Małe i duże bałkańskie podróże :-)

11 września, wtorek

Nad Milos wstaje kolejny piękny, bezchmurny dzień (bo te parę obłoczków traktujemy jedynie jako poranne urozmaicenie lazuru nieba ), właściwie nawet nie rozważamy co by było gdyby przypadkiem było inaczej. Przestało nawet prawie całkiem wiać . Nocne i poranne temperatury na wyspie są bardzo komfortowe... nie spadają poniżej 20 stopni , nie przekraczając też 25 . „Oswoiliśmy” się z Milos, zobaczyliśmy tu kilka fajnych miejsc... trudno się dziwić,że humory nam dopisują .

Słońce niedawno wzeszło, a my już gotowi do wyjazdu .

Wracamy do „głównej” , ostrożnie i powoli, ale dało się wyjechać bez kłopotów. Najpierw przy monastyrze nabieramy kilka butelek wody, potem kierujemy się na zachód. Dziś, podobnie jak wczoraj, czeka nas dzień wyłącznie szutrowy, zamierzamy bowiem poeksplorować okolice rozległej zatoki Triades.

Zatoka ta leży w środkowej części zachodniego wybrzeża Milos, nieco na północ od Agios Ioannis. Jadąc, (właściwiej byłoby powiedzieć wlokąc się ) mijamy boczną szutrówkę prowadzącą na najwyższy szczyt wyspy, Profitis Ilias, dość mocno w górę. Tęsknym wzrokiem wpatrujemy się w tamtą stronę... jednak już wcześniej postanowiliśmy przynajmniej na razie odpuścić. Prowadząca do szczytowych nadajników droga pewnie nie jest w najlepszym stanie, my wciąż dość mocno obciążeni, a poza tym auto trochę się jak widać po ostatnich objawach buntuje przeciwko takim pomysłom . Zobaczymy jak ułożą się kolejne dni...

Po paru kilometrach jazdy skręcamy w lewo. Okolica tu pagórkowata, od czasu do czasu pojawia się jakiś domek, widać, że i tu nie odpuszczono bogactwom naturalnym tej wyspy... z tym że dawne odkrywki teraz nie są już użytkowane. Po paru minutach dojeżdżam prawie nad samo wybrzeże w miejsce oznaczone na mapach jako miejscowość Ammoudaraki. W sumie fajnie... żadnej miejscowości tu nie ma i nie wygląda by kiedykolwiek była .

Zostawiamy auto i idziemy na krótki spacer po okolicy. Są tu 3 zatoczki, z czego jedna jest naprawdę sympatyczna .

Zatoczka pierwsza, ładna, ale na plażowanie się nie nadaje, bo zalana wciąż jeszcze sporymi falami.



















Szosa

Zatoczka druga i jej okolice – najciekawsza, najładniejsza i największa.















I ostatnia, trzecia zatoczka, tu kończy się bardzo już kiepska droga.









Dalej już tylko skały... jak widać roślinność wyspy nie jest zbyt urozmaicona .





Widok na zatokę Triades

Wracając do samochodu zauważyliśmy sterczące na prętach butelki... u nas używa się takiej metody do odstraszania kretów, a tu po co? . Podszedłem bliżej i stwierdziłem że chyba ktoś kiedyś próbował tu przeprowadzać jakieś poszukiwania archeologiczne . Nie wyglądało jednak by były tu jakieś powalające odkrycia.



Jeszcze kilka widoczków okolicy





Te kwiaty są dla nas symbolem wrześniowej, wspaniałej Grecji .





Wsiadamy do auta by przejechać na drugą stronę niewielkiej dolinki. Szybko trzeba je tu zostawić, dalej są zbyt duże wyboje. Podejdziemy teraz do kolejnej zatoczki, która z pewnego powodu mocno nas interesuje .

Tam już byliśmy







Sądziłem, że do tej właśnie zatoczki, położonej pośrodku zatoki Triades nie ma dojścia. Okazało się, że jednak jest. Będziemy więc mogli sobie zrobić wycieczkę... wgłąb lądu .















Z wysuniętego w morze cypla widać kolejne plaże zatoki Triades , o dziwo o tak wczesnej porze są tam jacyś ludzie





Skoro już wiemy co i jak tu wygląda (mniej więcej), możemy wrócić do auta i.... przebrać górskie buty

c.d.n.

mariusz-w napisał(a):Ładne wybrzeże, ładne widoki i pogoda, dzikie tereny ... jednym słowem sympatyczne miejsca.

Tak, rzeczywiście bardzo się nam tam spodobało
Takie okolice kulki lubią najbardziej, bo mogą czuć się swobodnie

A dobra pogoda, praktycznie pewna, to dla nas niezwykle ważna sprawa .
Znacznie trudniej żyje się w aucie, gdy jest zimno i deszczowo... Tak było w maju w Toskanii, na szczęście potem było już tylko zimno .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a): Te kwiaty są dla nas symbolem wrześniowej, wspaniałej Grecji

Nie tylko dla Was .
Urginia morska spodobała mi się już na Krecie, w tym roku oczywiście też często ją spotykaliśmy

Kolejne dzikie plaże Milos równie piekne...

Oj, ślicznie tam. Ale się rozmarzyłam...
Może kiedyś też tam dopłynę, bo na razie mam w planach tylko część lądową.
Widzę,że odwiedzacie wiele pięknych plaż,ale tylko raz widziałam, że się kąpałeś. Czy to wina chłodnej wody ,czy wysokich fal ( za którymi nie przepadam)?
Pozdrawiam i czekam na dalszy ciąg.
Renata

dangol napisał(a):Urginia morska spodobała mi się już na Krecie, w tym roku oczywiście też często ją spotykaliśmy

Myśmy pierwszy raz ją zobaczyli, pamiętam dokładnie, w ruinach miasta Kassope w Epirze .
Do tej pory mnie fascynuje... chciałem sobie wykopać kilka cebul i przywieźć do domu, no ale wydaje mi się, że to kiepski pomysł .

Renatka66 napisał(a):Oj, ślicznie tam. Ale się rozmarzyłam...
Może kiedyś też tam dopłynę, bo na razie mam w planach tylko część lądową.
Widzę,że odwiedzacie wiele pięknych plaż,ale tylko raz widziałam, że się kąpałeś. Czy to wina chłodnej wody ,czy wysokich fal ( za którymi nie przepadam)?

Witaj Renato, cieszę się, że wciąż tu zaglądasz
Plany są po to by je realizować... ale też po to by je zmieniać .
Ląd grecki ma wiele do zaoferowania, to nie ulega wątpliwości, ale wyspy, to jednak trochę inny świat .

Kąpałem się wiele razy, chyba codziennie jakaś morska kąpiel była. Mi duże fale nie przeszkadzają (choć pływam słabo) pod warunkiem że nie ma kamienistego dna, zwłaszcza takiego z pojedynczymi, wielkimi głazami, to może być niebezpieczne. Na każdej chyba z plaż Milos można było znaleźć miejsce z piaszczystym dnem. Woda co prawda mogłaby być ciut cieplejsza , ale grzechem byłoby narzekać, Bałtyk z pewnością nigdy takiej temperatury nie osiąga, również Adriatyk o tej porze roku jest chłodniejszy, i to znacznie. My jesteśmy baaaardzo ciepłolubni

A że nie ma kąpielowych zdjęć... po prostu czasem nie nadają się one do publikacji , a czasem zwyczajnie nie chce się nam na plaży wyciągać aparatu

Pozdrawiam serdecznie Panie

kulka53 napisał(a):czasem zwyczajnie nie chce się nam na plaży wyciągać aparatu

Tez nie jestem zwolennikiem naturyzmu.

kulka53 napisał(a):Zaniemówiłem, piękno tego miejsca zupełnie mnie oszołomiło .

Mnie także! Piękne miejsca pokazujesz, Pawle. Niezwykle malownicze okolice.

DarCro napisał(a):Tez nie jestem zwolennikiem naturyzmu.

A czy ja coś takiego napisałem?

Bardziej chodziło mi o to że jak już popołudniem wreszcie walniemy się na plaży, to zwyczajnie nic się nam nie chce oprócz poleżenia i popluskania w wodzie, ewentualnie poczytania przewodników. Zresztą, piach, sól i morska bryza to nie są super idealne warunki do pstrykania. Małgosia to się jeszcze czasem zmusi z kronikarskiego obowiązku , stąd czasem jakaś moja fotka się pojawia...

Krzychooo napisał(a):

kulka53 napisał(a):Zaniemówiłem, piękno tego miejsca zupełnie mnie oszołomiło .

Mnie także! Piękne miejsca pokazujesz, Pawle. Niezwykle malownicze okolice.

Miło mi, że się podoba... na szczęście w Grecji istnieje jeszcze wiele prawie dziewiczych, nie skażonych komercją i przemysłem turystycznym miejsc, naprawdę pięknych - zwłaszcza na wyspach

Pozdrawiam serdecznie Panów .

Trochę dziwnie wygląda człowiek w górskich butach na plaży



Dlaczego je włożyliśmy? Właśnie do tej zatoczki uchodzi niewielka rzeczka, która wyżłobiła w skałach nieduży wąwozik o skomplikowanej nazwie Ntasifnou. O możliwości przejścia tędy przeczytaliśmy w naszym folderku, określał on trasę jak niezwykle trudną wyznaczając jako miejsce startu wycieczki jakiś punkt, którego nie znaleźliśmy. Plażę zaznaczoną na mapce znaleźć było łatwiej, dlatego postanowiliśmy pójść w górę rzeczki, rzecz jasna o tej porze roku wyschniętej. To nie Kithira gdzie źródła biły okrągły rok spływając i tworząc bajkowe wodospady . Ale skoro to taka lokalna atrakcja, zobaczmy jak będzie na Milos .

Plaża jest bardzo ładna







Śródziemnomorskie sitowie



Ostatni na jakiś czas rzut oka na morze



Ta woda raczej nie jest słodka .

No to idziemy



Rosną tu drzewa , to chyba jedyne miejsce na wyspie gdzie można je spotkać (nie licząc oliwek i przydomowych ogródków).

Jak widać, górskie buty to nie był zły pomysł .





„Ściany” wąwozu stopniowo się podwyższają, zacieśniają...





Kamienie są coraz większe...







Bywają kolorowe



ale przeważa żółtawo-rudo-brązowy odcień

Wędruje się bardzo przyjemnie. Tu, w osłoniętej dolinie nie powiewa nawet najmniejszy podmuch wiatru, jednocześnie dzięki cieniowi rzucanemu przez skały i drzewa nie ma upału.

Powoli jednak zaczynają się pojawiać pierwsze przeszkody











Jest ich coraz więcej i są coraz trudniejsze do pokonania, teren jest coraz bardziej skomplikowany. Przewodnik nie żartował .





Bardzo podobają się nam rosnące tu bardzo i kwitnące oleandry .





Pokonaliśmy jeden skalny próg, drugi... wiosną pewnie są tu ładne wodospady i nikt tędy nie chodzi bo po prostu zupełnie się nie da. Było coraz trudniej, progi coraz wyższe, musiałem pomagać Małgosi je pokonywać...w końcu przy kolejnym zdecydowaliśmy, że dalej pójdę sam, to było już ponad jej możliwości. To nie może być daleko, przejdę do końca i wrócę.
Miejsce gdzie została było całkiem ciekawe, okoliczne skały kolorowe i mocno podziurawione.

To jest skałka, której Małgosia nie pokonała. Przydały by się tu dla niej jakieś haki wbite w skałę tak mniej więcej w połowie wysokości .









Tymczasem ja podążając w górę czasami pstrykam takie zdjęcia

















Rzeczywiście, poradziłem sobie. To nie był jakiś ogromny wyczyn, ale przejście tej trasy nie jest też całkiem banalne. Przydałby się wysoki wzrost i przynajmniej przeciętna sprawność fizyczna.

I to już koniec wąwozu, dno rzeczki powyżej niego a po obu stronach poletka i gaje oliwne.



Dalej nie poszedłem to nie miało sensu. Wróciłem do Małgosi i razem wróciliśmy na plażę .









Niestety, na zdjęciach widać tylko skalno-roślinny chaos , gdzieniegdzie w skalnych zagłębieniach były jeszcze pozostałości po wiosennych opadach w postaci mini jeziorek. W każdym razie na pewno nie żałuję tego czasu który tam spędziliśmy, dlatego zachęcam do przekonania się jak jest w wąwozie Ntasifnou na własnej skórze .











Wracamy do samochodu, wąwóz jest niewielki i może nie powala na kolana, ale jesteśmy zadowoleni, że go zaliczyliśmy. Zawsze to jeszcze jedna ciekawostka tej wyspy . W aucie ukrop, w ogóle ten dzień był już porządnie gorący bo prawie całkiem przestało wiać. Jak się okazuje pojawili się tu i ówdzie jacyś ludzie, plażujący, albo tak jak my zwiedzający okolicę. Minęło już południe, fajnie by więc było poleżeć na którejś z tutejszych plaż

c.d.n.