Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Franciszek skruszony...



Powoli wracamy. W tle Porta San Giacomo



Mini kościółek Santa Marguerita, wewnątrz nieciekawy, poza tym właśnie odbywała się msza.







Tłumów wiernych nie było



Ale ładnie widać stąd bazylikę San Francesco

Idziemy jakimiś zaułkami, w których odbywały się jakieś imprezy o średniowiecznym klimacie. Chyba wieczorem i nocą, bo wszędzie widać pozostałości po lampkach, świecach.





W centrum CHIUSURA już nie obowiązuje .



Panuje tu hałas, gwar, tłum jest taki, że ciężko się przecisnąć, za to łatwo zgubić





Fajki jak najbardziej współczesne



Świątynia Minerwy zamieniona na barokowy kościół.

To był moment

Wędrujemy dalej.



szybko docierając pod katedrę św Rufina. Tu też sporo ludzi w strojach z epoki, zresztą widać, że tu jeszcze dziś będą odbywać się jakieś wieczorne przedstawienia.

Rocca Maggiore – już tam nie pójdziemy



Sama XIII-wieczna budowla katedry jest bardzo ładna.



Wewnątrz - jeszcze było otwarte – już nie tak ciekawie .







W bocznym korytarzu natknęliśmy się na wystawę obrazów przedstawiających Jana Pawła II. Z tego co pamiętam, namalowano je z użyciem jakichś specjalnych farb wykonanych z naturalnych składników.







Tuż przy katedrze stoi dom rodzinny św Klary.

kulka53 napisał(a):Franciszek skruszony...

Jakoś tak na Don Kichota bardziej wygląda.

pzdr

Po wyjściu czekała nas niespodzianka , zespół grający średniowieczną muzykę właśnie rozpoczął próbę. Staliśmy dłuższą chwilę wsłuchując się w rytmiczne i melodyjne dźwięki wygrywane na często nietypowych instrumentach. Zdjęć jest dużo bo bardzo się nam to wszystko podobało a poza tym... nie udało się nam nagrać filmiku .

























Zastanawialiśmy się potem na ile takie imprezy na jaką trafiliśmy, są tu powszechne, czy odbywają się często, czy może mieliśmy szczęście będąc tu właśnie tego dnia... .

Dochodziła już 20, ostatnia pora na powrót do samochodu.

Santa Chiara



Rocca Maggiore



Plac przed kościołem Santa Chiara prawie zupełnie opustoszał





Jeszcze kilka minut i wsiadamy do auta. Odjeżdżamy w przekonaniu, że ASYŻ JEST PRZEPIĘKNY . Myślę, że jeszcze kiedyś tu wrócimy.

Pozostało już tylko poszukać sobie miejsca na nocleg. Nie będziemy już nigdzie daleko jeździć, nie ma czasu. Spoglądając na mapę stwierdziłem już wcześniej, że powyżej miasta, w górę zbocza prowadzą jakieś dróżki... tam pojedziemy. Było asfaltowo, dość stromo, i nie aż tak natychmiast, ale trafiliśmy na spory parking otoczony lasem. Tam „spały” już dwa campery , pomyślałem że nie będzie pewnie im przeszkadzało jak dołączy do nich jeszcze jeden mini-kamperek . Zwłaszcza, że umieściliśmy się w kąciku, tak, że właściwie prawie wcale nie było nas widać. W zapadających ciemnościach ugotowaliśmy sobie bardzo dziś spóźniony obiad i zasnęliśmy zmęczeni, ale bardzo zadowoleni z dzisiejszego dnia, z pogody, z tego, że widzieliśmy dwa bardzo piękne włoskie zabytkowe miasta



A – nocleg nieopodal miasteczka Genga
B – Gubbio
C – Asyż i nocleg tuż ponad miastem

c.d.n.

kulka53 napisał(a):...

Przed bazyliką stoi nowy pomnik „Powrót Franciszka”

Nie wyglądają żeby się z powrotu cieszyli...

longtom napisał(a):Jakoś tak na Don Kichota bardziej wygląda.

romuald22 napisał(a):Nie wyglądają żeby się z powrotu cieszyli...

To nowy pomnik, z tego co udało mi się znaleźć stoi w Asyżu od 1996 roku.
Spuszczona głowa może i sugeruje klęskę i smutek ale...

Przesłanie tego pomnika interpretuje się tak:

(z internetu)

"(...)[Franciszek]Wcale nie jest radosny, ani optymistyczny. Ale jest rycerzem! Nie rycerzem zwycięskim, ale z pochyloną głową. Paradoksalnie właśnie w takiej postawie artysta ukazał, jak bardzo Franciszek był rycerzem. Prawdziwy szlachetny rycerz wie bowiem, któremu panu należy służyć. Co więcej, potrafi zawrócić z błędnej drogi; błędnej, bo nie dla niego. Dzieło ukazuje Franciszka pokornego, który jako pokonany wobec świata, wraca, by rozpocząć służbę pod innym sztandarem, teraz już dla chwały Wielkiego Króla, Pana nieba i ziemi. To właśnie ten powrót, pełen skruchy i ludzkiego wstydu, otworzył mu bramy do nowego świata, w którym rycerzem pozostał do końca. I to rycerzem zwycięskim."

OK.
A koń?

romuald22 napisał(a):A koń?

Prawdziwy Rycerz ma Konia, który czyta w myślach swego Pana i bezbłędnie wczuwa się w jego nastrój

kulka53 napisał(a):

romuald22 napisał(a):A koń?

Prawdziwy Rycerz ma Konia, który czyta w myślach swego Pana i bezbłędnie wczuwa się w jego nastrój

kulka53 napisał(a):

romuald22 napisał(a):A koń?

Prawdziwy Rycerz ma Konia, który czyta w myślach swego Pana i bezbłędnie wczuwa się w jego nastrój

(Dobrze tak się pośmiać . Dobra - już się zatykam.)

Ale jak to sie stało, że krypta ze szczątkami kogoś tak znanego jak św. Franciszek, pozostała w ukryciu aż do 1818?!
Chyba, że ja coś nie zrozumiałem?



- Na Maybacha nie udzielili mi kredytu, dostępu do źródeł termalnych nie mam, licencji na telewizję nie otrzymałem. Pozostaje mi póść śladami Chrystusa...

DarCro napisał(a):Ale jak to sie stało, że krypta ze szczątkami kogoś tak znanego jak św. Franciszek, pozostała w ukryciu aż do 1818?!
Chyba, że ja coś nie zrozumiałem?

Wszystko OK

Za wikipedią:

"Najważniejszym miejscem w kościele dolnym jest zejście prowadzące do krypty, w której znajduje się Kaplica Grobu św. Franciszka.Po wybudowaniu kościoła dolnego i pochowaniu w nim świętego (25 maja 1230) pod głównym ołtarzem, przez kilka wieków miejsce jego spoczynku nie było dokładnie znane. W 1818 papież Pius VII pozwolił franciszkanom na poszukiwania grobu. W dniu 18 grudnia 1818 znaleziono sarkofag. Relikwie złożono w wykutej w skale kaplicy, w szerokiej kolumnie ustawionej w miejscu znalezienia ciała.

Więcej na ten temat można też przeczytać np TUTAJ

DarCro napisał(a):- Na Maybacha nie udzielili mi kredytu, dostępu do źródeł termalnych nie mam, licencji na telewizję nie otrzymałem. Pozostaje mi póść śladami Chrystusa...

I jak sądzę mniej więcej w taki sposób, tyle że odpowiedni do epoki, większość średniowiecznych świętych świętymi została ...