Małe i duże na Północ podróże :-)

Jednym z zachowanych średniowiecznych elementów jest ołtarz główny.











Piękne



























W jednym z zachowanych pomieszczeń wschodniego skrzydła urządzono mini salę koncertową





Zresztą, powyżej, w dormitorium także jest taka sala, tylko znacznie większa, ewidentnie kościół pełni tutaj również inne funkcje.



Jarmark trwa w najlepsze, ale my wracamy do auta. Może ktoś skorzysta z wolnego miejsca do zaparkowania , dziś takie są tu bardzo cenne. A my pojedziemy teraz w takie miejsce, które dzięki wrażeniu które zostawiło zapamiętamy na baaaaardzo długo .

c.d.n.

13 sierpnia, sobota c.d.

Zatem, zabytki na dziś mamy za sobą, odwiedziliśmy w sumie 4 miejsca i wciąż mamy całkiem sporo czasu… wygląda na to że sierpniowy wieczór w Danii nadejdzie jednak sporo później niż u nas . Odległości pomiędzy przystankami są niewielkie, ruch samochodowy umiarkowany albo niewielki, także na przejazdy nie traci się wiele czasu. Pojedziemy tam, gdzie bardzo chciałem się znaleźć, jest to w zasadzie obowiązkowy punkt w podróży po Danii – do Parku Narodowego Morza Wattowego (Vadehavet), a konkretnie na wyspę Rømø .

Co to są watty? To takie coś, taki teren który nie do końca jest morzem, ale też nie za bardzo można nazwać go lądem , czyli inaczej mówiąc widać go podczas odpływu a zalewany jest w czasie przypływu. Morze Wattowe rozciąga się na przybrzeżnych wodach Morza Północnego od Holandii poprzez Niemcy aż po wyspę Fanø w Danii i osiąga przeciętną głębokość od jednego do maksymalnie trzech metrów w porywach. Cały ten obszar nie tylko jest parkiem narodowym, jest również wpisany na listę UNESCO.

Wyspa Rømø jest połączona z lądem dłuuuugim mostem bez ograniczeń dostępnym dla wszystkich aut przez całą dobę. Jest to niezwykle popularne miejsce, mniej więcej zdawaliśmy sobie z tego sprawę ale jednak nie do końca. Jest tu port i kilka niedużych miejscowości (liczba stałych mieszkańców nie przekracza 1000) a północna część stanowi poligon wojskowy. Znakiem rozpoznawczym Rømø są przeogromne plaże osiągające podczas odpływu nawet ponad 2 km szerokości, podobno są największe w Europie.



No dobrze, jedziemy zatem kilkunastokilometrową groblą… jedziemy, jedziemy, końca niemal nie widać, za to widać że strasznie tu fajnie , zatrzymajmy się w zatoczce.







Pusto nie jest , rzadko zdarza się taka przerwa by przedostać się na drugą stronę drogi.



Niby wiszą nad nami ciężkie czarne chmury ale czasami przebija się przez nie słońce, a do tego mocno wieje.





Widać, że Dania to rolniczy kraj





Niby nic, po prostu droga na wale , ale wrażenie okolica robi .

Zaraz po wjeździe na wyspę jest skrzyżowanie ze światłami. Chwila niepewności, gdzie jedziemy? Ok, na północ i południe przyjdzie czas, teraz jedziemy prosto – czyli na zachód.

Wyspa prezentuje się świetnie. Sosnowe, niewysokie zagajniki, rozległe pola kwitnących wrzosowisk, uwielbiam takie krajobrazy. Co kawałek parking wśród drzew, od razu pomyśleliśmy sobie że fajnie byłoby tutaj zostać na noc , ale niestety, na Rømø oficjalnie nie ma takiej możliwości. Na każdym z nich stoi tablica o zakazie przebywania w tym miejscu w godzinach nocnych bodajże 22-7 a każda boczna dróżka w las opatrzona jest zakazem wjazdu. W sumie nie dziwimy się… w końcu to park narodowy a gdyby zakazów nie było zapewne każdy skrawek dostępnej przestrzeni zastawiłyby niemieckie kampery których jeździ po drogach Danii mnóstwo.

Pod koniec drogi znajduje się wielkie osiedle turystyczne Lakolk, jest tu kemping, domki do wynajęcia, sklepiki, wielkie parkingi. W ogóle nas to nie interesuje , nie zatrzymując się mijamy to gwarne miejsce by parę chwil później znaleźć się w innym świecie .

Nie sposób opisać słowami tego jak poczuliśmy się wjeżdżając zawiewaną piachem asfaltową drogą prosto na plażę. Nawet nie plażę, ale plażowego olbrzyma , krajobraz który zobaczyliśmy był tak zachwycający, ze mało co może mu dorównać. Ubity na niemal beton mokry piach, pędzone wiatrem wysychające drobiny, sunące w najróżniejsze strony małe i większe pojazdy, sznurek aut stojących nad samą wodą, efektownie przesuwające się na niebie chmury odsłaniające spore fragmenty błękitnego nieba, ogrom tego wszystkiego….coś niesamowicie niezwykłego, poruszającego, czego jeszcze nigdy nie widzieliśmy… to moment, który zostanie w pamięci na zawsze .

A to wszystko jest Blue….

Wzorem innych podjechaliśmy nad brzeg morza. Morza Północnego , to właśnie w tym momencie zobaczyliśmy go oboje po raz pierwszy w życiu .







Luna chyba też



Mnóstwo aut, mnóstwo kamperów… na noc nie wolno zostać także i tutaj, jak inni, tego nie wiem ale my ryzykować i łamać tego zakazu nie spróbujemy.





Ale wejść do wody wolno , chociaż symbolicznie, ale musiałem się z tym rozfalowanym morzem przywitać .







Koegzystencja….

Sam dojazd plażą do morskiego brzegu to nic, można jeszcze przejechać się wzdłuż niego dobrych parę km. Najpierw pojechaliśmy na południową stronę by przespacerować się po porośniętych trawą wielkich wydmach.











A tuż za pasem wydm….







Upału nie ma , ale widzieliśmy pochowanych za wydmami ludzi korzystających z pojawiających się czasami promieni słonecznych i z tego że w końcu są na plaży .







Potem przejechaliśmy się jeszcze na stronę północną, ale już bez zatrzymywania. Teoretycznie można po plaży jeździć bez przeszkód, ale jednak trzeba trochę uważać… zdarzają się miejsca z luźniejszym piachem i czasami koła lekko buksują, a nawet można zakopać się na amen – widzieliśmy zakopanego kampera i wyciągającą go terenówkę.

To było niezwykłe przeżycie ta godzina na plaży na wyspie .

A tak wygląda wjazd na nią .



c.d.n.

kulka53 napisał(a):W pobliżu jest jeszcze jedno fajne miejsce, a nawet dwa... więc może się skusisz

... całkiem możliwe, że w drodze do lub z tam wpadniemy ... ...

kulka53 napisał(a):by parę chwil później znaleźć się w innym świecie .

... nam też to miejsce bardzo się spodobało ... ... i również solidnie wiało ... ...

kulka53 napisał(a):No dobrze, jedziemy zatem kilkunastokilometrową groblą… jedziemy, jedziemy, końca niemal nie widać, za to widać że strasznie tu fajnie , zatrzymajmy się w zatoczce.

... pełna zgoda - już sama grobla zachwyca ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... nam też to miejsce bardzo się spodobało ... ... i również solidnie wiało ... ...

To chyba duńska norma, zwłaszcza na zachodnim wybrzeżu... które mimo to jest fantastyczne

kmichal napisał(a):... pełna zgoda - już sama grobla zachwyca ... ...

Jak nie ma grobli, też bywa nieźle i ciekawie .

Pozdrawiam

13 sierpnia, sobota c.d.

Wróciliśmy do głównego skrzyżowania i skierowaliśmy się najpierw na północ. Nieszczególnie ciekawie się jechało, wzdłuż ulicy i wokół niej narosło sporo domów, nie ma tu też zbytnio ciekawych widoków. Droga kończy się za miejscowością Juvre niedużym parkingiem przy wysokim wale, dalej prowadzą szutrowe dróżki na które teoretycznie wjeżdżać nie wolno, zaczyna się tam poligon wojskowy. Widzieliśmy że czasami coś tam jedzie, ale w sumie nie wiemy czy może np. ten zakaz nie dotyczy mieszkańców którzy mają tam swoje pastwiska, albo jeszcze kogoś innego, albo zakaz jest tylko teoretyczny…w każdym razie nie zamierzaliśmy tego sprawdzać.

Wystarczył nam widok za wał w kierunku morza







oraz fajna wiata pod którą postanowiliśmy ugotować sobie obiad chroniąc się przed wiatrem i ewentualnym deszczem





Obok były eleganckie (no, może przyzwoite, ale były ) darmowe kibelki z umywalkami z których chętnie skorzystaliśmy, było też stoisko samoobsługowe z drewnem do kominka i z ziemniakami w siatkach (nie skorzystaliśmy ), były różne tablice informacyjne na temat parku narodowego i poligonu. Czasem ktoś zajechał na placyk by wyglądnąć za wał i porozglądać się po okolicy – ogólnie było przyjemnie i dla nas bardzo użytecznie

Słońce właśnie zbliżało się do linii horyzontu gdy (najedzeni) ponownie zajechaliśmy na wrzosowiska przy drodze na plażę. Małgosia koniecznie chciała zrobić im trochę zdjęć , a ja postanowiłem jej w tym pomóc .

A potem pojechaliśmy na południe wyspy. Słońce już zachodziło, ale wciąż było jeszcze dość jasno, stwierdziliśmy, że skoro nie możemy tutaj zostać, dobrze byłoby byśmy zobaczyli tyle na ile pozwoli nam kończący się ten dzień.

Najpierw przystanek przy jedynym na Rømø kościele (i otaczającym go cmentarzu).











Ta część wyspy jest najgęściej zabudowana. Jest tu trochę starych domów ale wokół narosło masę nowych willowych osiedli. Havneby, czyli tutejszy port rzeczywiście przypomina trochę miasto . Trafiliśmy na wyglądający na zupełnie nowy kamperpark, Małgosia nawet rozważała, czy czasem nie spróbować zainstalować się na nim na noc, ale uznaliśmy, że lepiej nam będzie gdzieś na odludziu niż wśród kilkudziesięciu domów na kołach, niby teraz trochę bliżej nam do kamperowców, ale wciąż jednak baaaardzo daleko… i chyba to dobrze .

Jadąc tak trochę na oślep przed siebie trafiliśmy na plażę południową (Sonderstrand) . Była tak wielka, że….. czy ten prom na niej utknął?



No nie… utknął



Nie ma to jak zoom



To prom na niemiecką wyspę Sylt… też byłoby fajnie tam być, ale nie teraz, może innym razem.

Tyle wrażeń ile mamy tutaj i tak wystarczy nam na dłuuuugo…





Tym razem już nie wjeżdżaliśmy na plażę, zostawiliśmy to innym . Zresztą tutaj można tylko 30….



Po co ci ludzie kopali te dołki w piachu? Nie mam pojęcia

Sylt na horyzoncie.





Fajnie byłoby znaleźć sobie nocleg (pierwszy na duńskiej ziemi) jeszcze przed zupełnym zmrokiem, ale wiedzieliśmy że nie uda się nam to. Najpierw trzeba wrócić na stały ląd a to ponad 20 km, a potem – zobaczymy.

Ostatecznie dojechaliśmy do następnego celu tak blisko jak się dało .



To droga na wyspę Mandø, chyba ją trochę zalało . Bardzo chciałem zobaczyć to miejsce, jak to naprawdę wygląda. Na tę mniejszą i mniej znaną wysepkę nie ma grobli jak na Rømø, jest tylko taki dojazd… chyba nie skorzystamy .

Było już jednak późno, dochodziła 22. Zanim zobaczyliśmy tę zalaną drogę przejechaliśmy przez wysoki wał za którym był placyk parkingowy, lekko błotnisty, poza tym trochę fajnej trawki, reszta ogrodzona – pastwiska. Postanowiliśmy tam na tej trawce zostać .

A gdy zasypialiśmy tej pierwszej duńskiej nocy towarzyszył nam taki widok…



Pamiętam gdy jakiś czas przed wyjazdem jeszcze raz przeglądałem duńskie wybrzeże i nie tylko na googlowych zdjęciach, powiedziałem wtedy do Małgosi – „mówię ci, jak tylko będzie w Danii dobra pogoda, będziemy zachwyceni”. Miałem w 99 % rację – nawet bez wystrzałowej pogody byliśmy zachwyceni już po pierwszym dniu… a to dopiero początek .

I dzisiejsza mapka



A – Flensburg
B – Aabenraa
C – Tønder
D – Møgeltønder
E – Løgumkloster
F – Rømø
G – Mandø

c.d.n.

kulka53 napisał(a):To droga na wyspę Mandø

... ta wysepka była w naszych zeszłorocznych planach, ale niestety czasu zabrakło ... ... a mieliśmy tam dotrzeć TAK ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... ta wysepka była w naszych zeszłorocznych planach, ale niestety czasu zabrakło ... ...

Trochę mało czasu mieliście wtedy...
Teraz zapowiada się więcej, ale z kolei region inny. No ale może się uda

kmichal napisał(a):a mieliśmy tam dotrzeć TAK ... ...

Też można

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Teraz zapowiada się więcej, ale z kolei region inny. No ale może się uda

... tym razem chcemy się bardziej skupić na Fionii i Zelandii ... ...
Pozdrawiam.