Milos u schyłku sezonu 2014

No fakt, z ulewą to chyba tylko Ty się spotkałeś. Ale poza tym krótkim epizodem, i tak miałeś w kanionie więcej błękitu nad sobą, niż my... No i chyba cieplej było .

Postanowiliśmy przejść się mały kawalątek wąską ścieżką wzdłuż kanionu, żeby nacieszyć się widokiem skał odbijających się w wodzie.

dangol napisał(a):No fakt, z ulewą to chyba tylko Ty się spotkałeś. Ale poza tym krótkim epizodem, i tak miałeś w kanionie więcej błękitu nad sobą, niż my... No i chyba cieplej było .

...ale z kolei patrząc po fotkach ludzi brak czyli kanion...tylko Wasz...
Pozdrawiam

dangol napisał(a):

longtom napisał(a): Spacer ścieżką wzdłuż zbiornika bardzo fajny był.
Im dalej tym ładniej

My daleko nie doszliśmy... Muszę więc poczekać na Wasze "powrotne" fotki, to sobie oglądnę te miejsca, do których już nie dotarliśmy.

I wtedy może się okazać, że zaszliście zaszliście dalej niż my.

pzdr

ajdadi napisał(a): [ patrząc po fotkach ludzi brak czyli kanion...tylko Wasz...

Takie są korzyści z urlopu u schyłku sezonu, w tym przypadku spotęgowane późną porą dnia.

longtom napisał(a): I wtedy może się okazać, że zaszliście zaszliście dalej niż my.

Raczej mało prawdopodobne , bo właśnie zaczęliśmy odwrót.

Wzdłuż rzeki wróciliśmy na parking, oglądając po drodze tor dla kajaków górskich.

Przy parkingu znajduje się przystanek autobusów kursujących tu ze Skopje. Spotkaliśmy tu dwójkę młodych Polaków czekających na autobus. Widząc rodzimą rejestrację, mieli nadzieję na załapanie się na szybszy transport do macedońskiej stolicy. No ale nie mogliśmy im nic zaoferować, nawet gdyby łóżeczko było złożone . Do Skopje tym razem się nie wybieraliśmy (może dotrzemy tam przy kolejnej samochodowej podróży na greckie wyspy?), na dodatek nad Treską mieliśmy zamiar spędzić trochę czasu, bo było to dogodne miejsce na usmażenie rybek. Autobus przyjechał, zanim się z tym uporaliśmy…







Pierwsza „wersja” przewidywała, że zanocujemy nad rzeką. Ostatecznie jednak uznaliśmy, że jedziemy dalej. Nad Treską było brudno (wzdłuż ścieżki spacerowej nad kanionem zresztą też walało się mnóstwo śmieci – być może byłoby inaczej, gdyby znajdowały się tam jakieś kosze?), z trudem udało nam się znaleźć miejsce "bez dodatków". Wilgotność powietrza była taka, że zrobiło się po prostu zimno . Właśnie zapadał zmierzch…
Grzesiek uznał, że jeszcze może przejechać trochę kilometrów.

Wyszło na to, że przejechaliśmy znacznie więcej, niż planowaliśmy… Padał deszcz , lunęło już na obwodnicy Skopje. Jak to dobrze, że nie zostaliśmy nad Treską!

Po przekroczeniu granicy macedońsko-serbskiej, woli na spanie jeszcze nie było. Gdy minęliśmy Vranje i wjechaliśmy na kręte górskie drogi, taka chęć się pojawiła . Niestety, były to tereny objazdu budowanej autostrady, po ciemku nie rzuciło nam się w oczy żadne miejsce dogodne na ustawienie „sypialni”. W rezultacie, dojechaliśmy aż do autostrady, tyle najbliższy parking na którym dało się zatrzymać na spanie, był dopiero za zajazdem na Niš. Dotarliśmy tam kwadrans przed 22-gą , tego dnia przejechaliśmy około 990 km.

Czyli kajakowy tor nadal funkcjonuje...

O tej porze roku, przy takiej pogodzie w górskim otoczeniu nic dziwnego, że wieczorem zrobiło się chłodnawo , pewnie też pojechalibyśmy dalej. Zawsze mamy dylemat jak rozplanować podróż powrotną by nocleg nie wypadł nam gdzieś w Macedonii czy Serbii bo zjeżdżać z autostrady nie bardzo mam ochotę a spać na parkingu - jeszcze mniejszą . Ale tym razem tak wyszło, że musieliśmy na noc (a właściwie na parę godzin do rana) zostać na takim parkingu i szczerze - nigdy więcej

Bardzo fajna fotka

dangol napisał(a):

Pozdrawiam

Kanion "u schyłku sezonu" na Waszych zdjęciach wyszedł bardzo fajnie
Co do budowy autostrady...to widać ,że już "odcineczków" przybywa i już za jakiś czas jazda będzie tylko...przyjemnością

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a): Co do budowy autostrady...to widać ,że już "odcineczków" przybywa i już za jakiś czas jazda będzie tylko...przyjemnością

Na to liczę, że jak będziemy jechać w 2016 (no bo tej jesieni opcja samolotowa), będzie już miodzio .

kulka53 napisał(a): Zawsze mamy dylemat jak rozplanować podróż powrotną by nocleg nie wypadł nam gdzieś w Macedonii czy Serbii bo zjeżdżać z autostrady nie bardzo mam ochotę a spać na parkingu - jeszcze mniejszą . Ale tym razem tak wyszło, że musieliśmy na noc (a właściwie na parę godzin do rana) zostać na takim parkingu i szczerze - nigdy więcej

Fakt, przyjemność to to nie jest... Makabrycznych odczuć jednak nie mieliśmy, bo na szczęście ruch na autostradzie tej nocy nie był duży, a parkingowi sąsiedzi byli już w komplecie gdy dojechaliśmy, więc nikt nam nie przeszkadzał. A na światło lamp mamy przecież środek zapobiegawczy w postaci srebrnych zasłonek

Sobota, 4 X

Parking pod Niszem nie jest wprawdzie najfajniejszym miejscem noclegowym, ale udało nam się stanąć w miarę daleko od lamp, srebrne zasłonki na oknach dodatkowo nas odizolowały od parkingowej rzeczywistości. Spało się dobrze , nawet (o dziwo) nie słyszeliśmy szumu autostrady.
Rano szybka toaleta (przybytek przy stacji paliw jak najbardziej OK), ale jeść śniadania tu nie zamierzaliśmy. W barze nic specjalnego, a na parkingu brak stołów i ławek, aby sobie przysiąść i przyrządzić własne jedzonko. Nie było zresztą żadnego zadowalającego miejsca na rozłożenie własnych mebli , toteż uznaliśmy, że znajdziemy sobie coś innego po drodze.
O godzinie 8:15 ruszyliśmy w dalszą trasę…

Polski akcent na drodze .



Głód doskwierał nam coraz mocniej, a żaden fajny parking się nie pojawiał. Zdecydowaliśmy się na zjazd z autostrady i śniadanie gdzieś w jej pobliżu. Akuratnie pojawiła się tablica zjazdu na Ražanj… Szybka decyzja – zjeżdżamy .

Ražanj (Ражањ) to wioska położona około 55 km od Niszu, może jakieś 1- 2 km od autostrady - więc z drogi specjalnie nie zboczyliśmy.

Ww czasach rzymskich osada nosiła nazwę Arsena, gdyż ponoć znajdowała się tu zbrojownia, arsenał potrzebny do ochrony położonej niedaleko rzymskiej trasy Via Militaris. Obecna serbska nazwa "ražanj" znaczy „szpikulec”. Dlaczego tak nazwano miejscowość ? Wg legendy, nazwa wywodzi się z czasów okupacji osmańskiej, kiedy mieszkańcy bronili się przed Turkami używając zaostrzonych kijów…

Pora jednak na wspomniane śniadanie . Zatrzymaliśmy się na nie na terenie … przyległym do miejscowej cerkwi.

Cerkiew sv. Ilije i jej otoczenie:

Po śniadaniu zmieniamy lokalizację auta z terenu cerkiewnego na parking „miejski”. Na znajdujący się w pobliżu główny plac, wjeżdżać nie wolno.





Ražanj nie jest miejscem turystycznym (w każdym bądź razie w Pascalu nie ma o nim ani słowa), ale skoro już tu jesteśmy , to przejdziemy się troszeczkę.

Władze osady dbają nie tylko o brak ruchu w jej centrum, ale również o dobry stan ławek na terenie skweru przed swoją siedzibą.





Pomnik w centrum …

W bocznych uliczkach kilka zakładów fryzjerskich oraz… pogrzebowych. Spora ilość tych ostatnich, jak na tak małą miejscowość, przestała mnie dziwić gdy po powrocie przeczytałam w necie, że ponad 30% mieszkańców przekroczyła 60 lat życia. Władze dbają nie tylko o ławki w parku, ale też o „rozwojowe” dziedziny działalności gospodarczej. Zbyt długo zostać tu nie mogliśmy, skoro nasze auto przypomina karawan .











Zanim jednak opuściliśmy Ražanj, zjedliśmy lokalnego burka (wyglądał dobrze, ale smaczny nie był , stanowczo za bardzo przesiąknięty tłuszczem - cena 70 dinarów za porcję).



Potem jeszcze kawka z widokiem na skwerek. Najgorsza w smaku „zalewajka”, jaką kiedykolwiek piłam … Za to cenę miała wyśmienitą – 40 dinarów za filiżankę (w tym szklaneczka wody i ulepkowata galaretka na wykałaczce), w pobliskim sklepie droższa była butelka wody mineralnej (45 dinarów za 1 litr).



Odjechaliśmy około godziny 10-tej… Grzesiek z przeświadczeniem, że dłuższa przerwa w podróży, gdzieś w Serbii, to coś absolutnie nie dla niego. Ja na szczęście czytałam croplowe relacje, więc uprzedzenia nie mam, kilka miejsc chętnie bym zobaczyła. Ale cóż ja mogę? Ustąpić, żeby tylko kierowca miał ochotę na ponowną podróż do Grecji .