Małe i duże bałkańskie podróże :-)

W nieciekawym, ale pełnym albańskiego charakteru mieście Fushe-Kruje skręcamy w lewo. 10 km dzieli nas od celu, położonego na zboczach potężnych gór miasta Kruja. Zanim jednak tam dojedziemy, zatrzymujemy się na chwilkę w piniowym lesie przy drodze by doprowadzić nasz wygląd do porządku. Za dnia jest cieplej niż wieczorem, poza tym nie musimy tego robić po ciemku, nie wiemy przecież ile czasu zajmie nam zwiedzanie miasta.

Kruja już w średniowieczu była stolicą kraju. Tu w 1408 r. urodził się albański bohater narodowy, walczący z tureckim najeźdźcą wyzwoliciel rodzinnego miasta Skanderbeg. Dopiero 10 lat po jego śmierci, w 1478 r Turcy zdusili opór Albańczyków i ponownie zapanowali w Kruji a miasto stało się silnym ośrodkiem jedności narodowej i przez wieki było centrum ruchu oporu przeciwko okupantowi.

Miasto jest bardzo ładnie położone.



Bardzo trudno jeździ się po wąskich i krętych uliczkach Kruji. Parkuję pod pomnikiem Skanderbega i udajemy się do głównej tutejszej atrakcji, ruin warowni na wzgórzu.

Po drodze mijamy liczne kramy z pamiątkami i różnego typu wyrobami, od obrusów po alkohole. Sa one zgrupowane w ciągu krótkiej uliczki poniżej zamku, ciągną się też poprzez bramę wejściową aż na jego teren. Chętnie sobie coś na pamiątkę z Albanii kupimy, jednak zostawiamy to na później.

Wejście na teren zamku jest bezpłatne, przynajmniej nikt od nas żadnej opłaty nie wymagał. Znajduje się tu Muzeum Skanderbega i Muzeum Etnograficzne, jednak nie wchodzimy do nich. Tak naprawdę niewiele jest tu do zwiedzania, miejsce troszkę nas rozczarowuje. Na terenie warowni jest sporo domów mieszkalnych a oprócz nas nie ma prawie wcale żadnych turystów. Może to z powodu późno popołudniowej już pory? .

Kręcąc się po zaułkach natrafiamy na mały meczecik który widzieliśmy też z góry. Zachęcani przez pilnującego starszego pana zdejmujemy buty i wchodzimy do środka. Jest to meczet sekty Bektaszi, popularnego w Albanii odłamu islamu. Pan opowiada nam (po albańsku ) różne, z pewnością ciekawe historie , bardzo się stara, czasem z gestykulacji i podobieństwa niektórych słów udaje się nam coś zrozumieć, ale głownie po prostu się domyślamy o czym mówi....

Moim zdaniem ta "pamiątkowa" ulica w Kruji to jest wzór do naśladowania przez wiele znacznie bardziej "turystycznych" miejsc. Pamiątki trzymają w miarę poziom, a miejsca gdzie są sprzedawane i sam klimat uliczki jest świetny - widać że to handlowa ulica, ale nie bazar badziewia. W Kruji kupowałem mapę przez telefon - absolutnie nie mogłem dogadać się z kioskarzem, ale on wyciągnął telefon i zadzwonił do córki która mówiła perfekcyjnie po angielsku. Chciałem zapłacić za rozmowę ale nie było o tym mowy Miło wspominam to miejsce.
Pozdrawiam i czekam na dalsze odcinki!

kulka53 napisał(a):Wojtek, masz chyba bardzo słabe łącze.....

Mam!
Na moje narzekania nie zważaj. Ja to robię po to, by internetowi się łyso zrobiło. Poskutkowało! Jeszcze tylko cztery nie chcą się wyświetlić.

Pozdrawiam,
Wojtek

Potem prowadzi nas do współczesnej sali modlitw, częstuje nas cukierkami anyżowymi, wręcza nam też po wielkim jabłku . To było sympatyczne miejsce....


Drzewo oliwne, które podobno pamięta czasy Mahometa...





Powoli wracamy do samochodu, Jeszcze jest jasno, świeci zachodzące słońce. Teraz jeszcze tylko będziemy musieli znaleźć sobie miejsce do spędzenia nocy, próbujemy w tej okolicy, gdzie zatrzymaliśmy się przed wjazdem do Kruji, ale nie jest to dobre miejsce. Jest tam kamieniołom, pozyskuje się w nim wapienie do produkcji wapna. To zbyt ruchliwe miejsce choć jak widać ten mieszkaniec Albanii nieszczególnie się tym przejmuje wolno krocząc środkiem szutrowej drogi. Zatrzymuję się i przenoszę go w bezpieczniejsze miejsce w zaroślach.





Zjeżdżamy więc troszkę niżej i skręcam w gruntową dróżkę prowadzącą też do jakichś domów. Zaraz natrafiamy na dobre miejsce na skraju gaju oliwnego, główna droga jest nieco w dole a my mamy widok na nie tak odległą stolicę Albanii - Tiranę .

Na koniec mapka przejechanego podczas dzisiejszego dnia odcinka:



c.d.n.

Nocleg na dziko w Albanii jeszcze nie dawno wywoływałby niedowierzanie A tu - ot, takie sobie zwyczajne emocje

O , chyba otworzyły się wszystkie zdjęcia !
Pędzę zobaczyć - mapkę w szczególności.
Uwielbiam mapy skali wszelakiej


Niestety, fałszywy alarm
W piątek wystarczyło poczekać. Dziś godzina nie wystarczyła.
Może to jakiś serwerowy problem.

Mapki nie odpuszczę

Franz napisał(a):Już dwa dni walczę z internetem, żeby mi wyświetlił Wasze zdjęcia. Na razie bezskutecznie. Cóż, będę walczył nadal...

Paweł, rzuć jeszcze raz okiem na to, co Ci się wpisało a propos panowania Słowian w Szkodrze.

Pozdrawiam,
Wojtek

U mnie praktycznie 85 % zdjęć się nie pokazuje.
Wiem, że to nie wina autora ale...widzę, że Plavac też ma problemy.
Panowie ja nie wytrzymałem - wklejam adresy i oglądam.
Trochę to trwa...ale warto było .
A to jest wyjątkowo uparte i się nie pokazuje
http://img832.imageshack.us/img832/7862/algr0350.jpg
Szkoda.

Pozdrawiam i czekam na cdn.

To całkiem możliwe, może jest za dużo zdjęć może żaba strajkuje. Tak nieznośnie było w zeszłym roku jesienią. Potem było lepiej. Obiecuję, że jeszcze tylko jeden dzień będzie z żaby, obiecuję, że będzie mniej zdjęć i mniejszych. No i już zmieniam żabkę na fmixa. Czy to pomoże - nie wiem, ale spróbuję.

Jacku, podziwiam determinację.

Małgosiu, a nie możesz, to znaczy możesz, zrobić album z tymi zdjęciami na żabie.
Po jakimś etapie, albo jakoś tak, dajesz linka i po problemie.

weldon napisał(a):Małgosiu, a nie możesz, to znaczy możesz, zrobić album z tymi zdjęciami na żabie.
Po jakimś etapie, albo jakoś tak, dajesz linka i po problemie.

Problem żaby jest inny, czasami coś się dzieje i zdjęcia otwierają się bardzo bardzo wolno. Może znowu zmieniają oprogramowanie. Oni to naprawdę robią kilka razy w roku. Potem znowu jest całkiem sympatycznie. Z linkiem do albumu - można by. Ale sama jednak lubię zdjęcia na tacy podane.

plavac napisał(a):Nocleg na dziko w Albanii jeszcze nie dawno wywoływałby niedowierzanie A tu - ot, takie sobie zwyczajne emocje

Pędzę zobaczyć - mapkę w szczególności.
Uwielbiam mapy skali wszelakiej

To prawda, w ogóle nie czuliśmy się w żaden sposób niekomfortowo śpiąc gdzie popadnie . W miarę upływu lat, coraz mniejsze mamy opory z tym związane, choć na pewno pewna ustronność musy być zachowana

Mapki będą się sukcesywnie pojawiać w miarę potrzeb, również wtedy, gdy się znacząco przemieścimy . Sam bardzo lubię gdy w relacji jest mapa, wtedy od razu wiem o czym czytam, bez mapy to tak trochę jakby nie po polsku było
Pozdrawiam miłośnika map

I oczywiście bardzo też mi przykro że występują takie kłopoty ze zdjęciami. Mam nadzieję że działania Małgosi przyniosą pozytywny skutek