Nasze regiony turystycznie (czyli co warto zobaczyć)

Angie napisał(a):Hmm, chyba jednak nie zobaczycie tych zdjęć Muszę przysiąść i nauczyć się wklejać tu zdjęcia, albo też umieścić je w jakiejś galerii dostępnej dla wszystkich do oglądania. Niestety jestem zielona w tym temacie. Może ktoś mi doradzi, gdzie mogę umieścić swoje zdjęcia, tak żeby były ogólnodostępne ? Coś mi z tym onetem nie wyszło chyba

petris napisał(a):...Mozna wpisywac wiele stron,lecz najciekawsze jest nasze spojrzenie na piekno naszego kraju ,jaki i całego swiata.To jest dopiero ciekawe. Kazdy z nas widzi i chce zapamietac, to co JEGO wzruszyło,zostało mu w oczach i duszy,zapisał to w zdjeciach widokowkowych, czy zwykłych osobistych,takiech ,ktore mu dadza wspaniałe wspomnienia...

I właśnie dlatego między innymi chcę, żeby tutaj ludzie prezentowali miejsca przez siebie odwiedzone, przez siebie polecane z własnego regionu, poparte kilkoma swoimi zdjęciami.

Mam nadzieję, że tymi linkami nie zakończyłaś tego tematu, bo strony są dość wyczerpujące jeśli chodzi o prezentację miesc.

Pozdraviam

Leszek Skupin napisał(a):A jak wygląda muflon

Masz może jakieś zdjęcia tego stworzenia z tamtego zamku

Zaroiło się od legend na forum . To i ja postanowiłem pokopać za legendami o świętokrzyskim i oto co wykopałem:

LEGENDA O OKRUTNEJ PANI Z ZAMKU KRZYŻTOPÓR l LOCHU NA TRZY KLUCZE ZAMKNIĘTYM

Kiedy jeszcze zamek Krzyżtopór - największy i najdziwniejszy w Polsce, olśniewał swoim bogactwem i przepychem mieszkała w nim krewna wojewody, stara panna. Przeżyty niegdyś zawód miłosny zmienił piękną pannę w bogatą i okrutną jędzę.

Poddani cierpieli z tej przyczyny, bo chora z nienawiści do ludzi kobieta, nie szczędziła im razów, kar i awantur. Jedynym jej ulubieńcom był biały, kudłaty piesek, który nie odstępował swej pani na krok. Ona zaś wymyśliła sobie, że piesek rozpoznaje złych ludzi. Kogo tylko obwącha - ten jest uratowany. Ale jeżeli zaszczeka - biada temu nieszczęśnikowi. Znaczyło to, ze człowiek taki jest nieżyczliwy pannie. Na jej rozkaz, siepacze wtrącali biedaka do lochu, gdzie konał bez jedzenia i wody. Długie lata trwały te okrutne zabawy.

Pewnego dnia do zamku zawitał dworzanin z dalekich stron. Ujrzawszy go w progu komnaty, piesek skoczył doń i głośno zaszczekał. Pani zadzwoniła na swoich siepaczy. Dworzanin, który znał jej zwyczaje, dobył miecza, zgładził pannę, psa i przybyłych dwóch oprawców. Ciała całej czwórki zepchnął do lochu - tego samego, w którym z kaprysu złej kobiety zginęło wielu niewinnych ludzi.

W ten to sposób zamek został uwolniony od katów. Dworzanin spiesznie odjechał, a po czterech latach zginął na polu bitwy.

Legenda głosi, że w lochu zamku ukryte są skarby, schowane za potrójnymi drzwiami. Pierwsze z nich to drzwi żelazne, drugie -dębowe, trzecie -jesionowe. Na drzwiach jesionowych widnieje krzyż i topór. Na pierwszych drzwiach wiszą trzy klucze. Żelazny otwiera żelazne drzwi, srebrny dobowe, złoty zaś jesionowe. Za jesionowymi drzwiami stoją trzy beczki - napełnione złotymi, srebrnymi i miedzianymi monetami. Beczek strzeże jakieś licho. Gasi lampy, śmieje się szatańskim śmiechem. Nikt jeszcze nie przeżył spotkania z piekielnym stróżem skarbów.

Ludzie mówią, że bogactwa zgromadzone były kosztem ludzkiej biedy łez i krzywdy. Wtedy dopiero ktoś do nich trafi, kiedy te krzywdy naprawione zostano.

Pozdraviam