbować, nie zrażać się. Przecież co nas nie zabije to nas wzmocni

Kapitańska Baba napisał(a): ... Jak wyglądał wieczór – nie pamiętam.

Wiem za to, że noc była straszna.

Cała w panice i łzach.

Bo ja kategorycznie oświadczyłam mężowi, że nie chcę nigdzie dalej płynąć.

Chcę do domu!!!!!

Nie wytrzymam kolejnego dnia takiego horroru – tych fal, bryzgów, zimna, mdłości!!!

Żeglowanie to nie dla mnie , jeśli chodzi o morze to wolę plażę!!!

Nie, nie, nie !!!!!

Uciekajmy stąd!!!!!

Był płacz, szloch, potok łez aż........ze zmęczenia zasnęłam.

Ciężko w to uwierzyć teraz, że takie mogły być Twoje początki żeglarstwa
Mój T. chciał wysiadać z łodzi na środku jeziora Po odstawieniu na brzeg nigdy już nie stanął na pokładzie żadnej jednostki, która ma żagle :/
Ciekawe co u Ciebie zaważyło na zmianie podejścia
Pewnie wkrótce się dowiemy

Kapitańska Baba napisał(a):Pamiętaj że każdorazowy nawet krótki rejs przesuwa Twoja granicę akceptacji bujania - robisz się coraz bardziej wytrzymała

To brzmi dobrze

Ja na pewno mam chorobę morską. Nie mogę pływać pod pokładem. Na małych fishpicknikowych statkach od razu robiło mi się niedobrze. Na promie też muszę być "na wierzchu"

Pewnie to zależy od gabarytów jednostki, bo kiedyś płynęłam całą noc wielkim promem do Szwecji i nic mi nie było